Μόνος χωρίς εμένα, μόνος χωρίς κανέναν ρε ΟΜΙΛΕ, μόνος να σε χτυπάει μέσα στο σπίτι μας η κάθε ομαδούλα, το κάθε VAR και διαιτησία, που σε συνάρτηση με την πολύ soft αγωνιστική παρουσία και συγκομιδή βαθμών, μου δείχνεις ότι έχεις αρρωστήσει, ότι δεν έχεις δυνάμεις να αντιδράσεις κι εγώ απλά νιώθω ανήμπορος να κάνω κάτι σε αυτό...
Ανήμπορος, όχι γιατί δε θέλω, απλά γιατί δεν μπορώ, γιατί δε με αφήνουν να είμαι εκεί, δίπλα σου, κοντά σου, με τη φωνή μου, με το πάθος μου, βαμμένος πλέον με τα χρώματα του πολέμου, έτοιμος να δώσω ακόμη όσες μάχες χρειαστούν, με κάθε τίμημα, διότι έτσι είμαι εγώ ,ΟΦΗ στα εύκολα, ΟΦΑΡΑ στα δύσκολα.
Νιώθω μόνος μου, τρώγομαι, αγωνιώ, φωνάζω και ενημέρωση δεν παίρνω από πουθενά, τι γίνεται με αυτό που αγαπάω; Με την ιδέα που στηρίζω, με την ιδέα που λάτρεψα και λατρεύω, βλέποντας τον εαυτό μου στο ίδιο γήπεδο, από παιδί να γίνομαι έφηβος, άντρας, πατέρας, παππούς...
Δεν είμαι αριθμός, στατιστικό, ούτε και πελάτης, όπως ίσως να θεωρούνται στας Ευρώπας, οι φίλαθλοι - οπαδοί της εκάστοτε ομάδας.
Είμαι κάτι παραπάνω από όλα αυτά, είμαι μέρος της ιστορίας, της δυναμικής και έχω λόγο και άποψη, καθώς εγώ ο κόσμος είμαι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάνω κουμάντο.
Διοικούντες, τεχνικό επιτελείο, ποδοσφαιριστές, αυτή τη στιγμή πορεύεστε με την ομάδα χωρίς εμένα λόγω covid, αλλά έχετε κάνει λάθη, τα οποία πρέπει και να δείτε, αλλά και να βελτιώσετε.
Πρέπει, μέσα στο project, να μου δείξετε εμπράκτως ότι βρίσκομαι και εγώ, μη με αφήνετε να νιώθω μόνος, ούτε και στο περιθώριο, έχετε ευθύνες απέναντι μου και κυρίως στην ιστορία του συλλόγου, όπως πλέον ένα παραπάνω οι ποδοσφαιριστές, στην κρίσιμη καμπή που βρισκόμαστε.
Βρείτε τη λύση, δεν αντέχω άλλο τον ανήμπορο αγωνιστικά ΟΦΗ, πονάει... και πονάει ακόμη περισσότερο, γιατί δεν είμαι εκεί να ΒΟΗΘΗΣΩ, πόσο μάλλον μετά από τα όνειρα που μου δώσατε την προηγούμενη χρονιά και σας ευχαριστώ, αλλά δε θέλω άλλους εφιάλτες, έχω χορτάσει!
Κρίσεις υπάρχουν και στις καλύτερες οικογένειες, μέχρι να βρεθεί η λύση που θα ξαναφέρει την ομόνοια και τη γαλήνη, ώστε να ξαναγίνουν όλοι ευτυχισμένοι. Και στην περίπτωσή μας είναι η αυτοκριτική και η ενότητα που θα φέρει και ένα αγωνιστικό ξέσπασμα, διώχνοντας μακριά την κάθε υποψία και φόβο, που θα μας βρει η επόμενη μέρα.
Είμαι ΟΦΗ, είμαι Κρητικός, με Μεσογειακό ταπεραμέντο και το αίμα μου βράζει εκ φύσεως, κάτι που δε θα αλλάξει ποτέ.
Αγαπώ, εκτιμώ, έχω ανοχή στο λάθος, αλλά και αντανακλαστικά, όπου και όποτε χρειαστεί.
Και κλείνω ως υστερόγραφο, με τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη:
"Το κρέας δικό σου, τα κόκκαλα δικά μου"
