Πριν περίπου 10 ημέρες, διαιτητής στη Γ’ ΕΠΣΗ αρνήθηκε να ξεκινήσει ποδοσφαιρικό αγώνα, λόγω πανό που είχαν αναρτήσει οι φίλοι του Τηγανίτη, το οποίο καλούσε την κοινωνία "να μη συνηθίσουμε τη φρίκη και το θάνατο", με αφορμή όσων συμβαίνουν στο κολαστήριο της Μόριας, όπου πεθαίνουν γυναικόπαιδα, υπό την αιγίδα της ... πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Φυσικά, οι ποδοσφαιριστές και οι φίλοι του Τηγανίτη αρνήθηκαν να κατεβάσουν το πανό και ο διαιτητής διέκοψε οριστικά τον αγώνα, ο οποίος θα κατοχυρωθεί υπέρ του αντιπάλου. Πρόπερσι, ένας άλλος διαιτητής δεν ξεκινούσε το ματς του Τηγανίτη στη Βιάννο με τον Πατούχα, λόγω ενός πανό που αναφερόταν στα ολοκαυτώματα της Βιάννου και των Ανωγείων από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Με τον Πατούχα. Στη Βιάννο. Και δε σηκώθηκαν και οι (ματωμένες) πέτρες του μαρτυρικού χωριού να τον στοιχειώσουν.

“Καλά το έκαναν οι διαιτητές”, θα πει κάποιος, “είχαν πολιτικό περιεχόμενο και απαγορεύονται από την UEFA!”. Ναι, το περίφημο “no politica” της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, η οποία κατά τ’άλλα - υποκριτικά - δημιουργεί φορείς και events κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, αλλά στην πράξη τιμωρεί όσους αντιδρούν σε αυτά (δηλαδή στον ρατσισμό και την ξενοφοβία) και ουσιαστικά εξισώνει τους θύτες με τα θύματα.

Δεν πέρασε ούτε μία εβδομάδα και το “no politica” τους πήγε στα σκουπίδια. Η Τουρκία εισέβαλε στη βόρεια Συρία και στις αυτόνομες κουρδικές επαρχίες και άρχισε να σφάζει εκείνες και εκείνους που όχι μόνο “έμειναν στη χώρα τους για να πολεμήσουν”, αλλά και κατάφεραν να τσακίσουν τους τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους, εγκαθιδρύοντας αμεσοδημοκρατικούς πυρήνες (με ελευθερία λόγου, με ισότητα των δύο φύλων, με ανεξιθρησκεία, κτλ) μέσα στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.

Και είδαμε όλοι τι ακολούθησε, σε διάφορα γήπεδα, με τους στρατιωτικούς χαιρετισμούς από παίκτες και θεατές. Αυτοί, όχι μόνο έχουν συνηθίσει τη φρίκη, αλλά και πανηγυρίζουν για αυτή και επευφημούν όσους την προκαλούν. Η αντίδραση της UEFA και των ομοσπονδιών, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ανύπαρκτη. Η πολιτική τους, έγινε κουρελόχαρτο. Την ίδια στιγμή, οι ποδοσφαιρικές Αρχές εξαντλούν την ευαισθησία τους σε πανό αλληλεγγύης και κυνηγούν όσους αντιδρούν στη φρίκη και στο θάνατο, ενώ δίπλα μας πεθαίνουν άνθρωποι. Δεν είναι ταινία, ούτε video game, ο θάνατός τους είναι πραγματικότητα.

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, δεκάδες ομάδες σε όλη την Ελλάδα, δήλωσαν την αλληλεγγύη τους προς τον Τηγανίτη, αναρτώντας στους αγώνες τους παρόμοιο πανό με αυτό που προκάλεσε την τιμωρία της ηρακλειώτικης ομάδας, χωρίς να πέσει στην αντίληψή μου κάποια παρόμοια αντίδραση από τις εκεί ΕΠΣ και τους διαιτητές. Κάτι είναι και αυτό.