Δε θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με κάτι διαφορετικό, από την ομάδα της Κρήτης. Τον εκπρόσωπο, τον πρεσβευτή του νησιού στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι (φράση που αγαπώ).
Ο οποίος μπορεί για δεκαετίες να μην ήταν το ιδανικότερο παράδειγμα, για λόγους που δε χρειάζεται να σταθούμε ιδιαίτερα τώρα. Έχουν εκφραστεί, έχουν αναλυθεί, έχουν κατατεθεί σε διάφορα φόρα έκφρασης από αρκετούς και ικανούς να καταθέσουν πλειάδα επιχειρημάτων, που οι οπαδοί της διαφορετικής άποψης δε μπορούσαν να αντικρούσουν.
Μεγαλύτερη απόδειξη, φυσικά, για την υπεραξία που δίνει και ο ΟΦΗ στην Κρήτη, δεν είναι άλλη από την παρουσία του μετά τον Οκτώβρη του 18, με την έναρξη της εποχής Μπούση-Σαμαρά.
Έπαινοι και διθυραμβικά σχόλια έρχονται από άκρη σε άκρη, όχι απλά του νησιού, όλης της χώρας. Από ανθρώπους του ποδοσφαίρου, φιλάθλους και ΜΜΕ. Δικαίως, αφού πλέον η ομάδα μας αποτελεί το πρότυπο, το ιδανικό, ο μπούσουλας για το πως πρέπει μια ομάδα να λειτουργεί. Είναι δηλαδή πλέον προστιθέμενη αξία, στην υπεραξία της Κρήτης. Είναι ένας λόγος παραπάνω για τους Κρητικούς, αλλά και για όλους όσους την υποστηρίζουν, να είναι περήφανοι.
Δεν θα σταθώ παραπάνω, άλλωστε αυτό γίνεται συνεχώς στο oficrete.gr, που αν μη τι άλλο, όσοι έχουν βήμα, όπως και άλλοι πολλοί, έχουν μερικούς λόγους παραπάνω να είναι ακόμη περισσότερο περήφανοι, για αυτό που παρουσιάζει ο Όμιλος. Αγγίζει το ιδεατό, τολμώ να πω.
Θα σταθώ σε άλλους τομείς που συμβάλουν στην υπεραξία της Μεγαλονήσου, αλλά και σε αυτά που την υποβαθμίζουν.
Είναι το φυσικό κάλλος φυσικά, το περιβάλλον, το κλίμα. Τα οποία οφείλουμε, απέναντι στο νησί και στις επόμενες γενιές, να προστατεύουμε σαν κόρη οφθαλμού. Είμαστε περαστικοί, εξάλλου, από αυτόν τον κόσμο, τυχεροί «ενοικιαστές», που έτυχε να γεννηθούμε ή αποφασίσαμε να ζήσουμε σε αυτήν την ευλογημένη γωνιά του πλανήτη.
Οφείλουμε, όμως, να το παραδώσουμε, όχι απλώς όπως το συναντήσαμε, αλλά καλύτερο, για τους επόμενους. Είναι εξάλλου τόσο ματαιόδοξο και απερίσκεπτο να θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό μιας παροδικής ανάπτυξης, που σε μερικές δεκαετίες ίσως γίνει μπούμερανγκ. Ή στον βωμό του πρόσκαιρου και μη διαχρονικού κέρδους, που μπορεί να μοιάζει ωφέλιμο άμεσα, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και ύβρις (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου ).
Υπεραξία είναι τα αγροτικά προϊόντα, που μας προσφέρει η κρητική γη. Το ελαιόλαδο, τα κρητικά βότανα, το μέλι, το σταφύλι, ξεχωριστά για την ποιότητά τους και τα οφέλη που προσφέρουν στην υγεία. Αλήθεια, έχετε φανταστεί την διατροφή σας χωρίς ελαιόλαδο; Το δικό μας, αυτό που χρησιμοποιούμε αποκλειστικά στην κουζίνα μας. Αυτό αν θέλετε που πωλείται στην διπλάσια τιμή στις αγορές της Δύσης, σε σχέση με εκείνα του ανταγωνισμού, προερχόμενα από άλλες χώρες. Είναι όμως το ίδιο που αρκετοί παραγωγοί αναγκάζονται να πουλούν χύμα, μπιρ παρά, κυρίως σε Ιταλούς, που ουσιαστικά το νοθεύουν παρουσιάζοντας το σαν δικό τους. Το έλλειμμα ενός μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, ενός πλάνου, της σωστής προώθησης και προβολής, ή των άλλων προβλημάτων που υπάρχουν στην συγκεκριμένη αγορά, τα οποία ουσιαστικά μηδενίζουν την υπεραξία που μας προσφέρει η κρητική γη.
Είναι φυσικά η Ιστορία, οι αγώνες, το πάθος για την ελευθερία. Η βούληση για την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, των ίσων δικαιωμάτων και της ισονομίας. Η οποία αμαυρώνεται έστω από ένα ισχνό ποσοστό οπαδών της φασιστικής ιδεολογίας και του ρατσισμού. Λες και δεν έχουν προγόνους που έδωσαν το αίμα και την ίδια τους την ζωή, ενάντια σε αυτές τις ιδεολογίες.
