Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.
(απόσπασμα από το ποίημα ‘Τρώες’ του Κ.Π.Καβάφη)
Δυστυχώς, η αγωνιστική χρονιά εξελίσσεται ακριβώς όπως και τα περισσότερα ματς. Ξεκινάμε, επιτυγχάνουμε ένα γκολ ή ένα καλό αποτέλεσμα, μετά χάνουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού, δεχόμαστε γκολ, χάνουμε τα ματς και συνεχίζουμε να παραμένουμε στη ζώνη του υποβιβασμού. Δηλαδή, να παραμένουμε στη ζώνη αγωνιστικής υπονόμευσης της Νέας Εποχής.
Δύσκολο να αντέξει κανείς αυτό το διαρκές συναισθηματικό roller coaster, από την ανέλπιστη προοπτική της διοικητικής - οργανωτικής Γης της Επαγγελίας, στην εβδομαδιαία αγωνιστική Κόλαση.
Και φαντάζομαι βαρύ, πολύ βαρύ το τελευταίο φορτίο, ιδίως, γι' αυτούς που ταξίδεψαν, βράχηκαν, πανηγύρισαν, πίστεψαν, ηττήθηκαν, απελπίστηκαν. Η πιο θλιβερή αθλητική Κυριακή παραμένει πάντα, ο συνδυασμός ταξιδιού εκτός έδρας, βροχής και ήττας…
Ωστόσο, έτσι θα πάμε μέχρι τέλους φέτος. Αυτό το έχουμε κατανοήσει.
Σε προηγούμενα κείμενα, έχουμε επισημάνει τη μετριότητα του ρόστερ, που σε συνδυασμό με την έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας, ξεκάθαρων επιλογών και πολλών τραυματισμών, δεν μπορούν να επιτρέψουν στην ομάδα να ξεκολλήσει από τη ζώνη του υποβιβασμού. Είναι δεδομένο ότι θα χρειαστεί μεταγραφική ενίσχυση με 4-5 παίκτες ενδεκάδας, για να ελπίζουμε.
Έχουμε άραγε βελτιωθεί όμως σε κάτι, από την αρχή του πρωταθλήματος;
Υποθέτω πως ναι.
- στη συνειδητοποίηση πως δεν μπορείς παρά να χρησιμοποιείς τα πιο ποιοτικά σου όπλα, σε ένα ρόστερ με εμφανή έλλειψη ποιότητας. Δηλαδή, παίκτες όπως Στρέζος, Μεγιάδο, Σάζι, Νέιρα πρέπει να παίζουν.
Ο Πλατέλλας είναι χρήσιμος κυρίως στο κέντρο, μια που θέλει την μπάλα στα πόδια του και όχι στο χώρο - ελλείψει ταχύτητας
- η αμυντική γραμμή βελτιώθηκε στα τελευταία ματς, ιδίως ο Ποτουρίδης. Φιλότιμοι επίσης οι Κοροβέσης και Δεληγιαννίδης προσφέρουν λύσεις, κυρίως με την ταχύτητά τους
- αυξήθηκε η αγωνιστικότητα των παικτών
- στη συνειδητοποίηση, επίσης ότι χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και αγωνιστικότητα, για να πετύχουμε οτιδήποτε
Από την άλλη, η απουσία δύο σερί νικών ή 2 σερί πολύ θετικών αποτελεσμάτων, δεν αφήνει την ψυχολογία των παικτών να εγκατασταθεί, η απουσία ποιοτικών παικτών στο κέντρο παραπάνω από εμφανής, η έλλειψη γκολτζή το ίδιο.
