Πόνεσε η ήττα στην Λάρισα, κυρίως για τον τρόπο που ήλθε. Νομίζω ότι ήταν κομβικό το πρώτο γκολ της ΑΕΛ, αφού εκεί που προβλέπεται το πιο ευχάριστο μεσημεράκι Κυριακής, ακόμη και αν έχεις αφήσει την παραλία για να δεις την ομάδα σου, η αντίπαλη ομάδα έδειξε να συνέρχεται τάχιστα, μετά τα πολύ γρήγορα «χαστούκια», που είχε δεχτεί σε λιγότερο από 10 λεπτά. Το πίστεψαν, το κυνήγησαν, έδειξαν ψυχή, οφείλουμε να τους δώσουμε συγχαρητήρια. Θα γινόταν ευκολότερα αυτά, αν έλειπαν οι γραφικότητες, από τον γνωστό γραφικό που ηγείται των βυσσινί.

Έτσι, έχουμε φτάσει πλέον σε μια δύσκολη καμπή της σεζόν. Τώρα είναι που θα πρέπει να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Τα αντράκια από τα παιδάκια, για να γίνω πιο ωμός.

Αυτό φυσικά δεν αφορά μόνο τους ποδοσφαιριστές μας, αλλά ίσως περισσότερο εμάς τους ίδιους, τον κόσμο του ΟΦΗ. Εμείς οφείλουμε πρώτοι να δείξουμε ωριμότητα, να σταθούμε στο πλευρό της ομάδας, όπως άλλωστε έχουμε κάνει σε πολύ πιο δύσκολες περιστάσεις, επί σειρά ετών, να καταλάβουμε ότι η Ρώμη δεν χτίζεται σε μια μέρα.

Μα θα μου πει κάποιος, καλά μιλάς εσύ, που ονειρεύεσαι πρωτάθλημα και μας έχρισες διεκδικητές του τίτλου, λες και ήρθες από άλλο πλανήτη, λες και δεν ξέρεις τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν μάλιστα το καλοκαίρι του 18 έγραφες τετραλογία, για τις λαμογιές και τα παιχνίδια εξουσίας του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Η απάντηση που θα του δώσω, δεν αλλάζει ιδιαίτερα από τα προηγούμενα άρθρα. Όσο είμαστε σε θέση play-offs, χωρίς η διαφορά από την πρώτη θέση να είναι δυσθεώρητη (μην ξεχνάτε ότι η βαθμολογία της κανονικής περιόδου, μεταφέρεται στα play-offs), όσο παίζουμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, όσο υπάρχει αυτή η υγεία που εκπέμπει η ομάδα, όσο δεχόμαστε συγχαρητήρια από όλους τους αντιπάλους μας, θα εμμένω στη θέση μου. Στοχεύουμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Που ξέρεις, όσο «σκοτώνονται» τα βουβάλια στις πιο ψηλές θέσεις για ηλιθιότητες, μπορεί να βρεθεί η ευκαιρία που θα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε.

Μπορεί και όχι, αλίμονο. Δεν έχουμε όμως να χάσουμε κάτι. Στην τελική, οπαδός είμαι, δεν είμαι η επίσημη θέση της ομάδας.

Η αλήθεια είναι, ότι με προβλημάτισε ιδιαίτερα η εικόνα στο ΑEL FC ARENA. Συνέβη κάτι ανάλογο στο ματς της Καβάλας, αλλά σε μικρότερο βαθμό, αναστρέψιμο.

Εκείνο που διέκρινα όμως στην Λάρισα, ήταν ένα έλλειμμα προσωπικότητας και χαρακτήρα, όχι κάποιου ποδοσφαιριστή ξεχωριστά, ολόκληρης της ομάδας σαν ομάδα.

Αυτό γιατί, ματς που είναι στο 0-2 στο δεκάλεπτο, το τελειώνεις. Πατάς τον αντίπαλο στο λαιμό, δεν τον αφήνεις να αναπνεύσει και κάνεις μια μεγαλειώδη, ιστορική νίκη.

Αντ' αυτού, τους επιτρέψαμε εμείς να γίνουν πρώτοι μάγκες. Θα έπρεπε να είμαστε πνευματικά και ψυχικά προετοιμασμένοι, γιατί το έχουν καταφέρει άλλες δυο φορές φέτος.

