Ο Απόλλων Λεμεσού είναι μια πολύ έμπειρη ομάδα σε τέτοια ματς και πήρε μια νίκη, από αυτές που χαρακτηρίζονται ως επαγγελματικές. Γιατί έχει μάθει καλά να νικάει τέτοια παιχνίδια. Είναι πια μέσα στο DNA της. Μια ομάδα που έχει προκριθεί στους ομίλους του Europa League, 4 φορές την τελευταία δεκαετία!
Ο ΟΦΗ, από την άλλη, έχει ξεχάσει να νικάει. Το είχα γράψει και στα πλέι οφ, μετά την ήττα από τον Άρη στο Γεντί Κουλέ, στο οποίο ο ΟΦΗ είχε παρουσιάσει μια απίστευτη νευρικότητα, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ένα ματς must win, μετά τη χαλαρότητα των πρώτων αγώνων.
Αν η ομάδα θέλει να πρωταγωνιστεί, πρέπει να χτίσει από την αρχή νοοτροπία νικητή. Σύμφωνοι, η ομάδα είναι νέα, έχουν αλλάξει πολλοί παίκτες, ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει, χτίζεται η ομάδα μέχρι το 2024, όλα δεκτά. Μα, αυτό αποτελεί ακόμα ένα λόγο, για να μπουν τώρα σωστά οι βάσεις, σε μια ομάδα που δημιουργείται τώρα, αποτελούμενη και από νεαρούς ποδοσφαιριστές, που τώρα θα συλλέξουν τα εφόδια για να αποκτήσουν το απαιτούμενο μέταλλο, για να είναι μέρος ενός ΟΦΗ που θα θέλει να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας.
"Παίζουμε για να νικήσουμε", αυτός είναι ο σκοπός κάθε ομάδας ποδοσφαίρου. Σεβόμαστε ότι το ποδόσφαιρο έχει 3 αποτελέσματα, αλλά παίζουμε για τη νίκη.Το είχα ξαναγράψει, υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο "παίζουμε χωρίς φόβο" και στο "δεν πειράζει αν χάσουμε".
Πειράζει. Και ο ΟΦΗ αυτή τη λεπτή γραμμή την έχει περάσει το τελευταίο τρίμηνο. Ωραία η "ζεν φιλοσοφία", που λέει και ο Αργόσχολος, όμως μέσα στη χρονιά προκύπτουν και παιχνίδια - τελικοί, που πρέπει να τα κερδίσεις. Και στα τελευταία τέτοια ματς που συνάντησε ο ΟΦΗ, αγχώθηκε, πέτρωσε, "είχε ανεξήγητη νευρικότητα". Γιατί έμαθε να χάνει και ξέχασε τι πρέπει να κάνει για να νικήσει. Γιατί δεν τσαντίζεται όταν χάνει.
Αν κάποτε θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό, πρέπει να γίνεις ομάδα - νικητής. Ανεξάρτητα έδρας, συνθηκών, κόσμου, διαιτησίας, καιρού, απουσιών και κάθε άλλου αστάθμητου παράγοντα, μπαίνεις στο γήπεδο και νικάς. Να έχεις πάθος για τη νίκη.
Και πάλι σύμφωνοι, φέτος υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά για όλες τις ομάδες. Όπως και να έχει, ο ΟΦΗ σήμερα είναι ανέτοιμος. Παρουσιάστηκε ανέτοιμος, ίσως στο πιο σημαντικό παιχνίδι της σεζόν, που το περίμενε πώς και πώς τόσους μήνες.
Πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι ανέτοιμος για αρκετό καιρό ακόμα. Έχουμε και την ιδιαιτερότητα φέτος με τις μεταγραφές να τελειώνουν 5 Οκτωβρίου και ίσως να δούμε αρκετές προσθαφαιρέσεις ακόμα. Δεν αμφιβάλω ότι αυτό που είπε ο Γιώργος Σίμος είναι αλήθεια, ότι η ομάδα θα είναι καλή φέτος, αλλά έτσι όπως πάει η δουλειά, ο ΟΦΗ θα φορμαριστεί και θα αρχίσει να έχει καλή απόδοση γύρω στο Νοέμβριο.
