Σήμερα η Ξάνθη ήταν εμφανώς καλύτερη, δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε. Με ταχύτατα άκρα που έδιναν πλάτος στο παιχνίδι της, διαγώνιες μακρινές πάσες, αλλά και κάθετο παιχνίδι από τα κεντρικά χαφ, πάταγαν την περιοχή μας ότι ώρα ήθελαν. Και ασφαλώς με ένα… σεληνιασμένο Γιέντρισεκ, ένα κανονικό φορ που εμείς δεν διαθέτουμε. Το κακό είναι πως η Ξάνθη μας νίκησε κυριολεκτικά περπατώντας, χωρίς να ιδρώσει…
Τι κάνουμε τώρα; Πάμε και πίνουμε μια παγωμένη μπύρα, κάνουμε ντουζάκι, βγαίνουμε καμιά βολτούλα – τέτοια πράγματα. Δε μπορούμε δυστυχώς να κάνουμε κάτι άλλο… Και ούτε σε θαύματα πρέπει να πιστεύουμε. Στήριξη με ΨΥΧΗ στην ομάδα μας μέχρι τον Ιανουάριο για να πάρουμε όσους πόντους μπορέσουμε. Από εκεί και πέρα ελπίζουμε σε μεταγραφική ενίσχυση…
Προφανώς προτεραιότητα αυτή την στιγμή αποτελούν η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό, η οργάνωση της ΠΑΕ και να μπουν οι βάσεις για να ξαναγίνει ο Ο.Φ.Η. μια κανονική ομάδα.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ!
Κάτω τα χέρια από τον ΠΑΠ! Είχα πει πως γελούσα με τα σάλια που διάβαζα το προηγούμενο διάστημα, από τα ίδια άτομα που πέρυσι τον Ιανουάριο τον «σταύρωναν», από τα ίδια άτομα που τον περιμένουν καιρό στην γωνία. Εγώ δεν… σάλιωσα, αντιθέτως του άσκησα κριτική για λανθασμένες επιλογές στον μεταγραφικό σχεδιασμό και στο «διάβασμα» ορισμένων αγώνων.
ΤΩΡΑ όμως θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να στηρίξουμε τον άνθρωπο που μας κράτησε «ζωντανούς» στις δύσκολες μέρες. Και να βάλουμε «πλάτες» να πάρει ότι αποφάσεις θεωρεί εκείνος σωστές.
