Καθώς διανύουμε τον τελευταίο μήνα της τουριστικής σεζόν, νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να καταπιαστούμε με ένα θέμα που αγαπάμε να αναλύουμε, να ψάχνουμε τις προοπτικές του, να προτείνουμε θέσεις και ιδέες.
Αναφέρομαι στο μείζον θέμα του αθλητικού τουρισμού, ο οποίος φυσικά μπορεί να περιλαμβάνει δεκάδες υποκατηγορίες θεματικού τουρισμού, ορειβατικός, καταδυτικός, πεζοπορικός, ποδηλατικός, τουρισμός για γκολφ, μηχανοκίνητος, ιστιοπλοϊκός, κολυμβητικός, κυνηγετικός, ψαρέματος, πλην όμως, ο βασιλιάς των σπορ, το ποδόσφαιρο - σαν το λαοφιλέστερο άθλημα - είναι εκείνο που μπορεί να δώσει τα μεγαλύτερα οφέλη, όχι μόνο στην ομάδα που θα το υποστηρίξει, αλλά σε ολόκληρο το οικονομικό - κοινωνικό γίγνεσθαι, γενικότερα. Παρομοίως, θα μπορούσε να πράξει και η καλαθοσφαίριση (ας χρησιμοποιούμε τουλάχιστον στον γραπτό λόγο την ελληνική λέξη), η οποία προφανώς όχι σε όλες τις χώρες, αλλά σε μεγάλο κομμάτι της Γηραιάς Ηπείρου αποτελεί πίσω από τον Βασιλιά, τον πρίγκιπα των σπόρ.
Θα επικεντρώσουμε στο βασιλιά των σπορ και τον εκπρόσωπο του στο νησί μας, αφού ο πρίγκιπας θέλει ακόμη χρόνο για να μπει στα σαλόνια, αν και επιτέλους φαίνεται στην ομάδα μας να χτίζουν σε γερά θεμέλια.
Τι σχέση μπορεί να έχει λοιπόν ο ΟΦΗ με τον αθλητικό τουρισμό;
Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης έχουν βαρεθεί – ίσως - να διαβάζουν ότι για να είναι μια ομάδα πραγματικά μεγάλη, εκτός από τις αγωνιστικές επιτυχίες και την υποστήριξη από πολυπληθείς οπαδούς, οφείλει να αποτελεί κομμάτι, να εκφράζει την περιοχή που εκπροσωπεί.
Κακά τα ψέματα ο τουρισμός είναι ο μοχλός ανάπτυξης της Κρήτης. Είναι εξάλλου ο τομέας που επέτρεψε στους Κρητικούς να μη βιώσουν την οικονομική κρίση, στο βαθμό που την γνώρισε η υπόλοιπη Ελλάδα.
Είναι επίσης - τη δεδομένη χρονική στιγμή - ίσως ο μοναδικός τομέας που κινεί την εθνική οικονομία.
Όπως όμως συμβαίνει, κατά κανόνα δυστυχώς, στο δύσμοιρο ελληνικό κράτος, ούτε ο τουρισμός στέκεται σε στιβαρά θεμέλια. Προβλήματα υποδομών, ένα παραπάνω στην Κρήτη, έλλειμμα ρευστότητας, εξαιτίας της δεινής θέσης των τραπεζών, χειραγώγηση τιμών από τους μεγάλους tour operator, χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών από το δημόσιο τομέα, ακόμη και η διεθνής συγκυρία μπορούν συχνά να αποτελούν καθοριστικοί παράγοντες που θα επηρεάσουν αρνητικά μια τουριστική σεζόν.
Βλέπετε στη μοναδική σήμερα βαριά βιομηχανία της χώρας διαθέτουμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία.
Είναι ίσως μοναδικό το φαινόμενο η βιομηχανία μιας χώρας να έχει σε λειτουργία τις μηχανές 6 μήνες, βία επτά, και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου οι μηχανές να κλείνουν.
