Ο Χάρης είναι υπαρκτό πρόσωπο, φίλος του γράφοντος και του Τσατσάκη.
Ο Χάρης έχει στο σπίτι του 2 καναπέδες τους οποίους κανείς δεν έχει δει τα τελευταία χρόνια, καθώς κρύβονται κάτω από μαξιλάρια με σήματα ομάδων. Ενδεικτικά θυμάμαι ότι έχει της Roma, της Metz, της Lyon, της Herta και πολλά ακόμα που δε θυμάμαι, χωρίς να δω φωτογραφία του σαλονιού του. Ειδικά το μαξιλάρι με το σήμα της Metz λογικά είναι το μοναδικό αντίστοιχο που κυκλοφορεί εκτός Γαλλίας.
Ακολουθεί ενδεικτικός διάλογος:
[Χάρης] : - Έλα ρε, τι λέει.
[Εγώ] : - Έλα, όλα καλά.
[Χ] : - Μου είπε ο Τσατσάκης ότι πας Λονδίνο την άλλη βδομάδα.
[Γ] : - Αααα...στο είπε ε. Εε καλά, μη φανταστείς, 2 μέρες πάω με τη δουλειά, θα είμαι και σε meetings όλη μέρα.
[Χ] : - Ωραία, ωραία. Λοιπόν θέλω από ένα μαξιλάρι των Arsenal, Chelsea, QPR, Fulham, Crystal Palace, West Ham και Watford.
[Γ] : - Ρε συ Χάρη, αυτά είναι μάνι μάνι 12 μαξιλάρια. Επίσης το Watford είναι μιάμιση ώρα από το Λονδίνο.
[Χ] : - Χμ, ναι έχεις ένα δίκιο, οκ απλά φέρε μου από ένα κασκόλ.
[Γ] : - Πού θα τα βάλω 7 κασκόλ;
[Χ] : - Αν δε χωράνε στις αποσκευές, δε μπορείς να τα φορέσεις;
[Γ] : - Είναι Ιούλιος.
[Χ] : - ΟΚ, θα μου φέρεις καμία φλυτζάνα τουλάχιστον;
Ο Χάρης λοιπόν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που κάνουν (και) αθλητικό τουρισμό.
Κάνει περιοδεία στα γήπεδα όποτε πηγαίνει σε μια καινούργια πόλη, και κυρίως φροντίζει πάντα να παίρνει αρκετά αναμνηστικά των αντίστοιχων ομάδων.
Το ίδιο κάνουν και άνθρωποι λιγότερο παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο απ' ότι ο Χάρης, για παράδειγμα εγώ. Δε θα ταξιδέψω σε μια πόλη για να δω έναν αγώνα, αν όμως γίνεται κάποιος όταν είμαι εκεί, θα προσπαθήσω να πάω.
Ακόμα κι αν αυτό δε γίνει (συνήθως δε γίνεται), πάντα θα ψάξω για την μπουτίκ της τοπικής ομάδας για κάποιο αναμνηστικό. Πιο πρόσφατα το είχα κάνει στη Σεβίλλη και το Cagliari.
(Ανοίγοντας παρένθεση, πρέπει κάποια στιγμή να γράψω για το Cagliari, την ομάδα και την πόλη.
Μια πόλη 200.000 κατοίκων, πρωτεύουσα του νησιού, με αρκετή ιστορία, όμορφη αλλά λιγότερο όμορφη από άλλες πόλεις του νησιού, που το όνομα της σημαίνει "Κάστρο" στην τοπική διάλεκτο.
Μια ομάδα με έναν τίτλο (ένα πρωτάθλημα το 1970), που τελευταία συνήθως περιορίζεται στο να παλεύει γενναία και έπαιζε στο πιο περίεργο γήπεδο του κόσμο για ένα διάστημα, πιο περίεργο κι από το δικό μας ίσως. Αμφιβάλλω αν υπάρχει πιο κατάλληλο δίδυμο πόλης και ομάδας με τις οποίες το Ηράκλειο και ο ΟΦΗ, αντίστοιχα, θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι.)
Πού θέλω να καταλήξω με τον όχι μικρό πρόλογο;
Πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο.
Πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν διακοπές.
Κάποιοι κάνουν και τα δύο, και ένα ποσοστό από αυτούς δε θα είχε πρόβλημα να τα συνδυάσει ταυτόχρονα.
