Σκέφτομαι να το πάμε για σεντονάκι, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στα «αμπονέ» από την εποχή των Καζανοπαντελήδων και του Φανούρη, ή να πάμε «λακωνικά», ξεκινώντας από το restart μετά τη μαύρη χρονιά Πουλινάκη, όταν η ομάδα έκανε επανεκκίνηση από την Γ Εθνική;
Βλέπετε σε διαφορετικές εποχές τα διαρκείας, αμπονέ για τους παλαιότερους, την ετοιμολογία της λέξης επιτρέψτε μου να μη γνωρίζω, είχαν διαφορετικό ρόλο. Ήταν μονάδα μέτρησης απήχησης εκείνων που διοικούσαν, εντός ή εκτός εισαγωγικών την ΠΑΕ ΟΦΗ, αλλά επίσης ήταν και η οικονομική ανάσα για την ομάδα, ώστε να κινηθεί στο μεταγραφικό παζάρι. Θυμόμαστε όλοι πολύ καλά τι έγινε την προηγούμενη χρονιά με το προ-Μπούση διοικητικό σχήμα.
Επειδή λοιπόν η προηγούμενη χρονιά ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει σάλιο στα ταμεία της ΠΑΕ, η διοίκηση έκλεισε όσο - όσο το τηλεοπτικό συμβόλαιο και έβγαλε στην αγορά νωρίς - νωρίς τα διαρκείας, για να μπορέσουμε να σχηματίσουμε ένα αξιόμαχο ρόστερ για την μεγάλη κατηγορία. Γνωστά όλα αυτά.
Είναι όμως πασιφανές επίσης, ότι πλέον η ομάδα διαθέτει την οικονομική άνεση να μην κρέμεται - οικονομικά - από κανένα τηλεοπτικό συμβόλαιο και σίγουρα όχι από την κίνηση των εισιτηρίων διαρκείας. Όταν μάλιστα, παρόλο που βρισκόμαστε ακόμη στα πρώτα στάδια, στην πρώτη ταράτσα, για να χρησιμοποιήσουμε οικοδομικούς όρους, είναι επίσης πασιφανές ότι η ομάδα μεγαλώνει. Ο τρόπος λειτουργίας της, η εικόνα που βγάζει εξωαγωνιστικά, αλλά και εντός γηπέδου ήδη κάνει και τον πλέον δύσπιστο να το αντιληφθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι, με φτηνό διαρκείας μικραίνεις το προϊόν που προσφέρεις;
Βλέπετε, ο πραγματικός ρόλος του εισιτηρίου διαρκείας είναι ουσιαστικά ότι αγοράζεις ένα προνόμιο. Αγοράζεις το προνόμιο να έχεις τη δική σου θέση στο γήπεδο, να μην έχεις την έννοια της αγοράς εισιτηρίου όποτε υπάρχει εντός, να αποφύγεις μια διαδικασία. Όπως επίσης και όλα εκείνα τα προνόμια που πρόκειται να σου προσφέρει η ΠΑΕ, όπως θέσεις πάρκινγκ, είσοδο σε περιορισμένους χώρους του γηπέδου και άλλα, που φαντάζομαι πως πρόκειται στην πορεία να υλοποιηθούν. Έχεις δηλαδή την επιλογή σαν οπαδός, φίλαθλος ή πελάτης, δεν έχει σημασία η ορολογία, να αγοράσεις κάποια προνόμια. Θέλεις και μπορείς; Το κάνεις. Δεν μπορείς ή δεν θέλεις, κανείς δε θα σε κατηγορήσει, όποια και αν είναι η επιλογή σου.
Μεταξύ μας τώρα, αν εξαιρέσεις τις κεντρικές θύρες του γηπέδου, στα πέταλα, στις θύρες 1-4-5, είναι υπερβολικό να ισχυριζόμαστε ότι είναι ακριβά τα διαρκείας. Όχι δηλαδή, επειδή πέρσι ήταν ουσιαστικά τσάμπα, φέτος που οι τιμές είναι φυσιολογικές, να βρίσκουμε πεδίο γκρίνιας λαμπρό(ν).
