Η 2η ατάκα ήταν η ερώτηση μεταξύ Ομιλιτών για μια εβδομάδα μετά το γκρανγκινιολικο - χιτσκοκικό φινάλε του φετινού πρωταθλήματος. Ένα ματς που δύσκολα θα σβηστεί από το σκληρό δίσκο, από τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου μας. Πάνε κιόλας πάνω από 10 μέρες από εκείνο το βράδυ, αλλά θέλω να τα πωωω. Ετοιμαστείτε. Υπόσχομαι όμως να μην ξεφύγει το κείμενο. Αν και καλοκαιράκι, παραλία, ραστώνη, τι καλύτερο από το να διαβάζεις το κατεβατό της αφεντομουτσουνάρας μου; Όχι τίποτα άλλο, να μην τρως και τα data στο κινητό, ανοίγοντας σελίδες μέχρι να σε πάρει ο ύπνος στην ξαπλώστρα. Το νου σας ε, στον ασκιανό να κάθεστε και αντηλιακό να βάζετε. Ο ήλιος δεν είναι παιχνίδι, θέλει προσοχή.

Το ματς της 22ης Μαΐου θα μείνει στο Ομιλίτικο συλλογικό υποσυνείδητο, δίπλα στις 4άρες σε γαυροβάζελους (βορρά και νότου για το γαύρους πάει αυτό, μας προέκυψαν άλλοι γαύροι από βορρά μεριά), δίπλα στα μεγάλα ευρωπαϊκά, στο ματς με τον Λεβαδειακό των 30 χιλιάδων θεατών. Αλλά, ακόμη και δίπλα σε αυτά, πάντα θα ξεχωρίζει λόγω της έντασης των συναισθημάτων που προκάλεσε. Θα θυμάμαι για πάντα τον εαυτό μου, έχοντας παρακολουθήσει όλο το ματς όρθιος (ήταν τα μέτρα ασφαλείας στην θύρα 6,που κράτησαν γύρω στις 50-70 θέσεις κενές, για τον πάγκο λέει των φιλοξενούμενων, άλλη μαλακία και αυτό) στο 2-2 να έχω κουλουριαστεί κρατώντας το κεφάλι μου, σκεπτόμενος όλη τη μιζέρια και την κακομοιριά των επόμενων 4-5 μηνών που θα έφερνε αυτό το αποτέλεσμα.

Με τη σέντρα, να φωνάζω με όλη μου την ψυχή, να προσπαθώ να πιστέψω κάτι που ειλικρινά δεν πίστευα. Στο 3-2 να έχω σκαρφαλώσει στα κάγκελα, να κλαίω και να γελάω μαζί, να νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει και το κεφάλι έτοιμο να εκραγεί. Ξέρουμε όλοι ότι ακόμη και για ένα πολυλογά σαν εμένα, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτό που ζήσαμε. Φεύγοντας πολύ αργότερα από τα Καμίνια, θυμήθηκα κάτι που πίστευα πως μας χρωστάει ο θεός του ποδοσφαίρου από τον Νοέμβρη, από εκείνο το ματς με τον Άρη.

Βλέπετε, όταν χάνεις ματς στις καθυστερήσεις, κάποια στιγμή σου επιστρέφεται ακριβώς το ίδιο από το πεπρωμένο σου. Έχει συμβεί πάμπολλες φορές σε όλα τα πρωταθλήματα του πλανήτη. Όλη την χρονιά δεν είχε έρθει, είχα αρχίσει να ξεχνώ αυτά τα χρωστούμενα του πεπρωμένου, όμως το χρέος ξεπληρώθηκε.

Κάτι τελευταίο. Αφενός οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια στον Πλατανιά, αλλά οφείλουμε επίσης να εγκαλέσουμε τη Λίγκα και την Ομοσπονδία. Βλέπετε τα play-out έγιναν ντέρμπι εξαιτίας της αγωνιστικής απραξίας. Αν είχαμε ρυθμό, αν δεν υπήρχε αυτή η 15νθήμερη και βάλε διακοπή, νομίζω θα είχε τελειώσει η ιστορία από το πρώτο ματς. Τέλοσπάντων, χαλάλι αφού ζήσαμε τόσο μεγάλες στιγμές, που αν μπορούσα να επιλέξω μια άνετη παραμονή ή όλη αυτήν την θριλεράρα φυσικά θα επέλεγα το δεύτερο, μα δόξα τω θεό (ΟΦΗ) το καρδιογράφημά μου είναι πρότυπο για την ηλικία μου, να 'ναι καλά η άσκηση, boyzz and girlzzz.

Άντε μην αρχίσω τώρα για το χάλι των Κρητικών μετά τα 30 που δεν ασκούνται καθόλου, τρωγoπίνουν κριγιάς και ουισκιά κάθε μέρα και φουμάρουν κάνα δυο πακέτα ημερησίως. Καπνιστής και εγώ, αλλά παν μέτρον άριστον. Τέλος 2ου σημερινού κοινωνικού μυνήματος.

Λοιπόν αντί για βαθμολογία του τελευταίου ματς, ντα θυμούμαι μρε κιόλας (;), σκέφτηκα να πάμε σε βαθμολογία όλης της χρονιάς. Έλεγχος προόδου ας πούμε. Οι μετεξεταστέοι όμως τζους, αν και ήδη αναχώρησαν οι πρώτοι. Ρισπέκτ σε όλους, όλοι βοήθησαν τα τελευταία 2 χρόνια, πέρσι με το πρωταθληματάτσι της βου εθνικής, φέτος με την παραμονή που ακόμη και οι φανατικότεροι ίσως να μην πίστευαν, εκεί κατά το Δεκέμβρη. Προσωπικά το πίστευα, πες το ένστικτο, πες το αισιοδοξία, πες το πίστη στο πλάνο, αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι θα πέσουμε.

