Περνάνε οι βδομάδες, σφίγγουν τα γάλατα, βελτίωση αγνοείται. Η ομάδα μοιάζει με περιφερόμενο θίασο, όλα βαίνουν κακώς. Ας μη σταθούμε ιδιαίτερα στο ματς των Ιωαννίνων, ίσως τη χειρότερη φετινή εμφάνιση της ομάδας μας.
Μπορεί να μη γνωρίζουμε αν η προηγούμενη επιστολή προς τον Γιώργο Σίμο βρήκε αποδέκτη, ή έστω έλαβε γνώση ο παραλήπτης. Η αλλαγή του συστήματος πριν αρχίσει το κυριακάτικο ματς, ήταν μια ελπιδοφόρα κίνηση. Εκ του αποτελέσματος όμως, δεν αρκούν τα συστήματα αν η ομάδα αγωνίζεται υπνωτισμένη, χωρίς νεύρο, πάθος, τσαμπουκά. Χωρίς τακτικές κινήσεις, χωρίς μια «κομπίνα», χωρίς να φτάσει η μπάλα ποτέ στο σέντερ φορ.
Ακόμη και το πιο καινοτόμο ποδοσφαιρικό σύστημα να παρουσιάσεις, ακόμη και ο καλύτερος προπονητή να βρίσκεται στον πάγκο, ακόμη και τους καλύτερους ποδοσφαιριστές να διαθέτεις στο ρόστερ, όταν αυτοί εμφανίζονται σαν νωχελικοί συνταξιούχοι, τότε δεν μπορείς να περιμένεις αποτελέσματα.
Έτσι, δε μένει τίποτα άλλο, παρά να απευθύνουμε μια ανοικτή επιστολή προς τον κύριο Γιάννη Σαμαρά, ευελπιστώντας ότι η δράση θα επιφέρει αντίδραση, ότι επιτέλους θα παύσει η εικόνα του ΟΦΗ να είναι μια κωμικοτραγική ιλαροτραγωδία. Γιατί όταν δέχεσαι γκολ από τα αποδυτήρια και επί 95 λεπτά δημιουργείς μισή φάση, τότε μόνο αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει.
Αγαπητέ κ. Σαμαρά...
Δε χρειάζεται να περιαυτολογώ, η εκτίμηση που έχω για εσάς, ανεξαρτήτως των φετινών αποτελεσμάτων, είναι δεδομένη. Άλλωστε, οι τυχαίες συναντήσεις που είχαμε τα προηγούμενα δυο χρόνια σε ακτοπλοϊκά ταξίδια, δεν ήταν παρά τεράστια ποδοσφαιρικά μαθήματα για εμένα. Αισθάνθηκα τυχερός, που μου δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε αυτές τις δυο πολύωρες συζητήσεις. Ευελπιστώ πως κατάφερα να σας δώσω κατάλληλες απαντήσεις για τον κόσμο και τη συμπεριφορά του, τις θυσίες του, αυτές τις δυο δεκαετίες που βρισκόσασταν μακριά από τον Όμιλο.
Δυστυχώς όμως, η φετινή χρονιά δεν είναι όπως οι δυο προηγούμενες. Αξίζει να αναφερθούμε εδώ για δυο διαφορετικές γνώμες, πεποιθήσεις, που είχατε εκφράσει στις δυο διαφορετικές συναντήσεις. Η πρώτη ήταν, όταν μάλιστα τα πράγματα φαινόταν πολύ δυσοίωνα, ότι η ομάδα δεν πρόκειται να πέσει. Όπως και έγινε. Η άλλη, θυμάστε, ήταν παρών ο Μίλτος και ο Αλέκος, ότι η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για να παίξει Ευρώπη. Ολοφάνερα.
