Το δυσάρεστο που αποκομίζουμε κάθε αγωνιστική δεν είναι κακό όνειρο, από το οποίο θα ξυπνήσουμε, ούτε περαστική ατυχία που θα τελειώσει όπως άρχισε. Είναι η πραγματικότητα. Όσο νωρίτερα τη δούμε κι όσο νωρίτερα την αποδεχτούμε, τόσο νωρίτερα θα έχουμε πιθανότητα να εκτρέψουμε την πορεία προς τον υποβιβασμό.
Αρκετοί βλέπαμε τα σημάδια από τη μεταγραφική περίοδο και την προετοιμασία. Ωστόσο, θες η απόλυτη ευωχία της περυσινής χρονιάς, το συναισθηματικό δέσιμο με τους πρωταγωνιστές της, η ελπίδα πως άλλοι θα είναι χειρότεροι, η εμφάνιση, αργότερα, της ιστορικής προοπτικής όσον αφορά το μέλλον, μας έκανε να μην μιλάμε δημοσίως για τους σκοτεινούς οιωνούς.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έλεγε πως η ελευθερία δεν είναι στάρι να τη σοδειάσεις στο αμπάρι και νά'χεις να πορεύεσαι. Πρέπει να παλεύεις γι αυτήν διαρκώς. Έτσι και η περυσινή επιτυχία (ΟΦΗ, the class of 2017-18 , Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι… ) μπορεί να έχει επίγευση μέσα μας ακόμα, αλλά δεν αρκεί για φέτος. Η νέα χρονιά και το πρωτάθλημα δε δίνουν μία γι αυτήν.
Το καλοκαίρι υπήρξαν λάθη επαναλαμβανόμενα δυστυχώς. Όταν από τη Γ’ βγήκαμε στη Β’, η ομάδα νόμιζε ότι με ελάχιστες αλλαγές θα πορευόταν στη νέα κατηγορία. Μέχρι το Δεκέμβρη είχαμε λάβει το σκληρό μάθημα, μετά το Γενάρη δεν προλαβαίναμε (άσχετα αν η διαιτησία προστάτευσε Απόλλωνα, Λαμία). Και αν η διαφορά επιπέδου Γ με Β είναι μικρή, το σκαλοπάτι από τη Β στην Α είναι τριπλάσιο. Τα λάθη σχεδιασμού από τον Νιόπλια επαναλήφθηκαν δυστυχώς και από τον Παπαδόπουλο. Θα είμαι ο πρώτος που θα προσφέρει δικαιολογητικά και για τους δύο, μια και τα οικονομικά και η εν γένει οργάνωση της ομάδας υπήρξε ζοφερή. Ωστόσο, πέρυσι το καλοκαίρι πολλές μεταγραφές και επιλογές δεν απέδωσαν τίποτα (Σιώπης, Ζιαμπάρης, Κουσκουνάς, Μονιάκης κ.ά) και κάποιοι εγκατέλειψαν και την ομάδα (χωρίς αποκλειστική υπαιτιότητα). Να θυμίσω ότι η ομάδα πήρε μπρος από αυτούς που εξαρχής δεν υπήρξαν πρώτες επιλογές του προπονητή (Μπολάκης, Κούτσια, Μάνος, Κομεσίδης κ.ά), από τη συγκλονιστική αυτοθυσία και δουλειά του Παπαδόπουλου και τη συνεισφορά κάποιων μετόχων και από τις σωστές μεταγραφές του Δεκεμβρίου αυτή τη φορά, που θα τις πιστώσω στον προπονητή.
