Πριν ξεκινήσω να καταθέτω τις σκέψεις των τελευταίων ημερών, θα ήθελα να σταθώ στο προηγούμενο σημείωμα του κορωνοημερολογίου. Εκεί αναφέρθηκα στις ευθύνες των χωρών που λειτουργούν δεσποτικά, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ηγέτης αυτών, αλλά και ολόκληρης της «’Ενωσης», δεν είναι άλλος από τη Γερμανία. Χαίρομαι, γιατί τελικά η άποψη που κατέθεσα, περί «μη λειτουργικού μαγαζιού», αποδεικνύεται ότι δεν είναι ούτε ακραία, ούτε αιρετική. Πολλοί, σε όλη την ήπειρό μας, εξέφρασαν ταυτόσημες απόψεις. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει όντως πρόβλημα. Είναι μάλιστα μεγάλο και διογκώνεται.
Ας μου επιτραπεί, λοιπόν, να σταθώ λιγάκι στο ενιαίο νόμισμα. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν κάνει υπομονή περίπου 20 χρόνια, ευελπιστώντας ότι όντως το Ευρώ είναι προς όφελος των πολλών. Γιατί μέχρι σήμερα, έχει αποδειχτεί ότι είναι προς όφελος της Γερμανίας, αφού εκτόξευσε τις εξαγωγές της μετά τη σύστασή του. Αλλά το ιλαροτραγικό είναι ότι ακόμη και Γερμανοί, απλοί άνθρωποι, της μεσαίας τάξης, που όσοι ασχολούμαστε με τον τουρισμό, έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, εκφράζουν την ίδια απογοήτευση με τους λαούς του Νότου Με όλη την μεσαία τάξη της Ευρώπης καλύτερα, τη συντριπτική πλειοψηφία στον ευρωπαϊκό χώρο.
Αν μάλιστα σε τέτοια κρίσιμη καμπή, οι ηγέτες εμφανιστούν κατώτεροι των περιστάσεων, αυτό που προβλέπαμε πριν λίγες μέρες, θα γίνει πράξη. Ο Ιταλός πρωθυπουργός το είπε ήδη. «Αφήστε το καλύτερα, θα αντεπεξέλθουμε μόνοι μας.» Μα, μετά την Ιταλία θα ακολουθήσει η Ισπανία, η Γαλλία, ε μάλλον που και η Ελλαδίτσα μας θα κάνει το ίδιο.
Εκτός και αν πραγματικά, γίνει αυτό που πρέπει. Ευημερία των ανθρώπων πρωτίστως και ύστερα των αριθμών. Ζητούμενο στη χώρα μας, από τη δεκαετία του 60 και το 1-1-4 για όσους δε γνωρίζουν. Πάντως, διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί προβλέπουν ζοφερό το μέλλον. Εδώ θα παίξει κυρίαρχο ρόλο η ωριμότητα των λαών, η σωστή κρίση. Ελπίζω οι Έλληνες να δείξουν ανάλογη ωριμότητα, με αυτήν που δείχνουν σήμερα εξαιτίας της πανδημίας. Αφού σταθήκαμε στη στάση των Ελλήνων (έχουμε κουφάνει την Ευρώπη, για να το πούμε λαϊκά) μέσα στη βδομάδα υπήρξε μια ορθή τοποθέτηση. Ο φόβος για το σύστημα Υγείας, είναι αυτός που μας έχει φέρει σε καλύτερο επίπεδο από άλλες χώρες. Όπου σύστημα Υγείας δεν αφορά τους γιατρούς, αφού έχουμε γιατρούς, που εκτός από υψηλή κατάρτιση, έχουν ψυχή, καρδιά και κάτι που υπάρχει μόνο στο ελληνικό λεξιλόγιο. Φιλότιμο!
Πάμε στα φρέσκα. Χάριν ευκολίας, ας τα χωρίσουμε πάλι σε μικρή εικόνα, στο μικρόκοσμο και στη μεγάλη εικόνα.
Έχει προκαλέσει ένα μικρό σάλο, η τελευταία απαγόρευση, που αφορά το κολύμπι και το ψάρεμα. Μάλιστα, ήδη έχει κατατεθεί σχετική προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Από τη μια μεριά, είναι κατανοητό εξαιτίας της στάσης αρκετών συμπολιτών μας. Αν είχε λιακάδα, ιδιαίτερα το Σαββατοκύριακο, κατέκλυζαν τις παραλίες, αδιαφορούσαν για το θεμελιώδες μέτρο του 1,5-2μ απόσταση, συγχρωτιζόταν, νομίζοντας ότι ο καθαρός αέρας και το ιώδιο σκοτώνουν τον ιό. Από αυτήν την σκοπιά, είναι προφανώς ορθή η απόφαση της Κυβέρνησης. Υπάρχον όμως και άλλοι,, που αγαπάνε να πάνε στη θάλασσα, όχι για να αράξουν με την φρεντάρα κάτω από τον ήλιο, για το χρωματάκι και τη βεγγέρα, αλλά για να αθληθούν. Να κολυμπήσουν. Να μείνουν 30-45 λεπτά στη θάλασσα και να αποχωρήσουν. Ή κάποιοι άλλοι που αγαπάνε τη μοναχικότητα του ψαρέματος, την επαφή με το θαλάσσιο στοιχείο, μέσω αυτής της δραστηριότητας, σπορ για πολλούς.
