Το περασμένο Σάββατο, παρά την γιορτινή ατμόσφαιρα στο Γεντί Κουλέ, δεν είχαμε ένα καθόλου ευχάριστο απόγευμα. Δεν είναι τόσο η ήττα από τον ΠΑΟΚ, μία ομάδα με εξαπλάσια χρηματιστηριακή αξία από τον ΟΦΗ που είναι φαβορί για το πρωτάθλημα, όσο η εμφάνιση που παρουσίασε η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο. Μία εμφάνιση προβληματική που έδειχνε ξανά στα μάτια μας τα ίδια προβλήματα που εντοπίστηκαν σε Νέα Σμύρνη και Αγρίνιο.

Ξεκινώντας την κριτική μας προς τον προπονητή δείχνει ότι ο Παπαδόπουλος είναι και ο ίδιος ντεφορμέ. Φαίνεται ακόμη ότι ψάχνει τις ισορροπίες στην ομάδα και δοκιμάζει νέα πράγματα που θα βελτιώσουν το τοπίο, όπως είναι φυσιολογικό να κάνει κανείς την 3η αγωνιστική. Ξεκάθαρα, κάποια πράγματα που δοκίμασε στο παιχνίδι απέναντι στον ΠΑΟΚ, δεν του βγήκαν.

Ο Παπαδόπουλος είναι της σχολής του Γκέραρντ, που σημαίνει ότι όποιος δεν αποδίδει σε ένα παιχνίδι, κάθεται στον πάγκο στο επόμενο - κάτι τέτοιο συνέβη και το Σάββατο. Με άξονα το φιλικό με τον Πλατανιά και σε συνδυασμό με την ήττα στο Αγρίνιο, αποφάσισε να αφήσει εκτός 11άδας τον κακό Παπάζογλου και να τον αντικαταστήσει με τον Κομεσίδη, επίσης έδωσε φανέλα βασικού στον Ντίνα, που έδινε «αέρα» στην ομάδα ως αλλαγή σε Νέα Σμύρνη και Αγρίνιο και «τιμώρησε» τον μέτριο Πλατέλλα. Όσον αφορά τα χαφ, ο τραυματισμός του Μεγιάδο τον οδήγησε σε μία διαχείριση με Παπαστεριανό και Νάστο.

Καμία, όμως, από αυτές τις αλλαγές δεν του βγήκαν, με το κυριότερο πρόβλημα να εντοπίζεται στα χαφ. Φιλότιμοι και εργατικοί οι Παπαστεριανός και Νάστος, αλλά δεν παύει να βρίσκονται ένα «σκαλοπάτι» κάτω από τα χαφ του ΠΑΟΚ, ενώ δε φημίζονται για τις δημιουργικές τους ικανότητες. Η κίνηση να τοποθετήσει τον Κυριακίδη στα μπακ «αχρήστευσε» ουσιαστικά έναν παίχτη ποιότητας που θα βοηθούσε στο κέντρο, ακόμη και αν σήμαινε ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τον κακό έως τώρα Αργυρόπουλο. Έτσι κι αλλιώς, για ακόμη μία φορά τα μπακ σου δε βοήθησαν, ο Κυριακίδης ήταν μέτριος και ο Κοροβέσης ξεχνούσε να γυρίσει στην άμυνα αφήνοντας μόνο σε αρκετές περιπτώσεις τον Ζαμπά.

Ακόμη, οι επιλογές του Παπ στα φτερά δεν ήταν αρκετές. Με Σάσι και Ντίνα η ομάδα φαινόταν αρκετά αργή, κάτι που αποκαλύφθηκε πλήρως με την είσοδο του Κουτσιανικούλη, ενώ δεν πήραν βοήθειες και από τον Νέιρα, ο οποίος, όπως και στο Αγρίνιο, ήταν μακριά από το πρόσωπο της Νέας Σμύρνης. Μέσα σε όλο αυτό, ο Βουό έδινε μόνος του μάταιες μονομαχίες. Βέβαια, η είσοδος του ανέτοιμου Αραβίδη έδωσε στην ομάδα την δημιουργική κίνηση εκτός περιοχής που χρειαζόταν και, νομίζω, ίσως, έβαλε σε σκέψεις τον Παπαδόπουλο για ένα δίδυμο Αραβίδη, Βουό με ένα βαρύ υψηλόσωμο φορ που θα δίνει μονομαχίες και θα τραβά παίχτες πάνω του και ένα δεύτερο πιο δημιουργικό και πιο ελεύθερο σέντερ φορ.