Απλά σχηματίστε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας. Ας πάρουμε για παράδειγμα την βιομηχανία μιας χώρας σαν την Ιαπωνία ή την Πολωνία. Φανταστείτε τώρα οι βιομηχανίες αυτών των χωρών να δούλευαν 6 μήνες και τους υπόλοιπους να υπήρχε το απόλυτο μηδέν.
Είναι τραγελαφικό, δεν είναι;
Θα μπορούσε όμως μια ποδοσφαιρική ομάδα σαν τον ΟΦΗ, να ωθήσει το στόχο της επιμήκυνσης της τουριστικής σεζόν;
Αυτό θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε για πολλοστή φορά.
Πάνε πολλά χρόνια ήδη από τότε που ο υπογράφων έθετε το θέμα μέσω διαφόρων δίαυλων επικοινωνίας, μέσω του γραπτού και του προφορικού λόγου.
Φυσικά θα μπορούσε. Στη σημερινή εποχή της επικοινωνίας, όπου ο αθλητισμός γενικότερα, με κυρίαρχο το ποδόσφαιρο, αποτελούν κυρίως ένα εργαλείο μάρκετινγκ, η δυναμική μιας ομάδας σαν τον ΟΦΗ θα μπορούσε να είναι καθοριστική.
Παρένθεση: Ξέρουμε ότι για αρκετούς οπαδούς μας έννοιες όπως «φίλαθλος - πελάτης», «ποδόσφαιρο – εργαλείο μάρκετινγκ», «γήπεδο και παροχή υπηρεσιών» «ποδοσφαιρικό προϊόν» μπορεί να φαντάζουν αλλοπρόσαλλες ή και εξοργιστικές, όμως αν πραγματικά θέλουμε μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί στην Ελλάδα και θα συμμετέχει σε μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Ναι, ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν, δεν γίνεται ποτέ να νιώσουμε την ίδια φλόγα σαν οπαδοί βλέποντας την ομάδα να φοράει την μπλε εμφάνιση, πόσο μάλλον ένα πιο αποκρουστικό για τον Όμιλο χρώμα όπως το κόκκινο ή το πράσινο. Ναι, το σήμα πρέπει να μένει σταθερό και αναλλοίωτο,όχι π.χ. σαν τον τραγέλαφο που για κάποια χρόνια είχαν καθιερώσει οι άσχετοι οσφυοκάμπτες, που το μόνο που ήξεραν από διοίκηση ομάδας ήταν να ζητούν λεφτά από το «θείο».
Αν θέλουμε να γίνουμε πολύ μεγάλη ομάδα, θα πρέπει να συμβαδίσουμε με την εποχή μας, κρατώντας φυσικά όλα αυτά που μας έκαναν τη μοναδική μεγάλη ομάδα της Κρήτης. Κρατώντας την αγάπη για κάθε τι που εκφράζει την Κρήτη, το πάθος για την ασπίδα και το ασπρόμαυρο χρώμα, που συμβολίζει τη χαρά και την προσμονή για την ελευθερία, αλλά και το πένθος για αυτούς που έφυγαν αγωνιζόμενοι για αυτήν, την αυταπάρνηση απέναντι σε κάθε μορφή εξάρτησης, είτε πρόκειται για ολιγάρχες,είτε για άρματα. Τέλος παρένθεσης.
Επιστρέφουμε στο θέμα για να σταθούμε για λίγο στην άλλοτε ανταγωνίστρια μας στον τουριστικό τομέα, Ισπανία. Οι Ίβηρες άλλωστε έχουν καταφέρει να καταργήσουν την έννοια τουριστική σεζόν, παρέχοντας το τουριστικό προϊόν τους όλο τον χρόνο, επενδύοντας στην Ιστορία, τον Πολιτισμό, την Κουζίνα, αλλά και το ποδόσφαιρό τους.
Διαθέτουν φυσικά ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα στην Ευρώπη, κάτι που μοιάζει να απέχει έτη φωτός από το αντίστοιχο ελληνικό. Κατάφεραν όμως μαζί με το ποδόσφαιρο να προωθήσουν το τουριστικό τους προϊόν, πως αλλιώς, παρά μέσω της προβολής και της προώθησης που μπορεί να προσφέρει το ποδόσφαιρο.
