Να πω την μαυρόασπρη αλήθεια μου, γνωρίζοντας το ήθος της διοίκησης, αλλά κυρίως τη βούλησή τους για βελτίωση του προϊόντος "ποδόσφαιρο", είχα μια διαίσθηση Τετάρτη μεσημέρι, ότι θα γίνει.
Πριν εντρυφήσω στο θέμα όμως, θα σας ξαναστείλω να διαβάσετε το περσινό άρθρο, περί βελτίωσης και της οπαδικής νοοτροπίας.
Χαμός λοιπόν στα media, ένα παραπάνω αφού η αψίδα υποδοχής (σε ελεύθερη μετάφραση το passillo) ήταν για την ίσως πιο αντιπαθή, μην πω μισητή ομάδα στην Ελλάδα.
Παρομοίως θα συνέβαινε, αν στην θέση τους ήταν ο επίσης αντιπαθέστατος, αλλά πια αφημένος στη μιζέρια του, να χρωστά χάρη στον αιώνιο αντίπαλό του, που παίζει στην Σούπερ Λιγκ, έτερος του ΠΟΚ. Αν πάλι στη θέση τους, ήταν ο περσινός πρωταθλητής, οι αντιδράσεις θα ήταν πιο ήπιες. Θα στόχευαν κυρίως στο γεγονός, ότι κάποιοι θα μας αποκαλούσαν παράρτημα και τα γνωστά κουραφέξαλα, που πιπιλάνε άμπαλοι φανατικοί.
Η διοίκηση του ΟΦΗ, βέβαια, όποιος και αν ήταν ο πρωταθλητής, θα προχωρούσε σε αυτήν την κίνηση, όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό.
Πόσο μάλλον, όταν, όποιος και αν είναι ο πρωταθλητής, αναγνωρίζεται από όλους τους οπαδούς, ότι το κατέκτησε δίκαια. Ήταν η καλύτερη ομάδα, τα διαιτητικά λάθη υπέρ τους μετριάστηκαν, ας είναι καλά το VAR. Πήραν σφυρίγματα, πάντα συμβαίνει αυτό με τους διεκδικητές του τίτλου, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για την Αγγλία ή την Ισπανία.
Αλλά, ποδοσφαιρικά μιλώντας, αφήνοντας τις αντιπάθειες κατά μέρους, είναι οι δίκαιοι πρωταθλητές.
Πολλά ειπώθηκαν, κυρίως στο σύγχρονο καφενείο των social media, περί διαιτησίας, ακόμη και NOOR 1. Eίμαι ο πρώτος που καταφέρομαι ενάντια σε όλα αυτά, που καυτηριάζω τα παιχνίδια εξουσίας που παίζονται στον βωμό του ποδοσφαίρου.
Όσον αφορά τη διαιτησία, αν και έχουν γίνει βήματα προόδου, λόγω VAR και ξένων διαιτητών, χρήζει ακόμη βελτιώσεων. Αλλά είναι κάτι που χρειάζεται το χρόνο του, μα κυρίως να αποβάλλουν τη φοβική νοοτροπία, που έχουν οι Έλληνες διαιτητές (συχνά δεν έχουν και άδικο), απέναντι στις αποκαλούμενες «μεγάλες» ομάδες.
Το NOOR 1, μια σύγχρονη ντροπή για το ελληνικό κράτος και την ελληνική δικαιοσύνη, είναι θέμα Πολιτείας. Διαχωρισμού εξουσιών, ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, αλλά και προστασίας από το κράτος των δικαστικών λειτουργών, όταν δέχονται απειλές.
Δεν έχει σχέση, όμως, με τη δουλειά του Μάρτινς, ή με τον Φορτούνη, τον Μπουχαλάκη ή τον Ελ Αραμπί.
Αν ζούμε σε ένα κράτος τραγέλαφο, δε νομίζω ότι ευθύνονται περισσότερο οι ποδοσφαιριστές, από όσο ευθύνεσαι εσύ και εγώ, που το επιτρέπουμε να συμβαίνει.
