Πάνε κάμποσοι μήνες, που γράφαμε ότι στη νέα εποχή του ΟΦΗ πρέπει να αλλάξουμε και εμείς, οι οπαδοί της ομάδας. Η ομάδα έχει αλλάξει επίπεδο, αποτελεί πρότυπο για την Ψωροκώσταινα, ουσιαστικά πρόκειται για τη μοναδική αχτίδα φωτός, στο σκοτάδι του ελληνικού ποδοσφαίρου
.

Ακόμη και στη Λίγκα, όπου τα συμφέροντα και οι λυκοφιλίες δεσπόζουν, οι προτάσεις του ΟΦΗ βρίσκουν κοινή αποδοχή. Και ο τελευταίος δύσπιστος, έχει καταλάβει ότι ο Όμιλος λειτουργεί απολύτως ποδοσφαιρικά, προάγοντας το προϊόν, σε κάθε του διάσταση.

Λέγαμε και λέμε ότι η ομάδα έχει βάλει βάσεις, χτίζεται κάτι πολύ μεγάλο, που μόνο περήφανους μπορεί να μας κάνει.

Εντός αγωνιστικών χώρων, το ποδόσφαιρο που παρουσιάζουμε συχνά, ακόμη και αν υπάρχουν κενά διαστήματα ή λάθη, είναι το ποδόσφαιρο που αγαπά, όχι μόνο ο οπαδός που το χαίρεται εις τετραπλούν, αλλά ήδη έχουμε αρχίσει να κερδίζουμε και τους ουδέτερους φιλάθλους, ή αν θέλετε τους μη φανατικούς. Αυτούς που αγαπούν το άθλημα, που δεν τσιμπάνε από πηχυαίους τίτλους οπαδικών, ουσιαστικά ξεπουλημένων δηλαδή, εφημερίδων ή θορυβώδεις ανακοινώσεις προέδρων, που κάθε άλλο παρά αγαπούν το άθλημα. Αντιθέτως, το χρησιμοποιούν προς εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων.

Ήρθαν τα πλέι οφ, μετά από τρίμηνη διακοπή, μέσα στο θερμό ελληνικό καλοκαίρι, όπου οι ποδοσφαιριστές είναι αναγκασμένοι να αγωνίζονται, κυριολεκτικά, χωρίς ανάσα.

Δεν ξεκινήσαμε καλά, στη συνέχεια κοιτάξαμε στα μάτια τους κύριους διεκδικητές του πρωταθλήματος, δώσαμε απαντήσεις, ακόμη και στον τελευταίο τελειωμένο αμπλαούμπλα, που την μια μας αποκαλεί παράρτημα του ενός, την άλλη του άλλου. Ξέρετε, από αυτούς που δε χαμπαριάζουν δράμι από τόπι.

Ποσώς με απασχολούν οι απόψεις άλλων ομάδων, αποφεύγω ακόμη και το χρόνο μου να χάνω, κουβεντιάζοντας με τον κάθε χασομεράκια στα σόσιαλ κάποιου ΜΜΕ.

Εκείνο, όμως, που με ενοχλεί, είναι να παρακολουθώ απόψεις δικών μας οπαδών, να εκφράζονται με το χείριστο τρόπο, όταν το αποτέλεσμα δεν είναι το θεμιτό.

Γιατί έβαλε αυτούς με την ΑΕΚ, δεν παίξαμε τίποτα, γιατί κάνει δοκιμές, δεν έβαλε τον τάδε, έβαλε τον δείνα.

Κάτι παρόμοιο, με όσα έγιναν λίγο πριν το φινάλε του πρωταθλήματος, όταν ορθότατα, όπως αποδείχτηκε, το τεχνικό τημ αποφάσισε ότι προέχουν τα ματς που αντικειμενικά μπορούμε να πάρουμε, με Ατρόμητο και Λαμία δηλαδή, από το να χτυπήσουμε εκείνα με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ εκτός, με αμφίβολη επιτυχία, ρισκάροντας την απώλεια κάποιου σημαντικού ποδοσφαιριστή.

