Η αλήθεια πάντα είναι κάπου στην μέση. Φυσικά τα όσα ακούστηκαν για περίεργες σχέσεις με τον Δικέφαλο του Βορρά, εξαιτίας των 3 παικτών, λες και δεν είχαμε πέρυσι δανεικό από τον ΟΣΦΠ, πρόπερσι από την ΑΕΚ, αγγίζουν τον τραγέλαφο. Το πασίγιο εξάλλου, που πολλά ακούστηκαν και για αυτό, είναι η ακράδαντη απάντηση προς τις ακραίες σκέψεις και εκφράσεις.
Ή πιο απλά, αν ο Διαμαντής έπαιζε στο ματς με μυϊκές ενοχλήσεις και έκανε ένα λάθος σαν αυτό του Νέιρα στο πρώτο γκολ, τι και πόσο χειρότερα θα ήταν όσα θα λέγονταν;
Ή μήπως χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις, για να καταλάβεις ότι ο Μπαλογιάννης, των ελλιπών αμυντικών συμπεριφορών, δεν ταίριαζε για αυτό το ματς;
Η αλήθεια που λέγαμε, είναι ότι υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει καταρχήν πρόβλημα αγωνιστικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας. Γιατί περισσότερο και από το αποτέλεσμα, μόνο οι ιδιαίτερα αισιόδοξοι πίστευαν σε ένα καλό αποτέλεσμα, πείραξε η εμφάνιση.
Η λευκή πετσέτα.
Το πρόβλημα, βέβαια, έχει αφετηρία. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ο κόσμος, και σίγουρα δεν ευθύνεται ο ίδιος για αυτό, έχει αρχίσει να θεωρεί χαμένα τα ματς με τους "μεγάλους", τους "big 3" τουλάχιστον, Δικέφαλους και Γαύρο, χαμένα πριν αυτά αρχίσουν.
Ευθύνεται για αυτό, ακριβώς η αγωνιστική συμπεριφορά και νοοτροπία της ομάδας. Ευθύνεται σίγουρα και η απουσία του κόσμου, αφού ο ΟΦΗ χάνει σημαντικό μέρος της δύναμής του, χωρίς τον κόσμο του στο Γεντί Κουλέ.
Όπου βέβαια αγωνιστική συμπεριφορά και νοοτροπία, η ευθύνη ανήκει στο προπονητικό τημ. Λες και βάλθηκαν να καταρρίψουν τα εύσημα που αποδώσαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Μια ομάδα φοβισμένη, προβλέψιμη, συχνά βαρετή, φυσικά δεν έχει καμία τύχη απέναντι σε μια ποιοτικότερη. Θα πρέπει να αντιπαραβάλει δύναμη, ενέργεια, πάθος, αυταπάρνηση, αλλά και διαύγεια, πνευματική σταθερότητα το αποκαλούν, για να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα. Στοιχεία που ο ΟΦΗ διέθετε στο έπακρον, ακόμη και σε πολύ δύσκολες εποχές, εποχές αγωνίας για την επιβίωση, απλήρωτων παικτών, προσφυγών.
Γιατί κάθε ομαδικό άθλημα, περισσότερο το ποδόσφαιρο, χρειάζεται τα παραπάνω στοιχεία, και άλλα πολλά φυσικά, διαφορετικά, ούτε τα πλάνα, ούτε η τεχνολογία, ο απόλυτος τεχνοκρατικός σχεδιασμός, μπορούν να σταθούν ικανά για την επιτυχία.
Όλοι το ξέρουν αυτό.
Επειδή όμως σταθήκαμε στα πλάνα, δράττομαι της ευκαιρίας για να ρωτήσω.
Τι προβλέπει το πλάνο, στην περίπτωση μιας αποβολής; Υπάρχει ένας προσχεδιασμός, τι θα κάνουμε, πως θα λειτουργήσουμε, ή η σκέψη πάει απλά στο «όλοι πίσω»;
Τι προβλέπει το πλάνο άραγε, στην περίπτωση της απουσίας του Μεγιάδο ή του Νέιρα;
Λείπει ο Μεγιάδο, πάμε να βάλουμε ένα λεωφορείο πίσω; Γιατί ακόμη και έτσι, δε δούλεψε, όχι εξαιτίας της αποβολής. Τέσσερις τελικές είχαν πριν, η μια στο δοκάρι.
Μετά το τέλος του ματς, κατανοητό ότι υπάρχει ένταση, μήπως θα έπρεπε να είμαστε πιο αυθεντικοί, αληθινοί, αποφεύγοντας τα τετριμμένα; Να ομολογήσουμε ίσως κάποιο λάθος, πόσο μάλλον να ζητήσουμε συγνώμη από τον κόσμο. Μπορεί να απουσιάζει, αλλά είναι γνωστό το πάθος του για την ομάδα.