Φέτος το καλοκαίρι υπήρξε οικονομική στενότητα, όμως για πρώτη φορά υπήρξε άνεση χρόνου και ο προπονητής αποδέσμευσε, κράτησε, επέλεξε και απέκτησε όσους και όποιους ήθελε δεδομένων των οικονομικών. Υπήρξε επίσης άπλετος χρόνος προετοιμασίας. Όμως ξανά έγιναν χτυπητά λάθη. Ενώ ξέραμε ότι κρατήσαμε αρκετούς παίκτες που το επίπεδό τους ήταν οριακό για Σούπερ Λιγκ και θα αποτελούσαν αναπληρωματικές λύσεις, οι παίκτες που ήρθαν ήταν του ίδιου επιπέδου οι περισσότεροι. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών δε, δεν είχαν διακριθεί σε μία συγκεκριμένη θέση, αλλά ήταν πολλαπλών θέσεων. Όταν όμως είναι μέτριοι ποιοτικά γίνονται πιο πολύ καμίας θέσης, παρά πολυθεσίτες. Για άλλη μια φορά, δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε ούτε ένα κανονικό μπακ πρώτης γραμμής, αριστερό ή δεξιό. Όταν τη σεζόν 2016-17 ο καλύτερός σου παίκτης αποδεικνύεται στο γήπεδο ο γερο-Κιάσσος, που δεν υπολόγιζες αρχικά (και τον οποίο παίκτη δεν του επιτρέπεις να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που τίμησε - μέγα λάθος της ομάδας), φέρνεις μπακ την επόμενη σεζόν που δεν ακουμπούν, για να αποδειχτούν την επόμενη χρονιά σωτήριες επιλογές οι Μπολάκης, Κοιλιάρας, που επίσης δεν υπολόγιζες…
Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ έχουμε πολλές επιλογές, δεν καταφέραμε να βρούμε ενδεκάδα ούτε στα φιλικά, ούτε στα επίσημα. Έχουμε πολλούς παίκτες, έχουμε πολλούς όμοιους παίκτες, έχουμε πολλούς μέτριους παίκτες. Τους γυρίζουμε γύρω γύρω, τους συχναλλάζουμε θέσεις, με τον ήλιο τους βάζουμε με τον ήλιο τους βγάζουμε, αλλά καλιμέντο δεν βλέπουμε. Προφανής ο λόγος.
Τι μας μένει τώρα; Να δούμε την αλήθεια κατάματα και να κάνουμε Ο,ΤΙ μπορούμε.
Στο διοικητικό - οικονομικό την πατήσαμε αρχικά με το συμβόλαιο της Nova. Δεν κατηγορώ βέβαια τη διοίκηση, μια και ήταν αναγκεμένη οικονομικά και το μέλλον άλλου συμβολαίου αβέβαιο. Καλά έκανε και υπέγραψε, αφού δεν υπήρχαν οικονομικές αντοχές. Όμως ξαφνικά, ανταγωνίστριες ομάδες βρέθηκαν με πολύ περισσότερα χρήματα και κατ’ επέκταση καλύτερες ποδοσφαιρικά επιλογές. ΕΥΤΥΧΩΣ, εμφανίστηκε η Φιλική Εταιρεία του ΟΦΗ και ο Μπούσης. Αυτό δίνει κάποια ελπίδα διορθωτικών κινήσεων το Δεκέμβρη, που καθίστανται πια απολύτως απαραίτητες. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες μας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μέχρι το Δεκέμβριο ΟΛΟΙ κρίνονται και θα πρέπει, αν θέλουν να παραμείνουν, να τα δώσουν όλα και να κρατήσουν την ομάδα κοντά στη σωτηρία.
Γιατί πλέον, δεν κοιτάμε να βρούμε από ποιους και πόσους είμαστε καλύτεροι, αλλά ποιοι και πόσοι μπορεί να είναι χειρότεροι από μας…
Επίσης, η νέα διοίκηση πρέπει να προσέξει και το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. Να μη ρισκάρει τίποτα, να προσπαθήσει να πάρει από παντού, π.χ. δεν χρειάζεται να δοθούν εισιτήρια σε οπαδούς ομάδων που μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα, που θα κοστίσει σε τιμωρίες της ομάδας (οικονομικές, βαθμολογικές, έδρας). Το γήπεδο ούτως ή άλλως θα γεμίσει με ΠΟΚ, δεν κερδίζουμε κάτι δίνοντας εισιτήρια, κινδυνεύουμε μόνο να χάσουμε.
Η ομάδα, οι παίκτες, προπονητές, διοίκηση, φίλαθλοι να συνειδητοποιήσουν ότι τα όνειρα που είχαμε αρχικά ότι κάθε ματς θα ήταν πανηγύρι, αναβάλλονται για το μέλλον. Από πολύ νωρίς το πανηγύρι μετατρέπεται πλέον σε μάχη επιβίωσης. Όπου ο καθένας πρέπει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του, υπό συνθήκες πίεσης και άγχους. Καθαρό μυαλό, συνεχή αγωνιστικότητα, δύναμη και πίστη από εξέδρα, χωρίς έκτροπα. Θα μου πείτε, από τη μια κρίνεις παίκτες και επιλογές ως μέτριους και από την άλλη ζητάς υποστήριξη και πίστη;
ΑΚΡΙΒΩΣ! Όταν καταρχάς λέω μέτριους εννοώ μέτριους, όχι κακούς. Παίκτες του 5-7. Μια ομάδα όμως συνειδητοποιημένη, που βρίσκει ψυχολογική βάση και σχέδιο, μπορεί να γίνει δυσκολοκατάβλητη έως ανίκητη.