Πάμε λοιπόν σε βαθμουλάκια, αλλά για να μην ξεφύγει το κειμενάκι, θα πάμε ανά γραμμές. Σήμερα τερματοφύλακες, αργότερα αμυντικοί, την άλλη βόλιτα μέσοι και μετά επιθετικοί. Στο τέλος θα πούμε και τσοι προπονητάδες.

Στρέζος Γιώργος: Ξεκινάμε από τον Στρέζο αφού έπαιξε περισσότερα ματς.

Δυστυχώς έδειξε ανέτοιμος για την κατηγορία. Πολλά λάθη που στοίχισαν, με αποκορύφωμα τα αλλεπάλληλα διωξίματα προς το κέντρο της μικρής περιοχής του, που έδωσαν εύκολα γκολ σε αντιπάλους. Σε αρκετά ματς. Κακός στις εξόδους, κοντός για τερματοφύλακας υψηλού επιπέδου, πολύ καλά όμως αντανακλαστικά. Για ομάδα που θέλει να είναι στο πρώτο μισό της βαθμολογίας, λυπάμαι αλλά δεν κάνει. Δεν ξέρω αν θα ανανεωθεί το συμβόλαιό του, αλλά δύσκολα θα βρεθεί ξανά βασικός. Μπορεί να δοθεί σαν αντάλλαγμα ή δανεικός. Σκληρά τα παραπάνω, αλλά θα μπορούσε να είναι σκληρότερα… 5

Σωτηρίου Δημήτρης: Όταν ήρθε οι περισσότεροι δεν τον ξέραμε καν. Ο Μακρατζάκης μας έλεγε ότι έχει καλά στοιχεία και μπορεί να βοηθήσει. Επαληθεύθηκε από την απόδοσή του. Μπήκε ενδεκάδα και δεν ξαναβγήκε. Κράτησε ανέπαφη εστία σε πολλά ματς, ενώ σε όσα γκολ δέχτηκε, δύσκολα θα θυμηθούμε κάποιο που έφερε ακέραια την ευθύνη. Καλό σίγουρα ότι παραμένει, του άξιζε η ανανέωση. Η καλύτερη εσωτερική μεταγραφή του χειμώνα. 8

Δερμιτζάκης Γιάννης: O χρόνος μοιάζει να σταμάτησε για αυτόν σε εκείνο το ματς, με την Καλλονή νομίζω ήταν, την πρώτη χρονιά από τις 2 πιο πρόσφατες της Β εθνικής, όταν έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του σε ένα εύκολο σουτ, στο φινάλε του αγώνα με αποτέλεσμα να χάσουμε την νίκη. Ήδη στα 26 του, νομίζω πως έχει 2 ματς στα τελευταία 2 χρόνια. Κάτι λέει αυτό. Ας πάει κάπου να πάρει αγώνες. Για τη Σουπερλίγκ θέλει δουλειά ακόμη, έχει όμως σίγουρα 10 χρόνια ακόμη μπροστά του λόγω θέσης. Είχε δείξει καλά στοιχεία στην Γ' εθνική, αλλά μήλα με πορτοκάλια δεν μπορούμε να συγκρίνουμε. -

ΥΓ4: Οφείλω μια απάντηση επειδή υπήρξε μια υποστήριξη από το σαιτ στις τελευταίες εκλογές. Απλά δηλαδή δημοσιεύτηκε ένα άρθρο από το εκλογικό μου μπλογκ, ενώ υπήρχε ακόμη ένα από τον Κατζηλάκη τον Νίκο. Δε νομίζω ότι είναι κάτι μεμπτό. Εννοείται ότι είχαμε την πλήρη στήριξη του σαιτ, ενώ στην τελική εδώ γράφουμε ανιδιοτελώς. Κάποιοι έκριναν ότι μπορούμε και μας προσκάλεσαν. Όπως μπορεί ο καθένας, άλλωστε. Αν ενοχλήθηκαν κάποιοι επειδή δεν υπήρξε κάτι ανάλογο για άλλους υποψηφίους ή άλλες παρατάξεις, αν έγραφαν στο oficrete.gr θα υπήρχε. Εδώ κάποιοι γίνονται ΟΦΑΡΕΣ στην προεκλογική περίοδο προς άγρα ψήφων. Μικρή σημασία έχουν τα παραπάνω, προσωπικά απέτυχα, αφού ήταν δύσκολο να κρατήσω 2 καρπούζια σε μια μασχάλη, προεκλογική και τουριστική σεζόν. Δέχτηκα όμως πολλά συγχαρητήρια για τις θεμελιωμένες προτάσεις μου για την περιοχή, που δεν μεταφράστηκαν σε ψήφους λόγω των «υποχρεώσεων». Ιδιαίτερα στις αυτοδιοικητικές ο κόσμος ψηφίζει ακόμη έτσι. Ας μη απορούμε λοιπόν για τα χάλια μας. Δε φταίνε μόνο οι εκλεγμένοι, ίσως περισσότερο φταίνε οι εκλέγοντες.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον ΟΦΗ, θα αναρωτηθεί κάποιος; ΟΦΗ σημαίνει αγαπώ και στηρίζω τον τόπο μου. Ακριβώς όπως όταν κατεβαίνεις σε τοπικές εκλογές, χωρίς να υπάρχει ιδιοτελές συμφέρον. Άλλωστε το «εγώ» μόνο με την ισχυροποίηση του «εμείς» μπορεί να δυναμώσει…