Οπωσδήποτε είναι ανησυχητικό, να έχεις προηγηθεί σε 4 εκτός έδρας παιχνίδια και να μην έχεις νίκη. Είναι ανησυχητικό να δέχεσαι πανομοιότυπα γκολ και σε όλα τα παιχνίδια, εκτός Πανιωνίου και Παναθηναϊκού, να είσαι χειρότερος από τους αντιπάλους σου. Είναι ανησυχητικό να μη βρίσκεις τι φταίει ή να μην μπορείς να το διορθώσεις. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και για κάποιες αλλαγές κατά τη διάρκεια των ματς, που δεν είναι οι πιο εμπνευσμένες.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν, είναι ότι χρειάζεσαι παίκτες, αλλά τι είδους παίκτες;
Ίσις βρήκαμε, μας λείπει ο Βέρα…
Αυτός θα ήταν ο τίτλος του κειμένου που ήθελα να γράψω την προηγούμενη Δευτέρα, μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό. Ας μου επιτραπεί ο ενθουσιασμός και ίσως η υπερβολή, για μας που ζήσαμε από κοντά τον παικταρά Αλεσάντρο Ίσις, αλλά ο Μεγιάδο ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Αφού ξεπέρασε την περίοδο προσαρμογής, δείχνει τα σπουδαία ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Στο ματς με τον Παναθηναϊκό ουσιαστικά κατάπιε και φόβισε τους αντιπάλους του. Έχει μεγάλη συγκέντρωση στο παιχνίδι του, διευθύνει το αμυντικό κομμάτι, ξέρει που να κινηθεί, τι να κάνει την μπάλα, βελτιώνει τους συμπαίκτες του και είναι ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να παίξει επιθετική άμυνα. Ανανεώστε του ΤΩΡΑ το συμβόλαιο. Είναι παίχτης, που αν θελήσει να μείνει, μπορεί να χτιστούν πράγματα γύρω του, διακρίνω δε και ηγετικά χαρακτηριστικά.
Από κει και πέρα όμως τι; Οι φιλότιμοι, αλλά άτεχνοι και μη ευέλικτοι Νάστος και Κυριακίδης, ο πιο καλός τεχνικά Παπαστεριανός, αλλά επιρρεπής σε τραυματισμούς και ίσως με μικρό αγωνιστικό εκτόπισμα για Α’ Εθνική. Δυστυχώς στο ματς με Αστέρα, στο β’ ημίχρονο, εξαφανίστηκαν οι δύο τελευταίοι. Γενικά, δεν υπάρχουν χαφ να σου κρατήσουν την ομάδα, να κερδίζουν μέτρα και να μην οπισθοχωρεί τόσο πολύ η ομάδα.
Ας δούμε λοιπόν - κατά σειρά αναγκαιότητας - τι θα ήθελε η ομάδα μεταγραφικά.
1. Ένα σεντερφόρ που θα έχει 1 γκολ/2 ματς ή έστω 2 γκολ/5 ματς
2. Ένα οχτάρι ποιοτικό, κινητικό, τεχνίτη
3. Ένα αριστερό μπακ, εύσωμο
4. Έναν ακόμα επιθετικό στα πλάγια
5. Ένα χαφ ακόμα
6. Έναν τερματοφύλακα ακόμα
7. ....
Όσο μεγαλύτερη προσωπικότητα έχουν, τόσο το καλύτερο, μια και είναι απαραίτητο όχι μόνο να προσφέρουν, αλλά να βελτιώσουν και τους υπόλοιπους γύρω τους.
Ας γνωρίζουμε όμως, ότι δεν θα πάρουμε μόνον εμείς παίκτες, αλλά και οι άλλοι που κινδυνεύουν.
Ας δούμε τι θα φέρει ο Σαμαράς και τι μπάτζετ θα δοθεί για μεταγραφές, μια που ήδη έχουν δοθεί ΠΟΛΛΑ λεφτά στη στελέχωση και στη μακροπρόθεσμη δουλειά της ομάδας.
Προφανώς, οι παίκτες πρέπει να έρθουν όσο το δυνατόν νωρίτερα και όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι, μια και οι αγωνιστικές τρέχουν και δεν υπάρχουν ματς εύκολα ή αδιάφορα για να δέσουν, πλην των δύο αγώνων Κυπέλλου.
Επιτακτική ανάγκη, η νίκη την Κυριακή με Ατρόμητο και η πάση θυσία παραμονή σε απόσταση 3-4 βαθμών από τη 12η θέση.
Υγ. Ελπίζω το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς να μη συμφωνεί με το τέλος του ποιήματος (δεν θέλω να το αναφέρω…)
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.
