Εντάξει, μεταξύ σοβαρού και αστείου το γράφω προφανώς, η ζωή θέλει και λίγο… αυτοσαρκασμό (άλλωστε με τον Ο.Φ.Η. μια σάρκα νιώθω).
Από την άλλη, ακούστε να δείτε (πάντα μου άρεσε να το γράφω αυτό το «ακούστε να δείτε», μιλάμε για απαύγασμα σοφίας ασούμε – καλή χρονιά Γιώργη Παράσχο), προσωπικά έχω κουραστεί λίγο να ακούω τα ίδια όμορφα, πανέμορφα λόγια, πριν και μετά από κάθε παιχνίδι. Να τα πούμε; Ας τα πούμε, αν και χθες ήταν κανονικά…
«Έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο παιχνίδι, ο αντίπαλος είναι καλή και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, όμως εμείς κοιτάζουμε την δική μας ομάδα και πώς θα βελτιώσουμε τον τρόπο παιχνιδιού και τις ατέλειές μας. Δουλέψαμε καλά, δεν μας επηρεάζουν οι απουσίες καθώς είμαστε ένα δυνατό γκρουπ και βλέπουμε συνολικά την ομάδα.
Ο δικός μας στόχος είναι να αποκτήσουμε όσο μπορούμε μεγαλύτερη συναισθηματική σταθερότητα και να μην επηρεαζόμαστε από τα αποτελέσματα. Το παιχνίδι αυτό αποτελεί ένα καλό μάθημα για εμάς, θα μας βοηθήσει να προοδεύσουμε σαν ομάδα».
Ε, μα άδικο έχω; Εννοείται ρε σεις στηρίζουμε όλο το στάφ της ομάδας, το τιμ των παικτών, το πρότζεκτ, τα πάντα – και το εννοώ (άσχετα αν κάνουμε λίγο χιουμοράκι καμιά φορά). Αλλά στηρίξτε μας λίγο και εσείς στο εξής: Βάλτε ρε σεις λίγο ψυχούλα στο γήπεδο! Λίγο ρε μάγκες. Λίγο. Ελάχιστα.
Ο Ο.Φ.Η. υπήρξε από τις πιο παθιασμένες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, το πάθος βρίσκεται στο DNA της ομάδας και των οπαδών μας. Ακόμα και ο μεγάλος, Ολλανδικός, ντελικάτος, επιθετικογενής Ο.Φ.Η. του τεράστιου Ευγένιου (δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Πατέρα του Ο.Φ.Η.) ήταν μια απίστευτα παθιάρα ομάδα, με παίκτες που δεν μάσαγαν τίποτα (μην αρχίσω να γράφω ονόματα, θα κλάψουμε παρέα).
Δεν μας ενοχλούν δηλαδή τόσο οι ήττες. Όχι, λάθος καταλαβαίνετε, ίσα ίσα, έχουμε τεράστια αποθέματα αγάπης, στήριξης, υπομονής. Χάστε ελεύθερα, ακόμα και με ανατροπές από Λαμίες, ακόμα και από 2-0 από Λάρισες, ακόμα και από ουραγούς Παναιτωλικούς (που είχε κάνα χρόνο να δει νίκη), ακόμα και 2/2 ήττες από Αχιλλέες Βόλου, ακόμα και σε δικά σου παιχνίδια από Ατρόμητους Περιστερίου. Και ας ακούμε κάθε φορά αυτό το «θα μάθουμε από τα λάθη μας» και ας μην έχουμε δει κανένα λάθος να διορθώνεται. Δεν μας απασχολεί… ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!
Αλλά ρε σεις, λίγο ψυχούλα ρε, λίγο εγωισμό, λίγο κάτι, λίγο θυμό ασούμε, έστω ζητιανιά ρε σεις, ακόμα και αν δεν σας βγαίνει – κάντε το ρε μάγκες για εμάς. Χάνεις δηλαδή μέσα από τον Αχιλλέα, ε, σκύλιασε ρε παιδί μου λίγο στα τελευταία λεπτά με λίγο εγωισμό τύπου «δεν χάνω», βάλε λίγο ποδαράκι φωτιά, κάνε κάνα τάκλιν, πάρε καμιά ατομική, σκούντα τον διπλανό σου – κάτι!
Για να μην κοιμόμαστε κι εμείς με την αίσθηση πως αλλάζει το DNA του Ο.Φ.Η… Ακόμα και αν θέλετε να το αλλάξετε (λάθος κατά την γνώμη μου), βοηθήστε μας να γίνει λίγο πιο σταδιακά.
Δηλαδής όχι επειδής βρήκατε ή θα βρείτε εσείς την συναισθηματική σας σταθερότητα να την χάσουμε εμείς ασούμε… (εικονάκι με κιτρινιάρικη καραφλοφατσουλα να έχει κρεμασμένη γλώσσα)
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ σε όλο τον κόσμο. Ο.Φ.Η. ζωή μου αναπνοή μου, Ο.Φ.Η. θυμήσου και στο 2020 μαζί σου.