Επειδή όμως τα πράγματα ζορίζουν, οφείλουμε να ξανανοίξουμε την κουβέντα. Για τα τρέχοντα, τα φλέγοντα. Μονόπλευρη ίσως, αλλά νομίζω ότι πάει καιρός από τότε που απαντήσατε ερωτήματα. Τα παρακάτω, κάποια εκ των οποίων μου έχουν σταλεί από φίλους Ομιλίτες, που γνώριζαν για την επιστολή πριν συνταχθεί. Αλλά και τα υπόλοιπα, νομίζω πως υπάρχουν στο μυαλό κάθε ΟΦΗτζή.
1) Ξεκινάμε από τους τραυματισμούς. Είναι κατανοητό ότι πρόκειται για μια περίεργη σεζόν, όπως και το φινάλε της προηγούμενης, εξαιτίας του κόβιντ. Οι ποδοσφαιριστές έμειναν εκτός γηπέδων για ένα μεσοδιάστημα, επανήλθαν με υποτυπώδη προετοιμασία, ενώ και το καλοκαίρι δεν υπήρξαν ούτε διακοπές, ούτε σωστή προετοιμασία.
Όμως, για να σταθούμε σε δυο πρόσφατες ατυχίες, όταν ένας ποδοσφαιριστής επανέρχεται μετά από 8 μήνες, δεν προλαβαίνει να παίξει ένα 90λεπτο και ξανατραυματίζεται, κάτι σημαίνει. Ή όταν ένας ποδοσφαιριστής επανέρχεται από τιμωρία 2 αγώνων και παθαίνει μυϊκό τραυματισμό στο 15λετπο. Για να μη σταθούμε σε όλους τους υπόλοιπους, μυϊκούς, συνδεσμικούς ή άλλους.
Μήπως γίνεται κάτι λάθος; Μήπως δεν υπάρχει σωστή αποκατάσταση, ή μήπως υπάρχει ιατρικό σφάλμα; Μήπως έχουν ευθύνη οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μυϊκό τραυματισμό; Ποια η ευθύνη του προπονητικού τημ και των γυμναστών για αυτούς;
Είμαι ένας άνθρωπος που δε μου αρέσει να επαφίεμαι στη δικαιολογία της τύχης. Την τύχη μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας, λέγανε οι παλιοί. Υπάρχει πάντα φυσικά η λεγόμενη
«κακιά στιγμή», όμως δεν πρόκειται για 1-2 τραυματισμούς. Πλέον θα ψάχνουμε ποιοι δεν έχουν τραυματιστεί. Ποια η δική σας εξήγηση, ύστερα από 40 και βάλε χρόνια στο ποδόσφαιρο;
2) Ίσως θα έπρεπε να ήταν η πρώτη ερώτηση, αλλά αυτοί οι τραυματισμοί, υπάρχουν τόσους μήνες καρφωμένοι στο μυαλό.
Πού θα βρούμε τους βαθμούς για να μην πέσουμε; Ιδιαίτερα όταν η ομάδα εμφανίζει αυτό το πρόσωπο. Όταν γίνονται συνεχώς τα ίδια λάθη και δεν υπάρχει βελτίωση. Ούτε αντίδραση. Όταν η ομάδα εμφανίζει τα χειρότερα αποτελέσματα της Ιστορίας της. Κάναμε 10 ώρες, 600 λεπτά ακριβώς να σκοράρουμε. Έχουμε βαρεθεί να ξεκινάει το ματς και να κυνηγάμε το σκορ στο 5λεπτο. Εμείς σαν φίλαθλοι. Πόσο μάλλον οι ποδοσφαιριστές.
Πώς θα αντιδράσει μια ομάδα, όταν ουσιαστικά διακωμωδεί το άθλημα; Τι να πει το 58% κατοχή, όταν το 50% αφορά πασούλες πίσω από την σέντρα; Όταν οι τελικές βγαίνουν με το στανιό, και από αυτές το 1/10 δε θα πάει «στου καραγκιόζη το γάμο».