Ο οπαδός, φυσικά, έχει 1000 δίκια να μη γουστάρει τον αντίπαλο, ένα παραπάνω, όταν έχει συνηθίσει οι οπαδοί του αντιπάλου, σε κάθε επίσκεψη τους στην πόλη, να φέρονται σαν στρατός κατοχής, σπάζοντας ό,τι βρουν μπροστά τους, προκαλώντας λεκτικά ή ακόμη και να φέρουν όπλα (ρόπαλα, στιλέτα, κλπ). Όμως, μήπως φταίνε οι ποδοσφαιριστές για αυτό; Ή μήπως ξανά το κράτος - Μπανανία, που επιτρέπει να δημιουργούνται τέτοιες καταστάσεις;
Γιατί ο ΟΦΗ έκανε αψίδα υποδοχής στους αντίπαλους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή, όχι σε οπαδούς ή σε τέτοιες καταστάσεις. Και κατάφερε, με μια τόσο απλή κίνηση, να βγει εν ριπή οφθαλμού, πολλαπλά κερδισμένος.
Έδειξε σε όλη την Ελλάδα, ότι κυρίαρχη βούλησή του, είναι να προάγει το ποδόσφαιρο. Έχουμε ξαναπεί, ότι όταν το ποδόσφαιρο παίζεται αποκλειστικά εντός των 4 γραμμών του γηπέδου, μόνο τότε θα βρει την υγεία του. Αυτό δεν θέλουμε και εμείς; Παίξαμε καλά κερδίσαμε, δεν παίξαμε χάσαμε. Ούτε βοήθειες, ούτε ανάποδα σφυρίγματα ή οτιδήποτε παρόμοιο;
Μεγάλωσε το όνομά του, το μέγεθός του, το brand του, αν θέτε, ακόμη και αν κάποιοι ενοχλούνται από μαρκετίστικους όρους. Μα μεγαλώνοντας το μέγεθος, κερδίζοντας περισσότερους φιλάθλους, όχι μόνο εντός Κρήτης, αλλά σε όλη την Ελλάδα, μεγαλώνει η ομάδα, κοιτάει από το ίδιο ανάστημα τους λεγόμενους «μεγάλους».
Αυτό είναι κάτι, για να επιστρέψουμε στο μάρκετινγκ, που φέρνει περισσότερα έσοδα.
Ήδη είμαστε το "talk οf the country", περισσότεροι χορηγοί θα είναι διατεθειμένοι να δώσουν περισσότερα λεφτά, για να προβληθούν σε αυτό που πρεσβεύει ο ΟΦΗ.
Περισσότερα έσοδα, σημαίνουν καλύτερους ποδοσφαιριστές, καλύτερη οργάνωση, καλύτερες ακαδημίες, μεγαλύτερους στόχους. Δε νομίζω να υπάρχει κανείς, που να μην το θέλει αυτό.
Και τέλος, αν το σκεφτούμε λίγο πιο βαθύτερα, ακόμη και η συμπεριφορά των διαιτητών, που όπως και να ‘χει, δεν είναι η καλύτερη απέναντι μας, ακόμη και στην εποχή του VAR, μπορεί να γίνει καλύτερη. Δεν είναι εξωγήινος ο διαιτητής. Καταλαβαίνει, ότι εδώ συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Κάτι που υποκειμενικά, τον οδηγεί να σε αντιμετωπίσει καλύτερα.
Ας μη μένουμε λοιπόν στο δέντρο, ας δούμε το δάσος. Μέσα σε 5 λεπτά, όσο κράτησε το pasillo ο ΟΦΗ μεγάλωσε, σαν να πέρασε δυο γύρους στην Ευρώπη.
Συνέχισε, δηλαδή, αυτό που ξεκίνησε να κάνει από τον Οκτώβρη, να μεγαλώνει. Ταβάνι μας πια μόνο ο ουρανός!