Ας το καταλάβουμε όλοι, να αφήσουμε τα αρχικά φρου φρου περί άνετης παραμονής και ας παλέψουμε για το τομάρι μας.
Στο αγωνιστικό και στις επιλογές, ό,τι έγινε έγινε. Αυτοί είναι οι παίκτες μας και μ’ αυτούς θα προχωρήσουμε. Ο προπονητής έχει δοκιμάσει ένα σωρό σχήματα. Ας δοκιμάσει και κάτι ορθολογικό και ας μην το θεωρεί το πιο ποιοτικό (π.χ. Μπολάκης δεξιά, Κοιλιάρας αριστερά, δεν νομίζω ότι ο Κυριακίδης είναι καλύτερο μπακ από τον Μπολάκη, ούτε επιθετικά ούτε αμυντικά, ενώ στο κέντρο θα προσέφερε περισσότερα). Επίσης, δεν γίνεται να έχουμε Κούτσια, Πλατέλλα, Μεγιάδο… τόσους βραχύσωμους μαζί σε μια κατηγορία που όλα έχουν σημασία. Ο Βουό, θα συμφωνήσω δεν είναι φορ για Σούπερ Λίγκα. Όμως σου κάνει τόσες άλλες δουλειές, που σωματικά δεν μπορεί να σου τις κάνει άλλος. Πίεση, υποδοχή, σπάσιμο μπάλας, άμυνα στα στημένα. Ας δοκιμαστεί πίσω από τον επιθετικό (όπως π.χ. πέρυσι με απόλυτη επιτυχία στην Πάτρα). Όσον αφορά τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σου (Νέιρα, Σασί, Στρέζο), δεν έχεις δυνατότητα να τους αφήνεις έξω, είτε είναι καλοί είτε κακοί. Για τον απλό λόγο, ότι αν, λέω αν, έχεις κάποια πιθανότητα να σώσεις την παρτίδα είναι μ’ αυτούς, όχι χωρίς αυτούς.
Είναι πραγματικά κρίμα, τώρα που η μεγάλη εικόνα είναι τόσο ενθαρρυντική (Νέα Εποχή για τον ΟΦΗ), η μικρή εικόνα (απόδοση και θέση στο πρωτάθλημα) να είναι τόσο ενοχλητική. Σαν να πηγαίνεις για χορό και έχεις μέσα στο παπούτσι σου ένα πετραδάκι. Πρέπει η μικρή εικόνα να μην υπονομεύσει τη μεγάλη και να της δώσει την απαραίτητη χρονική και οικονομική άνεση να ξεδιπλώσει το σχεδιασμό της.
Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ και θα σωθεί. Αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα. Οι παίκτες μας δεν είναι τόσο καλοί όσο ελπίζαμε, αλλά ούτε τόσο κακοί όσο φοβόμαστε. Αρκεί να πάρουν χαμπάρι ότι πρόκειται για αγώνα επιβίωσης σε μια ιστορική συγκυρία. Να βοηθήσουν την ομάδα και τον προπονητή, αλλά να βοηθηθούν και από την ομάδα και τον προπονητή. Δεν υπάρχουν κλειδωμένες θέσεις για κανέναν.
Πάνω απ’ όλους η ΟΜΑΔΑ και η ιστορική της Προοπτική.
Εδώ τελειώνει η κριτική και αρχίζει η υποστήριξη.
ΥΓ: Υπό τη διαρκή αίρεση αυτού που βλέπει από την εξέδρα, δηλαδή αυτού που δεν τα ξέρει όλα. Να με συγχωρέσουν όσους μπορεί να στενοχώρησα, όμως αλάνθαστος δεν υπήρξε ούτε ο Γκέραρντ. Η διάρκεια τον δικαίωσε, το ίδιο πιστεύω να γίνει και με τον Παπαδόπουλο.
