Στο παρόν άρθρο θα αφαιρέσουμε την όποια συναισθηματική σύνδεση που υπάρχει μεταξύ ενός οπαδού - φιλάθλου και της ομάδας τους και θα μιλήσουμε για το εμπορικό κομμάτι του ποδοσφαίρου, με καθαρά τεχνοκρατικό τρόπο. Η συμπεριφορά με την οποία αντιμετωπίζει, λοιπόν, η ΠΑΕ, από το ξεκίνημα της σεζόν μέχρι και σήμερα, το προϊόν που παράγει (αγωνιστικό τμήμα) και τους πελάτες της (φίλαθλοι) είναι εντελώς ακατανόητη.

Ξεκινώντας από τα έργα στο Γεντί Κουλέ, αρχικά υποβαθμίζεις το προϊόν σου, ζητώντας κλειδάριθμο και παίζοντας δύο δύσκολα παιχνίδια εκτός έδρας, αποκομίζοντας μόλις ένα βαθμό και βάζοντας περισσότερο βάρος στις πλάτες των εργαζομένων σου (παιχτών), για να υλοποιήσεις ένα υποχρεωτικό έργο, της τοποθέτησης των τουρνικέ, και του ηλεκτρονικού πίνακα στην Θύρα 1 του γηπέδου.

Χωρίς να υπάρξει προηγούμενη μελέτη, σκάβεις κυριολεκτικά τρύπες για νέες θύρες στα στενά των Καμινίων και τοποθετείς τον περιβόητο πίνακα σε σημείο που εμποδίζει την ορατότητα των θεατών, με αποτέλεσμα να δημιουργείς ταυτόχρονα, εκτός από απώλειες στο αγωνιστικό κομμάτι, προβλήματα και δυσφορία στους πελάτες σου.

Συνεχίζουμε με το ζήτημα των εισιτηρίων διαρκείας. Εφόσον, ταλαιπωρείς τους πελάτες σου με ένα ανέτοιμο σύστημα ταυτόχρονης πώλησης εισιτηρίων και εισιτηρίων διαρκείας, γεγονός που φέρνει ως απόρροια τους πελάτες σου να προσέρχονται άδικα στα γραφεία της ΠΑΕ ή να απαγορεύεται η πώληση των διαρκείας πριν από ένα εμπορικό παιχνίδι με ακριβό εισιτήριο, αποφασίζεις εν μία νυκτί, με μία ανακοίνωση 15 λέξεων, χωρίς κάποια διευκρίνηση, τη διακοπή της κυκλοφορίας τους, την ίδια ώρα που αρκετοί πελάτες σου περιμένουν να αγοράσουν το διαρκείας τους και για προσωπικούς λόγους ή εξαιτίας δικών σου καθυστερήσεων, αδυνατούσαν.

Φτάνουμε στο «κερασάκι» της τούρτας που ονομάζεται «ανεξήγητες κινήσεις της ΠΑΕ», με την απόφαση της διοίκησης στην αποδοχή του αιτήματος της ΑΕΚ, προκειμένου να φιλοξενηθούν φίλαθλοί της, παραχωρώντας τη Θυρα 6 του γηπέδου. Δίχως, λοιπόν, ως εταιρεία να υπολογίζεις τη μικρή χωρητικότητα του γηπέδου, τον αριθμό των διαρκείας και τη ζήτηση που θα υπάρξει στα εισιτήρια από τους πελάτες σου, παραχωρείς μία ολόκληρη θύρα σε πελάτες άλλης εταιρείας (όπως έπραξες και με τον ΠΑΟΚ, λανθασμένα), από τους οποίους δεν προσδοκάς μελλοντικά έσοδα, εν αντιθέσει με τους δικούς σου πελάτες.

Επιπλέον, γνωρίζοντας την κατάσταση μεταξύ των οπαδών, διακινδυνεύεις και τη σωματική ακεραιότητα των πελατών σου και δημιουργείς παράλληλα κίνδυνο για τιμωρία της έδρας σου, κάτι που φέρνει απώλειες και στην εταιρεία σου, υποβαθμίζει ξανά το προϊόν σου (αγωνιστικό τμήμα) και «τιμωρεί» τους πελάτες σου που έχουν προπληρώσει να παρακολουθούν όλους τους αγώνες, μέσω των διαρκείας.

Καταληκτικά και λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, διατυπώνουμε τα εξής ερωτήματα:

Με ποια λογική μία εταιρεία δείχνει τέτοια συμπεριφορά, απέναντι στο προϊόν της και στους πελάτες της;

Πώς λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις και ποια μέλη του ΔΣ μεσολαβούν;

Υπάρχει στοιχειώδης οργάνωση;

Δυστυχώς, οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις υπάρχουν και δεν είναι καθόλου θετικές.

Ευτυχώς, όμως, που η 10η Οκτωβρίου και η αλλαγή σελίδας στην ομάδα πλησιάζει και υπάρχει η ελπίδα ότι ο σεβασμός προς τον πελάτη και η οργάνωση θα υπάρξουν, για πρώτη φορά μετά από χρόνια στον ΟΦΗ.

(Σημείωση oficrete: Η φωτογραφία του άρθρου είναι από τον αγαπημένο μας "Ομιλίτη", κάπου στο 2002)