Ξεκινώντας από την ευρωπαϊκή, το γεγονός ότι θεωρήθηκε η καλύτερη, δε σημαίνει ότι είναι και εύκολη. Αποφύγαμε τη μεγαλύτερη ομάδα της Ρουμανίας, καθώς και μια καλή ισπανική ομάδα. Αντιλαμβάνεται ακόμη και ο τελευταίος ποδοσφαιρόφιλος, πόσο δύσκολο είναι για μια, πέρα των καθιερωμένων, ισπανική ομάδα να βγει Ευρώπη, οπότε ο Απόλλων Λεμεσού ήταν ό,τι καλύτερο. Μας έκατσε και το εντός, οπότε μεγάλωσαν κάπως οι πιθανότητες. Αν γινόταν με παρουσία κόσμου, ίσως αυτές να έφταναν στο 50-50. Αν όμως γινόταν με διπλά ματς με παρουσία κόσμου, ο Απόλλων θα ήταν το φαβορί.
Όπως είναι και τώρα, άλλωστε. Εμπειρότατη ομάδα στην Ευρώπη, με συνεχείς παρουσίες στους ομίλους, έχοντας κοιτάξει στα μάτια, έχοντας πάρει αποτελέσματα απέναντι σε πολύ μεγάλες ομάδες. Είμαστε τυχεροί, γιατί βρίσκεται σε περίοδο ανανέωσης, έχει όμως ήδη περισσότερα ματς στα πόδια του, δείχνει να έχει ρολάρει καλύτερα, βρίσκοντας ρυθμό. Είναι όμως ένα μονό ματς. Αυτό σημαίνει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας, είναι σε τι κατάσταση θα βρεθούν τα ατού των δυο ομάδων, ποιος θα κερδίσει περισσότερες προσωπικές μονομαχίες και θα έχει καθαρό μυαλό ανασταλτικά, δημιουργικά, εκτελεστικά. Το γεγονός ότι ο αντίπαλος έχει περισσότερους αγώνες, τον βοηθά να έχει καθαρότερο μυαλό, να λειτουργεί περισσότερο αυτοματοποιημένα και μηχανικά, όποτε άλλος ένας λόγος που o Aπόλλων είναι το φαβορί.
Τα φαβορί, όμως, υπάρχουν για να σπάνε. Οφείλουμε να εξαντλήσουμε τα περιθώρια μας, είναι θετικό ότι εμείς θα «διαβάσουμε» καλύτερα τον Απόλλων, κυρίως εξαιτίας του Παπαπαναγή, αλλά και από τους αγώνες που έχουν δώσει. Οι πιθανότητες που θα δώσω, είναι 40-60 για τους Κύπριους αδελφούς, ίσως και 35-65, κάνοντας τα ανάλογα βουντού για να σπάσει το φαβορί.
Γεγονός σίγουρα είναι, ότι αν καταφέρουμε να περάσουμε, το επόμενο ματς φαντάζει πιο εύκολο, αν και πρόκειται για εντελώς, τουλάχιστον για εμάς, άγνωστους αντιπάλους. Αλλά, φερστ θινγκς φερστ, ας περάσουμε με το καλό στις 17, και μετά εξετάζουμε τον αγώνα της 24ης Σεπτέμβρη. Να μην ξεχάσω, βέβαια, να εγκαλέσω τις αρμόδιες αρχές να πράξουν τα δέοντα, ώστε το Παγκρήτιο να κριθεί ικανό να φιλοξενήσει ευρωπαϊκό αγώνα, είτε φέτος, αν κάνουμε την υπέρβαση, είτε στο άμεσο μέλλον. Οφείλουν άπαντες, από την Περιφέρεια, έως τον Ηρακλειώτη, Ομιλίτη Υπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, να διορθώσουν το πρόβλημα, που αποτελεί ντροπή για όλη την Κρήτη.