Είδαμε κατά καιρούς ομάδες σαν τη Βαλένθια, τη Σεβίλλη, τη Βιγιαρεάλ, πόσο μάλλον την Μπαρτσελόνα να διαφημίζουν ποικιλοτρόπως, κυρίως μέσω της φανέλας, την περιοχή που εκπροσωπούν. Έχουμε στο παρελθόν αναφερθεί στις διαφημίσεις που είχαν και έχουν αυτές οι ομάδες σαν κεντρικούς χορηγούς.
Διαφημίσεις σλόγκαν που προωθούσαν την περιοχή που εκπροσωπούν, όπως για παράδειγμα αυτό της Σεβίλλης «welcome to Andalusia» ή της Βαλένθια το «Valencia Experience».
Προσωπικά θα ήταν σαν όνειρο αν έβλεπα κάποια στιγμή στην φανέλα του ΟΦΗ μια διαφήμιση του στυλ «Crete, a 12 months/year paradise».
Αν μάλιστα έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα συμμετέχει σε ομίλους (έστω) Εuropa League καταλαβαίνετε το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει αυτή η διαφήμιση.
Δεν απέχει άλλωστε αυτό πολύ από την πραγματικότητα. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε ένα επίγειο παράδεισο. Σκεφτείτε μόνο ότι η Κρήτη είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που μπορείς το πρωί να βρίσκεσαι στα χιόνια του Ψηλορείτη, το μεσημεράκι να απολαμβάνεις το μπάνιο σου στα παράλιά της και το βραδάκι να γουστάρεις σε κάποιο ματσάκι στο Γεντί Κουλέ. Όχι – όχι, δε χρειάζεται να είσαι τόσο τολμηρός για να κολυμπήσεις όταν ο Ψηλορείτης έχει χιόνια, η θάλασσα είναι αρκετά ζεστή ακόμη και το Δεκέμβρη, το καταθέτω εκ πείρας. Όσο για την ατμόσφαιρα του Γεντί Κουλέ, γνωστή, δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Η παρουσία στα τελευταία ματς, πέρσι και φέτος, αρκετών τουριστών, χωρίς η πρώην διοίκηση να βοηθήσει - έστω λίγο - για αυτόν τον σκοπό, καταλαβαίνετε τι σημαίνει…
Κλείνοντας το πρώτο μέρος για το θέμα, δε μένει παρά να σταθώ για άλλη μια φορά σε μια ιστορία πολυειπώμενη εκ μέρους μου. Πριν από 25 χρόνια, εκείνο το Νοέμβρη, όταν ο ΟΦΗ απέκλειε την Ατλέτικο Μαδρίτης, στον επαναληπτικό του Ηρακλείου είχαν βρεθεί περίπου 400 φίλοι των ροχιμπλάνκος. Έτσι κάποια ξενοδοχεία στην περιοχή της Χερσονήσου είχαν παραμείνει ανοιχτά για να φιλοξενήσουν τους Μαδριλένους επισκέπτες.
Μαζί με τα ξενοδοχεία ανοιχτά είχαν παραμείνει αρκετά εμπορικά μαγαζιά, ταβέρνες και μπαρ. Ήταν, το πρώτο χέρι βοήθειας από τον Όμιλο, έστω και ακούσιο, ένα μικρό λιθαράκι για την επιμήκυνση της τουριστικής σεζόν.
Αυτό θα πρέπει να γίνει παράδειγμα. Πλέον δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε πάνω σε υγιείς βάσεις ο ΟΦΗ να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά σαλόνια, μέσα από το στοχευμένο πλάνο που θα εφαρμόσει η νέα διοίκηση, ώστε η μέχρι σήμερα εξαίρεση του κανόνα, να γίνει ο κανόνας.
Υπάρχουν πλέον οι συνθήκες για ένα μεγάλο ΟΦΗ, που θα αποτελεί το μεγάλο πρεσβευτή της Κρήτης!!!!