Όχι απαραίτητα το να δει έναν αγώνα, αλλά να αφήσει έστω και λίγα χρήματα στη μπουτίκ της ομάδας και να κουβαλήσει ένα φλιτζάνι ή ένα μπρελόκ με τις αποσκευές του στην επιστροφή. Θα ήταν μεγάλη τύχη για τον ΟΦΗ να είχε έδρα σε μια πόλη απ' όπου περνάνε περίπου 400.000 τουρίστες το χρόνο, και όχι στο Ηράκλειο που είναι από τις λιγότερο τουριστικές πόλεις της Ελλάδος (σαρκασμός είναι αυτό, οκ;)
Φυσικά, για να πάρεις χρήματα και διαφήμιση από κάποιους από αυτούς τους 400.000 ανθρώπους, πρέπει πρώτα να επενδύσεις - και να ρισκάρεις - για να μπορείς να προσβλέπεις σε απόσβεση στη συνέχεια. Στο Λονδίνο ξανά, η Arsenal και η Chelsea έχουν τις διαφημίσεις για τα tours των γηπέδων τους – μεταξύ άλλων και – στους κεντρικούς σταθμούς του μετρό, δηλαδή σε ένα από τα καλύτερα σημεία για διαφήμιση.
Ναι, βλέπω κάποια προφανή προβλήματα εδώ, το Ηράκλειο δεν έχει μετρό. Επίσης, ίσως είναι πιθανό ένα tour στο Γεντί Κουλέ να έχει να προσφέρει λιγότερα από το αντίστοιχο στο Emirates. Ο Hazard ίσως είναι μεγαλύτερο θέλγητρο για να παρακολουθήσει κάποιος ένα αγώνα απ' ότι ο Παπαστεριανός.
Όντως, είναι δύσκολο να κάνεις tour στο γήπεδο, όμως μπορείς να έχεις ένα μικρό μαγαζάκι με souvenir στο κέντρο της πόλης. Μπορείς να διαφημίζεις τους επόμενους αγώνες με αφίσες σε 2 γλώσσες – στην Αθήνα αυτό το κάνουν ακόμα οι τοπικές ομάδες σε κάθε δήμο. Επίσης μπορείς να έχεις και ένα εκδοτήριο για εισιτήρια στο κέντρο. Όλα αυτά είναι πολύ μικρά και όχι δύσκολα βήματα που μπορούν να δώσουν στην ομάδα ένα χαρακτήρα τουριστικής ατραξιόν, στο πλαίσιο μιας διήμερης/τριήμερης παραμονής στην πόλη.
Να έχει ο τουρίστας στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει στο Ηράκλειο είναι να δει έναν αγώνα του ΟΦΗ ή να επισκεφτεί τη μπουτίκ. Για όσους έχουν διαβάσει τους τουριστικούς οδηγούς του Lonely Planet, πάντα γίνεται αναφορά στα γήπεδα και στα team stores μιας πόλης ως αξιοθέατα. Ακόμα και αν έρθει μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων στο γήπεδο ή το μαγαζάκι κάνει τζίρο 50€ την ημέρα, η ομάδα σαν επιχείρηση βγαίνει κερδισμένη.
Θα σταματήσω εδώ, μιας και στο oficrete.gr υπάρχουν πολύ πιο κατάλληλες, και πιο δυνατές, φωνές για να αναλύσουν, πολύ επαρκέστερα, τις δυνατότητες του ΟΦΗ σχετικά με τον τουρισμό, και να προτείνουν συγκεκριμένες ενέργειες.
Αυτό το άρθρο λειτουργεί περισσότερο ως ασίστ για τέτοιες μελλοντικές αναλύσεις ελπίζω. Και ως ευκαιρία να αναφέρω ότι έχω πάει στο Cagliari και τη Σεβίλλη. Και για να πω εμμέσως στο Χάρη ότι είναι την επόμενη φορά που θα πάω στο εξωτερικό, ίσως και να θυμηθώ να του φέρω κάτι μικρό αυτή τη φορά, γιατί, ως τώρα, το περισσότερο που έχω κάνει είναι που είχαμε πάει μαζί να κοιτάξουμε κάτι μαϊμού μπρελόκ από ένα μαγαζί στη Δαιδάλου.
Υ.Γ. : Επί του πιεστηρίου: καθώς γράφονται αυτές οι αράδες, διαβάζω ότι στον αγώνα με τη Σπάρτη παρευρέθηκε και μια παρέα Ολλανδών. Ίσως τα πράγματα να είναι ακόμα πιο απλά τελικά, τουλάχιστον στα αρχικά τους στάδια.
Φωτογραφία άρθρου : Cagliari, Μάιος 2016 – ακριβώς πριν 2 χρόνια! Το Monumento a Carlo Felice ντυμένο με τη φανέλα των Sardi, που μόλις έχουν οριστικοποιήσει την επιστροφή τους στη Serie A.