(απόσπασμα από το ποίημα ‘Τρώες’ του Κ.Π.Καβάφη)
Δυστυχώς, η αγωνιστική χρονιά εξελίσσεται ακριβώς όπως και τα περισσότερα ματς. Ξεκινάμε, επιτυγχάνουμε ένα γκολ ή ένα καλό αποτέλεσμα, μετά χάνουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού, δεχόμαστε γκολ, χάνουμε τα ματς και συνεχίζουμε να παραμένουμε στη ζώνη του υποβιβασμού. Δηλαδή, να παραμένουμε στη ζώνη αγωνιστικής υπονόμευσης της Νέας Εποχής.
Δύσκολο να αντέξει κανείς αυτό το διαρκές συναισθηματικό roller coaster, από την ανέλπιστη προοπτική της διοικητικής - οργανωτικής Γης της Επαγγελίας, στην εβδομαδιαία αγωνιστική Κόλαση.
Και φαντάζομαι βαρύ, πολύ βαρύ το τελευταίο φορτίο, ιδίως, γι' αυτούς που ταξίδεψαν, βράχηκαν, πανηγύρισαν, πίστεψαν, ηττήθηκαν, απελπίστηκαν. Η πιο θλιβερή αθλητική Κυριακή παραμένει πάντα, ο συνδυασμός ταξιδιού εκτός έδρας, βροχής και ήττας…
Ωστόσο, έτσι θα πάμε μέχρι τέλους φέτος. Αυτό το έχουμε κατανοήσει.
Σε προηγούμενα κείμενα, έχουμε επισημάνει τη μετριότητα του ρόστερ, που σε συνδυασμό με την έλλειψη αγωνιστικής ταυτότητας, ξεκάθαρων επιλογών και πολλών τραυματισμών, δεν μπορούν να επιτρέψουν στην ομάδα να ξεκολλήσει από τη ζώνη του υποβιβασμού. Είναι δεδομένο ότι θα χρειαστεί μεταγραφική ενίσχυση με 4-5 παίκτες ενδεκάδας, για να ελπίζουμε.
Έχουμε άραγε βελτιωθεί όμως σε κάτι, από την αρχή του πρωταθλήματος;
Υποθέτω πως ναι.
- στη συνειδητοποίηση πως δεν μπορείς παρά να χρησιμοποιείς τα πιο ποιοτικά σου όπλα, σε ένα ρόστερ με εμφανή έλλειψη ποιότητας. Δηλαδή, παίκτες όπως Στρέζος, Μεγιάδο, Σάζι, Νέιρα πρέπει να παίζουν.
Ο Πλατέλλας είναι χρήσιμος κυρίως στο κέντρο, μια που θέλει την μπάλα στα πόδια του και όχι στο χώρο - ελλείψει ταχύτητας
- η αμυντική γραμμή βελτιώθηκε στα τελευταία ματς, ιδίως ο Ποτουρίδης. Φιλότιμοι επίσης οι Κοροβέσης και Δεληγιαννίδης προσφέρουν λύσεις, κυρίως με την ταχύτητά τους
- αυξήθηκε η αγωνιστικότητα των παικτών
- στη συνειδητοποίηση, επίσης ότι χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και αγωνιστικότητα, για να πετύχουμε οτιδήποτε
Από την άλλη, η απουσία δύο σερί νικών ή 2 σερί πολύ θετικών αποτελεσμάτων, δεν αφήνει την ψυχολογία των παικτών να εγκατασταθεί, η απουσία ποιοτικών παικτών στο κέντρο παραπάνω από εμφανής, η έλλειψη γκολτζή το ίδιο.