(συνεχίζεται)
ΥΓ4: «…Στα γήπεδα του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο είχε αρχίσει να γεννιέται ένα στυλ. Διαμορφωνόταν ένας ιδιαίτερος τρόπος χορού καθιερώνοντας στις αυλές όπου χόρευαν μιλόνγκα. Οι χορευτές σχεδίαζαν περίτεχνα κεντήματα πάνω σε ένα μόνο πλακάκι, και οι ποδοσφαιριστές επινοούσαν το δικό τους λεξιλόγιο στο ελάχιστο διάστημα που δεν κλοτσούσαν την μπάλα, αλλά τη συγκρατούσαν και είχαν την κατοχή της, λες και τα πόδια τους ήταν στα χέρια που έφτιαχναν πλεξούδα το δέρμα της. Και στα πόδια των πρώτων βιρτουόζων Λατινοαμερικάνων γεννήθηκε το toque, το άγγιγμα: την μπάλα την άγγιζαν όπως την κιθάρα, μουσική έμπνευση….»
(Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως, του Εντουάρντο Γκαλεάνο)
ΥΓ44: Για το ματς με τη Λαμία δεν μπορώ να έχω άποψη, αφού την ίδια περίπου ώρα παντρεύαμε έναν από τους καλύτερους φίλους, έναν από τους παλιότερους (πλέον) στη θύρα 4, ένα συμπαίκτη στις αλάνες και συνοδοιπόρο στους αγώνες, ενάντια στα λαμόγια που συρρίκνωναν τον ΟΦΗ.
Αφού ευχηθώ στο Μανώλη και στην Αγνή και μέσω της στήλης, τα καλύτερα για το νέο τους ξεκίνημα, με το καλό να φέρουν και τα νέα Ομιλιτάκια, ας σταθούμε λίγο στο αγωνιστικό.
Ναι,θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι καλύτερο στο ξεκίνημα. Ίσως κάποιους πόντους παραπάνω,ίσως ένα διπλό αν υπήρχε μεγαλύτερη διάρκεια, κυρίως στο Αγρίνιο ή στη Νέα Σμύρνη. Έχουμε ξανά κατακρίνει την κουταμάρα την προηγούμενης διοίκησης να ζητήσει κλειδάριθμο, κάτι που μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε με 2 εκτός έδρας, ενώ σαν κερασάκι στην τούρτα έφερε τους 3 ανταγωνιστές για το πρωτάθλημα στις 3 πρώτες αγωνιστικές εντός. Πόσο μάλλον, όταν ο κλειδάριθμος δε βοήθησε σε τίποτα, ενώ έφερε ιδιαίτερα δύσκολα εκτός έδρας ματς αφού ας είμαστε αντικειμενικοί Πανιώνιος, Ξάνθη και Παναιτωλικός πατούν καλύτερα στην κατηγορία, ύστερα από την τριετή απουσία μας.
Ακολουθεί άλλο ένα ματς, πολύ δύσκολο που ότι και να κερδίσεις είναι ωφέλιμο. Είτε πόντο/ους, είτε εμπειρίες. Δυστυχώς θέλουμε ακόμη χρόνο για να μπορούμε να κοιτάξουμε τον ΟΣΦΠ στα μάτια, ακόμη και μέσα στο Ηράκλειο. Ουσιαστικά δηλαδή το πρωτάθλημα για μας ξεκινάει μετά από αυτό το ματς. Είναι όμως εξόχως σημαντικό να αποφευχθούν τα επεισόδια, να μην κινδυνέψει με τιμωρία η έδρα μας, αφού ο ρόλος της είναι καταλυτικός. Καλό θα είναι λοιπόν να μη δοθούν εισιτήρια σε αντίπαλους οπαδούς, και δη της συγκεκριμένης ομάδας που θα έρθουν για να προκαλέσουν.
Από κει και πέρα, στα δύσκολα χρειάζεται να στηρίξουμε την ομάδα και τον προπονητή. Όχι όταν κάνουμε νίκες να είναι καλύτερος από τον Γκουαρντιόλα, άλλα όταν έρχονται τα κακά αποτελέσματα να ξεχνάμε τι έχει κάνει, τι έχει προσφέρει και τι μπορεί ακόμη να κάνει και να προσφέρει, υπό κανονικές συνθήκες αυτή την φορά, χωρίς την καθημερινή οικονομική δυσπραγία.
