Δεν ηρέμησα. Αυτά λοιπόν που είδα, φρέσκα φρέσκα, λίγες ώρες μετά το ματς.
Από πού να αρχίσουμε;
Από το 2ο λεπτό. Σε ματς «τελικό», «ημιτελικό» έστω. Στα καλά καθούμενα, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε την μπάλα, πίσω, πίσω. Ψιλοβεβιασμένα. Ούτε πάσα, ούτε γέμισμα. Πούλημα της μπάλας. Ξεκινάει το ματς και πουλάμε την μπάλα, γιατί; Δεν υπάρχει κίνηση, κοιμόμαστε. Να γυρίσουμε την μπάλα, μέχρι να δεήσει κάποιος να κάνει κίνηση.
Πάρε το γκολ. Ουσιαστικά αμαρκάριστη η σέντρα. Τρία σέντερ μπακ χάνουν την κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι. Σωτήριου κρύος, το φάγε όρθιος. Μήπως όμως φταίει;
Στο θέμα του τερματοφύλακα, οι συνεχείς αλλαγές, το μοίρασμα ουσιαστικά της θέσης, έχει φέρει αστάθεια σε αμφότερους. Δε νοείται όμως να μπαίνεις κρύος. Η ευθύνη πάντως μεγαλύτερη της άμυνας.
Τα τρία σέντερ μπακ. Τρώμε συνέχεια γκολ στο ύψος της μικρής περιοχής. Γιατί επιμένουμε σε τρία σέντερ μπακ; Τι θα πει οι παίκτες που είναι πιο έτοιμοι; Δηλαδή αν είχαμε 5 σέντερ φορ, θα παίξουμε ανάλογα; Αφού το σύστημα δεν τραβάει. Πλέον έχει ξεμείνει από σέντερ μπακ. Δε λες κανένα από την τριάδα φορμαρισμένο.
Όταν μάλιστα και οι 3, περισσότερο ο Διαμαντής, βρίσκονται σε θέση να κάνουν παιχνίδι, να δώσουν την κάθετη ή τη σέντρα, καληνύχτα. Ο Διαμαντής έχει 2-3 φορές δίπλα του ξεμαρκάριστο, αλλά προτιμά να γεμίσει, ή να κρατήσει την μπάλα, με αποτέλεσμα να φάμε αντεπίθεση, πώς να δεις χαΐρι; Περιμένεις από τα σέντερ μπακ την τελική πάσα; Ή μήπως ενέργειες γιούργια, πάμε να τους περάσουμε όλους, τότε μοιάζει με απονενοημένο διάβημα. Αουγκεντάλερ την είδανε; Μάλλον η απόγνωση αυτά φέρνει. Οπότε, πού είναι το τακτικό πλάνο; Πόσο καιρό έχουμε να δούμε μια ενέργεια, που βγάζει το μάτι ότι είναι δουλεμένη;
Για τα χαφ, το κέντρο, τι να πούμε; Πονέσαν τα ματάκια μας. Ή μήπως τα μπακ χαφ. Ούτε μια σέντρα της προκοπής επιθετικά, αμυντικά πάλι, τα δυο τεμάχια κάτι λένε.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι επιλογών. Αν περάσεις πέντε παίκτες, αλλά χάσεις την μπάλα, δεν έκανες την σωστή επιλογή. Συνήθως, η καλύτερη επιλογή είναι η απλή. Η σίγουρη. Όταν γίνονται συνεχώς λάθος επιλογές, τότε το σίγουρο δεν είναι δουλεμένο.
Ή δουλεμένο λάθος. Όταν το λάθος είναι γυρίζοντας την μπάλα συνεχώς πίσω, κλάφτα Χαράλαμπε…
Θα διαφωνήσω με τον Σμπώκο λοιπόν, όσον αφορά τον Σταρτζεον. Χάνεις 2-0, προσπαθείς να πιάσεις σε δύσκολη σέντρα απευθείας σουτ, αλά Ζιντάν. Έχεις το περιθώριο να κατεβάσεις την μπάλα, να κάνεις την σωστή επιλογή. Κινείσαι για κεφαλιά, έχεις - συνεχώς - λάθος τάιμινγκ. Χάνεις την κεφαλιά, ή την πιάνεις τζούφια. Περιμένω περισσότερα από έναν επιθετικό, από μια ασίστ σε όλο το ματς. Όλο τηγανίτα, που λέγαμε. Όπως και ο Ντε Γκουζμάν. Τηγανίτες σκέτες.