Το ματς δεν κρίθηκε από την διαιτησία, ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος, δύσκολα θα παίρναμε κάτι καλό, εκτός και αν μας χαμογελούσε η τύχη ή άλλαζε άρδην η εικόνα της ομάδας, όσο κυλούσε το ματς. Όμως, κι ας αφήσουμε πάλι την κόκκινη, η οποία - όλοι το ξέρουν και αυτό - αμφιβάλλω αν θα δινόταν ανάποδα. Άκουσα μάλιστα πριν λίγο την ανάλυση του Κλάτεμπεργκ, όπου ακούγονται όσα ειπώθηκαν μεταξύ των διαιτητών. Μα τι ζέση, τι ζήλο, τι αγωνία είχε κάποιος από τους VAR refs, να αλλάξει την γνώμη του πρώτου; Το μόνο που δεν του είπε ήταν κάτι του στυλ «κόψε τις μαλακίες και δώσε την κόκκινη, ποιος τους παλεύει μετά αυτούς». Θυμίζω στο πέναλτι - μαρς της προηγούμενης εβδομάδας, δεν κινήθηκε φύλλο.
Όπως δεν κινήθηκε φύλλο στο πρώτο γκολ, καράτε κιντ, του Τζόλη, που πήρε παραμάζωμα τον Ουές. Λεπτομέρειες τώρα.
Όπως δεν κινήθηκε φύλλο στο πρώτο γκολ, καράτε κιντ, του Τζόλη, που πήρε παραμάζωμα τον Ουές. Λεπτομέρειες τώρα.
Δεν μοιάζει αυτό ώρες - ώρες, σαν να μας φτύνουν και μετά μας βρέχει; Ή μήπως εποφθαλμιούμε το ρόλο του καλού χριστιανού, γυρίζοντας και το άλλο μάγουλο;
Εγκεφαλικό αιμάτωμα, από τα διαιτητικά χαστούκια, έχουμε πάθει. Θα πρέπει να φτάσουμε στην ΜΕΘ ( π.χ αγώνας για σωτηρία ) για να αντιδράσουμε; Να προστατέψουμε το θύμα, έστω. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας;
Δε μιλάω για γραφικότητες, που συνηθίζονται στον θεσσαλικό κάμπο, γενικότερα μάλλον στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αλλά όταν ο κάθε Κλάτενμπεργκ, διορίζεται, συνομιλεί, συναντά, τους αυτοαποκαλούμενους "big-4", θα προστατέψει τα δικά τους κεκτημένα. Μη σου πω ότι τα θεωρεί κιόλας τα μόνα κεκτημένα, τα μόνα δικαιώματα που μπορεί μια ομάδα να έχει.
Όπερ, το πρόβλημα ξεκινά από τον τρόπο ορισμού του Κλάτενμπεργκ. Εμείς και τα υπόλοιπα, τα πυλά, είναι ο τρόπος που λειτουργεί το "big-4". Γι' αυτό ακριβώς ο ΟΦΗ θα πρέπει να έχει μεγαλύτερο ρόλο στα κέντρα των αποφάσεων. Να συμμετέχει περισσότερο, να είναι εκεί. Και να προφυλάσσει τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας ίσως τις προσωπικότητες που διαθέτει, για αυτόν το ρόλο, όπου χρειάζεται.
Όσον αφορά την προβληματική εικόνα του προχθεσινού αγώνα, μια που ξεκινήσαμε να απαντάμε προβλήματα, πολλοί ορθώς κατάλαβαν ότι ξεκίνησε από την περίεργη ως εσκεμμένη κόκκινη του Μέγια στο προηγούμενο ματς. Είχε καταγραφεί εξάλλου, ο σκοπός της ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα.
Από 'κεί και πέρα όμως, το πρόβλημα που μένει άλυτο, είναι πόσο πολύ διαφοροποιείται η ομάδα, εξαιτίας της απουσίας του Μεγιάδο. Ή πολύ απλά, εξαιτίας της απουσίας κομβικών ποδοσφαιριστών. Τη μια ο Μέγια, την άλλη ο Χουάν, ο Ντε Γκουζμάν. Για να μην πιάσουμε τους μακροχρόνια απόντες.
Έτσι όμως εξάγεται το συμπέρασμα των λαθών, στη συμπλήρωση του ρόστερ.
Δυστυχώς, ο Μακρατζάκης επιβεβαιώνεται για τον Σαρδινέρο, ο ίδιος είμαι σίγουρος ότι ευχόταν να διαψευστεί, που μπορεί να έχει βοηθήσει, αλλά φωνάζει ότι δεν είναι φορ.
Και είναι άδικο να τον κατακρίνουμε, αφού στην φυσική του θέση έχει παίξει ελάχιστα.