Δεν ξέρω αν είναι μόνο δική μου αίσθηση, αλλά θαρρώ πως είναι στιγμές που οι ποδοσφαιριστές μας, προσπαθούν να αναδείξουν το δικό τους «είναι». Διακρίνω δηλαδή ένα υπερβάλλοντα ατομισμό, όταν υπάρχουν καλύτερες λύσεις. Δεν θα σταθώ ονομαστικά σε ποδοσφαιριστές, δεν αφορά μόνο τον Ναμπί πάντως, επειδή το έχουν θίξει το θεματάκι (δικαίως) εδώ οι «ομόσταυλοι» αρθρογράφοι. Αφορά την μεσοεπιθετική γραμμή.

Αυτό συμβαίνει γιατί, μπορεί να υπάρχει ένας κορμός από πέρυσι, άλλοι αφιχθέντες καλοκαίρι, άλλοι χειμώνα, αλλά περισσότερο από 2 χρόνια στην ομάδα είναι μόνο ένας, από τους θεωρούμενους βασικούς. Τέσσερις στο σύνολο, Νάστος, Ντίνας, Δερμιτζάκης, Μπολάκης. Οι τρεις είναι εναλλακτικές λύσεις, ρεζέρβες, ολοφάνερα. Επ' ουδενί δε σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να παίζουν, επειδή είναι χρόνια στην ομάδα. Σημαίνει, όμως, ότι είμαστε μια καινούρια ομάδα, είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει. Θα πρέπει, όμως, άπαντες, από τον πρώτο μέχρι το τελευταίο ποδοσφαιριστή, να καταλάβουν ότι μόνο μέσα από την συνεχή βελτίωση της ομάδας, από το καλό ποδόσφαιρο σαν σύνολο, θα βελτιώσουν και την δική τους απόδοση. Είναι κατανοητό, ότι αρκετοί βλέπουν τον ΟΦΗ σαν σκαλοπάτι για την καριέρα τους. Θέλουν μέσω του ΟΦΗ να προωθήσουν την καριέρα τους, πηγαίνοντας σε πιο ανταγωνιστικά, πιο προβεβλημένα πρωταθλήματα, με το ανάλογο οικονομικό όφελος. Αυτό, όμως, μπορούν να το καταφέρουν μόνο μέσω της ομάδας. Δείχνοντας περισσότερη αυταπάρνηση, αγωνιστικότητα, πάθος για την νίκη, λειτουργώντας σαν ομάδα.

Θεωρώ, πάντως, επίσης δεδομένο, ότι το πάθημα έγινε μάθημα. Δε θα έχουμε επανάληψη ανάλογης εμφάνισης. Γιατί ήταν η κακή εμφάνιση, μετά το 25ο λεπτό ιδιαίτερα, που επέτρεψε στον αντίπαλο να κερδίσει ένα «χαμένο» ματς. Ο Γιώργος Σίμος και οι συνεργάτες έχουν, ήδη, φροντίσει γι' αυτό. Εμείς μαζί τους. Πίστη και στήριξη στο πρότζεκτ. Επίσης δεδομένο. Δεν πτοούμαστε από 1-2 κακά αποτελέσματα.

Λέγαμε πριν λίγες μέρες για τη δύσκολη 4αδα αγώνων που ακολουθεί. Ξεκίνησε άσχημα, οπότε το θέμα είναι πλέον να το διορθώσουμε. Επόμενος αντίπαλος, ο πιο δύσκολος - προφανώς - από αυτήν την 4αδα αγώνων. Έτυχε να βρεθώ σε καφετέρια που έδειχνε τον προσεχή αντίπαλο μας, οπότε έκατσα για «κατασκοπεία». Θεωρούσα, βάσει αποτελεσμάτων, καλύτερη ομάδα, πιο δύσκολη, τον Δικέφαλο. Απέναντι σε ένα αντίπαλο με μυριάδες προβλήματα και συνεχή χαστούκια, όλοι πιστεύαμε ότι δε θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα. Δε μου γέμισε το μάτι, όμως. ΟΚ, πολύ καλός στο τρανζίσιον, στα στημένα, αλλά αρκετά φλύαρος στο καθαρό παιχνίδι. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα ημέρας, αν το άγχος, για να ψαλιδίσουν την διαφορά, ήταν καταλυτικό. Ένας καλός ΟΦΗ, δεν έχει να φοβάται τίποτα, πάντως. Είναι ένα ματς κορυφής, που προφανώς θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Η ομάδα μας καλείται να δείξει το ψυχικό σθένος, ώστε να ξεπεράσει τάχιστα τα 2 κακά αποτελέσματα. Έχουμε βέβαια την τεράστια απώλεια του Μεγιάδο, αλλά πριν σταθώ σε αυτό και δυο λογάκια για τον άλλο διεκδικητή του τίτλου, τους ερυθρόλευκους.

