Ενδόμυχα οι πιο αισιόδοξοι, ελπίζαμε να σπάσει κάνας διάολος το ποδάρι του, να γκρεμιστεί κάνας φούρνος, να κοιμηθεί ο θεός του ποδοσφαίρου (ακούς Ντιέγκο), μπας και πάρουμε κάνα χιναράκι, μπας και δε φάμε από ντόρτια και πάνω.
Φεύ όμως, τίποτα από όλα αυτά δε συνέβαιναν, τουναντίον η ταρίφα έπεφτε, ενώ εμείς υποφέραμε όλο εκείνο το δεκαπενθήμερο.
Τα πάντα ρει όμως, έτσι σήμερα μπορούμε να τους αποκαλούμε σαν άλλος Θανάσης Βέγγος, στην αγαπημένη ελληνική ταινία, «ΠΕΕΕΛΑΑΑΤΕΕΕΣ ΜΟΥ» !!!!
Δεν είναι απλά οι συνεχόμενες νίκες, 3η συνεχόμενη αν δεν κάνω λάθος, ούτε η τεράστια βαθμολογική της σημασία. Ούτε καν η ανακατωσούρα που επέφερε στον άλλοτε άσπονδο εχθρό μας, ποσώς με ενδιαφέρουν τα εσωτερικά των υπόλοιπων ομάδων.
Έχουν πλάκα πάντως δεν μπορώ να πω. Λένε, λένε, ξεχνώντας το παρελθόν, όταν δεν τους πείραζαν τα εύκολα 6 πονταλάκια, που μόνο σαν εξαίρεση στον κανόνα δεν επαληθεύονταν. Έχουν κοντή μνήμη, αφού οι ίδιοι το καλοκαιράκι προετοιμάζονταν ψυχολογικά για τα χωράφια της Φούτμπολ Λιγκ, πλην όμως σώθηκαν με φωτογραφική υπουργική διάταξη. Τώρα τους φταίνε τα πιτσιρίκια και ο Δώνης, αυτοί που αποθέωναν μέχρι τον Δεκέμβρη. Αρκετά όμως ασχολήθηκα με δαύτους, άστους να βράζουν στο ζουμί τους.
Το ματς πάντως όπως πήγε ήταν πάλι ψυχοφθόρο. Αν ήμασταν αρκούντως προσεκτικότεροι δε θα κάναμε το χαζό πέναλτυ στο 42, ενώ μπορούσαμε να πετύχουμε άλλο ένα γκολ στις ευκαιρίες που μας παρουσιάστηκαν. Να ρίξεις ένα 0-4, να τους ισοπεδώσεις τελείως.
Με χαρά είδα τον Σμπώκο να δίνει πέρα από το σχόλιο και βαθμούς, σχεδόν σε όλα συμφωνούμε, ούτε ο Βέρα με τον Ίσις να ήμασταν.
Σωτηρίου 8: Σταθερότατος, κρίμα που χάλασε το clean sheet που διατηρούσε.
Μπραουν 7: Καλός, με ανεβάσματα και παθιασμένος.
Κοροβέσης 8: Έχω ξαναπεί ότι έχει γίνει μπακάρα. Ανεβάσματα και ασίστ προχτές.
Ποτουρίδης 4: Να μάθει να παίζει, επιτέλους, χωρίς τραβήγματα. Ή με πιο πονηρά τραβήγματα, αν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
Γιαννούλης 8: Καλλιά τον έχω στο κέντρο της άμυνας θαρρώ, παρά στα άκρα, όχι ότι είναι κακός στα αριστερά, αλλά σαν κεντρικός μπακ είναι καλύτερος.
Νάστος 6: Παίζει καλά, αλλά κάνει και λάθη που χαλάνε τη συνολική εμφάνιση.
Νέιρα 7: Έλεγα την προηγούμενη βδομάδα ότι ήταν καλύτερος ανασταλτικά παρά δημιουργικά. Προφανώς πριν από μένα το είδαν οι Χιλιανοί και έπαιξε 6άρι. Χαφ που μαρκάρει, έχει κάθετη, κρατάει μπάλα, παίρνει κεφαλιές στα στημένα, κάνει πολλά λεφτά. Αν σουτάρει περισσότερο, κάνει περισσότερα.
Κούτσια 5: Το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής. Είχε θέληση και πάθος, αλλά δεν του βγήκε το ματς.
Σασί 8: Πέρα από την συμμετοχή στα δυο γκολ, έτρεξε πολύ, πίεσε τα αντίπαλα μπακ, δυσκολεύοντας την ανάπτυξή τους, ενώ με λίγη τύχη θα μπορούσε να πετύχει άλλο ένα τέρμα. Ίσως πρόκειται για τον πιο αδικημένο παίκτη μας. Λίγες ευκαιρίες, έχει παίξει σε διαφορετικές θέσεις με αυταπάρνηση. Επειδή του μίλησα στο αεροδρόμιο, έτσι δυο κουβέντες, κατάλαβα ότι είναι προσγειωμένος και προσηνής, καλό παιδί που λέμε.
Βαζ 6: Προσωπικά δε μου άρεσε τόσο πίσω από τα φορ. Στα άκρα θαρρώ πως είναι καλύτερος. Είχαμε όμως ελλείψεις, οπότε πάσο.
Φερέιρα 7: Έκανε τις κούρσες του πάλι, δημιούργησε το 2ο γκολ, ενώ πάλεψε πολύ με τους αμυντικούς των πρασίνων. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που πάει να πλασάρει στο 2ο γκολ με το δεξί. Το έκανε δυο φορές, το έχει ξανακάνει σε άλλα ματς. Να το δουλέψει για να παστελώνει ακόμη και από τόσο πλάγια.