Αλήθεια το πιστεύω, ο ΟΦΗ φέτος θα έχει καλή ομάδα, μπορεί και καλύτερη από πέρσι, αλλά αυτό μπορεί να φανεί όταν θα είναι πια αργά για τους στόχους της ομάδας. Η Ευρώπη έχει ήδη πετάξει και κινδυνεύει να συνεχίσει το κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, ιδίως αν επιτρέψει στον εαυτό του να επηρεαστεί ψυχολογικά από τον αποκλεισμό. Αν πάνε ξενερωμένοι στη Λαμία θα χάσουν και εκεί, μετά έρχεται ο Ατρόμητος, που είναι ένα πολύ σημαντικό ματς και αργότερα θα ανέβει και άλλο ο βαθμός δυσκολίας, που μπορεί να φέρει συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα.
Θες η λειψή προετοιμασία, θες τα λίγα φιλικά, θες οι συνεχιζόμενες μεταγραφές, τον καλό ΟΦΗ θα τον δούμε όταν θα έχει πια χειμωνιάσει. Πόσο μάλλον τώρα, που θα πρέπει να χτίσει την επιθετική του γραμμή από την αρχή και ενώ οι αγωνιστικές υποχρεώσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Μακάρι να διαψευσθώ, εννοείται.
Όμως να επιστρέψω στο πρόβλημα νοοτροπίας. Χθες ο ΟΦΗ δεν αντιμετώπισε το παιχνίδι ως ένα νοκ άουτ ματς, που έχεις μόνο μια ευκαιρία για να πετύχεις, αλλά ως άλλο ένα παιχνίδι (πχ, πρωταθλήματος) που στράβωσε και, οκ, πάμε στο επόμενο. Στο πρόσφατο παιχνίδι του Λουξεμβούργου, όταν δέχθηκε γκολ στο 92', ο Σελίμοβιτς πέρασε σε θέση φορ στα τελευταία 3 λεπτά, μπας και πάρει καμιά κεφαλιά και ισοφαρίσει. Χθες δεν είδαμε καμία τέτοια κίνηση, όπως έγραψε και ο Χρίστος. Δε γέμισε η περιοχή, δεν είδαμε ούτε ένα μακρινό σουτ, στο 2ο ημίχρονο, ενώ ξέραμε ότι ο Απόλλων είχε στο τέρμα του έναν πιο νεαρό και άπειρο τερματοφύλακα. Υπάρχει το ελαφρυντικό της φυσικής κατάστασης στο τελευταίο μισάωρο, με τον Απόλλωνα να έχει δώσει περισσότερα επίσημα ματς, απέναντι στον ανέτοιμο ΟΦΗ, αλλά δεν είδαμε έστω την προσπάθεια να ανατραπεί η κατάσταση, πέρα από μια φλύαρη κατοχή με άσκοπες ενέργειες.
Θα ξαναέρθουν τέτοια ματς, όπως αυτό κόντρα στον Άρη στα πλέι οφ και όπως το χθεσινό και ο ΟΦΗ θα πρέπει να παρουσιαστεί πιο ψημένος, αν θέλει να λέει ότι μεγαλώνει, αν θέλει να αλλάξει πίστα και να ανέβει επίπεδο.
Ο ΟΦΗ οφείλει την επόμενη φορά που θα κληθεί να συμμετάσχει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, όποτε και αν έρθει αυτή, να είναι πιο έτοιμος. Σε όλους τομείς. Ποδοσφαιρικά και γηπεδικά.
Το χειρότερο που μπορεί να κάνει τώρα, είναι να μπει σε ένα κύκλο εσωστρέφειας και απογοήτευσης, η οποία θα φανεί στα δύσκολα παιχνίδια που ακολουθούν. Πρέπει να βγάλει αντίδραση, συνολικά, να δώσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας για τη συνέχεια.
ΥΓ: Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωθα χθες στην έναρξη του αγώνα, βλέποντας άδειες τις εξέδρες. Σε ένα ματς που περίμεναν 3 γενιές ΟΦΗτζήδων και δεν μπορούσαν να είναι εκεί. Είναι τόσο μεγάλο το άδικο. Ένιωθα παράξενα από την 1η αγωνιστική των πλέι οφ, αλλά χθες αυτό μεγεθύνθηκε. Ιδίως χθες, που κατά τη διάρκεια της μέρας όλοι θυμόμασταν το τελευταίο ευρωπαϊκό μας παιχνίδι, πού ήμασταν, πώς το είχαμε ζήσει.
