ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
17/03/2021 - 12:00

Ο απολογισμός της regular season του ΟΦΗ

Aν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, ευτυχώς δε φάγαμε περισσότερα στο Βικελίδης και καταρρακωθούν (;) ψυχολογικά «τα παιδιά».

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Μύρων Κανάκης
Όσο και να ήθελες να βρεις κάπου να πιαστείς, ακόμη και ο πιο αισιόδοξος, δεν περίμενε να πάρουμε κάτι εκεί.

Αλλά η ουσία είναι ότι η ομάδα θέλει πολλή δουλειά. Την οποία καλείται να κάνει ο Κόκος, έχοντας τις ευχές και τις προσευχές όλων των Ομιλιτών μαζί του. Δουλειά στη δημιουργία, στην εκτέλεση, πόσο μάλλον στην αμυντική λειτουργία. Αν προσθέσουμε την κακή φυσική κατάσταση και την ακόμη χειρότερη ψυχολογία, καταλαβαίνουμε όλοι τι βουνό πρέπει να ανέβουμε.

Ας χρησιμοποιώ το τετριμμένο, λέγοντας ότι χρειάζεται ο Νιόπλιας ένα μαγικό ραβδάκι, για να αλλάξει εικόνα η ομάδα. Σήμερα όμως, αποφάσισα να κάνουμε μια μίνι ανασκόπηση της regular season, ψάχνοντας τα αιτία για όσα ζήσαμε μέχρι σήμερα και πώς φτάσαμε μέχρι εδώ.

Από την έναρξη της σεζόν, ύστερα από μια μικρή διακοπή, ελλιπή προετοιμασία και την απουσία του κόσμου από τα γήπεδα, προμηνύοταν μια δύσκολη χρονιά. Αν προστεθούν οι σημαντικοί τραυματισμοί του Βαζ, μα κυρίως του Τσιλιανίδη, το ολοκαίνουριο ρόστερ, αλλά και την ξαφνική αποχώρηση του Φιγκεϊρέντο, όλα γίνονταν δυσκολότερα.

Πολλοί, μεταξύ των οποίων και εγώ, προτιμώντας συνειδητά την αισιόδοξη οπτική, πιστεύαν ότι οκ, θα είναι μια αδιάφορη χρονιά, εκεί μεταξύ 7ης και 10ης θέσης, όπου κυρίαρχος στόχος θα ήταν το χτίσιμο της ομάδας, ώστε την επόμενη χρονιά να επιστρέψει σε υψηλά στάνταρ.

Ας πιάσουμε όμως ένα-ένα τα ματς, προσπαθώντας να παραμείνουμε λακωνικοί:

ΟΦΗ - Παναιτωλικός 1-1: Όσοι παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά κύπελα, ξέρουν ότι δύσκολα μια ομάδα θα πάρει αποτέλεσμα, πριν από ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό ματς. Δεν αναφέρομαι φυσικά στα τοπ κλαμπς που πρωταγωνιστούν, ούτε σε ομάδες από τα κορυφαία πρωταθλήματα, που το φθινόπωρο βρίσκουν εύκολους αντιπάλους. Το Χ με τον Παναιτωλικό θεωρείται φυσιολογικό, εξαιτίας του ευρωπαϊκού ματς λοιπόν.

Λαμία - ΟΦΗ 1-2: Ήταν ένα ματς που άφηνε πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Πήραμε ένα ματς, χωρίς να είμαστε σούπερ. Στο Ηράκλειο το έχουμε ξανακάνει. Εκτός, όχι και τόσο.

ΟΦΗ - Ατρόμητος 2-2: Για τα δεδομένα της εποχής, η ομάδα ήταν καλή. Ανέτρεψε το σκορ, είχε το ματς, αλλά ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει στο φινάλε, μας στέρησε δυο βαθμούς. Νομίζω ότι φωνάζουμε για ένα πέναλτι σε αυτό το ματς, μεταξύ δυο αντιπάλων που είχαν στόχο την πρώτη εξάδα. Το γκολ όμως στις καθυστερήσεις, μας πλήγωσε.

