O ΟΦΗ προχωρά με γοργούς και σταθερούς ρυθμούς τη συμπλήρωση του ρόστερ του και φαίνεται ότι λίγο πριν την επίσημη πρώτη της Δευτέρα (09/07, 18.00) στο Γεντί Κουλέ θα έχει κλείσει πάνω από το 80% του εφετινού του ρόστερ. Είναι βέβαιο ότι η ομάδα ξεκινάει τη σεζόν με τις καλύτερες δυνατές βάσεις μετά από χρόνια, αφού αφενός έχει ολοκληρώσει σε μεγάλο βαθμό την ολοκλήρωση του ρόστερ του και αφετέρου διαθέτει ένα σταθερό κορμό και πληρότητα σχεδόν σε όλες τις γραμμές με παίχτες ποιότητας ικανούς να κάνουν τη διαφορά (π.χ. Κοροβέσης, Κυριακίδης).
Τις τελευταίες μέρες, η ειδησεογραφία όσον αφορά τα μεταγραφικά της ομάδας περιστρέφετα, εκτός από την αναζήτηση ενός στόπερ, γύρω από το σίριαλ της απόκτησης των δύο Αργεντίνων ποδοσφαιριστών, Χουάν Νέιρα και Μιγκέλ Μεγιάδο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα η απόκτηση Λατίνων ποδοσφαιριστών εντυπωσιάζει, ειδικά αν πρόκειται για τις θέσεις που αγωνίζονται τα νέα αποκτήματα του ΟΦΗ (10άρι και ανασταλτικός μέσος), καθώς οι Αργεντίνοι φημίζονται και για τη δημιουργικότητα τους και το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, αλλά και για τη «σκυλίσια» άμυνα όταν αυτή χρειάζεται (βλ. Πάθος Μαστσεράνο στο Μουντιάλ).
Στην Αργεντινή, άλλωστε, υπάρχουν ακατέργαστα διαμαντάκια ικάνα για μεγάλα πράγματα που απασχολούν ομάδες παγκοσμίου επιπέδου (π.χ. Άνχελ Κορέα στην Ατλέτικο και Ματίας Κρανεβίτερ στην Σεβίλλη), ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν παραδείγματα πετυχημένων Αργεντινών από τον Σκόκο και τον Μπλάνκο της ΑΕΚ, μέχρι τον Ντε Μπλάσις της Τρίπολης και τον Τσάβεζ του ΠΑΣ.
Σε πρώτη φάση της απόκτησης των δύο Αργεντίνων διαβάζει κανείς τι συμβαίνει γύρω από το συμβόλαιο τους και τα πράγματα δεν είναι τόσο θετικά. Από την μία πλευρά ο Χουάν Νέιρα διαθέτει μονοετές συμβόλαιο και αξία σύμφωνα με το αξιόπιστο transfermarkt σε τέτοιο ύψος που δύσκολα θα μπορεί να καλύψει ο ΟΦΗ (800χιλ αξία παίχτη). Από την άλλη βρίσκεται το βασικό μας 6άρι Μιγκέλ Μεγιάδο, ο οποίος, σύμφωνα με ΜΜΕ από την Αργεντινή, έρχεται στην ομάδας ως δανεικός με οψιόν αγοράς 500 χιλιάδες ευρώ για το 80% του ποδοσφαιριστή(!).
Με λίγα λόγια γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να τους κρατήσεις παραπάνω από μία σεζόν και φυσικά τους προετοιμάζεις για μια άλλη ομάδα που προτίθεται να πληρώσει αν κάνουν καλή χρονιά στον ΟΦΗ. Οι δύο αυτοί παίχτες θα μας ανήκουν, αλλά και όχι (οξύμωρο). Η άποψη αυτή για τα μονοετή συμβόλαια, δηλαδή για παίχτες που δεν θα αποφέρουν έσοδα και στην ουσία δεν αποτελούν περιουσιακά στοιχεία της ομάδας, αναλύεται καλύτερα στο άρθρο του Γιάννη Μακρατζάκη.
