Τι να πεις και τι να γράψεις. Στο ίδιο έργο θεατές. Έγινε πέρσι, έγινε στον α’ γύρο, έγινε στην Τρίπολη, έγινε στην Τούμπα, έγινε στο Ηράκλειο με τον ΠΑΟ, έγινε ελαφρώς και στο Αγρίνιο όπου σταθήκαμε, περισσότερο στα δικά μας λάθη, αλλά και εκεί η διαιτησία ήταν καταλυτική!
Είναι γνωστό, είναι πασιφανές και μόνο αδαείς ή όλοι εκείνοι που ανήκουν σε κάποιο payroll, δεν αναγνωρίζουν πια τη μαφία του ποδοσφαίρου.
Μαφία με πολλές φατριές και τα αντίστοιχα τσιράκια. Ο ΟΣΦΠ, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, είναι γνωστές αυτές οι φατριές. Είναι αυτοί που θα πάρουν τα σφυρίγματα, θα ωφεληθούν. Ελέγχουν τα ΜΜΕ, κατ’ επέκτασιν και την αποχαυνωμένη ελληνική γνώμη.
Ποσώς τους ενδιαφέρει το άθλημα, το ίδιο το προϊόν. Τους ενδιαφέρει το μαγαζί τους.
Αναρωτιέται όμως κανείς, πώς μπορεί ένα μαγαζί να επιβιώσει, ή έστω να αναπτυχθεί όταν πια δε θα υπάρχουν πελάτες, για να αγοράσουν το προϊόν που προσφέρει.
Στρουθοκαμηλίζουν αέναα, ακόμη και αν τα χαστούκια που δέχονται εκτός συνόρων, όπου δεν μπορούν να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης, έρχονται σβουριχτά κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα το ελληνικό ποδόσφαιρο να κατρακυλά.
Έφτασαν στο σημείο να χειραγωγήσουν ακόμη και το VAR, την τεχνολογία εκείνη που ήρθε εσχάτως στο ποδόσφαιρο, για να το κάνει πιο δίκαιο. Μοιράζουν τα κουκιά κατά το δοκούν, πετώντας κάνα ξεροκόμματο στα σκυλιά τους, στα τσιράκια τους.
Αυτοί, κακομοίρηδες, ακαμάτηδες, κουνάν την ουρά τους, ευχαριστημένοι, και αποδεχόμενοι μια τέτοια κατάσταση. Γνωστά ποια είναι τα κακορίζικα, είναι τόσα πολλά εξάλλου. Ο Ατρόμητος, η Χαλκηδόνα για να μην ξεχνιόμαστε, ακροβατεί συχνά ανάμεσα σε φατρίες, προσπαθώντας να ωφεληθεί. Η Τρίπολη ένα ακόμη. Αλλά ακόμη και ομάδες με λαό και ιστορία, όπως ο ΠΑΟ και ο Άρης ανήκουν σε αυτήν την συνομοταξία,
Πόσο μάλλον άλλες μικρότερες, ο Βόλος, Πύδνα Κίτρους πως την είπαν, αυτοί ντε που αγόρασε ισπανικό fund (κλαίνε και οι ρέγγες), ο Παναιτωλικός, ο Απόλλωνας.
Μια που είπα Απόλλωνας. Έτυχε να παρακολουθήσω, καλά όχι με τόσο προσήλωση, στον υπολογιστή ήμουν με ανοιχτή τηλεόραση, το ματς της προηγούμενης αγωνιστικής του Απόλλωνα με τον ΠΑΟ. Αν μιλάμε για σφαγή στο Περιστέρι, εκεί έγινε ολοκαύτωμα. Δύο πέναλτι και ένα γκολ του Απόλλωνα πήρε πίσω, χώρια την κόκκινη στο πρώτο πέναλτι. Έτσι, για να καταλάβουμε πώς είναι ο ΠΑΟ πιο ψηλά από εμάς στη βαθμολογία, η κάποτε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας (όσο και αν δεν την συμπαθούμε) κατάντησε τσιράκι της πιο μισητής για τους οπαδούς της φατριάς. Ούτε ματς δεν θα ‘χαν παίξει ακόμη, αν ήταν στην κατηγορία που έπρεπε να βρίσκονται. Ή να θυμηθούμε τα περσινά καλλιμέντα, όπου γύρω στον Νοέμβρη είχε 9 γκολ με 8 πέναλτι. Κλαυσίγελος.