Ελληνικό πρωτάθλημα
Μπορώ να πω, ότι και εδώ η κληρωτίδα μας έκανε χατίρι. Εντός έδρας με ένα βατό αντίπαλο, 5-6 μέρες πριν το ευρωπαϊκό. Αποφύγαμε το ταξίδι, κερδίζοντας μέρες ξεκούρασης και προετοιμασίας. Βέβαια, όσοι παρακολουθούν ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και διεθνείς διοργανώσεις, αντιλαμβάνονται ότι πριν από ένα ευρωπαϊκό ματς, συχνά τα φαβορί γκελάρουν. Είτε αυτά λέγονται Μπάγερν και Γιουβέντους, είτε Γιουνγκ Μπους και Κοπεγχάγη. Οπότε, το λέω μια βδομάδα πριν, ας μην φέρουν κάποιοι την καταστροφή αν δεν κερδίσουμε τον Παναιτωλικό. Είναι λογικό, να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού το προσεχές ευρωπαϊκό. Υποσυνείδητα, οι ποδοσφαιριστές να θέλουν να προστατέψουν τον εαυτό τους, ώστε να μην χάσουν το μεγάλο ματς της χρονιάς. Δεν προκαταβάλλω κάτι φυσικά, μακάρι να πετύχουμε 2 γρήγορα γκολ και μετά να διαχειριστούμε το ματς, αλλά και η γκέλα είναι στο πρόγραμμα. Δε φέρνει την καταστροφή κιόλας. Απλά, μετά θα πρέπει να ψάξεις αλλού τους χαμένους βαθμούς.
Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι το πρόγραμμα είναι καλό. Μόνη παραφωνία, το φινάλε εκτός με τον Άρη. Όλοι θα προτιμούσαμε κάτι σαν το περσινό φινάλε, ένα εντός με την Λαμία, για παράδειγμα. Δεν μπορείς να τα έχεις, όμως, όλα δικά σου.
Από την υπόλοιπη κλήρωση, ξεχωρίζει η πεντάδα αγώνων από την 3η έως την 8η αγωνιστική, όπου το πρόγραμμα μοιάζει βουνό. Ατρόμητος μέσα, ΠΑΟΚ έξω, ΠΑΟ μέσα, ΑΕΚ, Τρίπολη έξω, ΟΣΦΠ μέσα. Δύσκολα μαζεμένα ματς,που ίσως κρίνουν αρκετά, για το φετινό πρωτάθλημα. Το καλό είναι, ότι έχουμε αυτήν την πεντάδα με 3 εντός στον β’ γύρο, τον κρίσιμο. Καλό είναι, επίσης, ότι ξεκινάμε με 2 βατά ματς, ιδιαίτερα όταν αυτά θα είναι πριν ή με το καλό αν περάσουμε τον Απόλλωνα, μεταξύ των ευρωπαϊκών.
Καλό είναι, επίσης, ότι μετά από αυτά, το πρόγραμμα γίνεται βατό, αφού δεν νομίζω ότι Βόλος, ΑΕΛ, ΠΑΣ, Απόλλων Αθηνών, να έχουν ιδιαίτερη δυναμική φέτος.
Καλό βέβαια θα είναι, να μην πάμε τελευταία αγωνιστική στο Βικελίδης σε ματς - τελικό για τα πλέι οφ.
Οφείλουμε, όμως, να είμαστε ρεαλιστές. Ακόμη και αν δεν καταφέρει η ομάδα φέτος να μπει πλέι οφ, δε σημαίνει ότι θα είναι μια χρονιά αποτυχημένη. Είναι πολύ δύσκολο, εξάλλου, για μια ομάδα που ακόμη δημιουργείται, να έχει 2 σερί επιτυχημένες χρονιές. Θυμίζω ότι αυτό δεν συνέβαινε τόσο συχνά, ούτε στη χρυσή εποχή του Ευγένιου.
Ξέρουμε, επίσης, ότι φέτος είναι πιο δύσκολο να πετύχεις την ευρωπαϊκή έξοδο.
Προσωπικά έχω πίστη στο process, στον προπονητή, σε όλη την διαδικασία. Ξέρω ότι η ομάδα μας είναι υγιέστατη, πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Φυσικά είναι ζητούμενο η συνεχής βελτίωση, αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν τρία αποτελέσματα.
Αν με ρωτήσει δε κάποιος, τι θα κάνει ο ΟΦΗ φέτος, η απάντηση μου θα είναι «θα πάρει το πρωτάθλημα, μη σου πω και το κύπελλο». Οπαδός είμαι, αυτό θέλω να σκέφτομαι. Ας μοιάζει ουτοπικό. Ο οπαδός πάντα θα ονειρεύεται για την ομάδα του το καλύτερο.
Αν θέλετε αντικειμενική κουβέντα, έχουμε ακόμη δρόμο. Ποιος ξέρει τι λαγός από το καπέλο θα βγει πάλι φέτος, όπως πέρσι με Τσιλιανίδη, Φιγκεϊρέντο…