Βέβαια η σχετική αύξηση, αλλά και η γκρίνια μπορεί να δικαιολογηθεί από ένα και μόνο γεγονός. Οι υπηρεσίες, τα προνόμια αν θέλετε, που μπορεί να προσφέρει η ΠΑΕ ΟΦΗ, δεν είναι οι ανάλογες σε ένα γήπεδο που διανύει την 7η δεκαετία του. Τα πάρκινγκ δεν είναι αρκετά για όλους, έχουμε και την κακιά συνήθεια να μην αποφεύγουμε ποτέ την άνεση του αυτοκινήτου μας, οι τουαλέτες είναι επιεικώς τριτοκοσμικές, ενώ σε κάποιες θύρες δεν υπάρχει η δυνατότητα ούτε ένα νερό ναι πιεις. Ας μη σταθούμε στα σκέπαστρα που στάζουν, τα οποία φαντάζομαι διορθώνει όλο το καλοκαίρι η ΠΑΕ, στα σπασμένα και βρώμικα καρεκλάκια, στην κακή οπτική του γηπέδου, που από σχεδόν παντού δεν υπάρχει η δυνατότητα να δεις κάθε πιθαμή του αγωνιστικού χώρου, ή ακόμη και στην παρουσία της αστυνομίας, που συχνά δεν σου επιτρέπει να πλησιάσεις και να καθίσεις σε μια θέση για να παρακολουθήσεις το ματς. Όπως έγινε δηλαδή στο τελευταίο ματς της περσινής χρονιάς που αρκετοί στην θύρα 6 αναγκαστήκαμε να δούμε το παιχνίδι όρθιοι, γιατί η εντολή της αστυνομίας ήταν να μείνουν κενές θέσεις πάνω από τον πάγκο των φιλοξενούμενων, για το φόβο των επεισοδίων. Ή ας μην μιλήσουμε για την θύρα 4 που πρέπει να κεντράρεις στην σωστή θέση για να μη σου κρύβει την οπτική το κάγκελο των κιγκλιδωμάτων. Ή για τη θύρα 1 που οι διπλές διαφημιστικές πινακίδες κρύβουν το τέρμα.
Για την οπτική από το αγαπημένο πέταλο των φανατικών, ένα θα πω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που περιμέναμε να δούμε τον ποδοσφαιριστή μας να πανηγυρίζει, για να καταλάβουμε ότι μπήκε το γκολ.
Ανοίγω παρένθεση και ας μου επιτραπεί να σταθώ και στη συμπεριφορά μερίδας φίλων που βρίσκονται στις θύρες 2-3-7. Επειδή πολλοί από αυτούς είναι φίλοι μου, που πορευτήκαμε μαζί σε αγώνες και εκδρομές, σε διαδηλώσεις ακόμη για την ανεξαρτησία του ΟΦΗ, νομίζω πως και οι ίδιοι έχουν καταλάβει καλά ότι στη νέα εποχή του ΟΦΗ θα πρέπει να τιθασεύσουν τις αντιδράσεις τους. Μπορείς να επηρεάσεις λεκτικά τον αντίπαλο, γήπεδο είναι, δε θα το κάνουμε και εκκλησία, να τον πικάρεις, να τον κοροϊδέψεις. Δε χρειάζεται όμως ούτε νερά να του πετάς, ούτε τίποτα άλλο. Η ομάδα πρεσβεύει νέα ήθη για το ελληνικό ποδόσφαιρο και εμείς οι οπαδοί οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε αναλόγως.
Ξέρω - ξέρω, τα λέω εγώ, που δεν είναι λίγες οι φορές που έχω «ξεφύγει» με τη συμπεριφορά μου, από την αγωνία να πάρουμε το ματς. Όμως, ας υποσχεθούμε όλοι εμείς οι θερμόαιμοι στον εαυτό μας πρώτα από όλα, ότι οφείλουμε να έχουμε πιο κόσμια συμπεριφορά. Η πλάκα και το κάζο στον αντίπαλο είναι μέσα στο παιχνίδι. Τα «κακά λογάκια» επίσης. Αλλά όλα πρέπει να έχουν το όριο τους. Κλείνει η παρένθεση, πάμε παρακάτω.