Ο έτερος Ολλανδός πάντως, αξίζει τα εύσημα. Έβαλε το σεντερφορίσιο, παλεύει, αλλά φωνάζει ότι μπορεί τώρα για κάνα 70λεπτο μαξ. Να δούμε, αν βοηθήσει ο Γιάννου, επιτέλους, αντλούμε ελπίδες.
Ελπίδες βέβαια δε θα υπάρξουν, αν συνεχίσουμε να παίζουμε χωρίς ψυχή. Χάνουμε ημίχρονα, ξεκινώντας νωθρά. Δεν μπαίνουμε καθόλου. Τρώμε το γκολ και ύστερα τρέχουμε, έτσι; Αυτό είναι το τακτικό πλάνο; Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Ο κ. Σίμος στις δηλώσεις του, είπε «είμαστε σε λίγο δύσκολη θέση».
Αν συνεχίσει η ομάδα να μπαίνει χωρίς ψυχή, πάθος, χωρίς ποδοσφαιρικό τσαμπουκά, κολλημένη στο «by the book», δε μας βλέπω καλά.
Ακολουθούν τρία ματς, που πρέπει να πάρουμε το μάξιμουμ των βαθμών. Πώς θα γίνει αυτό, αν συνεχίζεται αυτή η εικόνα;
Πως γίνεται να τρως 2 γκολ από το 22’ και να αντιδράς από τον πάγκο στο 62’; Όταν έχεις κάνει μια φάση, ουσιαστικά, σε όλο το πρώτο ημίχρονο.
Να αλλάζεις το σύστημα μετά το 70’;
Πέρασε η χρονιά και δεν υπάρχει καμία βελτίωση. Γιατί όταν λες ότι πιστεύουμε σε όλο το ρόστερ, αλλά μετά επικαλείσαι τους τραυματισμούς, δεν ευσταθεί. Υπάρχει μια πλειάδα παιχτών, που ολοφάνερα δεν υπολογίζεται.
Ήταν ευνόητο στην αρχή της χρονιάς, το γευτήκαμε στα playoff άλλωστε, ότι χωρίς κόσμο χάνεις το μεγάλο όπλο σου, τον κόσμο. Πιστέψαμε ότι η ομάδα έχει πράξει τα δέοντα, για να δημιουργήσει μια ομάδα που μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτήν την κατάσταση. Ότι ήταν ένα μίνι μάθημα τα playoff.
Εζυγιστήκατε και εμφανιστήκατε ελλιποβαρείς. Για το βάρος της φανέλας, για τις απαιτήσεις του κόσμου, για την ομάδα. Γίνανε λάθη, που μπορούν να δικαιολογηθούν, αρκεί να μην επαναλαμβάνονται.
Θέλαμε να περάσουμε μια μεταβατική χρονιά, ώστε να χτίσουμε ένα κορμό βασισμένο σε νεαρούς Έλληνες ποδοσφαιριστές; Δεκτόν, με το παραπάνω. Αρκεί να εξωτερικευθεί στον κόσμο, να είναι η ομάδα πιο κοντά με τον κόσμο, σε αυτές τις δύσκολες εποχές, αλλά κυρίως, να μην μπλέκει σε περιπέτειες.
Υπάρχει ακόμη χρόνος για διόρθωση, να αποφύγουμε τις περιπέτειες, να μην κινδυνεύσουμε. Στο χέρι όλων σας, δυστυχώς ο κόσμος δεν μπορεί να κάνει πολλά αυτή την φορά, οπότε η ευθύνη είναι όλη δική σας. Πράξτε τα δέοντα.
Γιατί ένα μέγεθος σαν του ΟΦΗ, δε νοείται να κινδυνεύει από το πουθενά. Ή κάθε δυο χρόνια. Δεν αξίζει αυτό, στο μέγεθος της ομάδας, στον κόσμο και την ιστορία της.
Βλάπτει το brand awareness της ομάδας, πώς το λένε …;