Οπωσδήποτε είναι ανησυχητικό, να έχεις προηγηθεί σε 4 εκτός έδρας παιχνίδια και να μην έχεις νίκη. Είναι ανησυχητικό να δέχεσαι πανομοιότυπα γκολ και σε όλα τα παιχνίδια, εκτός Πανιωνίου και Παναθηναϊκού, να είσαι χειρότερος από τους αντιπάλους σου. Είναι ανησυχητικό να μη βρίσκεις τι φταίει ή να μην μπορείς να το διορθώσεις. Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και για κάποιες αλλαγές κατά τη διάρκεια των ματς, που δεν είναι οι πιο εμπνευσμένες.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν, είναι ότι χρειάζεσαι παίκτες, αλλά τι είδους παίκτες;
Ίσις βρήκαμε, μας λείπει ο Βέρα…
Αυτός θα ήταν ο τίτλος του κειμένου που ήθελα να γράψω την προηγούμενη Δευτέρα, μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό. Ας μου επιτραπεί ο ενθουσιασμός και ίσως η υπερβολή, για μας που ζήσαμε από κοντά τον παικταρά Αλεσάντρο Ίσις, αλλά ο Μεγιάδο ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Αφού ξεπέρασε την περίοδο προσαρμογής, δείχνει τα σπουδαία ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Στο ματς με τον Παναθηναϊκό ουσιαστικά κατάπιε και φόβισε τους αντιπάλους του. Έχει μεγάλη συγκέντρωση στο παιχνίδι του, διευθύνει το αμυντικό κομμάτι, ξέρει που να κινηθεί, τι να κάνει την μπάλα, βελτιώνει τους συμπαίκτες του και είναι ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να παίξει επιθετική άμυνα. Ανανεώστε του ΤΩΡΑ το συμβόλαιο. Είναι παίχτης, που αν θελήσει να μείνει, μπορεί να χτιστούν πράγματα γύρω του, διακρίνω δε και ηγετικά χαρακτηριστικά.
Από κει και πέρα όμως τι; Οι φιλότιμοι, αλλά άτεχνοι και μη ευέλικτοι Νάστος και Κυριακίδης, ο πιο καλός τεχνικά Παπαστεριανός, αλλά επιρρεπής σε τραυματισμούς και ίσως με μικρό αγωνιστικό εκτόπισμα για Α’ Εθνική. Δυστυχώς στο ματς με Αστέρα, στο β’ ημίχρονο, εξαφανίστηκαν οι δύο τελευταίοι. Γενικά, δεν υπάρχουν χαφ να σου κρατήσουν την ομάδα, να κερδίζουν μέτρα και να μην οπισθοχωρεί τόσο πολύ η ομάδα.
Ας δούμε λοιπόν - κατά σειρά αναγκαιότητας - τι θα ήθελε η ομάδα μεταγραφικά.
1. Ένα σεντερφόρ που θα έχει 1 γκολ/2 ματς ή έστω 2 γκολ/5 ματς
2. Ένα οχτάρι ποιοτικό, κινητικό, τεχνίτη
3. Ένα αριστερό μπακ, εύσωμο
4. Έναν ακόμα επιθετικό στα πλάγια
5. Ένα χαφ ακόμα
6. Έναν τερματοφύλακα ακόμα
7. ....
Όσο μεγαλύτερη προσωπικότητα έχουν, τόσο το καλύτερο, μια και είναι απαραίτητο όχι μόνο να προσφέρουν, αλλά να βελτιώσουν και τους υπόλοιπους γύρω τους.
Ας γνωρίζουμε όμως, ότι δεν θα πάρουμε μόνον εμείς παίκτες, αλλά και οι άλλοι που κινδυνεύουν.
Ας δούμε τι θα φέρει ο Σαμαράς και τι μπάτζετ θα δοθεί για μεταγραφές, μια που ήδη έχουν δοθεί ΠΟΛΛΑ λεφτά στη στελέχωση και στη μακροπρόθεσμη δουλειά της ομάδας.
Προφανώς, οι παίκτες πρέπει να έρθουν όσο το δυνατόν νωρίτερα και όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι, μια και οι αγωνιστικές τρέχουν και δεν υπάρχουν ματς εύκολα ή αδιάφορα για να δέσουν, πλην των δύο αγώνων Κυπέλλου.
Επιτακτική ανάγκη, η νίκη την Κυριακή με Ατρόμητο και η πάση θυσία παραμονή σε απόσταση 3-4 βαθμών από τη 12η θέση.
Υγ. Ελπίζω το τέλος της αγωνιστικής χρονιάς να μη συμφωνεί με το τέλος του ποιήματος (δεν θέλω να το αναφέρω…)
