Έτσι δε λέει το τραγουδάκι που μπορεί να μην είναι ο ύμνος της ομάδας, καθιερώθηκε όμως λόγω του ξεσηκωτικού χαρακτήρα, χωρίς να είναι. Ούτε το τραγούδι είναι ο ύμνος της ομάδας, όσο για τα 7 γκολ, κλείσαμε 5 ματς άκαπνοι.
Είναι αυτό που λένε οι μύστες, «ξέρουν τα μυστικά της μπάλας, μα τα κρατούν μυστικά, καλά κρυμμένα». Δυο συνεχόμενα ματς με κατοχή πάνω από το 60%, χωρίς ουσία. Χωρίς πεμπτουσία μάλλον, το ζητούμενο στο ποδόσφαιρο.
Πραγματικά είναι να λυπάσαι τον κόσμο, ένα παραπάνω εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών που βιώνουμε. Αν μάλιστα έχεις ευαίσθητη καρδιά, είναι επικίνδυνο να παρακολουθείς τον ΟΦΗ. Βάζεις γκολ, κερδίζεις πέναλτι, αλλά έχεις τον μπαμπούλα, το VAR. Δε νομίζω να υπάρχει άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα, που να έχει χάσει τόσους βαθμούς από το VAR. Αξίζει να ασχοληθούμε, να καταθέσουμε τα αυτονόητα, but first things first.
Έχεις φάει τα κομμάτια σου. Στα τελευταία 6 ματς έχεις δεχτεί 11 γκολ, έχεις πετύχει 3.
Η προηγούμενη εξάδα αγώνων, δε νομίζω να ήταν διαφορετική, για να μην περιαυτολογούμε. Δε σου έχει αποδώσει ούτε με τους «μεγάλους», ούτε με τους υπόλοιπους. Όμως εμμένεις σε αυτό, ακόμη και σε ματς που οφείλεις να παρουσιαστείς σαν αυτό που φαίνεσαι πριν από το ματς. Φαβορί. Κι όμως, με την Λαμία, την ΑΕΛ, ακόμη τον Παναιτωλικό, αλλά και την Τρίπολη, μια ομάδα που πρώτα μένει συμπαγής στην άμυνα και ύστερα αντεπιτίθεται, ξεκινάς με τρία στόπερ. Ουσιαστικά με ένα παίκτη περιοχής, κι αυτός κατά συνθήκη, ένα πέριξ αυτής και μόλις 3 χαφ. Τα δυο από αυτά περισσότερο ανασταλτικά, παρά δημιουργικά.
Αφού βλέπεις πως δεν τραβάει. Δε νικάς με την κατοχή, ούτε με τις τελικές. Πόσο μάλλον με αυτές που πάνε στου καραγκιόζη το γάμο ή στην αγκαλιά του τερματοφύλακα.
Τι πρέπει να κάνεις; Να γίνεις πιο δημιουργικός μήπως; Χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα εργαλεία; Όχι όμως όταν το αρπάξεις και τρέχεις ή στο τελευταίο εικοσάλεπτο, κάνοντας αλχημείες.
Είναι κατανοητό, ότι φέτος έχουν πάει όλα στραβά. Είναι κατανοητό ότι η απουσία του κόσμου έχει επηρεάσει, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα του πρωταθλήματος, τον ΟΦΗ. Αυτό γιατί οι υπόλοιπες ομάδες που ο κόσμος τους παίζει σημαντικό ρόλο εντός έδρας, έχουν την ποιότητα να ανταπεξέλθουν χωρίς αυτόν. Οι πέντε πρώτες ομάδες αυτό δείχνουν. Ομάδες σαν τον Βόλο, την Τρίπολη, τον Ατρόμητο, που έχουν συνηθίσει να παίζουν με ελάχιστους θεατές, τι είχαν, τι έχασαν. Ομάδες σαν τον ΟΦΗ παίρνουν από τον κόσμο την ώθηση, ώστε να ανταπεξέλθουν απέναντι σε πιο ποιοτικές ομάδες. Μπορούμε να προσθέσουμε και τη Λάρισα σε αυτήν την συνθήκη, αλλά ας τους προσπεράσουμε, έχουν τα δικά τους εσωτερικά. Άρα ο ΟΦΗ είναι αυτός που έχει χάσει περισσότερο, ιδιαίτερα σε μια χρονιά που χτίζεται. Που ο κόσμος θα είχε δώσει 5-6 πονταλάκια παραπάνω. Εκτός έδρας βελτιωμένοι λέει η στατιστική, αλλά τι να το κάνεις.