Τι προτίθεστε να κάνετε για να αλλάξει αυτή η εικόνα; Μπορείτε να κάνετε κάτι; Αν μπορείτε να το κάνετε άμεσα, δεν αντέχεται άλλο να βλέπουμε αυτόν τον ΟΦΗ.
3) Έχετε στο παρελθόν δηλώσει ότι το πρότζεκτ θα παραμείνει, ακόμη και αν υποβιβαστεί η ομάδα. Νομίζω ότι θα έχετε καταλάβει, ότι ουσιαστικά αυτό μοιάζει άτοπο.
Δεν πρόκειται ένα πρότζεκτ να αποδώσει, στο βούρκο της Super League 2. Με τα διαιτητικά εγκλήματα, τους μπράβους στα αποδυτήρια και στους πάγκους, τα αλισβερίσια κάτω από το τραπέζι. Δεν πρόκειται οποιοδήποτε πρότζεκτ να αποδώσει, όταν περιβάλλεται από την ανομία, όπως αυτή της Super League 2.
Δεν πρόκειται κανένας Έλληνας ποδοσφαιριστής να χτυπήσει την πόρτα της Εθνικής, ακόμη και των Ελπίδων, αν αγωνίζεται στην Super League 2. Ούτε να προτιμήσει το αμιγώς ποδοσφαιρικό κλίμα του ΒΑΚ, θεωρώντας ότι θα αυτοβελτιωθεί ποδοσφαιρικά.
Ούτε φυσικά πρόκειται η ομάδα να γίνει “selling club”, αν αγωνίζεται σε αυτήν την κατηγορία. Οι χορηγοί θα απομακρυνθούν, τα τηλεοπτικά θα είναι ψίχουλα, όπως και τα εισιτήρια. Οπότε, πώς θα αποδώσει το πρότζεκτ; Δε νομίζω ο κ.Μπούσης να είναι διατεθειμένος για ασύστολη χρηματοδότηση.
Καλό είναι λοιπόν να προσπεράσουμε αυτές τις σκέψεις και να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ώστε να μην κινδυνεύσουμε.
4) Πάμε στο μεταγραφικό σχεδιασμό. Είναι γνωστό ότι λειτουργούμε, ορθώς, βάσει ενός πλάνου. Δεν προχωράμε σε δαπανηρές μεταγραφές, δεν τινάζουμε το ταμείο.
Ψάχνουμε ευκαιρίες. Πέρσι αυτές βγήκαν. Τσιλιανίδης, Σεμέντο, Φιγκεϊρέντο, ήταν πρωταγωνιστές. Όμως, έχουν γίνει πολλά λάθη. Μεγάλα λάθη. Δε θα σταθώ στον Πέρσον ή στον Μπράουν. Ο Σταρτζεον όμως, δεν πλησίασε ποτέ στην απόδοση του Σεμέντο. Που μάλιστα έλειπε σε πολλά ματς. Πόσο μάλλον ο Γιάννου, σε αυτήν του Φίγκεϊρέντο. Ή ο Ντε Γκουζμάν τον Τσιλιανίδη. Χάσαμε παίκτες όπως ο Βίκτορ, που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις. Ακόμη και ο Βάτερμαν, δεν έχει βοηθήσει όσο πιστέψαμε. Ας μη σταθούμε στον Γουάλι.
Πέρσι καταφέραμε να κρύψουμε το κενό του σέντερ μπακ, με αλχημείες τύπου Μαρινάκη και Νάστου. Φέτος έχουμε κενά στο αμυντικό χαφ, στο 8άρι box to box, όταν λείπουν οι δυο Αργεντινοί, στο σέντερ φορ, ακόμη και στο καθαρά δημιουργικό χαφ, το 10άρι με την παλιά ποδοσφαιρική γλώσσα. Εν ολίγοις, από τη μέση και μπροστά, είμαστε γυμνοί.
