To διαθέσιμο υλικό για την Ιστορία του ΟΦΗ, θα ήταν άπειρες φορές πιο φτωχό χωρίς την παρουσία ενός συγκεκριμένου καναλιού στο YouTube, του omilos1987
Ο υποφαινόμενος, όταν το ανακάλυψα για πρώτη φορά, πριν κάμποσα χρόνια, έπαθα … πλάκα! Για πολλές ημέρες, καθόμουν και έβλεπα αχόρταγα βίντεο, το ένα μετά το άλλο, χωρίς σταματημό. Συνεχόμενες ώρες θέασης, αυτό που η γενιά του Netflix ονομάζει binging. Ένα ακόμα τελευταίο βίντεο και ένα ακόμα τελευταίο βίντεο και ο χρόνος περνούσε. Τα είχα λιώσει, είχαν πονέσει τα μάτια μου.
Η κορυφαία παρόρμηση που μάλλον είχα, ήταν να δω αν τα ματς της εφηβείας μου, ήταν όπως ακριβώς τα θυμόμουν. Και τα πιο πολλά, όντως ήταν. Και έβλεπα μια φάση, ένα γκολ και στο μυαλό μου ξαναξυπνούσε η εικόνα της, ακριβώς όπως την έζησα τότε στη Θύρα 4. Γενικά, στη ζωή μου, δε θυμάμαι πολλά πράγματα από το παρελθόν, μου μιλάνε παλιοί συμμαθητές στο δρόμο, ξέρω γω και δε μου έρχεται καν η ανάμνηση, όσο και να μου εξηγούν, αλλά όσο αφορά τον ΟΦΗ, μπορώ να θυμηθώ την τάδε κεφαλιά του Ιορδανίδη, ότι την έστειλε πρώτα στο έδαφος και έμεινε άγαλμα ο τερματοφύλακας και τη βολίδα του Γκόμεζ που πήγε στο δοκάρι.
Εννοείται, έσπευσα να δω και το πρώτο ντέρμπι που πήγα μόνος μου στη Θύρα 4 (μετά από … μάχη στο σπίτι).
Ίσως το 80% των αφιερωμάτων που βλέπετε, αυτή την ιδιαίτερη εποχή της καραντίνας, σε όλα τα σάιτ, οφείλονται στην ύπαρξη αυτού του καναλιού. Και πρέπει να του δοθούν τα εύσημα.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο omilos1987, αλλά πρέπει να είναι ιδιαίτερα σεμνός και να του αρέσει αυτό που κάνει, με πολύ μεράκι, καθώς δεν έχει αποκαλυφθεί ποτέ. Και πρέπει να του αναγνωριστεί ότι - εκτός των άλλων - ήταν και πολύ οργανωτικός από την αρχή, χωρίζοντας όλους τους αγώνες σε playlists, ανά αντίπαλο, ενώ φιλοξενεί βίντεο και από άλλα κανάλια.
Και χαίρομαι που βλέπω ότι είναι ακόμα ενεργός και ότι η βιβλιοθήκη του ανανεώνεται ακόμα, όταν πχ, η Αθλητική Κυριακή προβάλλει έναν αγώνα από το αρχείο της, για τον οποίο δεν υπήρχε βίντεο στο YouTube. Όπως πχ το ΟΦΗ - ΠΑΟΚ 2-2 του 1988, που είχε επέτειο πριν λίγες μέρες.
Μιας και πρόσφατα ασχοληθήκαμε με κεραυνούς Βάβουλα και αποκρούσεις Χανιωτάκη, αυτός ο αγώνας και αυτό το βίντεο είναι από τα αγαπημένα μου:
Έχει μέσα απ’όλα! Κώστα Χανιωτάκη να πετάγεται στο Γ, πραγματική οβίδα Στέφανου Βάβουλα, Νίκο Μαχλά στα καλύτερά του, ξενερωμένο εκφωνητή και φανταστικό ΟΦΗ, ίσως στην πιο θεαματική του χρονιά, με πάρα πολλά γκολ (4 στον Πύργο, 6 στη Λάρισα, κτλ) - κι ας τελείωσε τη σεζόν με άδεια χέρια.
Εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι τα βλέπουμε και τα ξαναθυμόμαστε, τι ζήσαμε ως έφηβοι, αλλά η μεγαλύτερη σημασία αυτού του καναλιού είναι για τις νέες Ομιλίτικες γενιές, για όσους γεννήθηκαν μετά το 1990 ή το 2000 και δεν τα πρόλαβαν ή ήταν πολύ μικροί για να τα θυμούνται. Να πάρουν μια καλή εικόνα από τη μεγάλη ομάδα του Ευγένιου Γκέραρντ και των τόσο ωραίων παικτών που φόρεσαν κάποτε αυτή τη φανέλα. Αυτά που ο σημερινός ΟΦΗ θέλει να αναβιώσει και - γιατί όχι; - να τα ξεπεράσει, τώρα που η νέα εποχή του Συλλόγου σβήνει το απαισιόδοξο και μελαγχολικό “και διηγώντας τα να κλαις…”, το οποίο ήταν συνηθισμένο σχόλιο σε τέτοια αφιερώματα.
Στα άρθρα “Σαν Σήμερα” που ανεβάζουμε, στο επίκεντρο μπαίνουν συνήθως παλιές νίκες με τους δήθεν “μεγάλους”, τους φυσικούς αντιπάλους του ΟΦΗ, αλλά συχνά δε φθάνουν την άγρια ομορφιά που έχουν άλλα ματς της δεκαετίας του ‘90 στο Γεντί Κουλέ, με αντιπάλους σαν την Καλαμάτα ή την Προοδευτική.
Μακάρι ο omilos1987 να συνεχίσει να ανεβάζει βίντεο, αν διαβάζει αυτές τις γραμμές να ξέρει ότι είναι κάτι σαν Ομιλίτικος ευεργέτης, ακόμα και αν δεν αποκαλυφθεί ποτέ και θα ήταν φανταστικό κάποτε να βρεθούν και περισσότερα βίντεο από πριν το 1994. Ευτυχώς, εσχάτως, έχουν αρχίσει και χρήστες από άλλες ομάδες να δημοσιεύουν αγώνες από το αρχείο τους (όπως πχ ο Εθνικός, η Καλλιθέα, ο Απόλλων Πόντου) και αυξάνεται ακόμα περισσότερο το ιστορικό υλικό στο Διαδίκτυο.
Μερικά ακόμα εκλεκτά βίντεο από τη συλλογή του:
ΥΓ: Σαν σήμερα το 2000, η σχολή μας έδωσε εισιτήρια για να πάμε να δούμε τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, ΑΕΚ - Ιωνικός 3-0 στο ΟΑΚΑ, στο περιβόητο ματς που ο Ντέμης Νικολαΐδης παραδέχθηκε στο διαιτητή Δούρο ότι έβαλε γκολ με το χέρι (και μετά ήταν έξαλλος επειδή του έδωσε κίτρινη κάρτα, αλλά αργότερα πήρε βραβείο Fair Play). Ένας τελικός στον οποίο θα έπρεπε να παίζει ο ΟΦΗ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θέλει δικό της άρθρο.
