ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
08/10/2020 - 12:00

Τιμή και χρέος για τον Κρητικό να είναι ΟΦΗ

Ένα νησί, η Κρήτη και η ομάδα της, ο ΟΦΗ 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Μύρων Κανάκης
Δε θα σταθώ ιδιαίτερα στο ματς της Τούμπας, πέρασαν οι μέρες, τα είπαν οι residents και οι guest DJs, ουπς αρθρογράφοι. Απλά δυο πραγματάκια. Πήγαμε μέσα στον επίδοξο πρωταθλητή, σε ένα από τα δυο μεγάλα φαβορί τελοσπάντων και τους παίξαμε σαν να ήταν μια ομάδα της ουράς.

Ασφαλώς, χρειάζεται η αυτοκριτική και η αυτοβελτίωση, ώστε να μη χάνουμε τέτοια δικά μας ματς, αλλά δυστυχώς μας αναγκάζουν, έπειτα και από τις διαπιστώσεις του Κλατενμπεργκ, να σταθούμε στη διαιτησία ξανά. Γιατί δεν είναι μόνο το κρα πέναλτι, που ούτε καν πάει στο VAR ο ανεκδιήγητος, δεν είναι μόνο το επιθετικό φάουλ που μπορεί να έγινε στον Νέιρα στο 2ο γκολ, είναι η γενικότερη στάση του ανεκδιήγητου που δεν μας έδωσε ούτε κουκούτσι. Ούτε πλάγιο, ούτε αμφισβητούμενο φάουλ, ούτε καν μια κάρτα στον αντίπαλο, μπας και μαζευτεί λίγο να παίξει μπάλα και όχι πόδια. Για τους γνωρίζοντες, είναι ο ευκολότερος τρόπος αυτός να κριθεί ένα ματς. Μόνο ο εκνευρισμός που δημιουργείται από τα λανθασμένα σφυρίγματα φτάνει. Κοκκάλεια τακτική θα μπορούσα να την αποκαλέσω, αφού την χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο συγκεκριμένος στην εποχή του.

Φτάσαμε λοιπόν στο 4/4 με κόντρα διαιτησία, γιατί εγώ φανατικός οπαδός της ομάδας μου είμαι, θεωρώ ότι τόσο το πέναλτι με το Αγρίνιο, όσο και αυτό στην Λαμία ήταν υπερβολικά. Μετά από παρακολούθηση ταινίας μικρούς μήκους στο VAR μάλιστα, μεγαλύτερης του πεντάλεπτου. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να συρραφούν, να γίνει ένα καλό μοντάζ, να τα στείλουμε ρε παιδί μου στο Φεστιβάλ της Δράμας. Να προωθήσουμε λίγο τον πολιτισμό δηλαδή, όχι τίποτα άλλο. Βέβαια η ταινία μικρού μήκους θα έχει, οποία έκπληξις, τα εις βάρος μας σφυρίγματα, αφού τουλάχιστον μέχρι σήμερα το VAR αν είναι να λειτουργήσει για φάση υπέρ μας, παθαίνει κοκομπλόκο, θέλει μια αγία επανεκκίνηση, δεν ξέρω, δε λειτουργεί. Όλως τυχαίως, σύμπτωσις βέβαια, ας μην είμαστε καχύποπτοι και εριστικοί.

Τσοι παντέρμους όμως ε; Πριν περάσουν δυο φεγγάρια, να τρέξουν να επιβεβαιώσουν τον υπογράφοντα, για όσα λέγαμε πριν μισό φεγγάρι.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς είστε τακτικοί αναγνώστες όσων κατεβάζει η κουρούπα μου. Όσοι είναι, θα θυμούνται. Έλεγα για διατεταγμένο δόλο και όχι ενδεχόμενο. Ενοχλεί η δυναμική του ΟΦΗ. Ενοχλεί ότι μέσω του ποδοσφαίρου μπορούμε να είμαστε μόνιμοι θαμώνες των υψηλών πατωμάτων του βαθμολογικού πίνακα. Ενοχλεί ότι έχεις τη δυναμική να πας στην Τούμπα να ρίξεις ένα τρίμπαλο. Αν όχι σήμερα, αύριο - μεθαύριο. Γιατί θα γίνει αυτό στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκη ή στο Μελισσανίδειο γήπεδο στο κοντινό μέλλον.

Οι παλιότεροι Ομιλίτες, έχουν γνώση και θυμικό. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για την ομάδα μας. Ποτέ άλλωστε δεν είχαμε καλές διαιτησίες, όπου και αν αγωνιζόμαστε. Είναι μύθος ακόμη ότι επί Βαρδινογιαννικής ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας ο ΟΦΗ είχε καλές διαιτησίες. Είχε καλές, όταν το όφελος ήταν για τσοι άλλοι, όχι για μας. Άσε που μας κουρεύανε και με αυτόν τον τρόπο, όποτε πηγαίναμε να σηκώσουμε κεφάλι, βάζοντας το άλλο μαγαζί από κάτω.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και τώρα. Τώρα που ο ΟΦΗ παίζει για τον ΟΦΗ και μόνο.