ΠΑΟΚ - ΟΦΗ 3-0: Πάμε στην Τούμπα και κάνουμε για 60 λεπτά την καλύτερη εμφάνιση εκεί, των τελευταίων χρόνων. Ένα τραβηγμένο πέναλτι και δυο χαζά γκολ, ιδίως το τρίτο, ανεβάζουν την ταρίφα. Εκείνο το τρίτο χαζό γκολ, έπρεπε να χτυπήσει καμπανάκια. Και για την χαζομάρα, αλλά και για τη νοοτροπία, έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα. Έγινε. Άλλο το 2-0, άλλο το 3-0, ψυχολογικά.

ΟΦΗ - ΠΑΟ 2-2: Για 3-1 το ματς και λίγα λέω. Σπατάλη ευκαιριών με το τσουβάλι, δεν τελειώσαμε το ματς όταν έπρεπε. Πάλι ισοφάριση στις καθυστερήσεις, πάλι κακώς κατακυρωμένο γκολ, πάλι πεταμένοι βαθμοί.

Τρίπολη - ΟΦΗ 1-0: Κι άλλοι πεταμένοι βαθμοί. Πάλι σπατάλη ευκαιριών, πάλι διαιτητικό σφάλμα. Τα καμπανάκια έπρεπε να είχαν ήδη γίνει κουδούνες.

ΑΕΚ - ΟΦΗ 2-1: Μια από τα ίδια. Προηγηθήκαμε, χάσαμε ευκαιρίες να ανεβάσουμε το σκορ, ώσπου ξαφνικά αρχίσαμε να οπισθοχωρούμε. Με τα σχετικά κουκούτσια για την ΑΕΚ, μηδέν εις το πηλίκον. Κι όμως, έστω ένα Χ ήταν εφικτό.

ΟΦΗ - ΟΣΦΠ 0-2: Συνεχίζεται το δύσκολο πρόγραμμα, με 5 ματς απέναντι σε ομάδα πλέι οφ, πόσο μάλλον με την καλύτερη ομάδα φέτος. Ας μην εξετάσουμε το πώς έγινε (μπάτζετ, ρόστερ κλπ), δεν περίμενες και πολλά, ένα φυσιολογικό 0-2, πάμε για άλλα.

Βόλος - ΟΦΗ 1-4: Το καλύτερο φετινό ματς. Ο Βόλος με πολλές απουσίες και λόγω κόβιντ, μια κόκκινη νωρίς υπέρ μας, μπήκαν οι φάσεις και βγήκε ένα εύκολο διπλό.

ΟΦΗ - ΠΑΣ 2-1: Ακόμη ένα ματς που κερδίζουμε, χωρίς να είμαστε ιδιαίτερα καλοί. Όμως, ομάδα που κερδίζει ακόμη και με μέτρια εμφάνιση, δείχνει μέταλλο. Αυτό είναι το θεώρημα. Τα θεωρήματα όμως, χρειάζονται πάντα αποδείξεις. Μήπως άραγε υπήρξε εφησυχασμός, πιστεύοντας ότι μπορούμε να χτυπήσουμε play offs, παρουσιάζοντας σε γενικές γραμμές καλά στοιχεία;

ΟΦΗ - Απολλών 0-2: Όχι κουδούνες, οι καμπάνες του Αγίου Μηνά έπρεπε να αρχίσουν να χτυπάνε. Σπατάλη ευκαιριών, δυο τεράστια λάθη στην άμυνα, δυο τεμάχια και «τι έγινε ρε παιδιά;». Δυο-τρεις φάσεις ο Απόλλων, δυο γκολ, με κακή αμυντική λειτουργία, αλλά και νοοτροπία.

ΑΕΛ - ΟΦΗ 0-1: Χωρίς καμμιά σπουδαία εμφάνιση, τρίποντο απέναντι σε μια κάκιστη ομάδα. Όλα δείχνουν ξανά ότι πάμε σε μια αδιάφορη χρονιά, άντε το πολύ να παλέψουμε για play off.