Η άμυνα του ΟΦΗ για ακόμη μια φορά ήταν απαράδεκτη. Το ανακάτεμα της τράπουλας από τον Λουτσέσκου κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, με αλλαγές θέσεις από Μπίσεσβαρ και Καντουρί μπέρδεψαν την ήδη κακή αμυντική μας λειτουργία. Ο Μπίσεσβαρ δημιουργούσε ανενόχλητος προϋποθέσεις για επιθέσεις από τον ΠΑΟΚ, με προβλήματα να εντοπίζονται ξανά σε πλαγιοκοπήσεις και σε μπαλιές στην πλάτη της άμυνας.

Θεωρώ ότι θέμα δεν υπάρχει στα στόπερ της ομάδα, αλλά γενικότερα στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, που ξεκινάει από τις ελλιπείς αλληλοκαλύψεις (όταν ένας παίχτης βρίσκεται εκτός θέσης, δεν υπάρχει κανείς να καλύψει το κενό), φτάνει στις μονομαχίες πριν ακόμη φτάσει η μπάλα στην περιοχή και καταλήγει στον τρόπο που απομακρύνεις την μπάλα, αφού την κλέψεις. Δυστυχώς αυτό το πρόβλημα ξεκινάει από τα 6άρια σου, που αποτελούν το κύριο «γρανάζι» της άμυνας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, και η απώλεια του Μεγιάδο επέτεινε το ζήτημα που ήδη υπήρχε.

Το παιχνίδι, όμως, με τον ΠΑΟΚ αποτελεί παρελθόν και η ματιά μας στρέφεται στην δύσκολη εξόρμηση στην Ξάνθη. Το μυαλό παρόλ' αυτά δεν πρέπει να φεύγει από το ματς του Σαββάτου, ούτε από τα προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια, ώστε να θυμάσαι τι έχεις κάνει λάθος και τι από αυτά μπορείς να διορθώσεις. Η λογική λέει ότι στην Ξάνθη θα πρέπει να αμύνεσαι σωστά και να χτυπήσεις στην κόντρα. Η Ξάνθη είναι μια ποιοτική ομάδα που και εκείνη έχει χάσει βαθμούς και χρειάζεται νίκη, άρα θα πιέσει.

Οι επιλογές στο κέντρο που νοσεί θα επηρεαστούν από το κατά πόσο θα είναι έτοιμος ο Μεγιάδο την Κυριακή. Πάντως, σε περίπτωση απουσίας του Μεγιάδο, ο Κυριακίδης θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή, καθώς ένα χαφ ποιότητας είναι απαραίτητο να υπάρχει στην 11άδα. Επιπλέον, τα άκρα σου απαιτείται να προωθούν γρήγορα την ομάδα, επομένως οι Κουτσιανικούλης και Πλατέλλας δεν πρέπει να λείπουν, ενώ ίσως πρέπει να εξεταστεί και η επιλογή του Αραβίδη από την αρχή του ματς, αφού ακόμη ο ΟΦΗ ψάχνει τον δημιουργό του, αλλά και τον βασικό του σκόρερ.

Το πρόγραμμα θα συνεχίσει, για τουλάχιστον ενάμιση μήνα ακόμα, να είναι βουνό για τον ΟΦΗ και θα χρειαστούν τα απαραίτητα ψυχολογικά εφόδια που μπορούν να έρθουν μόνο από την απόκτηση βαθμών, κάτι που η ομάδα χρειάζεται απεγνωσμένα. Το μόνο δεδομένο είναι ότι μέχρι να βγει από το δύσκολο πρόγραμμα χρειάζεται να έχει συγκεντρώσει όσους περισσότερους βαθμούς γίνεται, ώστε να μην έχει παραπάνω άγχος σε παιχνίδια απέναντι στους ανταγωνιστές .

Σίγουρα, η γκρίνια και ο αφορισμός του υπάρχοντος ρόστερ δε βοηθούν, άλλωστε συμπεράσματα για την έκβαση της σεζόν δεν μπορούν να βγουν από τον Σεπτέμβρη, αφού έχουμε δει ομάδες να μεταμορφώνονται κατά την διάρκεια μίας χρονιάς. Αυτό που βοηθά τώρα είναι η στήριξη, η πίστη στην ομάδα και η κριτική για ζητήματα που μπορούν να διορθωθούν, είτε με τακτικές κινήσεις, είτε με μεταγραφικές σε λίγους μήνες.

Υ.Γ.: Είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό ότι μετά από μια τέτοια ήττα μιλάμε και «γκρινιάζουμε» για ποδοσφαιρικά πράγματα και για λάθη προπονητή και όχι για απλήρωτους παίχτες και παρτίδες με Βορρά και Νότο. Φαίνεται ότι κάτι αλλάζει και τα καλύτερα έρχονται.

Υ.Γ. 2: Η διοικητική υγεία θα φέρει και αγωνιστική ανάσταση, να είστε σίγουροι!