Αν και ήταν γνωστό ήδη ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα με τα διπλώματα του Χιλιανού διδύμου, πίστευα ότι όλα θα έβαιναν καλώς. ΄Ότι θα συνεχίζαμε με Χάιμε και Αλέκο στον πάγκο. Τελικά, οι αγαπημένοι μας Ινδιάνοι δεν συνεχίζουν. Πρόλαβαν όμως να γράψουν ακόμη περισσότερα κεφάλαια στην Ιστορία του ΟΦΗ, βάζοντας την δική τους σφραγίδα, αυτήν την φορά από την άκρη του πάγκου.
Ας ξεκινήσουμε όμως με χρονολογική σειρά, αφού η ομάδα ξεκίνησε την σεζόν με τον Νίκο Παπαδόπουλο. Οφείλω να σημειώσω ότι δε θα είναι αντικειμενική η αξιολόγηση, αφού τόσο οι Νικόλας όσο και το δίδυμο είναι μεν επαγγελματίες, όμως έχουν αποδείξει ότι κυριαρχούν τα Ομιλίτικα αισθήματά τους.
Ο Νίκος ο Παπαδόπουλος λοιπόν, έχει καταφέρει να γράψει το όνομα του στο μεγάλο βιβλίο της Ιστορίας του ΟΦΗ, τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής.
Θεωρώ μάλιστα δεδομένο, ότι αν διαλέγαμε μια 11άδα από μια δεξαμενή που θα περιείχε όλους εκείνους που έδειξαν καρδιά και συναίσθημα για τον Όμιλο, ο Παπαδόπουλος δικαιότατα θα υπήρχε σε αυτήν.
Όλοι ξέρουμε, μάλλον δεν ξέρουμε, ούτε θέλουμε να φανταστούμε που θα βρισκόταν σήμερα η ομάδα μας, αν ο Παπαδόπουλος δεν είχε βγάλει μπέτη μπροστά, αν δεν γινόταν η θεμέλια λίθος της ομάδας για να μην διαλύσει, εκεί στις πρώτες μέρες του 2018.
Έχει μείνει χαρακτηριστική η ατάκα του, την μέρα που η κρητική γη θα αγκάλιαζε για πάντα τον Ευγένιο, λίγο μετά την εξόδιο ακολουθία. «Ακόμη και 11 παίκτες να μου μείνουν, εγώ θα είμαι εδώ να μην διαλύσει η ομάδα», είχε ακουστεί να λέει σε κάποιον παλιό συμπαίκτη του.
Κράτησε την ομάδα ενωμένη, πώρωσε τους παίκτες και κατάφερε κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο. Την ανέβασε κατηγορία, ενώ ήδη είχε αναλυθεί το πρόβλημα του ΟΦΗ σε εκείνους που λίγους μήνες αργότερα θα έβγαζαν την ομάδα από τις Συμπληγάδες, φέρνοντας την επένδυση Μπούση.
Για τους παραπάνω λόγους και για ακόμη περισσότερους, δεν μπορώ να τον κρίνω αμερόληπτα.
Ας σταθούμε όμως στη δουλειά του την χρονιά που πέρασε. Κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα, με πενιχρά μέσα, προσπαθώντας να αποκτήσει ποδοσφαιριστές που θα του έδιναν λύσεις σε παραπάνω από μια θέσεις, αφού το μπάτζετ των μεταγραφών προερχόταν αποκλειστικά από το (χαμηλό) τηλεοπτικό συμβόλαιο.
Υπήρξε άτυχος, χάνοντας ή μη κερδίζοντας ματς που η ομάδα ήταν καλύτερη, που δικαιούταν κάτι παραπάνω. Στοίχισε σίγουρα και το λάθος με τον κλειδάριθμο στην κλήρωση που μας έφερε να έχουμε πρώτα 2 εκτός και μετά ματς με τους διεκδικητές του τίτλου εντός, μέχρι τον Νοέμβρη. Δεν νομίζω να χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το πόσο δύσκολο είναι αυτό, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια ομάδα που έχει απουσιάσει για 3-4 χρόνια από την μεγάλη κατηγορία, «χάνοντας τα πατήματα της».
Αν μπορεί να κριθεί για κάτι, είναι γιατί συχνά η ομάδα εμφανιζόταν μονότονη στην ανάπτυξη, εύκολη να αντιμετωπιστεί. Ή γιατί μετά τον Νοέμβρη έδειχνε να έχει χάσει τα αποδυτήρια. Προφανώς αυτός ήταν ο λόγος της έντονης αντίδρασης του, μετά από την πρόκληση των Παναιτωλικών. Άφησε την ομάδα πάντως στην 13η θέση αν θυμάμαι καλά, μετά από ένα από τα καλύτερα ματς του ΟΦΗ, μαζί με αυτό με τον ΠΑΟ στο Γεντί Κουλέ, υπό την τεχνική του καθοδήγηση.
Βαθμολογία είπα δε θα βάλω. Δε γίνεται αφού ο Νικόλας είναι ένας Ομιλίταρος που έδωσε καρδιά και ψυχή. Θα ευχηθώ μόνο να κληρωθούμε με τον Απόλλωνα στο Κύπελλο, για να πάρει το standing ovation που του οφείλουμε.