Αναφέρομαι στο μείζον θέμα του αθλητικού τουρισμού, ο οποίος φυσικά μπορεί να περιλαμβάνει δεκάδες υποκατηγορίες θεματικού τουρισμού, ορειβατικός, καταδυτικός, πεζοπορικός, ποδηλατικός, τουρισμός για γκολφ, μηχανοκίνητος, ιστιοπλοϊκός, κολυμβητικός, κυνηγετικός, ψαρέματος, πλην όμως, ο βασιλιάς των σπορ, το ποδόσφαιρο - σαν το λαοφιλέστερο άθλημα - είναι εκείνο που μπορεί να δώσει τα μεγαλύτερα οφέλη, όχι μόνο στην ομάδα που θα το υποστηρίξει, αλλά σε ολόκληρο το οικονομικό - κοινωνικό γίγνεσθαι, γενικότερα. Παρομοίως, θα μπορούσε να πράξει και η καλαθοσφαίριση (ας χρησιμοποιούμε τουλάχιστον στον γραπτό λόγο την ελληνική λέξη), η οποία προφανώς όχι σε όλες τις χώρες, αλλά σε μεγάλο κομμάτι της Γηραιάς Ηπείρου αποτελεί πίσω από τον Βασιλιά, τον πρίγκιπα των σπόρ.
Θα επικεντρώσουμε στο βασιλιά των σπορ και τον εκπρόσωπο του στο νησί μας, αφού ο πρίγκιπας θέλει ακόμη χρόνο για να μπει στα σαλόνια, αν και επιτέλους φαίνεται στην ομάδα μας να χτίζουν σε γερά θεμέλια.
Τι σχέση μπορεί να έχει λοιπόν ο ΟΦΗ με τον αθλητικό τουρισμό;
Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης έχουν βαρεθεί – ίσως - να διαβάζουν ότι για να είναι μια ομάδα πραγματικά μεγάλη, εκτός από τις αγωνιστικές επιτυχίες και την υποστήριξη από πολυπληθείς οπαδούς, οφείλει να αποτελεί κομμάτι, να εκφράζει την περιοχή που εκπροσωπεί.
Κακά τα ψέματα ο τουρισμός είναι ο μοχλός ανάπτυξης της Κρήτης. Είναι εξάλλου ο τομέας που επέτρεψε στους Κρητικούς να μη βιώσουν την οικονομική κρίση, στο βαθμό που την γνώρισε η υπόλοιπη Ελλάδα.
Είναι επίσης - τη δεδομένη χρονική στιγμή - ίσως ο μοναδικός τομέας που κινεί την εθνική οικονομία.
Όπως όμως συμβαίνει, κατά κανόνα δυστυχώς, στο δύσμοιρο ελληνικό κράτος, ούτε ο τουρισμός στέκεται σε στιβαρά θεμέλια. Προβλήματα υποδομών, ένα παραπάνω στην Κρήτη, έλλειμμα ρευστότητας, εξαιτίας της δεινής θέσης των τραπεζών, χειραγώγηση τιμών από τους μεγάλους tour operator, χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών από το δημόσιο τομέα, ακόμη και η διεθνής συγκυρία μπορούν συχνά να αποτελούν καθοριστικοί παράγοντες που θα επηρεάσουν αρνητικά μια τουριστική σεζόν.
Βλέπετε στη μοναδική σήμερα βαριά βιομηχανία της χώρας διαθέτουμε μια παγκόσμια πρωτοτυπία.
Είναι ίσως μοναδικό το φαινόμενο η βιομηχανία μιας χώρας να έχει σε λειτουργία τις μηχανές 6 μήνες, βία επτά, και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου οι μηχανές να κλείνουν.
Απλά σχηματίστε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας. Ας πάρουμε για παράδειγμα την βιομηχανία μιας χώρας σαν την Ιαπωνία ή την Πολωνία. Φανταστείτε τώρα οι βιομηχανίες αυτών των χωρών να δούλευαν 6 μήνες και τους υπόλοιπους να υπήρχε το απόλυτο μηδέν.