Υπάρχει, βέβαια και μία άλλη άποψη, η οποία περιέχει και εκείνη πολλά στοιχεία αλήθειας. Αυτή αναφέρει ότι πολλοί ξένοι και ειδικά Λατίνοι ποδοσφαιριστές έρχονται στην ομάδα και τελικά δεν αποδίδουν όσο αναμενόταν. Παράλληλα, γίνονται σε αυτούς μεγάλα και πολυετή συμβόλαια που καταλήγουν να μετατραπούν σε προσφυγές, κάτι που δε συμφέρει τον ΟΦΗ, ειδικά στην οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ξανά. Η αλήθεια είναι ότι όντως έχουμε πλήθος παραδειγμάτων ξένων ποδοσφαιριστών που ήρθαν με αξιώσεις και δεν ακούμπησαν στον ΟΦΗ (π.χ. Όγιος, Ζόρντι - Χόρχε Λόπεζ).
Εδώ έρχεται να κολλήσει άλλο θέμα με μεγάλη συζήτηση από πίσω του αναφορικά με το αν οι παίχτες αυτοί έρχονται με ενδελεχή δουλειά σε ένα σοβαρό Τμήμα Σκάουτινγκ ή απλά με βίντεο στο Youtube και συστάσεις από εταιρείες manager (που σίγουρα κοιτούν το συμφέρον τους). Μεγάλη συζήτηση γι’ άλλο άρθρο. Η άποψη αυτή ολοκληρώνεται με την ιδέα, ότι, αν είναι καλοί, μεν θα αναχωρήσουν την επόμενη σεζόν, αλλά θα έχουν βοηθήσει δε την ομάδα σε σημαντικό αγωνιστικό βαθμό.
Μάλλον η πρώτη θέση και η απόκτηση ξένων ποδοσφαιριστών με πολυετή συμβόλαια με βρίσκει περισσότερο σύμφωνο. Το ρίσκο είναι μεγάλο, όπως και κάθε μεταγραφής, όμως τα ωφέλη που μπορεί να φέρει είναι τεράστια, από αγωνιστικά, μέχρι και οικονομικά. Ο ΟΦΗ διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και δε νοείται να παίρνει ποδοσφαιριστές για ένα χρόνο, οι οποίοι μπορεί τελικά να καταλήξουν σε ανταγωνιστές του στο πρωτάθλημα.
Ακόμη, ιστορικά η ομάδα είχε μία έφεση σε μεγάλους ξένους ποδοσφαιριστές και η επιλογή και εξεύρεση αυτών γινόταν με δουλειά από το σκάουτινγκ του ΟΦΗ και τον Γκέραρντ σε μία εποχή που δεν υπήρχε ούτε το ίντερνετ, ούτε το Υoutube, δουλειά που κάνει τώρα ο Αστέρας Τρίπολης και ο ΠΑΣ Γιάννινα. Μονάχα έτσι όμως φτιάχνεις μια σωστή ομάδα, όχι από μονοετείς και δανεικούς μισθοφόρους, αλλά από παίχτες που δένονται με την ομάδα και η επιτυχία της ομάδας συνδέεται άμεσα και με την επιτυχία της καριέρας τους.
Για να ακολουθήσεις αυτή την οδό δε χρειάζεσαι απαραίτητα πολλά χρήματα, όσο τεχνογνωσία και κυρίως σωστή νοοτροπία. Είναι ένας δρόμος δύσκολος και απαιτεί αρκετή δουλειά, όμως έτσι μονάχα ανακαλύπτεις παίχτες, που δεν υπάρχουν παρόμοιοι στην Ελλάδα και μπορούν πραγματικά να κάνουν την διαφορά.
Υ.Γ. Η συνεργασία με την Ντόρτμουντ είναι ικανή να βάλει στον σωστό δρόμο οργάνωσης και σε αυτόν τον τομέα και πρέπει να αξιοποιηθεί άμεσα.
