Υπάρχει οφείλω να ομολογήσω μια διάχυτη νευρικότητα στον κόσμο, για την τροπή που έχουν πάρει τα θέματα των μεταγραφών. Το σήριαλ του καλοκαιριού λέγεται στόπερ(ς).

Πέρα από την πλάκα, προσωπικά δεν προβληματίστηκα καθόλου. Είναι γνωστό, το ‘χω εκφράσει επανειλημμένως. Αυτό, γιατί είναι δεδομένο ότι εδώ και 10 μήνες περίπου, ο ΟΦΗ βρίσκεται στα καλύτερα χέρια.

Υπάρχει μια ισχνή μειοψηφία που εκφράζει ή προσπαθεί να εκφράσει κάποιες αμφιβολίες. Αν δεν αγγίζουν όμως τα όρια της γραφικότητας, πρόκειται για κατευθυνόμενα σχόλια και άρθρα. Τα τελευταία συναντιούνται είτε σε φυλλάδες, που εμφανισιακά μοιάζουν με τους «βίους των αγίων» που πουλάνε οι ενορίες ή άλλοι επιτήδειοι, σε κάτι σάιτ - φτιάχτο μόνο σου - που σε μια φώτο αλλού είναι το μάτι του εικονιζόμενου και αλλού το μέτωπο. Ή αν μετρήσεις τη δημοτικότητά τους, μέσω των σόσιαλ, μπορεί να «χτυπάνε» και 5 λάικ, συγγενείς και φίλοι δηλαδή.

Εσχάτως μάλιστα, κάποιοι το χουν τερματίσει. Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι οι ίδιοι που αποκαλούσαν γαύρους τον κόσμο του ΟΦΗ, που ήθελε την ομάδα καθαρή και ανεξάρτητη. Ήταν αυτοί που θεωρούσαν ότι το ταβάνι του ΟΦΗ είναι κάτω από την άλλη ομάδα της οικογένειας. Γνωστοί οσφυοκάμπτες, δηλαδή, που νομίζουν ότι λόγω ηλικίας έχουν το ακαταλόγιστο και μπορούν να πετούν ό,τι μπαρούφα τους καπνίσει. Μπας και τσιμπήσουν κάνα λάικ ή τους δώσει ο κόσμος λίγη σημασία. Ή ακόμη και κάτι τύποι, που επειδή βαριούνται τη ζωή τους, τρολάρουν να περάσει η ώρα. Βέβαια υπάρχουν και οι εγκάθετοι, όσοι τρώγανε κάνα ψιχουλάκι, και χάσανε την γαβάθα με το μέλι.

Όχι σαν του Τσάλου βέβαια, που η όαση που έβλεπε ήταν ένας λάκκος γεμάτος πηλά, φίδια, και κροκόδειλους. Όαση σαν την Εδέμ. Ας μην αρχίσω την περιγραφή τώρα και τερματίσει πάλι το word. Είναι σαν την Εδέμ, όπως την έχει φανταστεί ο καθένας.

Ακόμη και χωρίς στόπερ. Αν και την ώρα που γράφω, δείχνει να τελειώνει το θέμα με τον Σαλίμι. Ας σταθούμε όμως λίγο στο θέμα - σήριαλ, στόπερ. Είναι δεδομένο ότι πλέον δεν «ψωνίζουμε» ό,τι βρούμε. Θέλουμε συγκεκριμένα πράγματα. Η ηλικία των ποδοσφαιριστών που αποκτάμε να μην ξεπερνάει τα 27, να μπορούν να αφομοιώσουν το αγωνιστικό πλάνο, να είναι καλοί με την μπάλα στα πόδια. Δε ψάξαμε όλο το καλοκαίρι ένα «Καρατσούκα» να δαγκάνει, παίζοντας κλωτσοπατινάδα, που πάει να κοντρολάρει με το καλάμι.

Θέλαμε εξ αρχής οι στόπερ να είναι καλοί και με την μπάλα στα πόδια, αλλά και ο χαρακτήρας τους να συνάδει με τη νοοτροπία της ομάδας και τον τρόπο παιχνιδιού που θα παίζουμε. Να σηκώνουν κεφάλι και να αρχίζουν τη δημιουργία του παιχνιδιού.

Ξανάγραψα πριν λίγο καιρό, ότι είναι καλύτερο να περιμένουμε για να πάρουμε αυτούς που πραγματικά μας κάνουν, παρά να πάμε σε μεσοβέζικες λύσεις. Όπως και γίνεται.

Η απόκτηση του τερματοφύλακα μας δείχνει τι είναι αυτό που ζητάμε, καθώς και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Βρήκαμε τον τερματοφύλακα που θέλαμε, που έχει τα χαρακτηριστικά που ζητούσαμε. Πέρα από τα γνωστά στοιχεία που ζητάει μια ομάδα από το νούμερο 1, αυτό που ψάχναμε ήταν να είναι καλός με την μπάλα στα πόδια.