Η ουσία όμως είναι ότι παίζουμε χωρίς φορ. Υπάρχει φυσικά ποδόσφαιρο χωρίς φορ, χωρίς καθαρό φορ, αλλά με πολλούς «ψευτό-φορ» στην περιοχή. Το 'κανε η Μπάρτσα παλαιότερα, η Ρόμα, η Λειψία φέτος, αλλά με τι κατοχή μπάλας και δημιουργικότητα, όχι παράλληλα. Μήπως αυτό σημαίνει ότι το τεχνικό πλάνο κρίνεται ελλιπές; Όσο άδικο μπορεί να ακούγεται αυτό, εξαιτίας των απουσιών. Όταν λες ότι υπολογίζεις το ίδιο όλο το ρόστερ (άσε που δεν ισχύει), οφείλεις να προσπερνάς τις απουσίες. Διαφορετικά, έχει γίνει λάθος στο συμπλήρωμα του ρόστερ.
Όλα αυτά μπορούν να διορθωθούν. Το βασικότερο όμως θαρρώ σε ένα πλάνο, είναι να ξεκαθαρίσεις τους στόχους σου. Να τους ξεκαθαρίσεις, να τους προσδιορίσεις και να τους επικοινωνήσεις, χωρίς φόβο και πάθος. Με ειλικρίνεια και τόλμη.
Όπου συναντάμε άλλο ένα φετινό πρόβλημα, για τον φετινό ΟΦΗ. Την απουσία εξωστρέφειας από την ΠΑΕ ΟΦΗ. Τη σχέση της ομάδας με μερίδα του κόσμου, που μοιάζει να έχει διαβρωθεί (sic). Μοιάζει με ζευγάρι, που έχει περάσει από τα πρώτα μέλια και έχουν αρχίσει οι καυγάδες. Υπάρχει βέβαια αμέριστη αγάπη, αλλά το έλλειμα επικοινωνίας δεν την αφήνει να ανθίσει.
Ξεκίνησε με το σήμα. Μια βιαστική επιλογή που δίχασε κόσμο, που μοιάζει με πρόχειρη απόφαση, όχι αρκούντως αιτιολογημένη. Οι λόγοι αναλύθηκαν, έστω και αργά, ίσως όχι αρκετά, προφανώς στο μέτρο του δυνατού. Ευελπιστούμε σε βελτιώσεις πάντως, μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο. Το πρόβλημα όμως, είναι η εσωστρέφεια. Θα πρέπει να έρθει, περισσότερο ίσως λόγω των κλειστών γηπέδων, ο ΟΦΗ πιο κοντά στον κόσμο.
Να κατανοήσουν άπαντες ότι οκ, μπορεί και μια χρονιά να μη βγει, να κινηθούμε σε ρηχά νερά. Είναι μέρος του χτισίματος. Είμαι σίγουρος ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα το κατανοήσει. Υπάρχουν οι κατάλληλοι, εκείνοι που θα ξανασυνδέσουν σφιχτά έναν άρρηκτο δεσμό.
Φτάνουμε έτσι στο ματς του κυπέλλου. Για μένα, όσο και να γουστάρω τρελά μια καλή πορεία στο κύπελλο, αυτό για τον ΟΦΗ σημαίνει τελικός, να εξηγούμαι, πιστεύω μετά τις οικτρές εμφανίσεις κυρίως με Άρη και ΠΑΟΚ, ότι αντικειμενικά δεν μπορούμε φέτος να καταφέρουμε ιδιαίτερα πράγματα στο κύπελλο. Η λογική λέει ότι θα περάσουμε τον Βόλο.
Μετά όμως; Έχουμε τύχη σε διπλά ματς, αν κληρωθούμε με κάποια ομάδα της πρώτης τετράδας του πίνακα, σε διπλά ματς μάλιστα; Ακόμη και αν μπουν καίριοι απόντες, έρθει ένας καλός φορ, μπορεί η ομάδα στον επόμενο μήνα, έπειτα από τον κρίσιμο Γενάρη, να πετύχει υπερβάσεις;
Δεν ακούγεται υπεραισιόδοξο; Μήπως καλύτερα θα ήταν να κοιτάξουμε να ξεμπερδεύουμε με το πρωτάθλημα, μην μπλέξουμε κιόλας, και τα όνειρα για κύπελλο μπορούν να περιμένουν;
Ακολουθεί ένα ματς ανέκαθεν ιδιαίτερα σημειολογικό, που μια νίκη μπορεί να αλλάξει πολλά. Το κλίμα, την αυτοπεποίθηση, τον εγωισμό. Ειλικρινά, σε αυτό δεν έχω απάντηση. Αλλά στη Λεωφόρο πρέπει να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, που είδαμε σε πολλά προηγούμενα ματς…
Ακολουθεί ένα ματς ανέκαθεν ιδιαίτερα σημειολογικό, που μια νίκη μπορεί να αλλάξει πολλά. Το κλίμα, την αυτοπεποίθηση, τον εγωισμό. Ειλικρινά, σε αυτό δεν έχω απάντηση. Αλλά στη Λεωφόρο πρέπει να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, που είδαμε σε πολλά προηγούμενα ματς…
