H πρόσφατη εικόνα του άδειου ΟΑΚΑ και το καταπληκτικό γεγονός ότι έγιναν επεισόδια σε ένα ματς με 900 θεατές, μόνο με προσκλήσεις και 3.000 αστυνομικούς, έκανε πάλι τους πάντες να πέσουν από τα σύννεφα.
Μια καλή ιδέα για να εξαλειφθεί η βία στα γήπεδα, ίσως θα ήταν να μειωθούν και άλλο οι ομάδες στη Super League. Φτάνει πια με την ασυδοσία του Πανσερραϊκού, της Καλαμάτας και της Καστοριάς.
4-5 ομάδες αρκούν. Θα παίζουν κάθε βδομάδα μεταξύ τους, 10 φορές το χρόνο. Θα αυξηθούν τα τηλεοπτικά έσοδα και θα έχουν όλη την πίτα δική τους, μην ξεφύγει κανά κοκκαλάκι στους παρακατιανούς της επαρχίας. Και θα την ονομάσουν Fight League, όπου οι “αγώνες” στην εξέδρα θα διεξάγονται ταυτόχρονα με τα ματς στον αγωνιστικό χώρο.
Το γεγονός ότι οι δύο ομάδες - αλλά και η ΕΠΟ! - έδωσαν εκεί τις ελάχιστες προσκλήσεις, είναι απόδειξη ότι ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΝ! Είναι η δική τους επιλογή, αυτό είναι το ποδόσφαιρο που οραματίζονται!
“Δε μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι”, αλλά αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο πρέπει να ζήσει ο ΟΦΗ. Αυτήν την τοξική ατμόσφαιρα πρέπει να αναπνέει, ακόμα κι αν τραβάει το δικό του δρόμο. Αυτήν την ΕΠΟ έπρεπε να περιμένει να ενεργοποιηθεί, για να παίξει τα μπαράζ του. Αλλά ήταν απασχολημένη, διαλέγοντας τόσο σοφά που θα δώσει τις προσκλήσεις της.
Τέτοιες στιγμές, ο νέος ΟΦΗ μοιάζει να είναι η μεγάλη ελπίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν όχι η τελευταία ελπίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, η μοναδική. Όχι για να πάρει την εξουσία και να το καθαρίσει, όπως έταζαν οι άλλοι - ούτε για να γίνουν οι νέοι χαλίφηδες, αυτό δεν είναι στις φιλοδοξίες τους, ούτε θα τους ενδιέφερε ποτέ.
Ο ΟΦΗ και οι άνθρωποι που πήραν τις τύχες του στα χέρια τους πριν λίγους μήνες, μπορούν να αποτελέσουν το λαμπρό παράδειγμα σε όλην την Ελλάδα ότι ένα άλλο ποδόσφαιρο είναι εφικτό. Ότι άνθρωποι σαν τον Ηλία Πουρσανίδη, τον Γιώργο Σαμαρά, τον Γιάννη Σαμαρά, κτλ, μπορούν να γίνουν ο κανόνας και όχι να είναι η εξαίρεση. Δεν είμαστε η εκλεκτή ομάδα, όχι - κάθε πόλη, κάθε περιοχή, έχει αγνούς ανθρώπους με αγάπη και όραμα. Αν ο νέος ΟΦΗ πετύχει, θα δουν όλοι οι φίλαθλοι όλων των ομάδων ότι δεν είναι ουτοπία όλο αυτό. Ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να αλλάξει.
Ίσως όλα αυτά ακούγονται άδικα για τους ανθρώπους του ΟΦΗ, ότι τους βάζουν ένα βάρος που δεν τους αναλογεί. Αλλά στην πραγματικότητα, το βάρος πέφτει στους άλλους, αυτούς που διάλεξαν τον εύκολο δρόμο και αυτοί είναι που πρέπει να αλλάξουν. Θα είναι υπόλογοι στον κόσμο τους και στα παιδιά τους αν δεν το κάνουν.
Γιατί ο κόσμος στη Λάρισα, στα Γιάννενα, στην Πάτρα, στο Βόλο, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και παντού θα δει ότι δεν έχει ανάγκη το λαμόγιο με τις άκρες για να έχει ομάδα. Ότι ο χ,ψ, Άγιαξ που βλέπει στην τηλεόραση δεν είναι κάτι το εξωγήινο.
ΥΓ: Ορίστηκαν επιτέλους τα μπαράζ, μετά την πίεση του ΟΦΗ. Δύο παιχνίδια είναι, τίποτα παραπάνω. Ο ΟΦΗ των τελευταίων αγωνιστικών θα τα πάρει, αλλά θέλει μεγάλη σοβαρότητα και συγκέντρωση. Η λέξη “άγχος” που εμφανίστηκε με τον Αστέρα Τρίπολης, απαγορεύεται να δώσει το παρόν. Προστατεύουμε την ομάδα, νικάμε και κάνουμε καλό καλοκαίρι.