Για τον Βέρα και τον Ίσις, τι να πεις; Θυμάμαι μια από τις πρώτες δηλώσεις του Χάιμε σαν προπονητής του ΟΦΗ. "Ήρθαμε εδώ από αγάπη, γιατί αγαπάμε τον ΟΦΗ και θα παλέψουμε να πετύχουμε τον στόχο της παραμονής". Αυτό τα λέει όλα. Παρόλο το δύσκολο ξεκίνημα, κατάφεραν να μεταδώσουν τη δική τους λατινοαμερικάνικη φιλοσοφία, η ομάδα έπαιξε καλά ακόμη και εκεί που δεν πήρε αποτέλεσμα. Επένδυσαν στο επιθετικό ποδόσφαιρο και δικαιώθηκαν.
Αξίζει εδώ να σταθούμε σε μια δήλωση του Γκέραλντ, μετά τους πρώτους του μήνες στην Κρήτη. "Η ιδιοσυγκρασία, η κουλτούρα και το ταπεραμέντο των Κρητικών, μπορεί να ταιριάξει μόνο με επιθετικό ποδόσφαιρο".
Αυτό ακολούθησαν οι Χιλιανοί και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκαν. Κατάφεραν να βελτιώσουν τους Λάτιν της ομάδας, έφεραν ένα διαμαντάκι που μπορεί να μετουσιωθεί σε ένα διαυγέστατο μπριγιάν, βάζοντας και τη δική τους σφραγίδα στον ΟΦΗ της εποχής Μπούση.
Πολλοί θα πουν ότι καλά όλα αυτά, αλλά σωθήκαμε στο τελευταίο λεπτό. ΟΚ, αλλά από την άλλη είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια ομάδα που δεν είχε να χάσει τίποτα, ενώ προερχόμαστε από 15νθήμερη διακοπή που όσο να 'ναι επηρέασε το ρυθμό της ομάδας.
Εννοείται, δε, ότι σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι ανέλαβαν μια ομάδα στη μέση της περιόδου, χωρίς να την έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι. Αν μπορώ να καταλογίσω κάτι, είναι ότι σε κάποια ματς, ορισμένες αλλαγές έβγαζαν μάτι και γινόταν με κάποια καθυστέρηση.
Οφείλω όμως να ξεκαθαρίσω κάτι ακόμη. Θεωρώ εαυτόν, όλους τους συντάκτες, όλους τους προπονητές της κερκίδας άσχετους, μπροστά σε κάποιον προπονητή που έχει σπουδάσει το αντικείμενο, που ζει την ομάδα κάθε μέρα, που ξέρει καλύτερα τις ατέλειες και τα πλεονεκτήματα, τη σωματική και την ψυχολογική κατάσταση ενός ποδοσφαιριστή.
Εμείς βλέπουμε την μπαλίτσα, φοράμε τις ασπρόμαυρες παρωπίδες μας και κρίνουμε εκ του ασφαλούς. Άντε να χούμε κλωτσήσει και το τόπι μια ολιά, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, άλλος σε υψηλότερο ή χαμηλότερο επίπεδο. Ο κάθε προπονητής ζει από αυτό.
Αφιερώνει την ζωή του, περνώντας τις περισσότερες ώρες της ημέρας για το ποδόσφαιρο και την ομάδα του.
Ο ΟΦΗ φέτος είχε την τύχη να έχει 3 προπονητές, που έκαναν την δουλειά τους με αγάπη, για την ομάδα και τον κόσμο. Που έδωσαν και την ψυχή τους για την επίτευξη του στόχου.
Τα κατάφεραν, έστω και δύσκολα. Από μένα, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους!
Κλείνοντας, δεν ξέρω αν θα έχουμε νέο προπονητή όταν θα δημοσιευτεί το άρθρο.
Ας μου επιτραπεί να καταθέσω το δικό μου "θέλω". Οποία σύμπτωση είναι ακριβώς αυτό που μοιάζει να έχει στο μυαλό της η διοίκηση. Προπονητής από μεγάλη σχολή του εξωτερικού, Ολλανδός, Γερμανός, Βέλγος, Ισπανός ή Γάλλος.
Να είναι μακριά από την αποκαλούμενη «ελληνική πραγματικότητα», να μη μιλάει καν Ελληνικά και να μην ασχολείται με τα Μedia. Μαζικής ενημέρωσης ή Social. Να υπηρετεί το πλάνο, να παίζει η ομάδα επιθετικά, ώστε να κάνουμε ένα άνετο, ας είναι και βαρετό - χρειάζεται και αυτό καμιά φορά - πρωτάθλημα. Ταυτόχρονα, να δώσει ιδιαίτερο βάρος στις Ακαδημίες, αφού ο ΟΦΗ της σημερινής εποχής, έχει αυτήν την προτεραιότητα.
Η εμπιστοσύνη στη διοίκηση, είναι από μέρους μου τυφλή. Είμαι, δε, σίγουρος ότι φέτος θα κάνουμε ομαδάρα. Σαν αυτές που συμμετείχε ο Γιάννης ο Σαμαράς. Καλώς τα παιδιά 3-0, από το αεροδρόμιο!
