Ο ΟΦΗ το Σάββατο γνώρισε μια πολύ άσχημη ήττα από τον Ιωνικό, που τον έφερε σε θέση υποβιβασμού, λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου.

Παράλληλα, έδωσε το δικαίωμα σε έναν ανταγωνιστή του να πάρει την πρώτη φετινή του νίκη σε 11 αγώνες και να ξεφύγει από την τελευταία θέση και μάλιστα εις βάρος του.

Όπως έγραψε και ο Χρίστος Σμπώκος στην ανάλυσή του, το χθεσινό παιχνίδι στο Γεντί Κουλέ ήρθε σαν χαστούκι, για να διαλύσει κάθε ψευδαίσθηση ότι μια αλλαγή προπονητή μπορεί να διορθώσει δομικά προβλήματα κι αδυναμίες.

Πέρα από την αρχική αλλαγή ψυχολογίας, που τελικά ούτε αυτή εκμεταλλεύθηκε ο ΟΦΗ, με ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα, μια νίκη δηλαδή που θα του έδινε μια ανάσα.

Μετά την αποχώρηση του Νίκου Νιόπλια, ο ΟΦΗ δεν επέλεξε να πάει σε μια (φαινομενικά) safe επιλογή, έστω μέχρι το καλοκαίρι, ενός προπονητή που ξέρει το ελληνικό πρωτάθλημα και που θα έβαζε όλους τους ... πατροπαράδοτους τρόπους (συσπείρωση, άμυνα, σκοπιμότητα) για να βγει με όπως όπως η χρονιά.

Αντιθέτως, αποφάσισε να πάει από το δύσκολο δρόμο, επενδύοντας σε έναν προπονητή με φιλοδοξίες και προοπτική για το μέλλον, που όπως δηλώνει και όπως δείχνει σε κάθε παιχνίδι είναι επιθετικογενής και θέλει τη νίκη μέσω της κυριαρχίας.

Το είδαμε στο Βικελίδης, όταν πέρασε επιθετικούς στο τέλος, για να κυνηγήσει τη νίκη. Το είδαμε και χθες που από αρκετά νωρίς έβαλε μέσα όσους μεσοεπιθετικούς είχε, για να γυρίσει το ματς, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Το πρόβλημα για τον ΟΦΗ είναι ότι το ρόστερ του αδυνατεί να υπηρετήσει το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού. Δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει κάποιο στυλ που μπορεί όντως να υπηρετήσει, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρα, το έχει αποδείξει πολλές φορές.

Ο Νταμπράουσκας στις δηλώσεις του είπε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει δει ότι συμβαίνει στα φετινά εντός έδρας ματς, όπως και με τη Λαμία που παρακολούθησε από την εξέδρα. Η αλήθεια είναι ότι ένας φίλαθλος του ΟΦΗ το βλέπει συνεχώς εδώ και τουλάχιστον μια τριετία, κάθε δεύτερη Κυριακή που πάει στο γήπεδο. (Επιεικώς) από τη δεύτερη χρονιά του Σίμου.

Μια ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο υποτίθεται για να κυριαρχήσει, να έχει τον έλεγχο, την κατοχή και τις επιθέσεις, όμως στην πρώτη στραβή, καταρρέει. Στην πρώτη αντεπίθεση δέχεται πρώτη το γκολ και μετά αδυνατεί να αντιδράσει.

Θέλει κάθε βδομάδα να παίζει σαν "μεγάλη ομάδα", με κυριαρχικό ποδόσφαιρο, όμως σήμερα δεν έχει το ρόστερ για να το πετύχει. Το είπε και ο Καραβέλα μετά τη Λαμία ("το μέγεθος και ιστορία του ΟΦΗ επιβάλει να παίζουμε επιθετικά"), όμως δεν μπορεί! Το δεύτερο γκολ που δέχεται χθες από τον Ιωνικό, είναι για να παίζει στο repeat καθημερινά, τόσο στο ΒΑΚ, όσο και στα γραφεία της ΠΑΕ. 

Αφού λοιπόν ο σύλλογος επέλεξε έναν προπονητή που είναι θιασώτης του επιθετικού και κυριαρχικού ποδοσφαίρου, που έχει φιλοδοξίες για το μέλλον, που μέχρι σήμερα στην καριέρα του χτίζει ομάδες για να πρωταγωνιστούν και να κυνηγάνε τίτλους, πρέπει και να τον στηρίξει μεταγραφικά, με παίκτες που να μπορούν να υποστηρίξουν και να υλοποιήσουν το συγκεκριμένο πλάνο.

Αλλιώς ο ΟΦΗ θα μπλέξει πολύ σοβαρά. Ρεαλιστικά, έχει μπλέξει ήδη. Δεν είναι πια θέμα απώλειας των στόχων που είχαν τεθεί το καλοκαίρι, αυτοί μόνο ως ανέκδοτο ακούγονται πια. Είναι πλέον θέμα επιβίωσης. Αν έληγε σήμερα το πρωτάθλημα, με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, ο ΟΦΗ θα ήταν από τα φαβορί για τον υποβιβασμό και κανένας δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτό θα ήταν άδικο, ιδίως μετά το χθεσινό ματς.

Ο Νταμπράουσκας θα έχει όλη τη διακοπή μπροστά του για να δουλέψει την ομάδα, ώστε να παρουσιαστεί αλλαγμένη και καλύτερη στο δεύτερο γύρο. Θα χρειαστεί ένα σερί καλών εμφανίσεων και νικών, για να ξεμπερδέψει νωρίς και να μην πάει στα - αναπόφευκτα - πλέι άουτ με την ψυχή στο στόμα, περιμένοντας να σωθεί την τελευταία στιγμή.

Ο σημερινός ΟΦΗ, με αυτό το ρόστερ, αυτό ΔΕΝ μπορεί να το κάνει. Για αυτό θα πρέπει να αλλάξει, με σοβαρή και γενναιόδωρη ενίσχυση σε όλες τις γραμμές. Αλλιώς...