Είναι τραγελαφικό, δεν είναι;
Θα μπορούσε όμως μια ποδοσφαιρική ομάδα σαν τον ΟΦΗ, να ωθήσει το στόχο της επιμήκυνσης της τουριστικής σεζόν;
Αυτό θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε για πολλοστή φορά.
Πάνε πολλά χρόνια ήδη από τότε που ο υπογράφων έθετε το θέμα μέσω διαφόρων δίαυλων επικοινωνίας, μέσω του γραπτού και του προφορικού λόγου.
Φυσικά θα μπορούσε. Στη σημερινή εποχή της επικοινωνίας, όπου ο αθλητισμός γενικότερα, με κυρίαρχο το ποδόσφαιρο, αποτελούν κυρίως ένα εργαλείο μάρκετινγκ, η δυναμική μιας ομάδας σαν τον ΟΦΗ θα μπορούσε να είναι καθοριστική.
Παρένθεση: Ξέρουμε ότι για αρκετούς οπαδούς μας έννοιες όπως «φίλαθλος - πελάτης», «ποδόσφαιρο – εργαλείο μάρκετινγκ», «γήπεδο και παροχή υπηρεσιών» «ποδοσφαιρικό προϊόν» μπορεί να φαντάζουν αλλοπρόσαλλες ή και εξοργιστικές, όμως αν πραγματικά θέλουμε μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί στην Ελλάδα και θα συμμετέχει σε μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Ναι, ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν, δεν γίνεται ποτέ να νιώσουμε την ίδια φλόγα σαν οπαδοί βλέποντας την ομάδα να φοράει την μπλε εμφάνιση, πόσο μάλλον ένα πιο αποκρουστικό για τον Όμιλο χρώμα όπως το κόκκινο ή το πράσινο. Ναι, το σήμα πρέπει να μένει σταθερό και αναλλοίωτο,όχι π.χ. σαν τον τραγέλαφο που για κάποια χρόνια είχαν καθιερώσει οι άσχετοι οσφυοκάμπτες, που το μόνο που ήξεραν από διοίκηση ομάδας ήταν να ζητούν λεφτά από το «θείο».
Αν θέλουμε να γίνουμε πολύ μεγάλη ομάδα, θα πρέπει να συμβαδίσουμε με την εποχή μας, κρατώντας φυσικά όλα αυτά που μας έκαναν τη μοναδική μεγάλη ομάδα της Κρήτης. Κρατώντας την αγάπη για κάθε τι που εκφράζει την Κρήτη, το πάθος για την ασπίδα και το ασπρόμαυρο χρώμα, που συμβολίζει τη χαρά και την προσμονή για την ελευθερία, αλλά και το πένθος για αυτούς που έφυγαν αγωνιζόμενοι για αυτήν, την αυταπάρνηση απέναντι σε κάθε μορφή εξάρτησης, είτε πρόκειται για ολιγάρχες,είτε για άρματα. Τέλος παρένθεσης.
Επιστρέφουμε στο θέμα για να σταθούμε για λίγο στην άλλοτε ανταγωνίστρια μας στον τουριστικό τομέα, Ισπανία. Οι Ίβηρες άλλωστε έχουν καταφέρει να καταργήσουν την έννοια τουριστική σεζόν, παρέχοντας το τουριστικό προϊόν τους όλο τον χρόνο, επενδύοντας στην Ιστορία, τον Πολιτισμό, την Κουζίνα, αλλά και το ποδόσφαιρό τους.
Διαθέτουν φυσικά ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα στην Ευρώπη, κάτι που μοιάζει να απέχει έτη φωτός από το αντίστοιχο ελληνικό. Κατάφεραν όμως μαζί με το ποδόσφαιρο να προωθήσουν το τουριστικό τους προϊόν, πως αλλιώς, παρά μέσω της προβολής και της προώθησης που μπορεί να προσφέρει το ποδόσφαιρο.
