Η επίθεση που δέχεται τις τελευταίες ώρες ο «τιμονιέρης» του ποδοσφαιρικού τμήματος του ΟΦΗ, είναι πρωτοφανής. Η ήττα από τον ΠΑΟΚ (όπως αυτή ήρθε) και η μη χρησιμοποίηση του Διαμαντή, άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» με τον Γιάννη Σαμαρά να βρίσκεται στο στόχαστρο.
Ευθύνες για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, υπάρχουν. Αυτό που συνέβη με τον Διαμαντή, ήταν «φάουλ» άλλων εποχών. Σύμφωνοι. Όλα αυτά σηκώνουν συζήτηση, όχι όμως να απαξιώνεται με τέτοιο τρόπο ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και ένα κεφάλαιο του Συλλόγου, όπως ο Γιάννης Σαμαράς.
Δυστυχώς, σήμερα ο ΟΦΗ πληρώνει την εσωστρέφεια του. Ναι, την εσωστρέφεια. Η εξωστρέφεια περιορίστηκε, όλο αυτό το διάστημα, στις κοινωνικές δράσεις και έμεινε εκεί. Για την «ταμπακέρα» δε γίνεται κουβέντα.
Ποια είναι η «ταμπακέρα»; Μα η αγωνιστική γύμνια της ομάδας. Έπρεπε εκείνοι που κρατούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους, να επικοινωνήσουν στον κόσμο πως φέτος οι «πτήσεις» θα είναι χαμηλές. Πως οι μεταγραφές θα είναι μικρού οικονομικού ρίσκου και πως δε θα μπει το χέρι στην τσέπη του προέδρου. Γιατί αυτό έγινε και εκεί είναι σήμερα το πρόβλημα.
Ο Γιάννης Σαμαράς βρέθηκε εκτεθειμένος, γιατί οι κινήσεις που έγιναν δεν ήταν αυτές που άρμοζαν σε ομάδα, που επρόκειτο να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Όταν μεταγραφικά αποκτάς ποδοσφαιριστές, που δεν είναι καν βασικοί στην Κύπρο, κάποια αμούστακα (αλλά σαφώς ταλαντούχα) παιδιά και στην πορεία έρχονται τόσοι τραυματισμοί, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε.
Ευθύνες υπάρχουν λοιπόν, είναι πολλές. Αλλά δε βαραίνουν όλους το ίδιο. Ας μην πυροβολούμε λοιπόν τον ... πιανίστα Γιάννη Σαμαρά.
Ο κόσμος του ΟΦΗ δεν είναι αχάριστος. Εκτιμά. Έχει όμως ταλαιπωρηθεί, δυο και βάλε δεκαετίες και θέλει ειλικρίνεια και «καθαρές» κουβέντες.
Σήμερα απαιτείται, περισσότερο από ποτέ, εμπιστοσύνη στον Μπούση και τους Σαμαράδες και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επικοινωνία της ΠΑΕ με τον κόσμο.
Υ.Γ. Ο (συμπαθής) Γιώργος Σίμος, δείχνει να μην ξέρει σε ποιον πάγκο κάθεται. Πολλές φορές δείχνει πως βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Δε θα σταθώ στο κοουτσάρισμα (;), αλλά στις δηλώσεις. Δε γίνεται μετά από μια ταπεινωτική ήττα στο γήπεδο σου, να...θυμάσαι πως άρχισε το πρωτάθλημα της Football League. Αλλά λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Μανώλης Αλεξάκης
Ευθύνες για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, υπάρχουν. Αυτό που συνέβη με τον Διαμαντή, ήταν «φάουλ» άλλων εποχών. Σύμφωνοι. Όλα αυτά σηκώνουν συζήτηση, όχι όμως να απαξιώνεται με τέτοιο τρόπο ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου και ένα κεφάλαιο του Συλλόγου, όπως ο Γιάννης Σαμαράς.
Δυστυχώς, σήμερα ο ΟΦΗ πληρώνει την εσωστρέφεια του. Ναι, την εσωστρέφεια. Η εξωστρέφεια περιορίστηκε, όλο αυτό το διάστημα, στις κοινωνικές δράσεις και έμεινε εκεί. Για την «ταμπακέρα» δε γίνεται κουβέντα.
Ποια είναι η «ταμπακέρα»; Μα η αγωνιστική γύμνια της ομάδας. Έπρεπε εκείνοι που κρατούν τις τύχες της ομάδας στα χέρια τους, να επικοινωνήσουν στον κόσμο πως φέτος οι «πτήσεις» θα είναι χαμηλές. Πως οι μεταγραφές θα είναι μικρού οικονομικού ρίσκου και πως δε θα μπει το χέρι στην τσέπη του προέδρου. Γιατί αυτό έγινε και εκεί είναι σήμερα το πρόβλημα.
Ο Γιάννης Σαμαράς βρέθηκε εκτεθειμένος, γιατί οι κινήσεις που έγιναν δεν ήταν αυτές που άρμοζαν σε ομάδα, που επρόκειτο να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Όταν μεταγραφικά αποκτάς ποδοσφαιριστές, που δεν είναι καν βασικοί στην Κύπρο, κάποια αμούστακα (αλλά σαφώς ταλαντούχα) παιδιά και στην πορεία έρχονται τόσοι τραυματισμοί, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε.
Ευθύνες υπάρχουν λοιπόν, είναι πολλές. Αλλά δε βαραίνουν όλους το ίδιο. Ας μην πυροβολούμε λοιπόν τον ... πιανίστα Γιάννη Σαμαρά.
Ο κόσμος του ΟΦΗ δεν είναι αχάριστος. Εκτιμά. Έχει όμως ταλαιπωρηθεί, δυο και βάλε δεκαετίες και θέλει ειλικρίνεια και «καθαρές» κουβέντες.
Σήμερα απαιτείται, περισσότερο από ποτέ, εμπιστοσύνη στον Μπούση και τους Σαμαράδες και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επικοινωνία της ΠΑΕ με τον κόσμο.
Υ.Γ. Ο (συμπαθής) Γιώργος Σίμος, δείχνει να μην ξέρει σε ποιον πάγκο κάθεται. Πολλές φορές δείχνει πως βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Δε θα σταθώ στο κοουτσάρισμα (;), αλλά στις δηλώσεις. Δε γίνεται μετά από μια ταπεινωτική ήττα στο γήπεδο σου, να...θυμάσαι πως άρχισε το πρωτάθλημα της Football League. Αλλά λόγια ν' αγαπιόμαστε.
Μανώλης Αλεξάκης
