H νίκη είναι η τροφή και το νερό του οπαδού - φιλάθλου μιας ομάδας, χωρίς αυτή πεινάει και διψάει. Η νίκη είναι που του δίνει ήρεμο ύπνο και τον βοηθάει να πάει χαρούμενος τη Δευτέρα στη δουλειά ή στο σχολείο.

Είχα γράψει πριν κάτι χρόνια ότι η πρώτη κατηγορία έχει κάτι πολύ άχαρο. Δεν έχει πολλές νίκες, για μια ομάδα που δεν κάνει πρωταθλητισμό. Σκεφτείτε ότι ο ΟΦΗ τη χρονιά που ανέβηκε έκανε 27 νίκες! Ενώ ακόμα και τη χρονιά που ΔΕΝ ανέβηκε, έκανε 22!

Η νίκη φέρνει χαρά και κόσμο στο γήπεδο. Έχουμε δει ομάδες να έχουν περισσότερους φιλάθλους στην εξέδρα όταν ανέβαιναν, παρά όταν έπαιξαν στην α' εθνική, για αυτό το λόγο. Πέρσι ο ΟΦΗ βγήκε στην Ευρώπη με 9 νίκες και ο Άρης μόλις με 8, στην κανονική περίοδο (φέτος έχει ήδη κάνει 5). Πρόπερσι ο ΟΦΗ σώθηκε με 7 νίκες (+1 στα μπαράζ).

Χωρίς νίκη όλα είναι πιο δύσκολα. Ναι, όλοι περιμένουμε ότι μετά τη διακοπή ο ΟΦΗ θα είναι δυο σκαλιά καλύτερος και πιο αποτελεσματικός, με την επιστροφή των απουσιών και την καλύτερη ετοιμότητα των καινούριων. Αλλά μέχρι τότε η αναμονή είναι πολύ άχαρη και δύσκολη.

Για τον αγώνα του ΟΑΚΑ, προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος ούτε από την εμφάνιση. Ισχύει ότι η πλειοψηφία περίμενε χειρότερο τον ΟΦΗ λόγω των απουσιών. Ισχύει ότι είναι θετικό ότι ο ΟΦΗ είναι αξιόμαχος με τόσους παίκτες εκτός. Ισχύει ότι ο ΟΦΗ δείχνει ότι έχει βάθος στο ρόστερ, ξέρουμε ότι μέχρι πέρσι αν έλειπαν ταυτόχρονα ο Νέιρα, ο Ναμπί, τα βασικά στόπερ και ο Μεγιάδο δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση, η ομάδα θα κατέρρεε από το πρώτο λεπτό. Ισχύει ότι το νεανικό του ρόστερ αφήνει μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον.

Το θέμα μου είναι ότι ο ΟΦΗ είδε μέσα στο γήπεδο ποιος είναι ο σωστός τρόπος παιχνιδιού, αλλά δεν τον κράτησε στη μεγαλύτερη διάρκειά του. Η ομάδα μπήκε σωστά, με την καλύτερη προσέγγιση στα πρώτα λεπτά, για να αποφύγει την αρχική πίεση της ΑΕΚ (όπως είχαμε επισημάνει) και αντιθέτως ήταν εκείνος που την αιφνιδίασε και άρχισε να την πιέζει.

Ήρθαν οι φάσεις, ήρθε το γκολ και μετά ο ΟΦΗ ξεκίνησε να διαχειρίζεται το παιχνίδι, όπως ακριβώς έπρεπε μέχρι το 30'. Με κατοχή της μπάλας, που θα κούραζε ακόμα περισσότερο την καταπονημένη ΑΕΚ. 

Από εκεί και πέρα και μετά το γκολ της ΑΕΚ, ο ΟΦΗ έγινε πιο φοβικός, οπισθοχώρησε, έδωσε την κατοχή στον αντίπαλο, ενώ ήταν και αρκετά άτολμος όταν έβγαινε μπροστά. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο ΟΦΗ έπαιζε πια με τη φωτιά και ήταν φανερό ότι ήταν θέμα χρόνου να καεί.

Η τραγική ειρωνεία για τον Όμιλο είναι, ότι τελικά το γκολ της ανατροπής ήρθε όταν άρχισε ξανά να παίζει σωστά, μετά την είσοδο του Ντε Γκουζμάν. Ο ΟΦΗ δεν εκμεταλλεύθηκε την κόπωση της ΑΕΚ, ενώ το ματς προσφερόταν για να την τρέξει και να την κουράσει ακόμα περισσότερο.

Και δεν τη χτύπησε καθόλου εκεί που πονάει φέτος, στις ψηλές μπαλιές στο κέντρο της άμυνας. Μόλις μια καλή σέντρα έγινε, με την κεφαλιά του Γιάννου. Κυρίως γιατί υπήρχε ατολμία στη σέντρα, όταν ένας παίκτης βρισκόταν σε θέση εξτρέμ.

Ενώ είναι ανεπίτρεπτο το τεράστιο κενό στην άμυνα στο 2ο γκολ της ΑΕΚ. Σε στατική φάση, που οι 10 παίκτες ήταν στην περιοχή, ο Σάκχοφ βρήκε έναν ολόκληρο διάδρομο και κακή αμυντική συμπεριφορά.



Τέλος πάντως, για να μην το κοσκινίζω, το point μου είναι ότι ο ΟΦΗ είδε το σωστό τρόπο παιχνιδιού μέσα στο ματς, λειτουργούσε άψογα και μετά επέλεξε να μην το ακολουθεί άλλο, ίσως και να μην μπορούσε, οκ, αλλά δεν το προσπάθησε καν. Μένει το κρίμα για μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Μπορεί μέχρι πέρσι να ήμασταν ικανοποιημένοι από την προσπάθεια, όμως πια δεν μας αρκεί, οι απαιτήσεις μας έχουν μεγαλώσει και αυτό είναι ένα κατόρθωμα της ομάδας.

Το φάρμακο για όλα, αναφέρεται στην εισαγωγή του κειμένου. Μια νίκη, μια αναθεματισμένη νίκη. Να βάλει ένα τέλος σε αυτή την άχαρη αναμονή. Με τον Ολυμπιακό, να μην περιμένουμε άλλο, εξάλλου έχουμε πει ότι το φετινό πρωτάθλημα είναι πιο δύσκολο. Και με τον Βόλο και με τον ΠΑΣ Γιάννινα, θα πρέπει να είσαι στο 100% για να τα κερδίσεις.

Ναι, με τον Ολυμπιακό, δεν υπάρχουν χαμένα παιχνίδια πριν τα παίξεις, είναι κλισέ αλλά είναι η αλήθεια. Όσες νίκες πήρε ο ΟΦΗ στην Ιστορία του, τις πήρε ως αουτσάιντερ και αυτο θα κυνηγήσει πάλι.