ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete

Δεν ξέρουμε να κερδίζουμε, αλλά ούτε να χάνουμε

Τα κάνουμε όλα σώπατα

Ο ΟΦΗ έχασε στο Αγρίνιο. Με ανατροπή. Με τον ίδιο τρόπο που έχασε και κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Με τον ίδιο τρόπο που έχασε και κόντρα στον Άρη στο Βικελίδης στα πλέι οφ. Με τον ίδιο τρόπο που έχασε στην Τούμπα στα πλέι οφ. Με τον ίδιο τρόπο που έχασε πέρυσι στη Λαμία. Με τον ίδιο τρόπο που έχασε πέρυσι στη Λάρισα. 

Με τον ίδιο τρόπο που έχουν χαθεί δεκάδες εκτός έδρας ματς στο παρελθόν, που ο μέσος Ομιλίτης, αν προσπαθήσει, άνετα θα θυμηθεί μια πενηνταριά στη ζωή του - άλλωστε στην Επαρχία είχαμε να νικήσουμε από το 2012 στη Λειβαδιά!

Με τον ίδιο τρόπο που πιθανόν να έχανε και φέτος στον Βόλο, αν δεν ερχόταν η κόκκινη, ή και στη Λάρισα ή και στη Λαμία, αν δεν ερχόντουσαν τα αυτογκόλ.

Μια ομάδα που έχει συνηθίσει στην ήττα και έχει ξεχάσει να νικάει, που αντί να χτίσει μια ομάδα που κάποτε θα θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και που θα θέλει να έχει νοοτροπία νικητή, καταρρέει στην πρώτη στραβή και δεν ξέρει να αντιδράει και να αντεπιτίθεται, για να διεκδικήσει τα κεκτημένα. Μια ομάδα που πελαγώνει όταν η μπάλα καίει.

Την ίδια στιγμή, ενώ η ομάδα δεν ξέρει να νικάει, εμείς δεν ξέρουμε ούτε να χάνουμε. Αν η στραβοκλωτσιά του Μανθάτη κατέληγε στο δοκάρι, θα γράφαμε για τον παλικαρίσιο ΟΦΗ που νίκησε κόντρα σε όλα, κόντρα στον αντίπαλο, κόντρα στον καιρό που μας περιμένει κάθε χρόνο στο Αγρίνιο, κόντρα στο διαιτητή που μας έχει άχτι, κόντρα σε θεούς και δαίμονες.

Όμως η σέντρα - σουτ του Μανθάτη κατέληξε τελικά στο Γ και από χθες τα κάναμε όλα σώπατο. Είναι όλοι στημένοι, είναι όλοι άχρηστοι, να φύγουν όλοι, παίκτες, προπονητές, διοίκηση, ακόμα και ο Μπούσης. 

Δεν ξέρουμε να χάνουμε. Ούτε εγώ, που δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έχω από χθες πονοκέφαλο. Δε δεχόμαστε ποτέ πως η ήττα είναι μέρος του παιχνιδιού, όσο παράλογη και αναπάντεχη αν είναι, όπως αυτή στο Αγρίνιο. Πάντα θα μας φταίει κάτι.

Θα το γράψω και ας τσαντιστείτε όλοι. Έλεγα να το αφήσω να πάει, μιας και το επόμενο ματς κοντοζυγώνει, αλλά τόσες χοντράδες που έχω διαβάσει από χθες, θα σκάσω. Όσοι πιστεύετε ότι η διοίκηση του ΟΦΗ είναι από αυτές που αλλάζουν προπονητές (αν δε συμβεί κάτι άλλο, όπως με τους αγαπημένους μας Παπαδόπουλο ή Βέρα), δεν έχετε καταλάβει το παραμικρό για το πώς λειτουργεί (η διοίκηση του ΟΦΗ), ή δεν ήσασταν και πολύ προσεκτικοί στο μάθημα. 

Το έχω ξαναγράψει πρόσφατα, το συμβόλαιο του Σίμου ολοκληρώνεται το επόμενο καλοκαίρι, τότε θα αξιολογηθεί από τους προϊσταμένους του και είτε θα ανανεωθεί η συνεργασία τους, είτε θα χωρίσουν οι δρόμοι τους. Οτιδήποτε άλλο, θα είναι μια τεράστια έκπληξη, για μένα προσωπικά.

Η διοίκηση του ΟΦΗ τώρα καλείται να αποδείξει ότι είναι διαφορετική, όπως ευαγγελίζεται και να κλείσει τα αυτιά της σε όλες τις κραυγές μας και να πάρει τις πιο νηφάλιες αποφάσεις. Εγώ θα ήθελα να τη δω να στηρίζει τον άνθρωπό της, έμπρακτα, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Με παίκτες που θα τον βοηθήσουν αμέσως και ίσως και μια ενίσχυση στο επιτελείο που θα κόψει οριστικά κάθε παραφιλολογία για γυμναστές, τραυματισμούς κτλ.

Όπως κάθε πρωί που κοιτάζω το "Σαν Σήμερα" του ΟΦΗ, σήμερα είδα ότι πριν μόλις 4 χρόνια, στις 4/1/2017 ο ΟΦΗ ηττήθηκε από τον Αγροτικό Αστέρα στον Εύοσμο με 2-1. Σε εκείνα τα κλασικά ματς της Β', που οι γηπεδούχοι ήξεραν και την παραμικρή λακούβα του γηπέδου και πώς ακριβώς θα γκελάρει η μπάλα, ενώ οι δικοί μας ήταν πιο πολύ του σαλονιού και ερχόταν η ήττα, χωρίς να καταλάβουμε τον τρόπο. Και μετά, ως συνήθως, ερχόταν το τέλος του κόσμου και τα λαϊκά δικαστήρια.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η κατηγορία άλλαξε, αλλά όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Το τέλος του κόσμου.

Ελπίζω μέσα στην ομάδα να έχουν βάλει το mute και να ετοιμάζονται απερίσπαστοι για το ματς με τη Λαμία την Πέμπτη. Δεν υπάρχει χρόνος για οτιδήποτε άλλο.

Oficrete