Πόσο γελοίο, καταρχήν, είναι να βρίσκει να διαμαρτύρεται ο ΟΣΦΠ, γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε το VAR σε μια φάση, που δια γυμνού οφθαλμού είναι επιθετικό φάουλ στον τερματοφύλακα. Να 'χαμε να λέγαμε. Γελοίο είναι βέβαια, μια ομάδα που θέλει να λέγεται μεγάλη, να έχει σαν εκφραστές της κάποιους «κύριους» σαν τον Καραπαπά και τον κυρ Σάββα. Και καλά ο δεύτερος, είναι και μιας περασμένης ηλικίας, έχει το ελαφρυντικό του ακαταλόγιστου. Λανθασμένα βέβαια, αφού κατ' επανάληψιν οι δηλώσεις του, πυροδοτούν βίαια περιστατικά. Σε μια ευνομούμενη χώρα, θα του είχε απαγορευθεί να έχει οποιαδήποτε θεσμική θέση σε ένα σωματείο.

Αλλά ο άλλοτε «αντικειμενικός» δημοσιογράφος, που μια εποχή συνομιλούσε με τον απλό κόσμο σε τηλεοπτική εκπομπή με σκοπό να προάγει το άθλημα, έχει καταντήσει να εκφράζεται σαν απόφοιτος του Κορυδαλλού. Επιτιθέμενος με χυδαίες εκφράσεις σε όποιον δεν γουστάρει και τον ενοχλεί, αυτός και αν έπρεπε να μην έχει επίσημη σχέση με το άθλημα. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Αγωνιστικά μιλώντας, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι έχουν μια πολύ καλή ομάδα. Το ερώτημα είναι, αν μπορούν να έχουν δυο καρπούζια σε μια μασχάλη. Όπου δυο καρπούζια, δεν αφορά μόνο το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και το Γιουρόπα, αν περάσουν δηλαδή.

Ας είμαστε εμείς στα play-offs, με καλό πλασάρισμα και μικρή διαφορά από την κορυφή, ιδανικά και τότε βλέπουμε. Έχουμε, μην ξεχνάτε, ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα, ποδοσφαιρικά μιλώντας. Τον πρύτανη, Γιάννη Σαμαρά.

Θα κλείσω με τον MVP της ομάδας μέχρι σήμερα, τον Μεγιάδο. Αν έλεγες του Σίμου, τι θα προτιμούσες, το 3ποντο στην Λάρισα ή τον Μεγιάδο υγιή και ετοιμοπόλεμο, νομίζω, τόσο ο κόουτς, όσο και όλοι μας, θα επιλέγαμε το δεύτερο. Πρόκειται για ένα τεράστιο πλήγμα, σε μια περίοδο μάλιστα φουλ-φόρμας για το Μπουλντόγκ. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός. Πρέπει να βρεθούν οι λύσεις εκ των έσω, πρέπει οι υπόλοιποι να δώσουν το 104% των δυνάμεων τους, για να καλύψουν αυτό το κενό. Φτάσε όπου δεν μπορείς, έγραφε ο μεγάλος Κρητικός, αυτό θα τους καλέσω και εγώ να κάνουν. Όπως και να 'χει, συνεχίζουμε με το κεφάλι ψηλά.

ΔΕΝ ΜΑΣΑΜΕ ΚΑΙ TRUST THE PROCESS (OF THE PROJECT)!

*ΥΓ. Η στήλη κινείται στα πλαίσια του infotainment. Πληροφόρηση και διασκέδαση ταυτόχρονα, ελληνιστί. Δε διεκδικούμε κανένα αλάθητο, καμία «ξερολίαση», απλά καταθέτουμε μια άποψη. Κάνοντας και την σχετική πλακίτσα, για να διαβάζεται πιο ευχάριστα (είναι και σεντονάτη).

Και αυτό προφητικό είναι. Hello, σεντονάτη…