Ξέρω - ξέρω, τα λέω εγώ, που δεν είναι λίγες οι φορές που έχω «ξεφύγει» με τη συμπεριφορά μου, από την αγωνία να πάρουμε το ματς. Όμως, ας υποσχεθούμε όλοι εμείς οι θερμόαιμοι στον εαυτό μας πρώτα από όλα, ότι οφείλουμε να έχουμε πιο κόσμια συμπεριφορά. Η πλάκα και το κάζο στον αντίπαλο είναι μέσα στο παιχνίδι. Τα «κακά λογάκια» επίσης. Αλλά όλα πρέπει να έχουν το όριο τους. Κλείνει η παρένθεση, πάμε παρακάτω.
Παρόλα τα παραπάνω, είναι δεδομένο ότι όλοι οι Ομιλίτες αγαπάμε το σπίτι μας, το ναό μας, το Γεντί Κουλέ μας. Ομολογουμένως όμως, είναι ένα ξεπερασμένο από την εποχή μας γήπεδο. Όσες ανακαινίσεις, μικρής ή μεγάλης κλίμακας και αν γίνουν, πάντα θα υπάρχουν ελαττώματα. Μην ξεχνάμε δε, το περιστατικό με τον πυλώνα φωτισμού και πόσο τυχεροί ήμασταν που δεν συνέβη σε μέρα και ώρα αγώνα.
Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Μιχάλης Μπούσης, δίνοντας μια συνέντευξη στο περιθώρια μιας εκδήλωσης βράβευσης για το φιλανθρωπικό έργο της οικογενείας του, πιάστηκε εξαπίνης σε μια ερώτηση του δημοσιογράφου, να απαντάει ότι ακόμη δεν είναι δεδομένο τίποτα για νέο γήπεδο, εξετάζουμε όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και αυτό της πλήρους ανακαίνισης του Γεντί Κουλέ.
Αφού επικρίνουμε την πιεστική ερώτηση, αφού αλίμονο, ένας επενδυτής με το εύρος του Μιχάλη Μπούση, δεν υπήρχε περίπτωση να δώσει σαφή απάντηση για ένα τόσο μεγάλο θέμα «στο πόδι», δεν πρέπει πάντα να κυριαρχεί το «κυνήγι της είδησης», ας σταθούμε λίγο στο όνειρο δεκαετιών, ένα νέο σύγχρονο γήπεδο για τον ΟΦΗ.
Είναι δεδομένο ότι ο Όμιλος θα εκτιναχθεί, θα γιγαντώσει και θα θέσει εαυτόν πρωταγωνιστή εφόσον κάποια στιγμή, οι αρμόδιοι θα κρίνουν το timing, καταφέρει να αποκτήσει ένα νέο γήπεδο. Σύμφωνα μάλιστα με μελετητές, το κόστος της κατασκευής ενός γηπέδου θα είναι μικρότερο από το κόστος για την πλήρη ανακατασκευή του Γεντί Κουλέ.
Εννοείται ότι τα οικονομικά δεδομένα είναι ο κυρίαρχος παράγοντας για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης, οπότε προφανώς αποτελεί μονόδρομο η κατασκευή ενός νέου γηπέδου.
Όλοι φυσικά γνωρίζουμε ότι εκείνη η ώρα είναι ακόμη μακρινή. Όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν έρθει, οι υπηρεσίες που θα παρέχονται, η όλη εμπειρία την μέρα του αγώνα, η ομάδα που θα δεσπόζει σε αυτό, όλος ο οργανισμός ΟΦΗ, κάθε άλλο παρά γκρίνια θα επιφέρει για τα «ακριβά διαρκείας» ή για την καθυστερημένη άφιξη στόπερ...