Αποτελέσματα και εικόνα (κυρίως αυτή είναι που γεμίζει αισιοδοξία) που δεν έπεσαν, παρόλα αυτά, από τον ουρανό· κάποιοι δούλεψαν με πλάνο και με συγκεκριμένη φιλοσοφία για να φέρουν την ομάδα σε αυτή την κατάσταση.
Μπορεί στην Ιστορία η ανάλυση υποθέσεων να θεωρείται αντιμεθοδολογική, για τα Μαθηματικά όμως είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Ας υιοθετήσουμε, λοιπόν, την οπτική των Μαθηματικών κι ας υποθέσουμε ότι ο Ο.Φ.Η. ούτε αποτελέσματα έπαιρνε, ούτε τέτοια εικόνα είχε στα δύο πρώτα (εξαιρετικά δύσκολα, για να μην ξεχνιόμαστε) παιχνίδια. Ποια κατάσταση θα αντιμετώπιζε η ομάδα σήμερα;
Μπορεί στην Ιστορία η ανάλυση υποθέσεων να θεωρείται αντιμεθοδολογική, για τα Μαθηματικά όμως είναι ένα χρήσιμο εργαλείο. Ας υιοθετήσουμε, λοιπόν, την οπτική των Μαθηματικών κι ας υποθέσουμε ότι ο Ο.Φ.Η. ούτε αποτελέσματα έπαιρνε, ούτε τέτοια εικόνα είχε στα δύο πρώτα (εξαιρετικά δύσκολα, για να μην ξεχνιόμαστε) παιχνίδια. Ποια κατάσταση θα αντιμετώπιζε η ομάδα σήμερα;
Πιθανότατα μεγάλη εσωστρέφεια και απύθμενη μουρμούρα. Οι ανυπόμονοι και οι γκρινιάρηδες, καλοπροαίρετοι (οι περισσότεροι) και κακοπροαίρετοι (οι ελάχιστοι), θα έδιναν τον τόνο. Η περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν ένας εφιάλτης: μόνο αφορισμούς, οργή και προσωπικές επιθέσεις θα διάβαζε κανείς.
Φυσικά θα υπήρχαν και οι ψύχραιμοι και οι υπομονετικοί, που μάλλον αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου του Ο.Φ.Η, αλλά συνήθως αυτοί σιωπούν· ο αγαναχτισμένος, άλλωστε, κάνει συνήθως τη μεγάλη φασαρία.
Τι θα άλλαζε, όμως, στο πλάνο της ομάδας αν οι δυο πρώτες αγωνιστικές πήγαιναν αλλιώς; Αν η ομάδα γύριζε από τις δύσκολες έδρες του Άρη και του Παναθηναϊκού με δυο ήττες και μέτριες εμφανίσεις;
Προφανώς, τίποτα. Η ομάδα θα συνέχιζε να δουλεύει με τον ίδιο τρόπο, την ίδια πειθαρχία, την ίδια πίστη και αφοσίωση επάνω στο μοντέλο και τη φιλοσοφία της. Και κάποια στιγμή τα αποτελέσματα θα έρχονταν. Γιατί ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα των ανθρώπινων κοινωνιών είναι το «όποιος δουλεύει, αργά ή γρήγορα ανταμείβεται».
Όταν ο Μιχάλης Μπούσης με το επιτελείο του ήρθαν στον Ο.Φ.Η., μας ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν κάτι διαφορετικό. Τότε ο υποφαινόμενος ρώταγε: Πόση διαφορετικότητα αντέχουμε;
Στην ελληνική κοινωνία του άρπα-κόλλα και της αρπαχτής, της συνωμοσιολογίας και της λοιδορίας, της επιφάνειας και του «αμέσως», το να σχεδιάζεις μεσοπρόθεσμα, το να χτίζεις με βάθος χρόνου και το να μην επιζητάς άμεσα αλλά σταθερά αποτελέσματα, το να θες να θεμελιώσεις γερά το οικοδόμημά σου πριν επιπλώσεις το φαντεζί σου ρετιρέ, είναι κάτι το διαφορετικό. Επαναστατικά διαφορετικό.
Άσχετα λοιπόν αν η ομάδα έλαμψε ή όχι στα δυο πρώτα ματς και προσπερνώντας το αν βρήκε ή όχι τα στόπερ που έψαχνε σε μια μεμονωμένη μεταγραφική περίοδο, αξίζει να δείξουμε λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω.
Θα είναι κι αυτό κάτι το διαφορετικό, μέσα στην ασυνάρτητη οπαδική οχλαγωγία που κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Θα είναι κι αυτό κάτι το διαφορετικό, μέσα στην ασυνάρτητη οπαδική οχλαγωγία που κυριαρχεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πάντα με την καλόπιστη κριτική μας και με την επισήμανση των - αναπόφευκτων - λαθών, φυσικά. Αλλά δίχως υστερικές κραυγές, αφορισμούς, μηδενισμούς και ισοπέδωση.
Αυτό θα μας κάνει πραγματικά διαφορετικούς.
Γιατί στην ομάδα μας συμβαίνουν πολύ σημαντικά πράγματα, κι ας μην έχουν ακόμη επικοινωνηθεί καθ’ ολοκληρία προς τα έξω.
Προσωπικά, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα των δύο πρώτων αγωνιστικών, το ίδιο πράγμα σκόπευα να γράψω.
Γιατί είναι πιο ωραίο να φυτεύεις ένα δάσος απ’ το να βλέπεις μόνο τα ξερόκλαδα.