Από την άλλη, ακούστε να δείτε (πάντα μου άρεσε να το γράφω αυτό το «ακούστε να δείτε», μιλάμε για απαύγασμα σοφίας ασούμε – καλή χρονιά Γιώργη Παράσχο), προσωπικά έχω κουραστεί λίγο να ακούω τα ίδια όμορφα, πανέμορφα λόγια, πριν και μετά από κάθε παιχνίδι. Να τα πούμε; Ας τα πούμε, αν και χθες ήταν κανονικά…
«Έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο παιχνίδι, ο αντίπαλος είναι καλή και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, όμως εμείς κοιτάζουμε την δική μας ομάδα και πώς θα βελτιώσουμε τον τρόπο παιχνιδιού και τις ατέλειές μας. Δουλέψαμε καλά, δεν μας επηρεάζουν οι απουσίες καθώς είμαστε ένα δυνατό γκρουπ και βλέπουμε συνολικά την ομάδα.
Ο δικός μας στόχος είναι να αποκτήσουμε όσο μπορούμε μεγαλύτερη συναισθηματική σταθερότητα και να μην επηρεαζόμαστε από τα αποτελέσματα. Το παιχνίδι αυτό αποτελεί ένα καλό μάθημα για εμάς, θα μας βοηθήσει να προοδεύσουμε σαν ομάδα».
Ε, μα άδικο έχω; Εννοείται ρε σεις στηρίζουμε όλο το στάφ της ομάδας, το τιμ των παικτών, το πρότζεκτ, τα πάντα – και το εννοώ (άσχετα αν κάνουμε λίγο χιουμοράκι καμιά φορά). Αλλά στηρίξτε μας λίγο και εσείς στο εξής: Βάλτε ρε σεις λίγο ψυχούλα στο γήπεδο! Λίγο ρε μάγκες. Λίγο. Ελάχιστα.
Ο Ο.Φ.Η. υπήρξε από τις πιο παθιασμένες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, το πάθος βρίσκεται στο DNA της ομάδας και των οπαδών μας. Ακόμα και ο μεγάλος, Ολλανδικός, ντελικάτος, επιθετικογενής Ο.Φ.Η. του τεράστιου Ευγένιου (δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Πατέρα του Ο.Φ.Η.) ήταν μια απίστευτα παθιάρα ομάδα, με παίκτες που δεν μάσαγαν τίποτα (μην αρχίσω να γράφω ονόματα, θα κλάψουμε παρέα).
Δεν μας ενοχλούν δηλαδή τόσο οι ήττες. Όχι, λάθος καταλαβαίνετε, ίσα ίσα, έχουμε τεράστια αποθέματα αγάπης, στήριξης, υπομονής. Χάστε ελεύθερα, ακόμα και με ανατροπές από Λαμίες, ακόμα και από 2-0 από Λάρισες, ακόμα και από ουραγούς Παναιτωλικούς (που είχε κάνα χρόνο να δει νίκη), ακόμα και 2/2 ήττες από Αχιλλέες Βόλου, ακόμα και σε δικά σου παιχνίδια από Ατρόμητους Περιστερίου. Και ας ακούμε κάθε φορά αυτό το «θα μάθουμε από τα λάθη μας» και ας μην έχουμε δει κανένα λάθος να διορθώνεται. Δεν μας απασχολεί… ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!
Αλλά ρε σεις, λίγο ψυχούλα ρε, λίγο εγωισμό, λίγο κάτι, λίγο θυμό ασούμε, έστω ζητιανιά ρε σεις, ακόμα και αν δεν σας βγαίνει – κάντε το ρε μάγκες για εμάς. Χάνεις δηλαδή μέσα από τον Αχιλλέα, ε, σκύλιασε ρε παιδί μου λίγο στα τελευταία λεπτά με λίγο εγωισμό τύπου «δεν χάνω», βάλε λίγο ποδαράκι φωτιά, κάνε κάνα τάκλιν, πάρε καμιά ατομική, σκούντα τον διπλανό σου – κάτι!
Για να μην κοιμόμαστε κι εμείς με την αίσθηση πως αλλάζει το DNA του Ο.Φ.Η… Ακόμα και αν θέλετε να το αλλάξετε (λάθος κατά την γνώμη μου), βοηθήστε μας να γίνει λίγο πιο σταδιακά.
Δηλαδής όχι επειδής βρήκατε ή θα βρείτε εσείς την συναισθηματική σας σταθερότητα να την χάσουμε εμείς ασούμε… (εικονάκι με κιτρινιάρικη καραφλοφατσουλα να έχει κρεμασμένη γλώσσα)
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ σε όλο τον κόσμο. Ο.Φ.Η. ζωή μου αναπνοή μου, Ο.Φ.Η. θυμήσου και στο 2020 μαζί σου.