ΟΦΗ - Αρης 0-3: Παρέλαση για τον Άρη στο Γεντί, σε ένα ματς με πολλές απουσίες για μας, που δε χτυπήσαμε καθόλου. Ο Άρης σε φουλ φόρμα, εμείς κομψί - κομψά, αλλά τέτοια παρέλαση, δεν προκάλεσε προβληματισμό;

Β' Γύρος

Παναιτωλικός - ΟΦΗ 2-1: Επιστροφή στις αυτοκτονικές τάσεις. Καλύτεροι σε όλο το ματς, κανονικά για υγιεινό περίπατο, δυο χαζομάρες - ξανά - αμυντικές, μας αφήνουν με άδεια χέρια. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος σε τερέν βούρκο.

ΟΦΗ - Λαμία 2-0: Καλή και δίκαιη νίκη, τίποτα δεν προμήνυε τη λαίλαπα που θα ακολουθήσει.

Ατρόμητος - ΟΦΗ 0-0: Το Χ στο Περιστέρι θεωρείται ένα καλό αποτέλεσμα. Όταν όμως έχεις αδικήσει τον εαυτό σου, δεν μπορεί να θεωρείται τέτοιο. Σπατάλη ευκαιριών, παιδαριώδη σφάλματα στην ημερήσια διάταξη.

ΟΦΗ - ΠΑΟΚ 0-3: Κάκιστη εμφάνιση, περίπατος για τον ΠΑΟΚ. Είχε ήδη σχηματιστεί μια κακή νοοτροπία, δεν ξέρω αν οφείλεται στον προπονητή ή το κάνουν αυτοβούλως οι ποδοσφαιριστές. Αυτή η νοοτροπία του «δε χτυπάμε το ματς», «δεν μπορούμε να πάρουμε κάτι από αυτό το ματς» είναι προσβλητική για όλο το ποδοσφαιρικό τημ, μα κυρίως για την ιστορία και τον κόσμο της ομάδας.

ΠΑΟ - ΟΦΗ 2-0: Τσάμπα ήττα ξανά. Χαζό γκολ στο ξεκίνημα, υπεροχή μετά, ευκαιρίες, και ένα δεύτερο γκολ να μας τελειώσει στο τέλος. Άλλο ένα ματς που δεν πήραμε τίποτα, που αδικήσαν τους εαυτούς τους οι ποδοσφαιριστές. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση όμως. Οι καμπάνες που λέγαμε, έπρεπε να είχαν γίνει κανονιοβολισμοί.

ΟΦΗ - Τρίπολη 0-1: Τα λουριά έπρεπε να είχαν σφίξει από αυτό το ματς. Για άλλη μια φορά, φλυαρία και λάθη στην άμυνα, το λες και κακή νοοτροπία, έφεραν την ήττα.

ΟΦΗ - ΑΕΚ 0-2: Ξανά η κακή νοοτροπία, που εμφανίζαμε απέναντι στους μεγάλους. Νίκη χωρίς να ιδρώσει για τη ΑΕΚ, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

ΟΣΦΠ - ΟΦΗ 3-0: Πέρυσι μπορεί και να ήμασταν η καλύτερη ομάδα που πέρασε από το Καραϊσκάκη. Τους πιέσαμε, αξίζαμε κάτι παραπάνω. Φέτος, βγάλαμε την υποχρέωση. Άνευ αγώνος, που λέμε.

ΟΦΗ - Βόλος 1-2: Ο ΟΦΗ είναι ήδη βαριά άρρωστος. Σε ένα κομβικό ματς εμφανίζεται κατώτερος των περιστάσεων. Κάκιστη εμφάνιση, ανάλογο αποτέλεσμα. Καμπάνες, κουδούνες, κανονιές και ανατινάξεις; Όχι. Συνεχίζουμε, ενώ μοιάζουμε να οδεύουμε στον γκρεμό, με το ίδιο πλάνο.