Δεδομένων των πολλών και συχνών τραυματισμών, δε θα έπρεπε να προχωρήσουμε στην απόκτηση έτοιμων χαφ, πέρα του σέντερ φορ; Ενός ή δυο; Θα χρειαστεί να περιμένουμε τον Σακόρ, τον Βαζ, τον Ναμπί, που αργούν, άλλος πολύ, άλλος περισσότερο, να επιστρέψουν; Γιατί το παράδειγμα του Τσιλιανίδη τρομάζει. Τραυματισμός, λίγο μετά την επιστροφή του.
5) Το ρόστερ της ομάδας φέτος αποτελείται από 5-6 παλιούς έμπειρους, Έλληνες ποδοσφαιριστές. Οι νεαροί ταλαντούχοι Έλληνες με μεταγραφή είναι 7-8. Τέσσερα - πέντε παιδιά από τις ακαδημίες και οι υπόλοιποι ξένοι.
Τρεις Ολλανδοί, τρεις Αργεντινοί, 1 Βραζιλιάνος, 2 Πορτογάλοι, 1 Άγγλος, 1 Νορβηγός, 1 Ισπανός, 1 από το Λουξεμβούργο.
Τι κλίμα υπάρχει στην ομάδα; Είμαστε ομάδα, ή υπάρχουν παρέες, μέσα στην ομάδα; Είναι λογικό, λόγω γλώσσας, οι Λάτιν να είναι πιο κοντά, αλλά στα αποδυτήρια τι σχέσεις υπάρχουν; Υπάρχει σύμπνοια, είναι πάνω από όλους η ομάδα, υπάρχουν διαφορές και αντεγκλήσεις; Κλίκες που λένε; Γιατί μια εξήγηση για αυτές τις εμφανίσεις, μπορεί να είναι και αυτή. Και αν υπάρχουν, είστε ενήμεροι; Οι προπονητές τι κάνουν, ώστε να δημιουργηθεί το πολυθρύλητο οικογενειακό κλίμα; Νομίζω νο1 κανόνας για μια ποδοσφαιρική ομάδα, χωρίς αυτό, δεν υπάρχει προκοπή. Οπότε, δια την εις άτοπον επαγωγή, πολλοί οδηγούνται σε αυτό το συμπέρασμα.
Το καλύτερο, το πολυπόθητο, είναι να διαψευστούν αυτές οι εικασίες, μέσα στο γήπεδο. Έστω στα ματς που μας απομένουν!
6) Υπάρχει μια πεποίθηση στην ηρακλειώτικη ατμόσφαιρα, ότι η ομάδα απομακρύνεται από τον κόσμο της. Η πανδημία σίγουρα έχει παίξει καταλυτικό ρόλο, αλλά εκτός από αυτό, δείχνει η διοίκηση να μην αφουγκράζεται τον κόσμο. Όχι να τον ακολουθεί. Αλίμονο. Αλλά να εστιάζει στα θέλω του. Η αλλαγή του σήματος, έπαιξε τον δικό της ρόλο. Με την ευκαιρία, είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει μια μεγάλη αστοχία στο θέμα του σήματος. Υπάρχει διάθεση να γίνει κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση; Γιατί όταν μια εταιρία, αν θέλετε να μιλήσουμε με όρους μάρκετινγκ, χάνει το “brand engagement”, όπως συνέβη με το σήμα, σίγουρα δεν είναι προς όφελος της.
7) Ας μου επιτραπεί να σταθώ σε δυο ποδοσφαιριστές.