Έτσι και τώρα, ακόμη και αν νικούσαμε την ΑΕΚ, αν δε νικήσουμε τον Άρη, το κέρδος θα ήταν μηδαμινό. Βγάζοντας, δε, τις οπαδικές παρωπίδες, που ΟΚ, αν τις φοράμε όταν χρειάζεται δεν πειράζει, οπαδοί είμαστε, αλλά όταν θέλουμε να μιλήσουμε μεταξύ μας και αντικειμενικά, καλό είναι να τις αφήνουμε παραπέρα. Βγάζοντας τις λοιπόν, είναι ευνόητο πως ακόμη και με την ιδανική ενδεκάδα, δεν είναι καθόλου εύκολο ένα ματς, απέναντι σε μια ομάδα με το κίνητρο στο ζενίθ, με απίστευτο, σε σχέση με εμάς, βάθος στον πάγκο, δουλεμένη και σκληροτράχηλη. Οπότε, προφανώς έπραξε σωστά ο κόουτς, επιλέγοντας να έχει την ομάδα σε καλύτερη κατάσταση στο ματς με τον Άρη, βάζοντας στόχο την 5η θέση.

Ας μην ξεχνάμε δε, πως χάσαμε στο Βικελίδης, όσο να 'ναι πλήγωσε τον εγωισμό, πρωτίστως των ποδοσφαιριστών, αφού η ανοχή του διαιτητή στο βρώμικο παιχνίδι, οι λάθος αποφάσεις σε καίριες περιπτώσεις, μαζί με δικά μας λάθη, ήταν αυτά που έφεραν την ήττα. Ένα ματς, δηλαδή, που χάσαμε εμείς, δεν κέρδισε ο αντίπαλος.

Με ανθρωπολογικούς όρους, θαρρώ πως είναι ευνόητη η εξήγηση για τη σκληρή, συχνά δε και άδικη κριτική κάποιων. Είναι συγκεκριμένη κατά κανόνα ηλικιακή ομάδα, που έχει ζήσει ως το μεδούλι τα δύσκολα χρόνια. Από τα πρώτα χρόνια της εμπλοκής των Βαρδινογιαννέων, ως εκείνα με Ξημέρη, μΠαντελή, Βατσινά. Πόσο μάλλον τα υπόλοιπα, με Κουρακοπουλινάκηδες. Χρόνια που άκουγες για μια μεταγραφή και δεν ήξερες αν την έκανε η ομάδα, την έστειλε ο «θείος» ή θα μας πάρουν τον καλύτερο παίκτη. Ή αν το συγκεκριμένο ματς είναι στο πακέτο της μεταγραφής, καθώς και άλλο ένα, συνήθως με μια τελείως άκυρη ομάδα, που χρωστούσε χάρη ο εκάστοτε «θείος». Σαν να έχει περάσει, δηλαδή, στο DNA κάποιων, η αντιπολίτευση, για την αντιπολίτευση. Πώς λέμε ΚΚΕ μ-λ; Αυτό. «Μα ο Μαίκ θέλει τον ΟΦΗ για να κάνει και άλλες μπίζνες, θέλει το καζίνο». Ε καλά το κάνει και μακάρι να το πάρει. Και το καζίνο και να κάνει και καμιά δεκαριά μαρίνες, να έρχεται με το σκάφος του να αράζει.

Τέλειωσε ο ΟΦΗ της ανυποληψίας και της εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων, ο υποτακτικός , που μόνο οσφυοκάμπτες θεωρούσαν ότι όλα πάνε καλά, αλλήθωροι να δουν το δάσος. Φτάσαμε στο αντίθετο άκρο. Ο ΟΦΗ για τον ΟΦΗ και μόνο. Ποδόσφαιρο για το ποδόσφαιρο. Με συνεχής βελτίωση και εξέλιξη. Με παρουσία εξωδιοικητική, όμορφη και διαυγής σαν διαμάντι, μπριγιάν κοπής.

Καλό είναι, λοιπόν, να διπλοσκεφτόμαστε πριν εξαπολύσουμε μύδρους, μετά από ένα άτυχο αποτέλεσμα.

