Να κάνει η μάνα.
Τι, δεν παίζουμε την κολοκυθιά;
Ο κόσμος σε αμόκ. Χαμός. Μια ομάδα έδρας, τυχερή που παίζονται τα ματς κεκλεισμένων. Σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση, έχουν φτάσει άπαντες.
Οι ήττες έχουν πολλούς πατεράδες τελικά. Στις νίκες δε μας ενδιαφέρει ποιος έκανε την δουλειά. Στις ήττες όμως, όλοι έχουν κάποιο αποδιοπομπαίο τράγο. Τον γνωστό, το μαύρο πρόβατο του κοπαδιού.
Απολύτως δικαιολογημένο το ψυχολογικό αμόκ. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη. Έχουμε χάσει τον αριθμό πια. Κλείσαμε μια χρονιά ημερολογιακή, ο σβέρκος έχει κατσιάσει από τις σφαλιάρες.
Ξέρετε, εκεί κατά το 70', που η ομάδα έμοιαζε να περνά ένα άνετο μεσημέρι στη Δυτική Ελλάδα, σκεφτόμουν ακριβώς αυτό. Όχι, δε συνηθίζω να σκέφτομαι αρνητικά την ώρα του αγώνα, όχι μόνο του ΟΦΗ, ακόμη και σε ένα απλό ματς που έχω στοιχηματίσει. Μου αρέσει να σκέφτομαι θετικά. Ενδόμυχα όμως, έχει δημιουργηθεί ο φόβος. Περνάμε τρένο από το Αγρίνιο, έξοχη εμφάνιση, αν όμως δε νικήσουμε;
Ένα ματς που πηγαίνει τόσο καλά, που στη μοναδική απειλή που δημιούργησε το διαιτητικό τημ (εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου), ο Σωτηρίου έχει την απάντηση. Γιατί για μένα το πέναλτι είναι ανακάλυψη, καθυστερημένη μάλιστα. Για το VAR θα τα πούμε παρακάτω όμως, ας μη διακόψω τον ειρμό μου.
Ένα ματς που έχει κάνει σεφτέ στα γκολ του με τον ΟΦΗ ο Στάικος, ο ποδοσφαιριστής που αγαπά να κράζει ο κόσμος, έχοντας κάνει ο ίδιος μια έξοχη εμφάνιση (τουλάχιστον για 70 λεπτά), δεν γίνεται να στραβώσει. Γίνεται - γίνεται, που τραγουδούσε ο αδικοχαμένος βάρδος.
Πώς γκέγκεν αυτό; Τι έγινε ρε παιδιά; Ειλικρινά, πριν πιάσουμε τη μεταφυσική, ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε, κάπου 30 ώρες μετά τη λήξη.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει ευθύνη ο Σωτηρίου, μικρότερη ή μεγαλύτερη και στα δυο γκολ.
Στο πρώτο, δεν έχει καλή αντίληψη της πορείας της μπάλας, δεν καθαρίζει την σέντρα-σουτ, πριν πάρει περίεργη και επικίνδυνη τροχιά, μάλιστα μοιάζει να παραπατά, κάνοντας βήματα πίσω, όπως έρχεται η μπάλα. Όπως παραπάτησε και ο Λυμπεράκης, για να σεντροσουτάρει ο επιθετικός.
Στο δεύτερο, το οποίο είναι γκολ τοπικού πρωταθλήματος, δεν υπάρχει επικοινωνία με τα σέντερ μπακ, δεν καθαρίζει την φάση, δεν ορμάει να αρπάξει την μπάλα, αφού τα 3 στόπερ είναι σε άλλη διάσταση. Εκτός τόπου και χρόνου.
Αλλά, για να φτάσουμε ως εκεί, η ευθύνη βαραίνει εξ ολοκλήρου την τεχνική ηγεσία.