ΠΑΣ - ΟΦΗ 1-0: Φασολάδα νερόβραστη, χωρίς λάδι, χωρίς ντομάτα. Σαν κι αυτές που μας τάιζαν Μεγάλη Παρασκευή στο στρατό. Εμφάνιση Μεγάλης Παρασκευής, δηλαδή.

Απόλλων - ΟΦΗ 2-1: Kαλή εμφάνιση, σε ένα ματς για 0-3. Καταφέρνεις να χάσεις ένα ματς κατάδικό σου, πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για must win.O προπονητής μοιάζει να έχει χάσει την μπάλα, τα αποδυτήρια, τα αβγά και τα πασχάλια. Κι όμως συνεχίζει.

ΟΦΗ - ΑΕΛ 2-3: Μετά από καιρό, καταφέρνουμε να προηγηθούμε. Όμως εμείς μοιάζουμε με το Λύκειο των Ελληνίδων, απέναντι σε Κομάντο. Βάλε κάνα δυο σφυριγματάκια που πήρε ο συνήγορος του Λιγνάδη, βάλε την κακή νοοτροπία μας, τον κακό μας τον καιρό, χαίρετε. Τρεχάτε ποδαράκια μου.

Αρης - ΟΦΗ 1-0: Ένα ματς που και τον Πέπε να είχες στον πάγκο, τον Γκουαρντιόλα ντε, δε νομίζω να μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Η ομάδα δε θέλει απλώς δουλειά. Θέλει ριζική αναμόρφωση. Κυρίως σε νοοτροπία και αγωνιστική συμπεριφορά. Και σε φυσική κατάσταση, και σε ψυχολογία.

Φτάσαμε λοιπόν μετά από όλα αυτά, να βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Θέλω να πιαστώ από τα λόγια και την πίστη του Νιόπλια, ώστε να τα θυμόμαστε αυτά το καλοκαίρι και να γελάμε, έστω πικρόχολα.

Μια χρονιά που θα μπορούσε να είχε πάει πολύ καλύτερα, αν αναλογιστούμε τους βαθμούς που πετάξαμε μόνοι μας, ή ακόμη, χωρίς να πιανόμαστε από αυτούς, χάνοντας το δάσος για το δέντρο, εξαιτίας της διαιτησίας. Μόνοι μας πάντως, χάσαμε περισσότερους.

Με πρόχειρους υπολογισμούς, πάνω από 15 βαθμούς. Φορώντας τα ομαδικά μου γυαλιά, αν θέλετε.

Πληρώνουμε όμως τα λάθη στο ρόστερ, αφού αντικαταστάτης του Φιγκεϊρέντο, κι ας μην έβαζε 10-12 γκολ, ας έβαζε 5, δε βρέθηκε ποτέ. Αντικαταστάτης του καλού Σεμέντο, επίσης. Του Τσιλιανίδη. Του Ναμπί.

Άλλοι ποδοσφαιριστές φάνηκαν καταπονημένοι και κορεσμένοι. Δε θα σταθώ σε ονόματα, όχι σήμερα. Μετά τα play out.

Πληρώνουμε, ίσως παραπάνω από όλους, την απουσία του κόσμου. Ομάδες όπως π.χ ο Βόλος, η Τρίπολη, ο Ατρόμητος, ο Απόλλων, είτε παίζουν κεκλεισμένων είτε με κόσμο, μικρή διαφορά. Ομάδες όπως εμείς, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, οι υπόλοιποι "μεγάλοι", βάλε και την ΑΕΛ, επηρεάζονται περισσότεροι. Άρης και Ολυμπιακός αντεπεξήλθαν κάνοντας ανταγωνιστικές ομάδες, με βάθος. Όλοι οι υπόλοιποι εμφανίστηκαν χειρότεροι.