Είμαι πεπεισμένος ότι θα κερδίσουμε το Σάββατο, θα βάλουμε τον Άρη από κάτω και θα κατακτήσουμε την 5η θέση. Θέλω, δε, να πιστεύω, ότι δε θα είναι η μοναδική νίκη στα πλέι οφ. Ο ΟΣΦΠ έρχεται αδιάφορος στο Ηράκλειο αργότερα, με προσοχή ενόψει του ευρωπαϊκού ματς. Στα τρία ματς που τον έχουμε αντιμετωπίσει φέτος, αξίζαμε σε όλα κάτι παραπάνω. Οπότε γιατί όχι, αν και η κούραση είναι ένας σημαντικός παράγοντας και για εμάς. Έβλεπα, πχ, τον Κώστα τον Γιαννούλη προχτές, λίγο πριν την αλλαγή του, να είναι σκασμένος. Λογικότατο και δικαιολογημένο. Ή τι να πει κανείς για τον Φιγκεϊρέντο, που παίζει ενάμιση χρόνο σερί, με μοναδικό διάλειμμα αυτό της καραντίνας, που δεν το λες και διακοπές, αφού αναμενόταν από τα μέσα Μαΐου η επανέναρξη του πρωταθλήματος.

Διοίκηση και τεχνικό τημ, έχουν αποφασίσει να πορεύονται με μικρό ρόστερ. Ορθώς όπως έχει αποδειχτεί, αφού τα θέλω τους από τους ποδοσφαιριστές, ούτε απλά είναι, ούτε βρίσκονται εύκολα, ούτε μπορούν πολλοί να τα ακολουθήσουν. Φυσικά, όταν έπαιρναν τις αποφάσεις, δεν είχαν στο μυαλό τους ούτε κορωνοϊούς, ούτε αλλεπάλληλους αγώνες στους 32 βαθμούς του Ιούλη. Αν πχ, είχε ξεσπάσει η πανδημία τον Γενάρη, θα μπορούσαν να πράξουν αναλόγως.

Αυτό που θα πρέπει να καταλάβει, όμως, ο κόσμος του ΟΦΗ, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια εξελικτική διαδικασία, η ομάδα μεγαλώνει πρώτα ποδοσφαιρικά και ύστερα σε κάθε επίπεδο. Ακόμη και αν γίνουν κάποιες λάθος επιλογές, αυτές μπορούν να είναι στο πρόγραμμα. Μήπως όλοι εσείς, που ακονίζετε τα βέλη για κριτική, δεν κάνετε λάθη στη δουλειά σας;

Εμείς, σαν ΟΦΗ, έχουμε την τύχη να έχουμε ανθρώπους που έχουν τη γνώση, ώστε τα λάθη να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα. Που γνωρίζουν τη δουλειά τους καλύτερα από κάθε άλλο στη χώρα. Ακόμη και αν ορισμένα πράγματα δε φαίνονται άμεσα από τον απλό φίλαθλο, π.χ Σακόρ, Στάικος, κάτι ξέρουν καλύτερα. Για αυτό, καλή η κριτική, αλλά όχι όταν είναι βιαστική. Ρέγουλο παιδιά, γιατί η ομάδα χτί-ζε-ται. Και το αποτέλεσμα θα είναι πολύ μεγάλο, χωρίς οπαδικά γυαλιά το δηλώνω.

Θα βάλω όμως τα οπαδικά γυαλιά, θα βάλω και τις οπαδικές παρωπίδες και σαν οπαδός που αγαπάει την παράδοση, ακόμη και αν μένουν εννιά μέρες μέχρι εκείνο το ματς, ας μου επιτραπεί να ζητήσω κάτι, κάτι που έχω ξαναζητήσει. Αγαπώ τις παραδόσεις και θέλω να παραμένουν ζωντανές. Για αυτό με τον πελάτη, ξέρετε, τα γνωστά, τη γνωστή ταρίφα... Να κλείσει και ωραία η σεζόν, δηλαδή, όχι τίποτε άλλο...

Περάσαμε πολλά από δαύτους, άσε που σε μια ευνομούμενη χώρα, δε θα υπήρχαν στην Σούπερ Λιγκ. Ας είναι καλά τα κόκκινα φιλαράκια τους. Αυτοί με τα καράβια που εξαφανίζονται τα στοιχεία, ξαφνικά και οι μάρτυρες πεθαίνουν από φυσικά αίτια. Σαν το Φαρ Ουέστ ένα πράγμα, που ο θάνατος από περίστροφο θεωρούνταν φυσιολογικό αίτιο...