Παρακολουθεί τον αντίπαλο τεχνικό, να πετάει ό,τι χαρτί έχει και δεν έχει, στον αγωνιστικό χώρο και η μόνη αλλαγή που γίνεται, είναι στο αριστερό μπακ. Από όπου έρχονται και τα δυο γκολ του Παναιτωλικού. ΄
Έχει πάει το ματς στο 60', στο 70', είναι ρευστό. Ας είμαστε καλύτεροι. Ας δημιουργούμε ευκαιρίες. Για μένα τον άμπαλο, είχε αρχίσει να φωνάζει ότι χρειάζονται αλλαγές.
Ναι, υπάρχουν ελλείψεις. Ναι, δεν έχεις πολλές εναλλακτικές.
Εσύ όμως δε λες, ότι εμπιστευόμαστε όλους τους παίκτες; Δεν έχεις Γιάννου; Βάλε ό,τι έχεις, βάλε φρέσκα πόδια, να κυνηγήσουν τα αντίπαλα στόπερ, να δυσκολέψουν την ανάπτυξη. Κουράστηκε ο Στάικος; Βάλε έναν ξεκούραστο. Έχεις μόνο τον Σουρνάκη; Αυτόν έχεις, αυτόν βάζεις. Αλλιώς, μην τον έχεις αποστολή, αφού δεν τον πιστεύεις. Κάνε μια αλχημεία. Βάλε τον Βαφέα στόπερ και πέρνα πιο μπροστά τον Σελίμοβιτς.
Αυτός ο έρμος ο Σολίς. Δεν;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία. Δεν νοείται να κάνεις αλλαγές, όταν πια είναι αργά, στις καθυστερήσεις. Αυτός που νικάει και θέλει να κρατήσει αποτέλεσμα, κάνει αλλαγές στις καθυστερήσεις, όχι αυτός που κυνηγάει. Δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει και την ποδοσφαιρική σχολή της Κολωνίας, για να το καταλαβαίνεις αυτό.
Προσωπικά, ήμουν από αυτούς που στήριζαν Σίμο, όταν 8/10 κράζανε. Ήξερα, ξέρω, ότι για να χτιστεί κάτι, εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα να ψωνίζεις τα καλύτερα των υλικών, από το τέρμα πάνω ράφι που λένε, χρειάζεται περισσότερος χρόνος, για να δούμε αποτελέσματα.
Άντεχα τις ήττες. Δεχόμουν δικαιολογίες, περιστάσεις, ατυχία.
Εκείνο που δεν αντέχεται όμως, είναι να είσαι στο ίδιο έργο θεατής. Να βλέπεις να γίνονται συνεχώς τα ίδια λάθη. Πολλές φορές, καρμπόν. Copy paste. Π.χ τα γκολ από κόρνερ που δεχτήκαμε με Άρη και Απόλλωνα. Πανομοιότυπα. Γιατί; Δε δουλεύτηκε η φάση στην προπόνηση; Δεν είπε κάποιος, μάγκες, ο παίκτης στο πρώτο δοκάρι, είναι εκεί για να βγει πρώτος στην μπάλα; Δεν μπορείς κύριε Α, να βγεις πρώτος στην μπάλα; Να μπει ο Β ή ο Γ.
Αλλά όχι να φάμε το ίδιο γκολ σε 2 βδομάδες.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μεγαλύτερο και από τις ήττες. Είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Συνεχίζουμε τα ίδια λάθη. Δε βελτιωνόμαστε.