Τεράστιο λάθος για μένα, να εμμένει ο κόουτς σε ένα σύστημα που δεν αποδίδει. Δεν μου λέει κάτι το παράλληλο ποδόσφαιρο, που παίξαμε στην Λεωφόρο, το Περιστέρι, το Αγρίνιο. Όπως λάθος είναι να εμμένει σε ποδοσφαιριστές που δεν αποδίδουν. Κανείς δεν έχει υπογράψει θαρρώ, να μη βγαίνει από την ενδεκάδα.
Λάθος η αλλαγή του Στάικου, όταν είναι ο πιο δραστήριος, ο πιο ορεξάτος παίκτης. Λάθος η εμμονή στον Νέιρα, για όλο το 90λέπτο, όταν τον τελευταίο μήνα, από τότε που ανανέωσε μάλιστα, είναι οφθαλμοφανές, ότι δεν είναι καλά. Πνευματικά, ψυχικά, δεν ξέρω. Δε στέκομαι μόνο στις κίτρινες που είναι θεσμός σε κάθε παιχνίδι. Μα σε κάθε ματς; Γιατί; Υπάρχει εσωτερικός κανονισμός; Το ίδιο ισχύει για τον Μεγιάδο. Ναι, είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της ομάδας, παιχταράδες, έχουν ψυχή. Αλλά αμφότεροι σε κάθε ματς κάρτα; Πώς εξηγεί η επιστήμη το φαινόμενο, γιατί πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία. Ο Νέιρα για 3-4 συνεχή ματς δεν είναι καλός. Όταν ένας παίκτης βαρόμετρο, όπως είναι αυτός, δεν είναι καλός, τότε επηρεάζεται όλη η ομάδα.
Όπως είναι λάθος η επιμονή στον Στάρτζεον. Φωνάζει ότι δεν μπορεί. Ίσως χρειάζεται να μείνει λίγο έξω. Όχι να μένει 90λεπτά μέσα, χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία του. Δεν ξέρω, δε διεκδικώ προπονητικές δάφνες, αλλά αυτά μου έχουν βγάλει τα μάτια.
Έχει μερίδιο ευθύνης το προπονητικό τημ, με κυρίαρχο τον Σίμο που πριν ένα χρόνο έπαιρνε τα εύσημα, όμως για να κάνουμε το δικηγόρο του διαβόλου, προφανώς δεν φταίει ο Σίμος, αν η ομάδα έμεινε χωρίς φορ από την αρχή της χρονιάς.
Ο Γιάννου ίσως ήταν μια καλή επιλογή για εφεδρική λύση, εξαιτίας της μεγάλης αποχής από αγώνες. Εκ του αποτελέσματος, δεν καλύπτει τις ανάγκες της ομάδας. Μακάρι να με διαψεύσει στο άμεσο μέλλον. Όμως αυτό φαίνεται.
Όπως και ο Καστάνιος, σίγουρα μεγάλη παιχτάρα δείχνουν οι περγαμηνές του. Θα προλάβει να βοηθήσει; Ή θα βγάλουμε την χρονιά με τον έρμο τον Σαρδινέρο φορ. Φωνάζει ο κακομοίτσης, δεν είναι τέτοιος.
Κάπως ξεκρέμαστος έμεινε ο Σίμος φέτος ή αλλιώς έγιναν λάθη στον καταρτισμό του ρόστερ. Σε συνδυασμό με την ατυχία των τραυματισμών, την ιδιαιτερότητα της χρονιάς του κόβιντ (στα τσακίδια πχια), της μικρής διακοπής και ανύπαρκτης προετοιμασίας, των ποδοσφαιριστών με συνεχείς παρουσίες και εκείνων με μεγάλη αποχή, εξηγούν εν ολίγοις γιατί η χρονιά πολύ δύσκολα, ανέφικτα ίσως, δεν μπορεί να διαμορφωθεί καλύτερη από την προηγούμενη.
Ποιος δεν κάνει λάθη όμως; Μόνο οι πεθαμένοι δεν κάνουν, έλεγε ο Νίκος Μαχλάς συνεχώς, στην εποχή του σαν διοικητικός.
Αν αναλογιστούμε όμως, ότι ο ΟΦΗ είναι μια ομάδα που θέλει να βαδίσει στο δικό του δρόμο, χωρίς εξαρτήσεις από οποιονδήποτε, τότε ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι στα δύσκολα είναι που δείχνει την αγάπη και τη στήριξη.