Θα σταματήσω εδώ, πριν γίνω πιο αιχμηρός και μας ψάχνει κανάς εισαγγελέας. Οι εποχές είναι περίεργες, όσο η δημοκρατία νοσεί, όπως νοσεί και η δικαιοσύνη, με τα γνωστά αποτελέσματα για τη χώρα. Θα μου πεις και ο διαιτητής τι είναι. Ο δικαστής του παιχνιδιού, που οφείλει να αποδώσει δικαιοσύνη. Σιγά, μη γελάτε δυνατά, θα ξυπνήσουν οι γειτόνοι… Όπως νοσεί λοιπόν η ελληνική δικαιοσύνη, οι δικαστές του αγωνιστικού χώρου, είναι αρρωστημένα άρρωστοι. Με αποτέλεσμα να την πληρώνει το ίδιο το παιχνίδι, το προϊόν, που σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα έπρεπε να προσφέρει σε πολυποίκιλα επίπεδα στο κοινωνικό σύνολο. Τα χούμε πει και τα 'χουμε ξαναπεί.
Πάμε στο ματς, όπου οφείλουμε να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Μετά το ματς στο Αγρίνιο βγήκε η πριονοκορδέλα, όμως οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι.
Άψογο στήσιμο ομάδας, σε τακτικό και τεχνικό επίπεδο, αλλά και σε πρόσωπα. Σωστές αλλαγές στο σωστό timing, σωστές εσωτερικές αλλαγές, σωστό και άρτιο ματς. Ακόμη και με την κόκκινη, σωστές κινήσεις. Κρίμα και άδικο που η διαιτησία θες, η κούραση θες, η ατυχία, δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε ένα τρίποντο, που θα είχε την σφραγίδα του Γιώργου Σίμου και του επιτελείου του, φυσικά.
Βλέπετε, χάζεψα λίγο σόσιαλ, στο ημίχρονο, περιμένοντας να περάσει το τεταρτάκι της ανάπαυλας. Το τι είδα από τους προπονητές του facebook, να γράφεται πριν αρχίσει το ματς, δε συμμαζεύεται. Τα ήξεραν όλα. Ποιος ποδοσφαιριστής είναι σε καλύτερη κατάσταση, ποιος δεν είναι κουρασμένος, ποιος θα βάλει το γκολ. Κανένας δε σκέφτηκε ότι ήταν το 3ο ματς σε μια βδομάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έτρεξαν να ισοπεδώσουν, σχολιάζοντας πριν ακόμη αρχίσει το ματς. Ίσως κάποιοι μάλιστα εύχονταν να χάσουμε, για να αποδειχτεί πως είχαν δίκιο.
Παρόμοιο περιστατικό, στην οφλάιν ζωή έζησα την επαύριο του Αγρινίου. Σε κεντρική πλατεία του Ηρακλείου, συνάντησα ένα γνωστό, παρέα με ένα δημοσιογράφο και 2-3 άτομα. Αυτοί τα έχωναν στον Σίμο. Τον έθαβαν, μπορώ να πω. Κόλλησα στην παρέα κι έτσι στην πορεία έμαθα ότι από αυτούς που έθαβαν τον κόουτς, οι δυο ήταν Παναθηναϊκοί και ο άλλος ΑΕΚτζής. Έφυγα πριν ανάψουν για καλά τα αίματα, τσαγκαροδευτεριάτικα.
