ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete

Η Ιφιγένεια, ο Ισαάκ και το Survivor του ΟΦΗ

Γράφει ο Μανώλης Τσελεντάκης
Ο προπονητής του ΟΦΗ ως άλλη Ανθή, όταν μαθαίνει ότι ούτε αυτήν την Κυριακή αποχωρεί!

Η Θυσία της Ιφιγένειας

1 1

Ο Αγαμέμνων είχε προκαλέσει την οργή της θεάς Αρτέμιδος, σκοτώνοντας το ιερό ελάφι της, με αποτέλεσμα η θεά να προκαλέσει άπνοια και να μη μπορεί να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα για την Τροία. Ρώτησαν τον μάντη Κάλχα τι έπρεπε να κάνουν κι εκείνος απάντησε ότι η οργή της θεάς θα έφευγε μόνο αν ο Αγαμέμνων θυσίαζε τη θυγατέρα του, την Ιφιγένεια. Αρχικώς ο Αγαμέμνων αρνήθηκε να το πράξει, αλλά πιέσθηκε από τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα, καθώς και οι μήνες περνούσαν, και κάλεσε την κόρη του από τις Μυκήνες με την πρόφαση ότι θα την αρραβώνιαζε με τον Αχιλλέα. Η Ιφιγένεια ήρθε στην Αυλίδα και τότε ο Αγαμέμνονας την παρέδωσε στον Κάλχα για να τη θυσιάσει στην Αρτέμιδα. Η Κλυταιμνήστρα δεν μπόρεσε ποτέ να του συγχωρήσει το γεγονός ότι θυσίασε το ίδιο τους το παιδί για την εκστρατεία «του» και προέβαλε αυτό το τραγικό γεγονός ως δικαιολογία για το φόνο του άνδρα της.

Την τελευταία όμως στιγμή, η θεά λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από τον βωμό της θυσίας και έβαλε στη θέση της ένα ελάφι. Μετά οδήγησε την κόρη στην Ταυρίδα, όπου την έκανε ιέρειά της. Αυτή είναι η γνωστότερη μορφή του μύθου.

Η Θυσία του Αβραάμ

2 1

Ο Θεός είπε στον Αβραάμ, που ήταν τότε 100 χρονών, ότι θα αποκτήσει παιδί, πράγμα που έκανε την Σάρα να γελάσει δύσπιστα, όταν το άκουσε. Αυτό το γέλιο έγινε αιτία να δοθεί, στο παιδί που γεννήθηκε λίγο αργότερα, το όνομα Ισαάκ, που σημαίνει στα εβραϊκά "γελώ".

Για να δοκιμάσει ο Θεός την πίστη του Αβραάμ, τον διέταξε να σφάξει το παιδί του και να του το προσφέρει θυσία. Αλλά την τελευταία στιγμή, άγγελος Κυρίου συγκράτησε το χέρι του Αβραάμ και τον διέταξε να σφάξει και να θυσιάσει ένα κριάρι.

Μετά από το θάνατο της Σάρας, που την έθαψε σ' ένα σπήλαιο τον Μαχπελάχ, ο Αβραάμ πάντρεψε το γιο του με τη Ρεβέκκα, παντρεύτηκε μάλιστα και ο ίδιος για δεύτερη φορά τη Χετούρα και απόκτησε έξι γιους. Πέθανε σε ηλικία 175 χρονών και θάφτηκε κοντά στη Σάρα.

Μετά τα ερεβώδη και ανεξήγητα που ζούμε φέτος, σαν φίλαθλοι του ΟΦΗ, είναι λογικό να ψάξουμε λύσεις και αναφορές στη μυθολογία και τη μεταφυσική.

Είναι ο Σίμος η Ιφιγένεια ή ο Ισαάκ; Αν θυσιαστεί θα φυσήξει ο ούριος άνεμος σωτηρίας για το καράβι του ΟΦΗ;

Ή μήπως ο Σίμος αποδεικνύεται η θρυλική πλέον Ανθή του Survivor, που δεν μπορεί να προσφέρει παρά ήττες στην ομάδα, αλλά απορεί γιατί πρέπει να ψηφίζεται αυτή και στο τέλος απορεί διπλά, που ανακηρύσσεται η πιο δημοφιλής (στη διοίκηση...);

Ζητάμε από τον Σαμαρά να γίνει Αγαμέμνων ή Αβραάμ;

Ας γυρίσουμε όμως για λίγο στο ματς με τον Απόλλωνα. Έχοντας χάσει φέτος από ομάδες που ήσουν καλύτερος, από ομάδες που ήσουν χειρότερος, από ομάδες που ήσουν ισάξιος, έχοντας χάσει με 1000 και 1 τρόπους (με προτίμηση κυρίως στον 1), περιμέναμε να δούμε πώς θα χάσουμε κι αυτό. Ναι, ήμασταν καλύτεροι, δηλαδή απλά είχαμε περισσότερες καλές ευκαιρίες, όμως τα λάθη και οι αδυναμίες ήταν εκεί και τα βλέπαμε. Τα πιο εμφανή για μένα:

- Η ψυχολογία και ο μιθριδατισμός της ήττας. Όταν έχεις μάθει πια να χάνεις, εθελοτυφλώντας μάλιστα σαν οργανισμός, ως προς τα αίτια, για εβδομάδες, είναι δύσκολο να στρίψεις το καράβι, ακόμα κι αν παίζεις καλύτερα από τον αντίπαλο. Πέρυσι, ένας καλός πρώτος γύρος, κράτησε την ομάδα μέχρι τέλους, ακόμα κι όταν για έναν γύρο δεν έπαιζε. Τώρα, πρέπει να είσαι πολύ καλύτερος και πολύ πιο αποτελεσματικός από τον αντίπαλο, για να υπερβείς το ψυχολογικό και αγωνιστικό μομέντουμ.