Ελπιδοφόρα σημάδια υπάρχουν και είναι αρκετά, οφθαλμοφανή, ευκολονόητα. Οι πολλοί νέοι και καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές, που έχουν δείξει ήδη ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν, να γίνουν ένας κορμός. Οι Ολλανδοί παιχταράδες, Ντε Γκουζμάν και Καστάνιος που ξεχωρίζουν και μπορούν να δώσουν μεγάλα πράγματα, ακόμη και το φανταστικό ποδόσφαιρο που ίσως να μην έχει εμφανιστεί σε διάρκεια, συχνά δε και αποτελεσματικότητα, όμως σίγουρα σε καθηλώνει, είναι μερικά ακόμη.
Εγώ θα ευχηθώ να μην έχουμε τεθεί οριστικά εκτός στόχων πριν τον Φλεβάρη. Ξέρω επίσης ότι η υπόθεση πρόκριση στο κύπελο, δε θα πρέπει να θεωρείται χαμένη. Αν υπήρχε κόσμος, θα μπορούσα να είμαι πιο σίγουρος. Ακόμη και έτσι, η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δε δόθηκε.
Οφείλουν στην ομάδα μας να δώσουν μια μεγάλη χαρά στον κόσμο, γιατί φέτος μόνο πίκρες έχει γευτεί. Δεν του φτάνει η πίκρα των κλειστών γηπέδων, δε χαίρεται έστω από την τιβί τις νίκες. Ακολουθεί ένα ματς με την ΑΕΚ, που στόχος πρέπει να είναι η νίκη. Διαφορετικά θα αρχίσουμε να αγωνιούμε ακόμη και για τα play out, κανείς δεν το θέλει αυτό.
Κλείνοντας, ας μου επιτραπεί να σταθώ σε δυο ποδοσφαιριστές.
Ο ένας είναι ο Ναμπί. Γράφτηκε ότι υπάρχει βούληση για ανανέωση. Βλέποντας τα στατιστικά του, από τα 78 ματς που έχει παίξει ο ΟΦΗ από την απόκτηση του, έχει λείψει στα 36, μέχρι στιγμής. Κάτι παραπάνω από τα μισά δηλαδή, είναι αυτά που ήταν ετοιμοπόλεμος.
Σίγουρα είναι ένας καλός παίκτης. Νομίζω όμως ότι χρειαζόμαστε κάποιον πιο συνεπή, όσον αφορά τις παρουσίες του. Όπως νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε καλύτερο «10ρι», το μοναστήρι να είναι καλά. Ιδιαίτερα αν είναι Λατινοαμερικάνικο.
Ο άλλος είναι ο Ηλίας Κουτσουπιάς. Διαπρέπει φέτος στην Β’ Ιταλίας. Νομίζω πως ο ΟΦΗ θα ήταν μια καλύτερη επιλογή για αυτόν, παρά η Β’ Ιταλίας. Το θέμα βέβαια είναι πώς τον αποδεσμεύεις από την ομάδα του, που λογικά περιμένει να γεμίσει τα ταμεία της από αυτόν.
Τέλος, για το VAR. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία για την Ελλάδα, η χειραγώγησή του.
Λειτουργεί διαφορετικά αν αφορά τους «μεγάλους» ή τους υπόλοιπους. Μαθαίνω πάντως εσχάτως, πως έχουν γνώση οι φύλακες, πράττοντας τα δέοντα. Μαθαίνω όμως επίσης ότι ο κ.Κλάτενμπεργκ φέρεται σαν άλλη Μαρία Αντουανέττα, αρνούμενος να έχει επαφή με τους πληβείους. Το σίγουρο πάντως είναι ένα.
Το σύνολο των Ελλήνων διαιτητών είναι επιεικώς ανίκανοι. Ή φοβισμένοι. Ή απλά οσφυοκάμπτες. Η λύση είναι μια. Μόνο ξένοι διαιτητές. Καθόλου Έλληνες. Ξένοι μάλιστα, όχι από χώρες όπως η Κροατία, η Ρουμανία, η Λετονία, προερχόμενοι από πρωταθλήματα αμφιβόλου εγκυρότητας. Μόνο από τις τοπ ποδοσφαιρικά χώρες.
¨Όσο για τους Έλληνες; Σουπερλιγκ 2 και βγάλε. Μέχρι να γίνουν αληθινοί διαιτητές. Χωρίς εξαρτήσεις, εξυπηρετήσεις και αποτελεσμάτων παραποιήσεις. Μήπως είναι τόσο απλό;