ΥΓ2: Μετά την αναβολή του αγώνα Κυπέλλου της ΑΕΚ, ελπίζω να φερθούμε έξυπνα και να βάλουμε όλους τους πιτσιρικάδες, καλώντας τους από το Ηράκλειο.
Αρκετοί βλέπαμε τα σημάδια από τη μεταγραφική περίοδο και την προετοιμασία. Ωστόσο, θες η απόλυτη ευωχία της περυσινής χρονιάς, το συναισθηματικό δέσιμο με τους πρωταγωνιστές της, η ελπίδα πως άλλοι θα είναι χειρότεροι, η εμφάνιση, αργότερα, της ιστορικής προοπτικής όσον αφορά το μέλλον, μας έκανε να μην μιλάμε δημοσίως για τους σκοτεινούς οιωνούς.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έλεγε πως η ελευθερία δεν είναι στάρι να τη σοδειάσεις στο αμπάρι και νά'χεις να πορεύεσαι. Πρέπει να παλεύεις γι αυτήν διαρκώς. Έτσι και η περυσινή επιτυχία (ΟΦΗ, the class of 2017-18 , Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι… ) μπορεί να έχει επίγευση μέσα μας ακόμα, αλλά δεν αρκεί για φέτος. Η νέα χρονιά και το πρωτάθλημα δε δίνουν μία γι αυτήν.
Το καλοκαίρι υπήρξαν λάθη επαναλαμβανόμενα δυστυχώς. Όταν από τη Γ’ βγήκαμε στη Β’, η ομάδα νόμιζε ότι με ελάχιστες αλλαγές θα πορευόταν στη νέα κατηγορία. Μέχρι το Δεκέμβρη είχαμε λάβει το σκληρό μάθημα, μετά το Γενάρη δεν προλαβαίναμε (άσχετα αν η διαιτησία προστάτευσε Απόλλωνα, Λαμία). Και αν η διαφορά επιπέδου Γ με Β είναι μικρή, το σκαλοπάτι από τη Β στην Α είναι τριπλάσιο. Τα λάθη σχεδιασμού από τον Νιόπλια επαναλήφθηκαν δυστυχώς και από τον Παπαδόπουλο. Θα είμαι ο πρώτος που θα προσφέρει δικαιολογητικά και για τους δύο, μια και τα οικονομικά και η εν γένει οργάνωση της ομάδας υπήρξε ζοφερή. Ωστόσο, πέρυσι το καλοκαίρι πολλές μεταγραφές και επιλογές δεν απέδωσαν τίποτα (Σιώπης, Ζιαμπάρης, Κουσκουνάς, Μονιάκης κ.ά) και κάποιοι εγκατέλειψαν και την ομάδα (χωρίς αποκλειστική υπαιτιότητα). Να θυμίσω ότι η ομάδα πήρε μπρος από αυτούς που εξαρχής δεν υπήρξαν πρώτες επιλογές του προπονητή (Μπολάκης, Κούτσια, Μάνος, Κομεσίδης κ.ά), από τη συγκλονιστική αυτοθυσία και δουλειά του Παπαδόπουλου και τη συνεισφορά κάποιων μετόχων και από τις σωστές μεταγραφές του Δεκεμβρίου αυτή τη φορά, που θα τις πιστώσω στον προπονητή.