Ντίνας 7: Εφτάρι, για να μην πολυδιαφωνήσω με τον Χρίστο. Κράτησε μπάλα, είχε διάθεση, βγάλε παραπάνω ποδοσφαιρικό τσαμπουκά όμως Θανάση.
Γιακουμάκης 7: Αν και έπαιξε κάνα τεταρτάκι, ήταν ο Γιακουμάκης που θέλουμε να βλέπουμε. Η κίνηση στο γκολ που αδειάζει τον πρώτο αμυντικό, δείχνει ότι είχε αυτό που ζητάμε καιρό. Καθαρό μυαλό και οξυδέρκεια. Μια χαρά τους έστειλε για χόρτα.
Κυριακίδης: Δε θα μπει βαθμός γιατί βία ένα 5λεπτο να έπαιξε, όμως πάλεψε και κέρδισε μάχες.
Αυτά για το ματσάκι. Πλέον έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον Αστέρα Τρίπολης, του παλιόφιλού μας Γιώργου Παράσχου (θα αφήσω μουστάκι, ας ούμε). Δε θεωρώ τον Αστέρα καμιά σούπερ ομάδα που αδίκησε τον εαυτό της, όπως λένε και ξαναλένε οι δημοσιογραφάρες.
Αν αδίκησε ο Αστέρας τον εαυτό του, ο ΟΦΗ τι έκανε, που αν είχε τους μισούς τσάμπα βαθμούς που πέταξε, θα πετούσαμε χαρταετό τώρα.
Το ματς εννοείται ότι θα το πάρει ο κόσμος. Είμαστε καλύτεροι, παίζουμε εντός, έχουμε το μομέντουμ. Ποδοσφαιρικά μιλώντας, πιστεύω ότι θα κριθούν πολλά στην μάχη του κέντρου.
Αλλά όταν έχεις νικήσει ΟΣΦΠ, ΠΑΟ εντός, δεν έχεις να φοβάσαι κανένα Αστέρα. Άσε που αν βρίσκαμε τους δικέφαλους που πέρασαν από το Ηράκλειο νωρίς, σε άλλη εποχή, όχι πριν καλά – καλά μονταριστεί η ομάδα, δε νομίζω να χάναμε τόσο εύκολα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σταθώ σε ορισμένα περιστατικά που έγιναν το τελευταίο διάστημα. Γεγονότα που μοιάζουν όχι ξένα, εξωγήινα στην ελληνική πραγματικότητα. Καλό είναι επιτέλους να παραδειγματιζόμαστε, να αρχίσουμε να βελτιωνόμαστε.
Aντιμέτωπες Μπάγερν - Ντόρτμουντ. Ένα ματς που κρίνει το πρωτάθλημα. Το μόνο αντίπαλο δέος εντός συνόρων για τους Βαυαρούς, οι Βεστφαλοί. Η Μπάγερν 3 σερί πιατέλες, ενώ τα τελευταία χρόνια αποψιλώνει την Μπορούσια από ό,τι καλό έχει. Λεβαντόφσκι, Χούμελς, Γκέτσε, κλπ. Οι οπαδοί των δυο ομάδων μπήκαν μαζί στο γήπεδο, μαζί έφυγαν.Τι κι αν οι κιτρινόμαυροι άρπαξαν τάλιρο; Τι να κάνουν δηλαδή, να σκοτωθούν; Τι είναι, λοβοτομημένα; Δε νομίζω.
Δεύτερο περιστατικό. Ο πρόεδρος της μισητής Έβερτον βγάζει λόγο για τα θύματα του Χιλσμπορο, στο Άνφιλντ, μπροστά στο «Τhe Κop». Aαποθεώνεται από τους κόκκινους. Φανταστείτε δηλαδή να πάει να βγάλει λόγο ο Ιβάν μπροστά στην Θύρα 7 ή το αντίθετο. Μπα ε;
Τρίτο και ομορφότερο για μένα. Ο μεγαλύτερος κατά την προσωπική μου άποψη Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, Ντιρκ Νοβίτσκι, αποχαιρετά την ενεργό δράση. Σε όλα τα γήπεδα του NBA αποθεώνεται. Κι ας τους μοίραζε 40άρες σε κάθε επίσκεψη. Φτάνει στο Σαν Αντόνιο (ασπρόμαυρο, αγαπημένο και με Πόποβιτς, άλλος τεράστιος). Τα σπιρούνια, η τοπική ομάδα υπήρξαν ο κυριότερος αντίπαλος των Μάβερικς, της ομάδας του Νοβίτσκι. Βρέθηκαν αντιμέτωποι πολλές φορές στους τελικούς της περιφέρειας, σε αγώνες που ήταν η πεμπτουσία του μπάσκετ.
Στο Σαν Αντόνιο ο Γερμανός δεν χειροκροτείται απλά για την καριέρα του. Οι μεγάλοι του αντίπαλοι έχουν ετοιμάσει ένα συγκινητικό βίντεο, που παίζει στα μάτριξ με τα κατορθώματα του. Ο Νοβίτσκι βουρκώνει, κλαίει με αναφιλητά πριν το ματς, οι φανς των Σπερς τον αποθεώνουν, αλλά μετά πετάει 25 πόντους και 10 ριμπάουντ.
Αυτό είναι ο αθλητισμός, φίλες και φίλοι. Ο υγιής ανταγωνισμός και η ευγενής άμιλλα. Τα ματς εντός αγωνιστικών χώρων. Όχι σε επιτροπές και παραεπιτροπές, σε γραφεία υπουργών και προέδρων ομοσπονδιών, που βολεύουν ημετέρους κατά το δοκούν.
Προς γνώση και συμμόρφωση!
