Ο ΟΦΗ φέτος είχε κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις, οι οποίες συνοδεύτηκαν και με κάποιες μεγάλες νίκες. Υπήρχε όμως και μία ήττα, που στο τέλος άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις, αυτή στο Γ.Καραϊσκάκης, κυρίως λόγω της εικόνας του Ολυμπιακού στο τελευταίο 20λεπτο, που προτίμησε να αμυνθεί για να κρατήσει τη νίκη, κάτι που πρέπει να κάνει μόνο σε ευρωπαϊκούς αγώνες με πολύ ανώτερους αντιπάλους, από προηγμένα πρωταθλήματα. 

Ήμουν σε φιλικό σπίτι και με το που τέλειωσε το ματς, άρχισαν τα τηλεφωνήματα στην παρέα, από γνωστούς και συγγενείς από την υπόλοιπη Ελλάδα, που ρωτούσαν "τι παίζει φέτος με τον ΟΦΗ" και τους εξηγούσαν για Μπούση, Σαμαρά, κτλ.



Μια παρόμοια κατάσταση είχε ξανασυμβεί, ακριβώς πριν 20 χρόνια, πάλι με αντιπάλους τον Ολυμπιακό και τον ΟΦΗ. Όσοι έχουμε σπουδάσει ή ζήσει στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη, μας έχει συμβεί να παρακολουθήσουμε αγώνα του ΟΦΗ μέσα από την εξέδρα των αντιπάλων. Εγώ το έχω ζήσει κόντρα στον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ (στο 3-2, που στη συνέντευξη Τύπου κάποιοι “την είπαν” στον Πέτρο Μαρινάκη, επειδή είχε το ... θράσος να πανηγυρίσει έντονα το γκολ που πέτυχε), την περίοδο 1999 - 2000.



Και άλλη μια φορά, πάλι στο ΟΑΚΑ, κόντρα στον Ολυμπιακό, σαν σήμερα, στις 14 Μαΐου του 2000. Τελευταία χρονιά του Ευγένιου Γκέραρντ και πρώτη του Ρόναλντ Γκόμεζ, θυμίζω. Με τον ΠΑΟ το Στάδιο ήταν πιο άδειο και καταφέραμε να κάτσουμε 20 μέτρα μακριά από τον καθένα, μέχρι και γκολ του ΟΦΗ χειροκροτήσαμε - και καλά, ιπποτικά - χωρίς πρόβλημα.

Αλλά οι Ολυμπιακοί είχαν πιο μαζική προσέλευση και αναγκαστικά ζήσαμε τον αγώνα ανάμεσά τους, καθήμενοι κυριολεκτικά στο διπλανό καρεκλάκι, αφού δεν υπήρχε άδειο ούτε για δείγμα στη θύρα που βρισκόμασταν. Και εκεί που λέγαμε ότι “σήμερα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, να μην αντιδράσουμε αν κάνει καμιά φάση ο ΟΦΗ”, γιατί ήμασταν “στο στόμα του λύκου”, τελικά οι διπλανοί μας Ολυμπιακοί αποδείχθηκαν εξόχως εκδηλωτικοί στις φάσεις του ΟΦΗ, άνετα θα μπορούσαμε να αρχίσουμε τα “ΑΧ” και εμείς.

Αυτό που ζήσαμε ήταν απίστευτο και το κουβαλάμε ακόμα. Ο ΟΦΗ έπαιζε μονότερμα τον Ολυμπιακό, χωρίς καμία υπερβολή. Η μία φάση μετά την άλλη. Οι διπλανοί μας, οπαδοί του Ολυμπιακού, είχαν τρομοκρατηθεί! Φώναζαν “ΔΙΩΞΤΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ”, “ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ” και τέτοια. Και κάτι μακρόσυρτα “ΠΩΩΩ” και “ΩΩΩΧ”, όταν έχανε ευκαιρία ο ΟΦΗ.

Δυστυχώς, οι παίκτες μας δεν ήταν προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια. Ένα αχρείαστο πέναλτι νωρίς και ένα γκολ κλάσης στο τέλος, έφεραν την ήττα. Αλλά εμείς φύγαμε “γεμάτοι” από το ΟΑΚΑ, με μια εμπειρία που τη διηγούμαστε 20 χρόνια μετά.

Το αποκορύφωμα ήρθε μία ημέρα μετά, με την παλιά καλή Sportime να γράφει ότι “ο διαιτητής Μποροβήλος έπαιξε τον Ολυμπιακό 100-0!” και ανάθεμα αν έχει ξαναγραφτεί ποτέ κάτι τέτοιο για αγώνα, στην ιστορία του Τύπου. Στα στιγμιότυπα η εικόνα είναι λίγο θολή, αλλά το πέναλτι φαίνεται να είναι σωστό. Το γκολ που ακυρώνεται στον ΟΦΗ το λες και σκάνδαλο, η γιούχα που ακούγεται από τους γηπεδούχους μάλλον τα λέει όλα.



Ενδεχομένως, κάποιος ΟΦΗτζής που βρέθηκε φέτος στο Γ.Καραϊσκάκης, ανάμεσα στους φίλους του ΟΣΦΠ, να έζησε κάτι ανάλογο. Ας ελπίσουμε στο μέλλον να έρθει η στιγμή, που θα θυμόμαστε νίκες σε τέτοιες έδρες και όχι απλά τιμητικές ήττες και ας μην ήταν και τόσο δίκαιες.