Είδαμε κατά καιρούς ομάδες σαν τη Βαλένθια, τη Σεβίλλη, τη Βιγιαρεάλ, πόσο μάλλον την Μπαρτσελόνα να διαφημίζουν ποικιλοτρόπως, κυρίως μέσω της φανέλας, την περιοχή που εκπροσωπούν. Έχουμε στο παρελθόν αναφερθεί στις διαφημίσεις που είχαν και έχουν αυτές οι ομάδες σαν κεντρικούς χορηγούς.
Διαφημίσεις σλόγκαν που προωθούσαν την περιοχή που εκπροσωπούν, όπως για παράδειγμα αυτό της Σεβίλλης «welcome to Andalusia» ή της Βαλένθια το «Valencia Experience».
Προσωπικά θα ήταν σαν όνειρο αν έβλεπα κάποια στιγμή στην φανέλα του ΟΦΗ μια διαφήμιση του στυλ «Crete, a 12 months/year paradise».
Αν μάλιστα έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα συμμετέχει σε ομίλους (έστω) Εuropa League καταλαβαίνετε το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει αυτή η διαφήμιση.
Δεν απέχει άλλωστε αυτό πολύ από την πραγματικότητα. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε ένα επίγειο παράδεισο. Σκεφτείτε μόνο ότι η Κρήτη είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που μπορείς το πρωί να βρίσκεσαι στα χιόνια του Ψηλορείτη, το μεσημεράκι να απολαμβάνεις το μπάνιο σου στα παράλιά της και το βραδάκι να γουστάρεις σε κάποιο ματσάκι στο Γεντί Κουλέ. Όχι – όχι, δε χρειάζεται να είσαι τόσο τολμηρός για να κολυμπήσεις όταν ο Ψηλορείτης έχει χιόνια, η θάλασσα είναι αρκετά ζεστή ακόμη και το Δεκέμβρη, το καταθέτω εκ πείρας. Όσο για την ατμόσφαιρα του Γεντί Κουλέ, γνωστή, δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια. Η παρουσία στα τελευταία ματς, πέρσι και φέτος, αρκετών τουριστών, χωρίς η πρώην διοίκηση να βοηθήσει - έστω λίγο - για αυτόν τον σκοπό, καταλαβαίνετε τι σημαίνει…
Κλείνοντας το πρώτο μέρος για το θέμα, δε μένει παρά να σταθώ για άλλη μια φορά σε μια ιστορία πολυειπώμενη εκ μέρους μου. Πριν από 25 χρόνια, εκείνο το Νοέμβρη, όταν ο ΟΦΗ απέκλειε την Ατλέτικο Μαδρίτης, στον επαναληπτικό του Ηρακλείου είχαν βρεθεί περίπου 400 φίλοι των ροχιμπλάνκος. Έτσι κάποια ξενοδοχεία στην περιοχή της Χερσονήσου είχαν παραμείνει ανοιχτά για να φιλοξενήσουν τους Μαδριλένους επισκέπτες.
Μαζί με τα ξενοδοχεία ανοιχτά είχαν παραμείνει αρκετά εμπορικά μαγαζιά, ταβέρνες και μπαρ. Ήταν, το πρώτο χέρι βοήθειας από τον Όμιλο, έστω και ακούσιο, ένα μικρό λιθαράκι για την επιμήκυνση της τουριστικής σεζόν.
Αυτό θα πρέπει να γίνει παράδειγμα. Πλέον δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε πάνω σε υγιείς βάσεις ο ΟΦΗ να επιστρέψει στα ευρωπαϊκά σαλόνια, μέσα από το στοχευμένο πλάνο που θα εφαρμόσει η νέα διοίκηση, ώστε η μέχρι σήμερα εξαίρεση του κανόνα, να γίνει ο κανόνας.
Υπάρχουν πλέον οι συνθήκες για ένα μεγάλο ΟΦΗ, που θα αποτελεί το μεγάλο πρεσβευτή της Κρήτης!!!!