Ο ένας είναι ο Γιακουμάκης. Θεωρείτε ότι έγινε λάθος που δεν προχώρησε η ομάδα στην απόκτησή του, έστω προσπερνώντας τα οικονομικά της όρια, αφού θα είχαμε μια επένδυση με άμεσα οφέλη; Αγωνιστικά, ψυχικά - είναι γνωστό ότι ο Γιώργος είναι Ομιλίτης - πνευματικά για την υπόλοιπη ομάδα, και φυσικά οικονομικά σε μια ενδεχομένη μεταγραφή του; Τι έγινε, γιατί και πώς χάθηκε ο Γιακουμάκης από τον ΟΦΗ;
8) Ναμπί. Ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής, που όμως στα 3 χρόνια της παρουσίας του, έχει αγωνιστεί σε λιγότερα από 35 ματς. Αξίζει η ομάδα να ανανεώσει το συμβόλαιο του, εφόσον πρόκειται για ένα ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται λιγότερα από μια ντουζίνα ματς τη σεζόν;
9) Είναι μια ερώτηση που απευθύνθηκε και προς τον Γιώργο Σίμο. Πως εξηγείτε την κατάφωρη πτώση της απόδοσης της ομάδας, από το 2020 και έπειτα; Ενώ μέσα στο 2019, ακόμη από την παρουσία των Χιλιανών στον πάγκο, αλλά και η έναρξη της χρονιάς με τον κ.Σίμο, ο ΟΦΗ παρουσίαζε μια από τις πιο ανταγωνιστικές ομάδες στο πρωτάθλημα. Πως εξηγείτε το γεγονός ότι από το 2020 και μετά, οι σπουδαίες εμφανίσεις σπανίζουν;
10) Μια ερώτηση φίλου, που πιστέψτε με, είναι και αυτός φανατικός υποστηρικτής σας. Ποια εμπόδια έχουν σταθεί στο δρόμο σας, ώστε να προχωρήσει και να εξελιχθεί το πρότζεκτ; Τι έχει πάει στραβά, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε, μπορούν να αναφερθούν αυτές;
11) Τέλος, με αφορμή τις κακές διαιτησίες που αντιμετωπίζουμε, όχι μόνο φέτος, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψιν μας τις «ομορφιές» του ελληνικού ποδοσφαίρου, εντός και εκτός γηπέδων.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι όσο άψογα μελετημένη επένδυση και αν κάνεις, όσο μεγάλη χρηματοδότηση και αν υπάρχει, αν το περιβάλλον της επένδυσης δεν είναι το κατάλληλο, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Δεν μπορείς να κάνεις ένα 6αστερο ξενοδοχείο στο Χαλέπι της Συρίας, όταν οι βόμβες έσκαγαν βροχή. Θα αποτύχεις.
Έτσι, είναι πολύ δύσκολο για μια ομάδα να επιβιώσει στη ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, στηριζόμενη μόνο σε αμιγώς ποδοσφαιρικά στοιχεία. Δε λέω και δε θέλω να γίνουμε σαν κι αυτούς, εννοείται. Αλλά μήπως θα έπρεπε να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που υπάρχει, προσωπικότητες, διεθνείς επαφές, διεθνή δικαστήρια ακόμη, ώστε επιτέλους να καθαρίσει η Κόπρος του Αυγεία που περιβάλλει το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Δε μοιάζει άλλωστε η οποιαδήποτε επένδυση στο ποδόσφαιρο (όχι με την ελληνική έννοια του όρου ) καταδικασμένη, ή έστω δυσβάσταχτη για να αποδώσει καρπούς, όταν το ελληνικό ποδόσφαιρο βυθίζεται στην ανυποληψία και στην απαξίωση;
Αυτά με τις ερωτήσεις. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες, σίγουρα ο κάθε φίλαθλος θα έχει τις δικές του. Προσπάθησα να εκφραστώ σφαιρικά, είναι δύσκολο να καλύψεις άπαντες.
Μόνο μια προτροπή για το φινάλε.
Ο κόσμος του ΟΦΗ έχει περάσει πολύ δύσκολα χρόνια. Πολλές πίκρες, πολλά χωράφια, πολλές δυστοπίες. Δεν του αξίζει να βρεθεί ξανά σε δύσβατα μονοπάτια.
ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΠΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕΙ Η ΟΜΑΔΑ. Αυτό.
Για τον κόσμο, για το πρότζεκτ, για εσάς, για τον ΟΦΗ. Αυτό, τίποτα άλλο …