Έγινε πολλάκις την προηγούμενη χρονιά, συμβαίνει ήδη και στις 4 αγωνιστικές φέτος.

Ξέρετε τι μου θυμίζει όμως όλο αυτό;

Ακριβώς την αντιμετώπιση που έχει η Κρήτη από το κεντρικό κράτος, διαχρονικά.

Τι κι αν παράγουμε περισσότερο από το 20% του εθνικού ΑΕΠ, στο νησί μας επιστρέφει ένα πενιχρό μονοψήφιο ποσοστό. Το έλλειμμα υποδομών, ο ΒΟΑΚ, που ακόμη και το ευτελές και άμεσο έργο του διαζώματος σε όλο το μήκος του, θα γλύτωνε δεκάδες ζωές, είναι το πιο χαρακτηριστικό. Υπάρχουν οι δρομάρες στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε περιοχές που σύμφωνα με μετρήσεις, περνά 1,5 αυτοκίνητα την ώρα, όταν εδώ στον επαρχιακό δρόμο Καστελίου - Αρκαλοχωρίου υπάρχει μεγαλύτερη κίνηση, πόσω μάλλον στον ΒΟΑΚ, τον μοναδικό άξονα σύνδεσης των άκρων του νησιού. Οι κωλυσιεργίες επί 20 χρόνια για το νέο αεροδρόμιο, η απουσία άλλων έργων πνοής, όπως π.χ ένα μέσο σταθερής τροχιάς, ή η κατασκευή μαρίνων για σκάφη και τόσα άλλα.

Η απάντηση σε όλα αυτά, από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, δεν μπορεί να είναι άλλη από το συγκρητισμό. Τις προηγούμενες δεκαετίες, σκοπίμως επιτρέψτε μου να δηλώσω, είχαν κάποιοι καλλιεργήσει την κόντρα Χανίων – Ηρακλείου. Διαίρει και βασίλευε, αγαπημένη τακτική της εξουσίας. Ευτυχώς τις τελευταίες δεκαετίες, έχει ξεπεραστεί μια ηλίθια κόντρα, που ουσιαστικά δεν υπήρχε στη μεγάλη μάζα του κόσμου, πέρα από κάποιους ανάλογα κολλημένους και ηλίθιους.

Τι θα πρέπει να γίνει; Μα τι άλλο, από αυτό που θέλει να πρεσβεύει η ομάδα μας.

Μια ομάδα, ένα νησί.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να διαπιστώσω, ότι τα τελευταία χρόνια, πριν ακόμη την είσοδο του τημ Μπούση στον ΟΦΗ, η προσπάθεια του ΟΦΗ κόντρα σε όλους και σε όλα, χάρη και στον Νίκο τον Παπαδόπουλο, αξίζει να το μνημονεύουμε, έχει φέρει περισσότερο κόσμο να υποστηρίζει τον ΟΦΗ. Κόσμο που δεν ήταν ΟΦΗ στο παρελθόν, για διάφορους λόγους. Αυτό συμβαίνει ακόμη περισσότερο με τον ΟΦΗ του Μπούση, αφού η ομάδα αποτελεί αναμφισβήτητα την ομάδα πρότυπο, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι τιμή και χρέος για τους Κρητικούς να υποστηρίζουν τον ΟΦΗ της Κρήτης. Έναν ΟΦΗ που προάγει το ποδόσφαιρο, το ευ αγωνίζεσθαι, που μπορεί να φέρει οφέλη σε όλη την τοπική κοινωνία.

Μπορεί στο νησί να υπάρχουν οπαδοί άλλων ομάδων, αυτές που χαρακτηρίζονται μεγάλες μόνο με την χρήση εισαγωγικών, όμως οι νέες γενιές, αλλά και παλιότερες βρίσκουν το σωστό δρόμο.

Βλέπετε όλοι αυτοί, οι υποστηρικτές των υπολοίπων, για να το πω κομψά, βρίσκαν άλλους λόγους για να μην υποστηρίξουν τον ΟΦΗ.

Οι οπαδοί του ΠΑΟ, υποστήριζαν τους πράσινους, αφού αυτή ήταν η «μεγάλη» ομάδα της οικογένειας Βαρδινογιάννη, γιατί να υποστηρίξουν την «μικρή» που δε θα τους δώσει τίτλους και ευρωπαϊκές χαρές.