Αυτά τα αναφέρω, για ένα κυρίως λόγο. Ο κόουτς φαντάζομαι, χωρίς να γνωρίζω, ότι έζησε μια ιδιαίτερη, ίσως και δύσκολη περίοδο της ζωής του, τις προηγούμενες εβδομάδες. Εκείνες πριν τον τοκετό της συζύγου του. Νομίζω πως είναι εύλογο, άνθρωπος είναι και αυτός, το μυαλό του να βρίσκεται περισσότερο στην οικογένειά του, παρά στο επάγγελμά του. Δικαιολογημένα λοιπόν, μπορεί να έκανε κάποια λάθη μικρά ή μεγαλύτερα. Μπορεί και να μην έκανε. Όμως, αν τα έκανε, είναι τελείως ανθρώπινο και κατανοητό. Ας μην είμαστε λοιπόν ισοπεδωτικοί. Κανείς δε θέλει να κάνει λάθη στη δουλειά του, κάθε επαγγελματίας προσπαθεί για το καλύτερο. Καμμιά φορά, αυτό δεν έρχεται.
Η οξυδέρκεια είναι να το αντιλαμβάνεσαι και να διορθώνεσαι. Να του ζήσουν λοιπόν τα διδυμάκια και να τα δει όπως ποθούν εκείνα, κι όχι όπως ποθεί αυτός, που λανθασμένα εύχονται πολλοί.
Ανεβασμένος όπως είναι τώρα, να κάνουμε μια νίκη, που την ποθούμε εμείς τόσο πολύ. Με το βουβάλι του βορρά, το νέο κατεστημένο, ή και συν-κατεστημένο. Όση ποιότητα και αν έχουν, νομίζω πως την Κυριακή είναι η ευκαιρία να κάνουμε μια νίκη με δαύτους, που την ψάχνουμε τόσο πολύ και τη χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο.
Κάτι ακόμη, που πηγάζει από το ματς του Περιστερίου, ίσως και από προηγούμενα, είναι το θέμα Νέιρα. Όχι τόσο εξαιτίας της χαμένης ευκαιρίας στις καθυστερήσεις, αλλά γιατί νομίζω πως μοιάζει επηρεασμένος εσχάτως. Η αναίτια 2η κίτρινη δυο ματς πριν, η γενικότερη παρουσία του, γνωρίζοντας πως ο Χουάν είναι ένας παίκτης ψυχολογίας, μοιάζουν να οφείλονται στο θέμα του συμβολαίου του. Εννοείται πως είναι υπερπολύτιμος και θα πρέπει να τελειώνει το θέμα, τάχιστα. Αρκεί να μπει μια παράμετρος, που θα ωφελήσει τον ίδιο και την ομάδα. Τη μείωση ή και ελαχιστοποίηση των χαζών, αναίτιων, κίτρινων καρτών που δέχεται, με αποτέλεσμα να λείπει από πολλά ματς. Ο καλός Νέιρα, είναι ένας παίκτης που δε βρίσκεται εύκολα και πρέπει το θέμα τάχιστα να τελειώσει, τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη.
Τέλος, αξίζει να σταθούμε στη νουβέλ βαγκ του ΟΦΗ. Αν και το πλάνο της ομάδας προβλέπει να είμαστε μια ομάδα, με συνεχή παρουσία νουβέλ βαγκ, βάζοντας ταλαντούχους ποδοσφαιριστές συνεχώς στο ρόστερ, ήδη έχουν φανεί τα πρώτα παραπάνω από ενθαρρυντικά δείγματα. Ο Ουές, ο Διαμαντής, έχουν από νωρίς καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους. Ο Λυμπεράκης, ο Βαφέας, ο Γρίβας, αλλά ακόμη και οι εμπειρότεροι πια Στάικος, ο Τσιλιανίδαρος, που δεν τους πήραν και τα χρόνια, καταδείχνουν αυτό που γίνεται, αυτό που δημιουργείται. Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα συνεχίσουν στον ΟΦΗ τα επόμενα χρόνια, δεν ξέρω πόσοι από αυτούς θα χτυπήσουν την πόρτα της Εθνικής, με τον καιρό. Ξέρω όμως ότι ήδη δημιουργείται ένας κορμός, που θα ανεβάσει την ομάδα επίπεδο. Μάλλον επίπεδα. Ας έχουμε πίστη, ας τους αγκαλιάσουμε, γιατί σίγουρα με αυτό το πλάνο, το μέλλον προβλέπεται περισσότερο από ευοίωνο.
Πού να αρχίσουν να μπαίνουν στο ρόστερ και Κρητικόπουλα. Το Γεντί Κουλέ δε θα μας χωράει πια…