Είναι συμπεριφορά ομάδας, ομάδας προτύπου μάλιστα, όπου οι ποδοσφαιριστές έχουν όλα τα προβλήματα τους λυμένα, ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο, θεωρείται, ή μήπως πια θεωρούνταν, ιδανικές συνθήκες για να παίξει κάποιος ποδόσφαιρο, αυτό που συμβαίνει στο 2ο γκολ;
Οκ, φάγαμε ένα τυχερό γκολ. Τι πάει να πει αυτό. Τελείωσε το ματς; Εμφανίζουμε χαρακτηριστικά ομάδας τοπικού και τρώμε και το 2ο σε χρόνο dt;
Πόσο μάλλον, σε ένα ματς που έπρεπε να είχε τελειώσει από το 60'. Κάνεις το 0-2 και χαίρεται, πάμε για άλλα. Ή μήπως πρέπει να πούμε για την σπατάλη, σύνηθες και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο κι αυτό, των ευκαιριών του πρώτου ημιχρόνου;
Δηλαδή κάνουμε 10 ευκαιρίες, για να βάλουμε ένα γκολ και τρώμε δυο γκολ με μισή ευκαιρία. Ή μήπως δεν είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει αυτό;
Ποιος έχει ευθύνη για αυτό; Εγώ ή ο Σμπώκος;
Ή μήπως χρειάζεται να μιλήσουμε για τη συμπεριφορά του κ.Νέιρα. Του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της ομάδας σε διάρκεια τα τελευταία δυο, δυόμιση χρόνια, αδιαμφισβήτητα. Κάρτα σε κάθε ματς; Μα σε κάθε ματς; Υπάρχει ματς που δεν έχει δεχτεί κάρτα; Γιατί; Γιατί δέχεται κάρτες, μα κυρίως γιατί δε διορθώνεται; Χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης ο κ.Νέιρα; Μήπως εν τέλει όλη η ομάδα χρειάζεται ψυχολόγο;
Σίγουρα πάντως, ο κόσμος οδεύει προς τον ψυχίατρο, αν συνεχιστεί αυτή η εικόνα.
Όσοι πάντως καταλαβαίνουν τον τρόπο που σκέφτεται, που εργάζεται, που σχεδιάζει η ηγετική ομάδα της διοίκησης, γνωρίζουν ότι πολύ δύσκολα θα προχωρήσουν σε αλλαγή προπονητή.
Το κακό όμως είναι, ότι όταν το γυαλί ραγίσει, δεν ξανακολλά. Δεν ξέρω αν ο Σίμος έχει χάσει τα αποδυτήρια, ή αν απολαμβάνει την αμέριστη στήριξη της διοίκησης.
Οφείλουν σίγουρα, να δώσουν απαντήσεις. Να δείξουν περισσότερη εξωστρέφεια. Να εξηγήσουν ακριβώς, χαρτί και καλαμάρι, ποιος είναι ο στόχος για φέτος, για την επόμενη χρονιά, την μεθεπόμενη. Αφού σχεδιάζουν μακροπρόθεσμα, γνωρίζουν. Να το πουν.
Στόχος μας φέτος, είναι να βγουν οι παίκτες. Να φτιάξουμε έναν κορμό, για να μην κάνουμε 10 μεταγραφές κάθε εξάμηνο. Δε μας ενδιαφέρει αν θα βγούμε 6οι ή10οι.
Το πλάνο προβλέπει αυτό, π.χ δημιουργία 3 ενδεκαδάτων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών για φέτος (π.χ, Ουές, Διαμαντής, Μπαλογιάννης), να μπει 1 παιδί από τις ακαδημίες, δε μας ενδιαφέρει αν θα βγούμε έκτοι, όγδοοι ή ενδέκατοι. Αλλά να υπάρξει εξωστρέφεια. Να το πουν. Να εξηγήσουν το πλάνο αναλυτικά. Γιατί προσωπικά, δεν έχω πάρει όλες τις απαντήσεις που θα ήθελα από τις συνεντεύξεις Τύπου. Ας γίνουν πιο αναλυτικοί, πιο περιεκτικοί. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους, θα έπρεπε να κάνουν πιο ενδελεχείς ερωτήσεις!
Γιατί ο κόουτς είπε, ότι ο στόχος είναι να είμαστε καλύτεροι από πέρσι. Δηλαδή 5οι. Αμ δεν είμαστε. Και το χειρότερο είναι ότι δε βελτιωνόμαστε. Συνηθίζουμε στα ίδια λάθη, και εν τέλει, τι γίνεται; Ό,τι χειρότερο. Στασιμότητα, δυσπιστία, απαξίωση. Κανείς δεν το θέλει αυτό.