Φέτος το καλοκαίρι υπήρξε οικονομική στενότητα, όμως για πρώτη φορά υπήρξε άνεση χρόνου και ο προπονητής αποδέσμευσε, κράτησε, επέλεξε και απέκτησε όσους και όποιους ήθελε δεδομένων των οικονομικών. Υπήρξε επίσης άπλετος χρόνος προετοιμασίας. Όμως ξανά έγιναν χτυπητά λάθη. Ενώ ξέραμε ότι κρατήσαμε αρκετούς παίκτες που το επίπεδό τους ήταν οριακό για Σούπερ Λιγκ και θα αποτελούσαν αναπληρωματικές λύσεις, οι παίκτες που ήρθαν ήταν του ίδιου επιπέδου οι περισσότεροι. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών δε, δεν είχαν διακριθεί σε μία συγκεκριμένη θέση, αλλά ήταν πολλαπλών θέσεων. Όταν όμως είναι μέτριοι ποιοτικά γίνονται πιο πολύ καμίας θέσης, παρά πολυθεσίτες. Για άλλη μια φορά, δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε ούτε ένα κανονικό μπακ πρώτης γραμμής, αριστερό ή δεξιό. Όταν τη σεζόν 2016-17 ο καλύτερός σου παίκτης αποδεικνύεται στο γήπεδο ο γερο-Κιάσσος, που δεν υπολόγιζες αρχικά (και τον οποίο παίκτη δεν του επιτρέπεις να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που τίμησε - μέγα λάθος της ομάδας), φέρνεις μπακ την επόμενη σεζόν που δεν ακουμπούν, για να αποδειχτούν την επόμενη χρονιά σωτήριες επιλογές οι Μπολάκης, Κοιλιάρας, που επίσης δεν υπολόγιζες…
Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ έχουμε πολλές επιλογές, δεν καταφέραμε να βρούμε ενδεκάδα ούτε στα φιλικά, ούτε στα επίσημα. Έχουμε πολλούς παίκτες, έχουμε πολλούς όμοιους παίκτες, έχουμε πολλούς μέτριους παίκτες. Τους γυρίζουμε γύρω γύρω, τους συχναλλάζουμε θέσεις, με τον ήλιο τους βάζουμε με τον ήλιο τους βγάζουμε, αλλά καλιμέντο δεν βλέπουμε. Προφανής ο λόγος.
Τι μας μένει τώρα; Να δούμε την αλήθεια κατάματα και να κάνουμε Ο,ΤΙ μπορούμε.
Στο διοικητικό - οικονομικό την πατήσαμε αρχικά με το συμβόλαιο της Nova. Δεν κατηγορώ βέβαια τη διοίκηση, μια και ήταν αναγκεμένη οικονομικά και το μέλλον άλλου συμβολαίου αβέβαιο. Καλά έκανε και υπέγραψε, αφού δεν υπήρχαν οικονομικές αντοχές. Όμως ξαφνικά, ανταγωνίστριες ομάδες βρέθηκαν με πολύ περισσότερα χρήματα και κατ’ επέκταση καλύτερες ποδοσφαιρικά επιλογές. ΕΥΤΥΧΩΣ, εμφανίστηκε η Φιλική Εταιρεία του ΟΦΗ και ο Μπούσης. Αυτό δίνει κάποια ελπίδα διορθωτικών κινήσεων το Δεκέμβρη, που καθίστανται πια απολύτως απαραίτητες. Αυτό σημαίνει ότι οι παίκτες μας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι μέχρι το Δεκέμβριο ΟΛΟΙ κρίνονται και θα πρέπει, αν θέλουν να παραμείνουν, να τα δώσουν όλα και να κρατήσουν την ομάδα κοντά στη σωτηρία.
Γιατί πλέον, δεν κοιτάμε να βρούμε από ποιους και πόσους είμαστε καλύτεροι, αλλά ποιοι και πόσοι μπορεί να είναι χειρότεροι από μας…
Επίσης, η νέα διοίκηση πρέπει να προσέξει και το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. Να μη ρισκάρει τίποτα, να προσπαθήσει να πάρει από παντού, π.χ. δεν χρειάζεται να δοθούν εισιτήρια σε οπαδούς ομάδων που μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα, που θα κοστίσει σε τιμωρίες της ομάδας (οικονομικές, βαθμολογικές, έδρας). Το γήπεδο ούτως ή άλλως θα γεμίσει με ΠΟΚ, δεν κερδίζουμε κάτι δίνοντας εισιτήρια, κινδυνεύουμε μόνο να χάσουμε.
Η ομάδα, οι παίκτες, προπονητές, διοίκηση, φίλαθλοι να συνειδητοποιήσουν ότι τα όνειρα που είχαμε αρχικά ότι κάθε ματς θα ήταν πανηγύρι, αναβάλλονται για το μέλλον. Από πολύ νωρίς το πανηγύρι μετατρέπεται πλέον σε μάχη επιβίωσης. Όπου ο καθένας πρέπει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του, υπό συνθήκες πίεσης και άγχους. Καθαρό μυαλό, συνεχή αγωνιστικότητα, δύναμη και πίστη από εξέδρα, χωρίς έκτροπα. Θα μου πείτε, από τη μια κρίνεις παίκτες και επιλογές ως μέτριους και από την άλλη ζητάς υποστήριξη και πίστη;
ΑΚΡΙΒΩΣ! Όταν καταρχάς λέω μέτριους εννοώ μέτριους, όχι κακούς. Παίκτες του 5-7. Μια ομάδα όμως συνειδητοποιημένη, που βρίσκει ψυχολογική βάση και σχέδιο, μπορεί να γίνει δυσκολοκατάβλητη έως ανίκητη.
