Είχα γράψει κάποτε στο omilitis.gr, κάπου το 2012, ένα κείμενο για τον Χάιμε Βέρα, με τίτλο “η φανέλα με το 8”, με αφορμή την επίσκεψή του τότε στο Ηράκλειο για να παρακολουθήσει τον ΟΦΗ. Ψάχνω στα απεσταλμένα μέηλ μου, να το κάνω ένα κόπι/πέηστ, αλλά είναι εξαφανισμένο, είναι όλα τα άλλα εκεί, εκτός από αυτό.

Θα το ξαναγράψω, αλλά εκείνο ήταν καλύτερο, γκαραντί. Ήμουν και 7 χρόνια μικρότερος, τα είχα πιο φρέσκα και επειδή ήμουν ντίπι βαρεσάρης και έγραφα μια φορά το μήνα, τα κείμενα ήταν πιο φροντισμένα και εμπνευσμένα. Τώρα, με την καθημερινή ενασχόληση, έχω κάψει κάμποσα εγκεφαλικά κύτταρα.

Στο “βιογραφικό” μου γράφει ότι μικρός ήθελα να μοιάσω του Βέρα. Οκ, ήμουν 8-9 χρονών, δεν μπορώ να πω ότι καταλάβαινα και πάρα πολλά από ότι συνέβαινε στον αγωνιστικό χώρο, αλλά εκείνος ο κοντούλης δαίμονας με ενθουσίαζε και ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω σαν και αυτόν.

Μια μέρα λοιπόν, μου φέρνει ο πατέρας μου μια φανέλα του ΟΦΗ. Φυσικά όχι αυθεντική, δεν υπήρχαν τα σημερινά μεγαλεία (γεια σου ρε Σπάθαρε!). Αν δεν είχες φίλο παίκτη, δεν υπήρχε περίπτωση να πιάσεις στα χέρια σου επίσημη φανέλα. Εκτός και αν συμμετείχες στο πατροπαράδοτο πλιάτσικο - ξεγύμνωμα της τελευταίας αγωνιστικής. Νεαροί μου φίλοι, για να βρεις τις δεκαετίες του 80 και του 90 ακόμα και μπρελόκ του ΟΦΗ έπρεπε να ψάξεις όλα τα περίπτερα του Ηρακλείου. Κάτι όμως έλειπε από εκείνη τη φανέλα, το 8 στην πλάτη που φορούσε ο μεγάλος Χάιμε. Ανέλαβε, λοιπόν η μάνα μου να το σχηματίσει με χοντρή κόκκινη κλωστή. Νταξ, σήμερα το σκέφτομαι και γελάω, αλλά τότε στα παιδικά μου μάτια, ήταν ο κόσμος όλος.

Τη φοράω, λοιπόν, όλο καμάρι και πάω την άλλη μέρα στο σχολείο. Στην τότε μη Ομιλοκρατούμενη Φορτέτσα, με μεγάλο τουπέ προς τους συμμαθητές - υποστηρικτές άλλων ομάδων, λόγω της πελατειακής σχέσης που είχε αναπτύξει ο ΟΦΗ με τις ομάδες τους.

Και εκεί ήρθε το plot twist: Όλο το σχολείο με φώναζε Νόμπλια (έτσι τον ξέραμε ακόμα)! Επειδή ήμουν (τότε) ξανθό παιδάκι και κλωτσούσα την μπάλα με το αριστερό, τους θύμιζα τον παρτενέρ του Χιλιανού στο κέντρο του ΟΦΗ. “Τι Νόμπλιας ρε, πλάκα μου κάνετε;; Δε βλέπετε το 8 πίσω;;”, απογοήτευση για τον μικρό Γιαννάκη. Κάθε μέρα βέβαια, Νόμπλιας - Νόμπλιας το συνήθισα και άρχισα να συμπαθώ περισσότερο τους αριστεροπόδαρους που έπαιζαν στον ΟΦΗ. Νιόπλιας, Παπαδόπουλος, Φραντζέσκος, Ντάνιελσον, Δερμιτζάκης, κτλ.

Καλά, για τον Ίσις τι να πούμε. Η απόλυτη ψύχωση των πατεράδων μας. Μετά που έφυγε, ήταν μόνιμη η ατάκα “ο ΟΦΗ δεν έχει αμυντικό χαφ/6άρι”, κάθε χρόνο. Τι και αν πέρασαν παικταράδες, στη συνέχεια, από το κέντρο του ΟΦΗ, για όσους ζήσανε τον Χιλιανό, απλά δεν μπορούσαν να συγκριθούν.

Η γενιά μου, οι γεννημένοι το 1980, είμαστε μάλλον στο μεταίχμιο της Ιστορίας. Οι μνήμες μας από Βέρα, Ίσις είναι σχετικά θολές. Θυμόμαστε καλά Ατλέτικο, Σλάβια, κτλ και ζήσαμε πολύ ενεργά Φερεντσβάρος, Ντιάρα, Γκόμεζ και το τέλος της ακμής του μεγάλου ΟΦΗ. Οπότε, παίκτες σαν τους Χιλιανούς μας έμειναν σαν απωθημένο. Να που στα 30φεύγα θα έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναζήσουμε, έστω και από άλλο πόστο.

Ό,τι και να γίνει μέσα στο γήπεδο, είναι καθήκον μας να τους περιβάλουμε με αγάπη και μόνο με τέτοια. Ό,τι και να συμβεί, θα το ζήσουμε μαζί.

ΥΓ: Το πρωτότυπο ήταν πιο ωραίο. Τα sequel είναι (σχεδόν) πάντα υποδεέστερα.

ΥΓ1: Γνώμη μου είναι ότι ο ΟΦΗ πρέπει να γίνει κάπως πιο κυνικός, ιδίως στα εκτός έδρας, στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Οι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης είπαν του Νίκου Καραμπετάκη στη συνέντευξη Τύπου ότι ο ΟΦΗ ήταν η μόνη ομάδα που δεν κλείστηκε στην Τούμπα και το μόνο ματς που ο ΠΑΟΚ δεν είχε 70% κατοχή. Και το σημειώνουν και σήμερα οι αρθρογράφοι τους. Πριν το ΟΦΗ - ΑΕΚ το είχε πει και ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ότι δηλαδή ο ΟΦΗ δεν είναι ομάδα που κλείνεται.

Ωραία ακούγεται όλο αυτό και ίσως οι ουδέτεροι να το βρίσκουν τιμητικό για την ομάδα μας και μακάρι στο τέλος να δικαιωθεί ο ΟΦΗ, για αυτή του τη φιλοσοφία. Αλλά μια ματιά στη βαθμολογία σήμερα, φανερώνει πόσο σημαντικός είναι έστω και ο ΕΝΑΣ πόντος. Ιδίως για τον ΟΦΗ που έχει χάσει τόσους στα χασομέρια των αγώνων.

Ωραία τα κομπλιμέντα των τρίτων, αλλά πλέον η μάχη κρίνεται στις λεπτομέρειες. Αγωνιστικές και βαθμοί που φεύγουν, δεν ξανάρχονται.