Οι οπαδοί του ΟΣΦΠ, κυρίως επηρεασμένοι από τους γονείς τους, που έμαθαν το ποδόσφαιρο μέσα από τα επίκαιρα του κινηματόγραφου, της δεκαετίας του 60 όταν ο Ολυμπιακός είχε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Ακολούθησαν τα χνάρια του γονέα τους, δηλαδή. Οι σκεπτόμενοι είναι φυσικό να ενοχλούνται από τα εξωαγωνιστικά κόλπα, που συνηθίζονται στην ομάδα του Πειραιά, έχουν αποκοπεί και δεν πολυασχολούνται.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ, βλέπουν στους κιτρινόμαυρους την ομάδα της προσφυγιάς, των χαμένων πατρίδων. Μα έχουν περάσει σχεδόν 100 χρόνια από αυτά.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, βρήκαν σε αυτόν μια ομάδα κόντρα στο κατεστημένο, που μπορούσε να δει τους υπόλοιπους «μεγάλους» στα μάτια, που ήταν συνεχώς αδικημένη, για αυτό στερούνταν επιτυχιών. Έπαιξε για κάποιους πιο μπασκετικούς το ρόλο της η ομάδα του Πρέλεβιτς, όταν πήγε κόντρα στην αυτοκρατορία του Άρη και του Γκάλη εκείνης της εποχής. Πλέον οι ασπρόμαυροι του Βορρά, στο ποδόσφαιρο τουλάχιστον, αποτελούν τον έναν από τους δυο πόλους του κατεστημένου.

Για όλους αυτούς βέβαιαν υπήρχε πάντα ο κοινός παρονομαστής, η πεποίθηση να είμαι ο μάγκας τη Δευτέρα στην δουλειά, στο σχολείο, ή αλλού, να μην μπορεί κάποιος να με κοροϊδεύειν αφού η ομάδα «πετούσε» την Κυριακή.

Πράγματα δηλαδή άτοπα, ανούσια, αστεία.

Υπήρχαν βέβαια και εκείνοι, αρκετοί ομολογώ, που δεν υποστήριξαν τον ΟΦΗ, εξαιτίας την πολυϊδιοκτησίας από την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Που προτίμησαν την ευκολία να ταχθείς με κάποια άλλη ομάδα, παρά να αγωνιστείς για να τερματιστεί μια αδικία, ένα καθεστώς ντροπή για όλη την Κρήτη. Αυτό όμως ανήκει πια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Πλέον ο ΟΦΗ αποτελεί την ανερχόμενη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ομάδα που είναι τιμή για την Κρήτη. Εκείνη που αν ο φέρελπις νεανίας διαθέτει ταλέντο, παιδεία, προσωπικότητα και όρεξη για δουλειά, θα του δώσει την ευκαιρία να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο. Μια ομάδα που μπορεί να φτάσει στα ευρωπαϊκά σαλόνια, αποτελώντας διαφήμιση για την Κρήτη, προσφέροντας πολυποίκιλα οφέλη σε όλους τους τομείς. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να μην υποστηρίξεις το σπίτι σου, τον τόπο σου;

ΓΙΝΕ ΟΦΗ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ, ΣΑΝ ΕΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ. Κόντρα σε όλους, θα φτάσουμε εκεί που (νομίζουν κάποιοι ότι) δεν μπορούμε!

ΥΓ: Τετάρτη βράδυ, στην επικαιρότητα δεσπόζει, όπως είναι φυσικό η αυτονόητη απόφαση του δικαστηρίου για την ενοχή των μελών της Χρυσής Αυγής.

Δε θα πανηγυρίσω για κάτι που θα έπρεπε να έχει αποφασιστεί ήδη από την δεκαετία του 90, όταν ξεκίνησαν οι φασίστες τις εγκληματικές τους ενέργειες. Θα περιμένω πρώτα να δω τις ποινές, ελπίζοντας να μην υπάρξουν ελαφρυντικά, ιδιαίτερα για τα μεγάλα κεφάλια, αλλά και για τους πρωταγωνιστές των εγκληματικών δράσεων.

Θα κλείσω όμως με μια παράγραφο από ένα άρθρο γνωστού σάιτ που καρφώθηκε στο μυαλό μου, διαβάζοντας το νωρίτερα σήμερα και με εκφράζει πλήρως.

«Η ιστορία με την άνοδο και την πτώση (;) της Χρυσής Αυγής, μας βοηθάει να καταπολεμήσουμε τις όποιες αυταπάτες μας. Οι άνθρωποι γύρω μας αποκτηνώνονται. Η κρίση ειδικά έκανε πολύ μεγάλη ζημιά σ' αυτό το κομμάτι. Αναζητήθηκαν οι εύκολες λύσεις. Όταν το εισόδημά σου περικόπτεται βίαια, είναι πανεύκολο να ρίξεις την ευθύνη στο μετανάστη, το φτωχό, το δημόσιο υπάλληλο. Ποτέ όμως στην ελίτ και τις αποφάσεις της.

Και όμως, ο φασισμός, ας μην γελιόμαστε, δεν πολεμάει τις ελίτ, ποτέ δεν το έκανε. Σύμμαχος των ελίτ είναι και η δήθεν αντισυστημικότητα είναι απλώς μία μάσκα για να ξεγελιούνται οι ευκολόπιστοι που ονειρεύονται να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη και την Αγια Σοφιά»

Oficrete