(συνεχίζεται)
ΥΓ4: «…Στα γήπεδα του Μπουένος Άιρες και του Μοντεβιδέο είχε αρχίσει να γεννιέται ένα στυλ. Διαμορφωνόταν ένας ιδιαίτερος τρόπος χορού καθιερώνοντας στις αυλές όπου χόρευαν μιλόνγκα. Οι χορευτές σχεδίαζαν περίτεχνα κεντήματα πάνω σε ένα μόνο πλακάκι, και οι ποδοσφαιριστές επινοούσαν το δικό τους λεξιλόγιο στο ελάχιστο διάστημα που δεν κλοτσούσαν την μπάλα, αλλά τη συγκρατούσαν και είχαν την κατοχή της, λες και τα πόδια τους ήταν στα χέρια που έφτιαχναν πλεξούδα το δέρμα της. Και στα πόδια των πρώτων βιρτουόζων Λατινοαμερικάνων γεννήθηκε το toque, το άγγιγμα: την μπάλα την άγγιζαν όπως την κιθάρα, μουσική έμπνευση….»
(Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως, του Εντουάρντο Γκαλεάνο)
ΥΓ44: Για το ματς με τη Λαμία δεν μπορώ να έχω άποψη, αφού την ίδια περίπου ώρα παντρεύαμε έναν από τους καλύτερους φίλους, έναν από τους παλιότερους (πλέον) στη θύρα 4, ένα συμπαίκτη στις αλάνες και συνοδοιπόρο στους αγώνες, ενάντια στα λαμόγια που συρρίκνωναν τον ΟΦΗ.
Αφού ευχηθώ στο Μανώλη και στην Αγνή και μέσω της στήλης, τα καλύτερα για το νέο τους ξεκίνημα, με το καλό να φέρουν και τα νέα Ομιλιτάκια, ας σταθούμε λίγο στο αγωνιστικό.
Ναι,θα μπορούσαμε να είχαμε κάτι καλύτερο στο ξεκίνημα. Ίσως κάποιους πόντους παραπάνω,ίσως ένα διπλό αν υπήρχε μεγαλύτερη διάρκεια, κυρίως στο Αγρίνιο ή στη Νέα Σμύρνη. Έχουμε ξανά κατακρίνει την κουταμάρα την προηγούμενης διοίκησης να ζητήσει κλειδάριθμο, κάτι που μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε με 2 εκτός έδρας, ενώ σαν κερασάκι στην τούρτα έφερε τους 3 ανταγωνιστές για το πρωτάθλημα στις 3 πρώτες αγωνιστικές εντός. Πόσο μάλλον, όταν ο κλειδάριθμος δε βοήθησε σε τίποτα, ενώ έφερε ιδιαίτερα δύσκολα εκτός έδρας ματς αφού ας είμαστε αντικειμενικοί Πανιώνιος, Ξάνθη και Παναιτωλικός πατούν καλύτερα στην κατηγορία, ύστερα από την τριετή απουσία μας.
Ακολουθεί άλλο ένα ματς, πολύ δύσκολο που ότι και να κερδίσεις είναι ωφέλιμο. Είτε πόντο/ους, είτε εμπειρίες. Δυστυχώς θέλουμε ακόμη χρόνο για να μπορούμε να κοιτάξουμε τον ΟΣΦΠ στα μάτια, ακόμη και μέσα στο Ηράκλειο. Ουσιαστικά δηλαδή το πρωτάθλημα για μας ξεκινάει μετά από αυτό το ματς. Είναι όμως εξόχως σημαντικό να αποφευχθούν τα επεισόδια, να μην κινδυνέψει με τιμωρία η έδρα μας, αφού ο ρόλος της είναι καταλυτικός. Καλό θα είναι λοιπόν να μη δοθούν εισιτήρια σε αντίπαλους οπαδούς, και δη της συγκεκριμένης ομάδας που θα έρθουν για να προκαλέσουν.
Από κει και πέρα, στα δύσκολα χρειάζεται να στηρίξουμε την ομάδα και τον προπονητή. Όχι όταν κάνουμε νίκες να είναι καλύτερος από τον Γκουαρντιόλα, άλλα όταν έρχονται τα κακά αποτελέσματα να ξεχνάμε τι έχει κάνει, τι έχει προσφέρει και τι μπορεί ακόμη να κάνει και να προσφέρει, υπό κανονικές συνθήκες αυτή την φορά, χωρίς την καθημερινή οικονομική δυσπραγία.