Υπεραξία της Κρήτης είναι ο μεγάλος Κρητικός, ο μοναδικός Εθνάρχης της Ελλάδας ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκείνος που μεγάλωσε τη χώρα μας, που της έδωσε την σημερινή γεωγραφική της υπόσταση (με μερικές ακόμη εδαφικές προσθέσεις στην πορεία). Δε γεννιέται κάθε μέρα ένας Εθνάρχης βέβαια, αλλά, αν μη τι άλλο, οι Κρήτες πολιτικοί των τελευταίων δεκαετιών, κάθε άλλο παρά ενίσχυσαν την θέση της Κρήτης, σε πολλούς τομείς.
Είναι η παραγωγικότητα της κρητικής οικονομίας. Η οποία όμως παράγει ένα μικρό ποσοστό, από αυτό που με τις κατάλληλες υποδομές, αλλά και την ανάλογη παιδεία, θα μπορούσε να παράξει. Ο τουρισμός, που αν και ασθμαίνων τα τελευταία χρόνια, αποτελεί το στυλοβάτη της εθνικής οικονομίας, πλην όμως, πέρα από το έλλειμμα υποδομών, αν επικρατήσει μονοπωλιακά, όπως τείνει να συμβεί, οι φουρτουνιασμένες θάλασσες και οι Συμπληγάδες που θα πρέπει να διαπλεύσει, θα είναι ακόμη και ανυπέρβλητες. Αν συνεχίσει μάλιστα να βασίζεται στο παραγωγικό μοντέλο ήλιος - θάλασσα, τουριστική σεζόν 6 μηνών, ουραγός του ανταγωνισμού, τότε όχι απλώς θα έχουμε απολέσει την υπεραξία, το προϊόν θα είναι ισοπεδωμένο, έρμαιο συμφερόντων.
Υπεραξία της Κρήτης είναι ο Δομήνικος, ο Ψαρονίκος, ο μέγας Καζαντζάκης, ο Μίκης και ο Μάνος. Τα ιερά τοτέμ των τεχνών. Εκείνοι που θα έπρεπε να διδάσκονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, φωτεινοί φάροι της κουλτούρας, και του πολιτισμού, που δυστυχώς αν και όλοι υποστηρίζουμε και αγαπάμε, ξεχνάμε εύκολα τις διδαχές τους.
Υπεραξία για την Κρήτη είναι το ΙΤΕ. Το κορυφαίο ερευνητικό κέντρο της χώρας, ένα από τα καλύτερα παγκοσμίως, που φευ, εκμεταλλευόμαστε στο ελάχιστο, αφού είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα εκείνες που οι πρακτικές, οι καινοτομίες εκ του ΙΤΕ προερχόμενες, που συναντάμε στην καθημερινότητά μας.
Υπεραξία είναι το υγειονομικό προσωπικό που με αυταπάρνηση, όχι μόνο στην εποχή της πανδημίας, αλλά σε βάθος χρόνου, δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για την ανακούφιση των ασθενών, έστω και αν τα μέσα που τους παρέχονται από την πολιτεία, δεν είναι τα ιδανικά, έστω και αν οι αμοιβές τους, δεν πλησιάζουν αντίστοιχες του εξωτερικού, φέρονται σαν να ήταν μέλος της οικογένειας τους ο ασθενής.
Υπεραξία είναι οι άνθρωποι της Κρήτης. Εκείνοι που συνεχίζουν να κουβαλούν το «χρέος» που αναφέρει ο Καζαντζάκης, που είναι ντόμπροι, ντρέτοι και προχωρούν στην ζωή τους χωρίς δεκανίκια και κυβιστήσεις.
Είναι οι άνθρωποι του τουρισμού, που με την ζεστασιά τους και την συμπεριφορά τους, έχουν οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη να επιστρέφουν στην Κρήτη, για να ξαναδούν τους φίλους που άφησαν εδώ, προσπερνώντας τα στρεβλά, ίσως και τριτοκοσμικά που συναντούν, σε σχέση με την πατρίδα τους.
Είναι οι άνθρωποι στα χωριά, που διατηρούν την αιώνια παράδοση της φιλοξενίας, φιλεύοντας το μουσαφίρη τα καλύτερα, συνοδευόμενα με ένα πλατύ χαμόγελο, σαν άξιοι απόγονοι του Ξένιου Δια, που γεννήθηκε εδώ.
Υπεραξία όμως δεν είναι το κακώς εννοούμενο καπετανιλίκι, η άσκοπη οπλοχρησία, και η ψευτοπερηφάνια του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ».
Δεν είναι οι μεθυσμένοι οδηγοί που προκαλούν ατυχήματα, δεν είναι οι εκείνοι που δε σέβονται το περιβάλλον, βρωμίζοντας τον τόπο που πατάνε. Δεν είναι τα βαρελόσκυλα και η κακή συμπεριφορά στα ζώα, γενικότερα. Υπεραξία δεν είναι εκείνοι που ζουν εις βάρος του συνόλου, αφήνοντας μια άσχημη σφραγίδα στο πέρασμά τους.
Ας ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι. Ας μηδενίσουμε τα στρεβλά και καταστροφικά, που μηδενίζουν την υπεραξία.
Εμείς σαν οπαδοί του ΟΦΗ, έχοντας περάσει τις πιο δύσκολες θάλασσες, με δεκάδες κακουχίες, αξιωθήκαμε να βρούμε το απάνεμο λιμάνι της εποχής Μπούση.
Το μάθημα που ζήσαμε, όλα αυτά τα χρόνια, είναι τεράστιο και οφείλουμε να το μεταδώσουμε… Μέχρι τη στιγμή που η υπεραξία της Κρήτης δε θα συναντά άλλα εμπόδια, που θα την υποβαθμίζουν…