Πληρώνουμε την κακή συγκυρία, για ριζική αναδιάταξη του ρόστερ. Χωρίς να υπάρχει επαρκής χρόνος για σωστή προετοιμασία, πώς μπορείς να χτίσεις μια ομάδα σχεδόν από την αρχή;

Πληρώνουμε τα λάθη στην αποκατάσταση. Κραυγαλέα τα παραδείγματα Νέιρα, Τσιλιανίδη, αλλά και Ντε Γκουζμάν.

Πληρώνουμε αν θέλετε το μπουρδούκλωμα της ομάδας, εξαιτίας της αλλαγής διάταξης. Έχω γράψει ήδη 3 φορές, ότι αφού ευαγγελιζόταν για ένα σύστημα από τις ομάδες Κ, μέχρι την πρώτη, γιατί κολλήσαμε στα 3 στόπερ; Καλά όταν παίζεις με ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ, να δώσεις βάρος στην αμυντική λειτουργία με περισσότερα στόπερ. Μα με τη ΑΕΛ και τον Απόλλωνα, ποια λογική το λέει; Ιδιαίτερα όταν δεν έχεις πάρει αποτέλεσμα με αυτό το σύστημα και επιμένεις στα ίδια.

Πληρώσαμε την κακή ψυχολογία που κατάκλυσε την ομάδα, ιδιαίτερα μετά την τριάδα αγώνων του α γύρου με Ατρόμητο, ΠΑΟ και Τρίπολη, συνεπικουρούμενη από τον τρόπο που ήρθε η τριάρα στην Τούμπα. Κακή ψυχολογία, που δεν γύρισε ποτέ.

Πληρώσαμε την κακή νοοτροπία. Τη σπατάλη ευκαιριών, τα παιδαριώδη λάθη στην άμυνα. Λάθη επαναλαμβανόμενα. Σχεδόν σε κάθε αγωνιστική.

Πληρώνουμε την εμμονή στον προπονητή. Ναι, να τον στηρίξουμε, ναι δεν είναι σωστό να αλλάζεις προπονητή μεσούσης της σεζόν. Όταν όμως δεν υπάρχει η παραμικρή αντίδραση στα χαστούκια, όταν δεν υπάρχει βελτίωση σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού, όταν έχεις 9 ήττες στην σειρά, δε σου μένει κάτι άλλο. Θυμίζω, κάναμε 600 λεπτά να σκοράρουμε ένα διάστημα. Παίζαμε δηλαδή 10 ώρες, γκολ δε βάλαμε.

Πληρώνουμε την απουσία χειμερινών μεταγραφών. Πήραμε ένα σέντερ φορ μόνο, που κι αυτός παλεύει, αλλά έχει να κάνει τελική από το εντός με τον Βόλο. Δεν φταίει μόνο αυτός, βέβαια. Όλη η αγωνιστική λειτουργία ευθύνεται.

Πληρώνουμε, αν θέλετε, την αγάπη που περιβάλει, το άψογο εργασιακό περιβάλλον που παρέχει, η διοίκηση στους παίκτες. Γιατί από τους μακροχρόνια τραυματίες, μόνο ο Τσιλιανίδης είναι κομβικός ποδοσφαιριστής. Μπορούσαμε να βρούμε καλύτερους από τον Βαζ, τον Σακόρ, τον Ναμπί, ακόμη. Προτιμήσαμε να στηριχτούμε και να στηρίξουμε αυτούς. Το λες και το σωστό. Αλλά όχι αρκετό. Λύσεις τύπου Βίκτορ, που πόσο τελικά μας έλειψε φέτος, έπρεπε να υπάρχουν στις χειμερινές μεταγραφές.

Πλέον, όλο το θετικό κάρμα όλου του οργανισμού, όλου του κόσμου, είναι με τον Νίκο Νιόπλια και τους παίκτες του. Χρειάζεται ένα θαύμα; Ελπίζω όχι. Ελπίζω να τα κάνουν, επιτέλους, σωστά όλα και η σωτηρία να έρθει πολύ πιο εύκολα από ό,τι σήμερα πιστεύουμε.

Άλλωστε, η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Εκτός και αν είναι η πεθερά σου…
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr

Oficrete