- Η αδυναμία της άμυνας να μαρκάρει και οι τακτικές επιλογές. Δεν γίνεται να μη βλέπεις ότι σε κάθε στημένο υπάρχει απόλυτο μις ματς σε όλα τα μαρκαρίσματα. Αν δεν το εκμεταλλευτείς λοιπόν μπροστά, θα το πληρώσεις πίσω. Ο μετριότατος Απόλλων δεν χρειαζόταν να παίξει, ούτε το κατάφερε εξάλλου, αρκούσε να στέλνει σέντρες στην περιοχή μας. Μια, δυο, τρεις... Από κει και πέρα, θα βρίσκαμε εμείς τον τρόπο να δεχτούμε το γκολ. Και τον βρήκαμε.

- Οι αλλαγές. Παίκτες(;) που έπρεπε να είχαν βγει πολύ πιο νωρίς. Ο Σολίς και να περάσει ο Φερέιρα και ο Στάικος από το 65΄τουλάχιστον και να μπει ο Βαφέας για να έχουμε περισσότερο ύψος στα στημένα. Μπροστά, εξάλλου, δεν πρόσφεραν τίποτα οι Σολίς και Στάικος.

Τώρα, όπως είχα σχολιάσει και πριν το ματς, χωρίς το Χ και με τη νίκη της Λάρισας, είμαστε καλό φαβορί για απευθείας πτώση. Απορώ που κάποιοι θεωρούν δεδομένα τα πλέι άουτ. Συνεχίζουν προφανώς πολλοί να μην καταλαβαίνουν. Θυμάμαι πριν ενάμιση μήνα, συναντώντας ένα μέλος της τριανδρίας, τυχαία έξω από το σουπερμάρκετ, του επεσήμανα ότι έχουν γίνει πολλά λάθη φέτος μου είπε ότι ‘δεν πειράζει, μια κακή χρονιά είναι, θα περάσει’. Κι όταν του είπα ότι βλέπω να κινδυνεύουμε να πέσουμε, μου απάντησε καθησυχαστικά και χαμογελώντας, ‘ε όχι, δε νομίζω, δε νομίζω...’

Η διοίκηση λοιπόν έχει πάρει τις αποφάσεις της. Αν και δε βρίσκει λογικές λύσεις, αρνείται να πέσει στη ‘μεταφυσική της θυσίας’. Όταν όμως αντιμετωπίζεις την αλλαγή θέσης στα ελάχιστα πιόνια που έχεις, ως μεταφυσική ή ως απάνθρωπη θυσία που δεν ταιριάζει στο μοντέλο σου, αρνείσαι απλά να κατανοήσεις τη λογική πίσω από το μύθο. Αρνείσαι να κάνεις αυτό που θα έκαναν όλοι οι οργανισμοί που θα είχαν αυτά τα αποτελέσματα.

Προτιμάς να ρισκάρεις, να θυσιάσεις το καράβι, αντί την Ιφιγένεια. Γιατί να ψηφίζεται η Ανθή; Επειδή χάνουμε και πεινάμε; Τι φταίει που δεν μπορεί; Φταίει;

Είναι μια στάσις. Νιώθεται. Και θα την αναγνωρίσω. Φαίνεται ανθρωπιστικό, αλλά είναι; Τέλος πάντων. Θα δούμε που θα οδηγήσουν τα φετινά λάθη και οι εμμονές. Ελπίζω μετά από χρόνια να διηγούνται τα εγγόνια μας, πως ο σύγχρονος γενάρχης του ΟΦΗ αποφάσισε να μη θυσιάσει κανέναν και να αρχίσουν οι θρίαμβοι μετά, που κράτησαν για δεκαετίες.

Το μόνο που δε θα ‘θελα να δω, είναι το καράβι στα βράχια και κάποιοι να πηδούν από αυτό, κατηγορώντας τον γιαλό που ήταν στραβός.

Υγ.1. Τελικά, ούτε η Ιφιγένεια, ούτε ο Ισαάκ σφαγιάστηκαν, ούτε πετάχτηκαν στα σκυλιά. Υπήρξε και θέση και ρόλος. Λύσεις υπάρχουν πάντα. Ούτως ή άλλως ο Σίμος δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος, έχει και ικανότητες και αθωότητα.

Τις γενικότερες απόψεις και φόβους μου, τα έχω καταθέσει στο προηγούμενο κείμενό μου.

Υγ.2. Πρώτη φορά αναγκάζομαι να γράψω κείμενο τόσο κοντά με το προηγούμενο. Είναι λίγο τραβηγμένο, αλλά...

Oficrete