Έχω την τύχη και το προνόμιο να διαβάζω πρώτος τα άρθρα που δημοσιεύονται στο oficrete.gr, αυτά που στέλνουν οι αρθρογράφοι μας, αλλά και οι Ομιλίτες που θέλουν να μοιραστούν την άποψή τους στα “παιδιά της Θύρας 4”.

Στην αρχή όταν τα διάβαζα ενθουσιαζόμουν τόσο πολύ που ήθελα να τα μοιραστώ αμέσως με τον κόσμο. Με αποτέλεσμα συχνά να με “μαλώνουν” η Μαρίνα και ο Γιάννης, ότι σιγά - σιγά βρε παιδί μου και όχι τόσο πρωί. Βλεπετε, 13 χρόνια “φούρναρης” (είχα ψήσει…) είχα μάθει να ξυπνάω από τις 4.00 το πρωί και μέχρι τις 9.00 είχα βγάλει άπειρη δουλειά. Σε αυτούς τους ρυθμούς είχα συνηθίσει. Και ακόμα δηλαδή, είναι δύσκολο να κοιμηθώ μετά τις 7.30, ό,τι ώρα και να ξαπλώσω.

Πέρα από τον ενθουσιασμό όταν διαβάζω πρώτος ένα ωραίο άρθρο, η μόνιμη σκέψη μου είναι “μα που κρυβόταν τόση έμπνευση και τόση δημιουργία τόσα χρόνια;”

Η εύκολη απάντηση θα μπορούσε να είναι, σε τοίχους προσωπικών προφίλ του facebook, σε κλειστά και ανοιχτά Ομιλίτικα groups, σε σχόλια ειδησεογραφικών site. Αλλά αυτή η απάντηση δε με καλύπτει απόλυτα. Μιλάμε για άρθρα χιλιάδων λέξεων, κάποια αληθινά διαμάντια, τα οποία δεν είχαν ουσιαστικά μέσο έκφρασης και το oficrete.gr ήρθε να καλύψει αυτό το κενό. Και όχι μόνο στις αρθρογραφίες. Ακόμα και στα ωραία γραφικά που μας στέλνουν συχνά Ομιλίτες με μεράκι και φαντασία.

Στο πρώτο μου άρθρο, πριν ένα χρόνο, έγραφα για το στόχο που έβαζε το σάιτ:

“Την τελευταία δεκαετία, το facebook ήρθε και παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του. Όλα αυτά τα fora μπήκαν στο περιθώριο και πλέον ο καθένας γράφει την άποψη του απλά στον “τοίχο” του. Ή απλά απαντάει στα σχόλια κάποιας ανάρτησης. Με αποτέλεσμα, να χάνονται όλα στη λήθη όσο ανανεώνεται το timeline μας. 5 like, 2 καρδούλες και τέλος. Προσωπικά, έχασα τις απόψεις αξιόλογων ατόμων επειδή πολύ απλά ήξερα μόνο το nickname τους στο παλιό forum και όχι πώς λέγονται στο fb. 'Η επειδή δεν έχουν καν προφίλ σε αυτό το κοινωνικό δίκτυο.Το oficrete.gr δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια να αναβιώσουμε τα καλύτερα χρόνια της ομιλίτικής μας ζωής. Να φέρουμε ξανά κοντά πένες που τις χάσαμε, λόγω όσων προανέφερα, λόγω της προσωπικής ζωής του καθενός, αλλά και λόγω της απογοήτευσης που ενδεχομένως κάποιοι βίωσαν από την καθημερινή τους ενασχόληση με τον ΟΦΗ”.

Θεωρώ ότι αυτό το στόχο μέχρι ένα σημείο τον πετύχαμε, αν και υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Το oficrete.gr έγινε πλέον μέρος της ζωής μας, σε σημείο να μη θυμόμαστε καλά καλά πως ήταν η ενασχόλησή μας με τον ΟΦΗ χωρίς αυτό. Ακόμα και ο Αργόσχολος. Πως ζούσαμε χωρίς Αργόσχολο και "κουζουλάδες" τόσα χρόνια ρε παιδιά, αναρωτιέμαι.

Για να μη μακρηγορώ, σήμερα κλείνει ένα χρόνο ένα σάιτ που δημιουργήθηκε παράλληλα με τις ζυμώσεις για τον νέο ΟΦΗ, για να συνοδεύσει τον Όμιλο Φιλάθλων Ηρακλείου στη νέα του εποχή. Ίσως στην πιο έντονη χρονιά στην Ιστορία του ΟΦΗ. Που, αν όλα πάνε καλά, θα μεγαλώνει μαζί με τον ΟΦΗ.

Ένα σάιτ που έχει κάνει και πολλά λάθη (απειρίας, απροσεξίας, ενθουσιασμού), αλλά που έχει μόνο καλές προθέσεις για τον ΟΦΗ. Που θα προσπαθήσει να γίνει ακόμα καλύτερο, έχοντας πάντα την έννοια να κρατήσει ψηλά το επίπεδο, το οποίο δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στο περιβάλλον που ζούμε.

Που θα παλέψει να μη χάσει ποτέ την ανεξάρτητη φωνή του και την κριτική του σκέψη. Για το καλό του ΟΦΗ.