Αυτό εμένα μου δείχνει ότι θα πάμε σε ποδόσφαιρο κατοχής. Πείτε το και τικι - τάκα, αν θέλετε. Το ποδόσφαιρο δηλαδή που έφεραν οι ομάδες του Γκουαρντιόλα. Η Μπάρτσα πρώτα, μετά η Μπάγερν, μετά η Σίτι. Φυσικά, δεν νοείται να πάμε σε συγκρίσεις. Για τον τρόπο παιχνιδιού μιλάμε. Ο τερματοφύλακας ξεκινάει την οργάνωση και δημιουργία του παιχνιδιού. Όσο για την άμυνα, αυτή ξεκινάει από τον σέντερ φορ. Στοιχεία που διαθέτει ο Μάνος. Οι επιθετικοί θα πιέζουν τα μπακ και δε θα τους επιτρέπουν να φτιάξουν παιχνίδι ανεμπόδιστα. Αυτό σημαίνει ότι όλη η ομάδα αμύνεται και όλη η ομάδα επιτίθεται.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό, αυτό που έχει βγει από την προετοιμασία. Στόχος της ομάδας είναι όταν χάνει την μπάλα, να πιέζει έντονα τον αντίπαλο, σε όποιο κομμάτι του γηπέδου και αν είναι, ώστε να την ξανακερδίζουμε γρήγορα. Αυτό δηλαδή που έχουμε δει από τις ομάδες του Πέπε, του Κλοπ ακόμη, ίσως και του Ντεσάμπ. Ξαναλέω ότι δεν πρόκειται για συγκρίσεις, απλώς μεταφέρω τον τρόπο παιχνιδιού που πιστεύω ότι θα έχουμε φέτος. Μπορεί να υπάρχει η σχετική καθυστέρηση για τους στόπερ, όμως ας καταλάβουμε ότι ο στόχος είναι να έχεις τα στοιχεία - ποδοσφαιριστές που χρειάζεσαι, για όλο το πρωτάθλημα, όχι να πάρεις ό,τι είναι εύκαιρο για να τους έχεις στα αυγουστιάτικα ματς.

Δε θα προχωρήσω δημοσίως στις προβλέψεις που πετάω στα γραφεία του oficrete.gr και «κουφαίνω» τους συνδαιτυμόνες. Ας κρατήσουμε και κάτι μυστικό. Άλλωστε με το τημ του σάιτ γνωριζόμαστε κοντά 20 χρόνια και δε παρεξηγούμαι. Όταν έρθει εκείνη την ώρα, θα μπουν αυτές οι προβλέψεις σαν #κουζουλάδα.

Όμως ρε μάγκες, φίλοι μου, πρέπει να είμαστε περήφανοι, γιατί έχουμε την πιο υγιή ομάδα στην Ελλάδα. Ομάδα που παράγει ποδόσφαιρο και πολιτισμό. Που ο μεγαλομέτοχος δεν έχει καμία ανάμιξη με τα γνωστά και μη εξαιρετέα κολπάκια, που παίζουν οι διάφοροι παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για σκεφτείτε :

Στον ΠΑΟΚ είναι πλέον γνωστός ο ρόλος του Ιβάν. Τοποτηρητής των ρωσικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Στον ΟΣΦΠ, το wannabe (αν δεν είναι ήδη) αφεντικό της χώρας, με τον έλεγχο των μισών ΜΜΕ της χώρας και εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις.
.

Στον ΠΑΟ για γέλια. Είναι μεγαλομέτοχος ο Αλαφούζος, δεν είναι, κανείς δεν ξέρει. Μεταξύ σφύρας και άκμονος. Όσο για το παρελθόν του γνωστό. Στην ΑΕΚ και τον Ατρόμητο τα αφεντικά τους έχουν κατηγορηθεί για υποθέσεις λαθρεμπορίας.

Στο Βόλο ο περιβόητος Μπέος ψάχνει να πουλήσει το ΑΦΜ, αφού κανείς στην πόλη του δε συγκινείται από την κλωνοποίηση των ομάδων τους. Να μη μιλήσουμε για Λαμίες, για την ΑΕΛ που είναι να τη λυπάσαι με αυτόν που έχουν μπλέξει, ή για τον Άρη που του έχουν κλέψει τρεις φορές τις εισπράξεις, άκουσον - άκουσον, όχι από τα γραφεία, αλλά από τα σπίτια παραγόντων. Και τι τα έχεις ρε καρντάση τόσα λεφτά στο σπίτι; Να δούμε πόσο θα αντέξει και αυτό το μπαλόνι δηλαδή, αν και βρίσκει να φουσκώνει εκ Πειραιά μεριά. Κι αν πάνε καλά, ουσιαστικά το οφείλουν στο αντίπαλον δέος τους. Τους συσπείρωσε η δυναμική του ΠΑΟΚ, αφού δεν αντέχουν να τον βλέπουν στα ψηλά πατώματα.

Ο ΟΦΗ, φίλες και φίλοι, πέρασε για χρόνια φουρτουνιασμένες θάλασσες, Συμπληγάδες και Λαιστρυγόνες, μέχρι το καράβι να πλεύσει σε θάλασσες απάνεμες. Κρατάει σταθερή ρότα, χωρίς παρεκκλίσεις, ενώ είναι δεδομένο ότι η εποχή Μπούση, θα αποτελέσει το σταθμό για την εκτίναξη της ομάδας.

Ξεκινάμε, λοιπόν με δυο εκτός, δύσκολα ματς. Ο Άρης έχει ήδη επίσημα ματς, είναι σίγουρα πιο έτοιμος. Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει αδυναμίες. Πέρσι, χάσαμε το ματς στο τελευταίο λεπτό. Ένα ματς που το είχαμε ξεγραμμένο, θυμίζω. Φύγαμε όμως από εκεί με ένα αίσθημα αδικίας, αφού μπορούσαμε παραπάνω και από το Χ.

Όσο για το δεύτερο εκτός, εξίσου δύσκολο, αφού τους έχουν πειράξει οι αλλεπάλληλες «σφαλιάρες» εσχάτως. Και τίποτα να μην πάρουμε, δε χάθηκε ο κόσμος. Αν καταφέρουμε όμως να φύγουμε αήττητοι από αυτά τα δυο ματς, θα περάσουμε μια πολύ όμορφη χρονιά…