Η μέση λύση ήταν - και είναι πάντα - η καλύτερη. Θα πρέπει να βρεθεί μια τέτοια. Εξάλλου, το κολύμπι είναι η καλύτερη μορφή σωματικής άσκησης. Αν κολυμπάς, δεν αρρωσταίνεις δεν έλεγαν οι παλιοί; Δεν είναι το κυρίαρχο ζητούμενο, να παραμείνει υγιής ο πληθυσμός;
Για να μη σταθούμε στη ψυχολογική αναπτέρωση, που προσφέρει μια βουτιά στην θάλασσα. Ή για να αστειευτούμε και λίγο, το κολύμπι και το ψάρεμα απαγορεύεται, οι ρακέτες; Η μπαλίτσα (πάντα από απόσταση) στην παραλία επιτρέπονται;
Στη μεγάλη εικόνα τώρα.
Παρόλο που προσπαθώ να ακούω ειδικούς, ευελπιστώ σοβαρές εκπομπές και ΜΜΕ, δεν έχω παρατηρήσει να αναφέρεται κανείς στο γιατί ζούμε τη σημερινή δυστοπία;
Όχι, όχι, δε θα σταθούμε σε θεωρίες συνωμοσίας. Μια απλή σκέψη μόνο.
Δεν έχει αντιληφθεί κανείς, ότι η εμφάνιση τέτοιων ιών συμβαδίζει με την καταστροφή του περιβάλλοντος, που συντελείται τις τελευταίες δεκαετίες; Δεν έχει αντιληφθεί κανείς, ότι μετά από σειρά ετών που παραμελούμε το περιβάλλον, που βιάζουμε τη φύση ουσιαστικά, αφού το κέρδος είναι (ή μήπως ήταν;) ο «θεός της εποχής μας», η φύση θα αντεπιτεθεί και θα εκδικηθεί, για τον τρόπο που ο άνθρωπος της φέρεται;
Δεν είναι τόσο δυσνόητο, τουναντίον. Ο ιός, όπως ξέρουμε, χτυπάει κυρίως τους πνεύμονες του ανθρώπου. Μήπως ξεχνάμε, ότι για ένα ικανό χρονικό διάστημα, ο άνθρωπος είναι αυτός που έχει χτυπήσει τους πνεύμονες του πλανήτη;
Ιδιαίτερα μετά την εκλογή του ακροδεξιού Μπολσονάρο στη Βραζιλία, αρκετές εταιρίες πήραν άδεια να αποψιλώσουν, κατακρεουργήσουν τα πνευμόνια του πλανήτη, τον Αμαζόνιο.
΄Όπως ακριβώς, δηλαδή, ο άνθρωπος χτύπησε έντονα τον πλανήτη, καταστρέφοντας τις ζούγκλες και τα δάση του Αμαζονίου, έτσι και ο κορωνοϊός χτυπάει τον άνθρωπο, χτυπώντας στους πνεύμονες, σταματώντας την αναπνοή.
Αν λοιπόν δε σταματήσουμε να βιάζουμε τον πλανήτη, να ζούμε καταστρέφοντας το περιβάλλον, τότε ας είμαστε σίγουροι ο covid 19 δε θα είναι ο μόνος ιός που θα μας απειλεί στο μέλλον.
Γι’ αυτό, ας πιέσουμε, οι πολλοί, ας είμαστε ευαισθητοποιημένοι, ας κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας, ας αναλάβουμε πρώτα τις ατομικές μας ευθύνες, ας αντιληφθούμε, ότι η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι βασική προτεραιότητά μας, αν δε θέλουμε να ζήσουμε ανάλογες, ίσως και χειρότερες καταστάσεις ακόμη, από αυτές που ζούμε σήμερα.
Επιστρέφοντας στο μικρόκοσμό μας, με βάση τα παραπάνω, μήπως τελικά η περίφημη εξόρυξη των υδρογονανθράκων, νοτιοανατολικά της Κρήτης και σε άλλα σημεία της χώρας, δε θα είναι τόσο ωφέλιμη, όσο ευαγγελίζονται οι ιθύνοντες; Μήπως η οικολογική καταστροφή, θα είναι μεγαλύτερη από τα οφέλη που θα επιφέρει και τα οποία θα κατευθυνθούν κυρίως στις μεγάλες εταιρίες, που ποσώς τους ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ζωές, το μέλλον των επόμενων γενιών, όπως έχουν αποδείξει σε ανάλογες περιπτώσεις;
Μήπως τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη, των φιλικών προς το περιβάλλον μορφών ενέργειας, τα οποία επίσης αφθονούν στην Ελλάδα, θα είναι μεγαλύτερα, ουσιαστικότερα και διαχρονικά; Ιδιαίτερα, δε, όταν θα πρέπει άμεσα, κυρίαρχος στόχος της ανθρωπότητας, να είναι η προστασία του περιβάλλοντος;
Ή μήπως ξεχνάμε ότι η περίφημη, κατασκευασμένη, όπως αποδείχθηκε, οικονομική κρίση που ρήμαξε την χώρα, δεν εμφανίστηκε ακριβώς όταν αποδείχθηκε στο έπακρο η ύπαρξη αυτών των υδρογονανθράκων; Πως θα μπορούσαν να έχουν, άλλωστε, πιο προσοδοφόρες συμφωνίες οι μεγάλες εταιρίες; Όταν ένας κράτος ακμάζει, έχοντας ισχυρή οικονομία ή όταν έχει παραδώσει ακόμη και την εθνική του κυριαρχία;
Φωτογραφία άρθρου: Στην Ουαλία μπήκαν οι κατσίκες στις άδειες πόλεις.
Φωτογραφία άρθρου: Στην Ουαλία μπήκαν οι κατσίκες στις άδειες πόλεις.