ΥΓ: Σχετικά με το VAR, για να μην το ξεχάσω. Πηγαίνει ο ελεεινός, γιατί περί τέτοιου πρόκειται, στο VAR ακόμη και για να τσεκάρει το δικό μας γκολ. Που ήταν πιο καθαρό από τα καταγάλανα νερά στα Λιμανάκια, τρώει κάνα 2λεπτο, μπορεί και 3λεπτο. Είμαστε στο 62’, έχει γίνει το «πέναλτι», γιατί περί βουτιάς πρόκειται, του Παναιτωλικού. Όπερ, τα τρία λεπτά που παίχτηκαν, από το 59’ ως το 62’, είναι μη γενόμενα. Αν δηλαδή είχαμε κάνει το 0-2 στην εξέλιξη της φάσης, στο 61', δε θα ακυρώνονταν το γκολ, αφού έχει προηγηθεί πέναλτυ; Τρώει επιεικώς 5 λεπτά να δει την φάση από 56 κάμερες, τριπλά ενσταντανέ, ζουμ ιν, ζουμ άουτ, φόκους πόκους και πλαγίως, για να ανακαλύψει το πέναλτι.
Έχουμε δηλαδή, μέχρι τώρα, σπαταλήσει 7 λεπτά +3 τα ως μη γενόμενα, αυτά που συνεχίστηκε το ματς μετά το πέναλτι. Στο 2ο γκολ του Παναιτωλικού, πάει πάλι στο VAR, τρώει άλλο ένα δίλεπτο. Έχει κάνει 4-5 αλλαγές ο Δέλλας, και άλλες 3 ο Σίμος. Συνολικά 4 διακοπές, για τις αλλαγές, βάλε επιεικώς άλλο ένα τρίλεπτο. Για να βγάλουμε τη σούμα.
2+3+5+2+3=15 λεπτά. Επιεικώς. Άντε δώσε 10, κανείς δεν θα πει τίποτα, τρεις διακοπές VAR και οι αλλαγές. Αλλά όχι και πέντε λεπτά, ΜΗ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕ ΑΛΛΟ.
Γιατί στην … για να μην αρχίσω τους χαρακτηρισμούς, θα πω Ψωροκώσταινα, που ζούμε, βρήκαμε τρόπο να χειραγωγούμε και το VAR. Δουλεύει κατά το δοκούν. Με γνώμονα να εξυπηρετηθούν τα βουβάλια, φυσικά, τι άλλο. Να εξυπηρετήσουμε τους δικούς μας.
Ρε δε βρέχει ρε, ροχάλες τρώτε. Ξεφτιλισμένοι πια.
Προσοχή, δε λέω ότι θα παίρναμε κάτι από το ματς, αν έδινε άλλα 5 ή άλλα 3 λεπτά καθυστερήσεων. Το πιθανότερο, να τρώγαμε και τρίτο, αφού μετά το 1-1 η εικόνα μας ήταν ομάδας συνονθύλευμα. Αλλά όχι να μας κοροϊδεύουν έτσι, μπροστά στα μούτρα μας. Ας κρατάνε τα προσχήματα τουλάχιστον…
ΥΓ2: Και κάτι ακόμη, καθώς πέρασα μια ανάγνωση - διόρθωση το άρθρο. Πόσο επηρεάζεται ψυχολογικά μια ομάδα, όταν ακόμη και το καθαρότερο γκολ, ελέγχεται από το VAR; Πόσο κόβει την ορμή της κάτι τέτοιο; Πόσο επηρεάζεται μια ομάδα, όταν συνεχώς αδικείται από το VAR, έχοντας χάσει 5 θέσεις στην κατάταξη; Ή όταν βλέπει τις δικές της φάσεις να παραβλέπονται…
Τελικά, σίγουρα χρειάζεται ψυχολόγο η ομάδα. Μαζί με το γυμναστή βέβαια. Γιατί να έχεις άπειρο προπονητή, μπορεί να διορθωθεί. Αν όμως έχεις άπειρο γυμναστή, θέτοντας σε κίνδυνο τους ποδοσφαιριστές, τότε σίγουρα εγκληματείς!
