Σε γενικές γραμμές, εκπορεύεται και αναπαράγεται από τους επόμενους τέσσερις άξονες - ερωτήσεις:
1. Είναι λογικός ο εκνευρισμός για τα κενά στο ρόστερ της ομάδας;
Προφανώς και ναι. Η ομάδα είχε όλο το χρονικό περιθώριο και την υποδομή (σκάουτ, διοικητικά στελέχη κ.ά) για να αναπτύξει τον σχεδιασμό της κι όμως, έναν μήνα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος είναι διάτρητη αμυντικά, δίχως κανένα (!) στόπερ, ενώ - αντίθετα - μπροστά έχει πληθώρα επιλογών. Εν ολίγοις, έχει ένα ρόστερ που προς το παρόν χαρακτηρίζεται ετεροβαρές. Φυσικά και τα κενά θα καλυφθούν, ο εκνευρισμός παρόλα αυτά είναι λογικότατος.
2. Είναι λογικό το άγχος των φιλάθλων ότι η ομάδα μπορεί να αντιμετωπίσει τις περσινές περιπέτειες;
«Απού καεί με το χυλό φυσά και το γιαούρτι» λέει η παροιμία, κι ο κόσμος του Ο.Φ.Η. έχει τσουρουφλιστεί εδώ και δεκαετίες. Αναμενόμενο, λοιπόν, να ανησυχεί για τα χειρότερα, έστω κι ως αντανακλαστική αντίδραση, μιας και - με βάση και τις κινήσεις των υπολοίπων στο πρωτάθλημα - η πιθανότητα να μπλέξει η ομάδα σε περιπέτειες διαφαίνεται μάλλον μικρή.
3. Στέκει η δυσαρέσκεια μερίδας του κόσμου για τις αυξημένες τιμές των εισιτηρίων διαρκείας;
Στην τσέπη του καθενός κουμάντο δεν κάνει κανείς. Κι οι τιμές των εισιτηρίων, διαρκείας και κανονικών, είναι αυτές που επηρεάζουν άμεσα τον φίλαθλο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και πελάτης της Π.Α.Ε. Προφανώς θα εκφέρει άποψη για κάτι που αφορά την τσέπη του. Όλα τα σχετικά παράπονα είναι δικαιολογημένα. Άλλωστε και η ίδια η εταιρία δεν μπόρεσε - τουλάχιστον προσώρας - να πείσει επαρκώς για τους λόγους και τη φιλοσοφία που οδήγησαν στη συγκεκριμένη τιμολογιακή πολιτική.
4. Είναι λογικός ο προβληματισμός για το τι είναι, επιτέλους, αυτό το πρότζεκτ που εξελίσσεται στον ΟΦΗ;
Στο μυαλό αρκετών είναι ξεκάθαρο ότι ο Ο.Φ.Η. επενδύει στις υποδομές του, ώστε να δημιουργήσει μια μονάδα παραγωγής ποδοσφαιριστών. Για να το πούμε μεταφορικά, ο Ο.Φ.Η. δε θα είναι απλώς ένας πάγκος στη λαϊκή που θα μεταπουλά ποδοσφαιρικό προϊόν, αλλά ένα εργοστάσιο που θα παράγει το δικό του εμπόρευμα. Πέραν όμως από λιγοστές και σποραδικές δηλώσεις (π.χ. «θέλουμε να χτίσουμε μια ομάδα και όχι να την αγοράσουμε», όπως δήλωσε προ μηνών ο κ. Μπούσης) δεν έχει γίνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση στον κόσμο της ομάδας σχετικά με τη φιλοσοφία και τη στόχευση του πρότζεκτ. Κανείς δεν είναι, άλλωστε, υποχρεωμένος να μαντεύει τις προθέσεις και τη λογική της εταιρίας.
Η αγωνία των φιλάθλων είναι και λογική και κατανοητή και - ως ένα βαθμό - αναμενόμενη. Άλλωστε εκπορεύεται από την αγάπη του κόσμου για την ομάδα και την ανησυχία του να μην ξαναζήσει τις δύσκολες στιγμές του παρελθόντος.
Δυστυχώς, όμως, εμφανίζονται αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχόλια σε αθλητικά site και παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές που διακρίνονται από ένα ανεξήγητο μένος εναντίον της νέας φιλοσοφίας της ομάδας και υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Δε λείπουν ούτε οι αψυχολόγητες προσωπικές επιθέσεις σε ανθρώπους που ηγούνται ή πλαισιώνουν τη νέα προσπάθεια. Παρατηρείται το φαινόμενο μανισμένοι φίλαθλοι να εκτοξεύουν ασύλληπτους χαρακτηρισμούς και χαιρέκακα να αναμένουν τη δικαίωση των δυσοίωνων προβλέψεών τους.
Ακούγοντας και διαβάζοντάς τους κανείς, απορεί· θα χαρούν, άραγε, με την αποτυχία του Μπούση, του Σαμαρά και του Πουρσανίδη; Περιμένουν τη στιγμή που θα τρίψουν με αυταρέσκεια τα χέρια και θα εκστομίσουν το «σας τα ‘λεγα εγώ;»
Ξεχνούν, άραγε, πως πριν τέσσερα χρόνια ο διαλυμένος Ο.Φ.Η. έχανε στα Ζωνιανά (!) και πως μόλις πριν έξι μήνες το στοιχειωμένο του παρελθόν παραλίγο να τον οδηγήσει σε ταπεινωτικό υποβιβασμό εξαιτίας δικαστικών εκκρεμοτήτων; Έχουν την ψευδαίσθηση πως ο επόμενος Μπούσης περιμένει στη σειρά για να αγοράσει αυτός τον Ο.Φ.Η. και ότι η ομάδα δεν κινδυνεύει να επιστρέψει στους αετονύχηδες και στους απατεώνες που στιγμάτισαν την πρόσφατη ιστορία της;
Στην κριτική, όλοι λέμε ναι. Δε μπορούμε να βαφτίσουμε ως κριτική, όμως, τη χαιρεκακία, τη μικροψυχία, τον ναρκισσισμό και τον υπερτροφικό εγωισμό.
Ο Ο.Φ.Η. μετά από καιρό είναι πάλι εδώ, ζωντανός. Έχει ξεφύγει απ’ τη χλωμή του μοίρα· κι αυτή, ανήμπορη να τον γραπώσει, βρίζει και σκούζει σα γερασμένη σκύλα - για να παραφράσουμε και τον ποιητή.
Ας μην της κάνουμε ξανά τη χάρη.
