Γνωρίζω πολλούς μάνατζερ που αγοράζουν δικαιώματα Λατίνων (κυρίως, αλλά και Αφρικανών ή Βαλκάνιων) παικτών που θεωρούν πως μπορούν να τους αποφέρουν κέρδος μελλοντικά. Το πράγμα λειτουργεί απλά.
* Κάνουν οι ίδιοι σκάουτινγκ σε συγκεκριμένα πρωταθλήματα ή συνεργάζονται με ανθρώπους στις χώρες των πρωταθλημάτων και ξεχωρίζουν κάποιους παίκτες.
* Τους προσεγγίζουν λέγοντας «έχω άκρες να σε πάω στην Ευρώπη, να δείξεις την αξία σου και να κάνουμε μια καλή μεταγραφή ώστε να βγάλουμε χρήματα και οι δύο. Ξέρω πως εδώ παίρνεις Χ ευρώ, εγώ σου προσφέρω Χ + 10.000 ευρώ και θέλω τα δικαιώματά σου για 3 χρόνια, ώστε τον πρώτο χρόνο να σε δουν και τον δεύτερο να κάνεις μεταγραφή (βάζουμε και τον 3ο αν κάτι δεν πάει καλά)». Οι παίκτες προφανώς δέχονται (καλύτερα χρήματα και προοπτική να παίξουν Ευρώπη).
* Ο μάνατζερ έχοντας 15 παίκτες ας πούμε από Αργεντινή – Ουρουγουάη, ξεκινάει συνεργασία με μανατζερικό γραφείο στην Ευρώπη που του προσφέρει άκρες με αρκετές ομάδες.
Γραφεία όμως τα οποία πολλές φορές ελέγχονται από μεγαλοπαράγοντες ομάδων, οι οποίοι μέσω των γραφείων αυτών ΕΛΕΓΧΟΥΝ άλλες ομάδες που συμμετέχουν στο ίδιο πρωτάθλημα με την δική τους ομάδα ή απλά βγάζουν προμήθειες από την διακίνηση παικτών.
* Κάπου υπάρχει μια ομάδα χωρίς ιδιοκτήτη (ή με προβληματικό ιδιοκτησιακό καθεστώς), χωρίς χρηματοδότη, με απλή διαχείριση εσόδων (και παράλληλα ανικανότητα να τα αυξήσουν…) και χρέη (εικονικά ή εσκεμμένα δημιουργημένα προς αποτροπή επενδυτών και διατήρηση ελέγχου της καρέκλας και της εξουσίας που ασκεί η ομάδα στην τοπική κοινωνία). Κάπου αλλού, πρόεδρος που απλά θέλει να έχει καλές σχέσεις με την μεγάλη ομάδα για ευνοϊκή διαιτησία. ΕΥΚΟΛΑ ΘΥΜΑΤΑ για τον μεγαλοπαράγοντα της πλούσιας ομάδας, που παράλληλα έχει και «συνεργαζόμενα γραφεία μάνατζερ» (και πουλάει και… διαιτητική προστασία άμα λάχει).
* Πιάνει τους «μπροστινούς» και τους ξηγιέται «σπαθί»! «Κύριοι, ξέρω πως δεν έχετε σάλιο… Επειδή είμαι καλός άνθρωπος, μπορώ να σας δώσω 1-2 δανεικούς, αλλά έτσι θα έχετε πρόβλημα με τον κόσμο σας. Μπορώ όμως να σας βοηθήσω αλλιώς. Εσείς απλά θα πάρετε 2-3 παίκτες από δικούς μου ανθρώπους στην ΜΙΣΗ ΤΙΜΗ. Παικταράδες, θα σας δώσω 10 ονόματα να δει ο προπονητής και πάρτε όποιους δύο θέλετε – θα τα βρούμε στα λεφτά».
Win – win κατάσταση! Ο μάνατζερ που αρχικά φέρνει τους παίκτες παίρνει τεράστιες προμήθειες και πλέον μπορεί να χτυπήσει μεγαλύτερα ονόματα, το μανατζερικό γραφείο αποκτά δικαιώματα «ψαγμένων» παικτών σε χαμηλές τιμές, ο μεγαλοπαράγοντας που ελέγχει το γραφείο καταφέρνει να ελέγχει διάφορες ομάδες προς όφελος της δικής του και οι ομάδες στις οποίες καταλήγουν οι παίκτες ξεπουλιούνται μεν, όμως στα κρυφά, αποκτώντας καλούς παίκτες με λίγα χρήματα! Χαμένος υπάρχει; Ο κοσμάκης ίσως που αντί για πρωτάθλημα βλέπει «θέατρο σκιών»…
Και κάπως έτσι δημιουργούνται οι ΚΡΥΦΕΣ σχέσεις των ομάδων. Λες ρε παιδί μου «μα η τάδε ομάδα δεν έχει δανεικούς από τον Ολυμπιακό ρε γαμώτο, γιατί χάνει με χάντικαπ κάθε φορά που παίζει μαζί του, γιατί κάνει τηλεοπτικό συμβόλαιο όπου της πουν και γιατί σε όλες τις ψηφοφορίες της Λίγκας είναι η «ουρά» του Ολυμπιακού (τυχαίο παράδειγμα)»;
Και κάπου εκεί κάποιος σε κοιτάζει και σκέφτεται «και να ήξερες εκτός από όλα αυτά και πόσες μίζες κονομάνε κάποιοι από την ιστορία», αλλά βαριέσαι να εξηγείς.