Ας το καταλάβουμε όλοι, να αφήσουμε τα αρχικά φρου φρου περί άνετης παραμονής και ας παλέψουμε για το τομάρι μας.
Στο αγωνιστικό και στις επιλογές, ό,τι έγινε έγινε. Αυτοί είναι οι παίκτες μας και μ’ αυτούς θα προχωρήσουμε. Ο προπονητής έχει δοκιμάσει ένα σωρό σχήματα. Ας δοκιμάσει και κάτι ορθολογικό και ας μην το θεωρεί το πιο ποιοτικό (π.χ. Μπολάκης δεξιά, Κοιλιάρας αριστερά, δεν νομίζω ότι ο Κυριακίδης είναι καλύτερο μπακ από τον Μπολάκη, ούτε επιθετικά ούτε αμυντικά, ενώ στο κέντρο θα προσέφερε περισσότερα). Επίσης, δεν γίνεται να έχουμε Κούτσια, Πλατέλλα, Μεγιάδο… τόσους βραχύσωμους μαζί σε μια κατηγορία που όλα έχουν σημασία. Ο Βουό, θα συμφωνήσω δεν είναι φορ για Σούπερ Λίγκα. Όμως σου κάνει τόσες άλλες δουλειές, που σωματικά δεν μπορεί να σου τις κάνει άλλος. Πίεση, υποδοχή, σπάσιμο μπάλας, άμυνα στα στημένα. Ας δοκιμαστεί πίσω από τον επιθετικό (όπως π.χ. πέρυσι με απόλυτη επιτυχία στην Πάτρα). Όσον αφορά τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σου (Νέιρα, Σασί, Στρέζο), δεν έχεις δυνατότητα να τους αφήνεις έξω, είτε είναι καλοί είτε κακοί. Για τον απλό λόγο, ότι αν, λέω αν, έχεις κάποια πιθανότητα να σώσεις την παρτίδα είναι μ’ αυτούς, όχι χωρίς αυτούς.
Είναι πραγματικά κρίμα, τώρα που η μεγάλη εικόνα είναι τόσο ενθαρρυντική (Νέα Εποχή για τον ΟΦΗ), η μικρή εικόνα (απόδοση και θέση στο πρωτάθλημα) να είναι τόσο ενοχλητική. Σαν να πηγαίνεις για χορό και έχεις μέσα στο παπούτσι σου ένα πετραδάκι. Πρέπει η μικρή εικόνα να μην υπονομεύσει τη μεγάλη και να της δώσει την απαραίτητη χρονική και οικονομική άνεση να ξεδιπλώσει το σχεδιασμό της.
Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ και θα σωθεί. Αρκεί να δούμε την αλήθεια κατάματα. Οι παίκτες μας δεν είναι τόσο καλοί όσο ελπίζαμε, αλλά ούτε τόσο κακοί όσο φοβόμαστε. Αρκεί να πάρουν χαμπάρι ότι πρόκειται για αγώνα επιβίωσης σε μια ιστορική συγκυρία. Να βοηθήσουν την ομάδα και τον προπονητή, αλλά να βοηθηθούν και από την ομάδα και τον προπονητή. Δεν υπάρχουν κλειδωμένες θέσεις για κανέναν.
Πάνω απ’ όλους η ΟΜΑΔΑ και η ιστορική της Προοπτική.
Εδώ τελειώνει η κριτική και αρχίζει η υποστήριξη.
ΥΓ: Υπό τη διαρκή αίρεση αυτού που βλέπει από την εξέδρα, δηλαδή αυτού που δεν τα ξέρει όλα. Να με συγχωρέσουν όσους μπορεί να στενοχώρησα, όμως αλάνθαστος δεν υπήρξε ούτε ο Γκέραρντ. Η διάρκεια τον δικαίωσε, το ίδιο πιστεύω να γίνει και με τον Παπαδόπουλο.
ΥΓ2: Μετά την αναβολή του αγώνα Κυπέλλου της ΑΕΚ, ελπίζω να φερθούμε έξυπνα και να βάλουμε όλους τους πιτσιρικάδες, καλώντας τους από το Ηράκλειο.
