Ήρθαν οι κληρώσεις, μέσα σε μια βδομάδα μάλιστα, εγχώρια και ευρωπαϊκή, ορίστηκε - ευτυχώς - η έναρξη του πρωταθλήματος, αρχίσαμε να μπαίνουμε σε ποδοσφαιρικούς ρυθμούς.
Από τη μια βέβαια, δεν προλάβαμε να «βγούμε», αφού το πρωτάθλημα τελείωσε πριν μόλις 7 βδομάδες. Από την άλλη, τα σύνδρομα στέρησης έχουν χτυπήσει «τιλτ», αφού έχουμε να δούμε - ζήσουμε ζωντανά τον ΟΦΗ, από τα τέλη Φλεβάρη.
Από τη μια βέβαια, δεν προλάβαμε να «βγούμε», αφού το πρωτάθλημα τελείωσε πριν μόλις 7 βδομάδες. Από την άλλη, τα σύνδρομα στέρησης έχουν χτυπήσει «τιλτ», αφού έχουμε να δούμε - ζήσουμε ζωντανά τον ΟΦΗ, από τα τέλη Φλεβάρη.
Αν για κάποιους λόγους, μάλιστα, έχασες το τελευταίο ματς με κόσμο, αυτό με τη Λαμία και το τελευταίο ήταν το αμέσως προηγούμενο με τον Ατρόμητο, συμπλήρωσες ένα εννιάμηνο χωρίς ΟΦΗ. Γκαστρωμένοι να ‘μασταν, θα ‘χαμε γεννήσει, δηλαδή.
Το καλό νέο της υπόθεσης, είναι ότι εξετάζεται το άνοιγμα των γηπέδων, έστω με ένα ποσοστό 20-30%. Από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα, που λέει ο θυμόσοφος λαός.
Αμφιβάλλω, βέβαια, αν αυτό θα συμβεί από την πρώτη αγωνιστική. Με πρόχειρους υπολογισμούς, ίσως να συμβεί από τα μέσα Οκτώβρη και έπειτα. Να σχηματιστούν πρώτα μερικές 3μελείς επιτροπές από 5-6 άτομα, που έλεγε ο Βαμβακούλας. Να εξετάσουν τις συνθήκες, άνω κάτω και πλαγίως, να δουν ότι δεν υπάρχει ρίσκο, προφανώς να κλείσουν και τον τουρισμό πρώτα και βλέπουμε. Τι να κάνεις, διανύουμε ζοφερές εποχές.
Πάντως, όπως και να ‘χει, το ποδόσφαιρο δεν είναι το ίδιο, χωρίς την παρουσία του κόσμου. Μοιάζει, ώρες - ώρες, με διαφορετικό άθλημα. Λείπει η ένταση, το πάθος που πηγάζει από την κερκίδα, το χρώμα, ο ήχος ο σωστός φυσικά. Είδαμε, βέβαια, κυρίως στην Πρέμιερ Λιγκ, κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, να χρησιμοποιούν ηχητικά εφέ, αλλά και πάλι, διαφορετικό το εφέ από την πραγματικότητα. Να ευχηθούμε να τελειώνει η ιστορία με την πανδημία τάχιστα, να βρεθούν φάρμακα και εμβόλια ικανά να την αντιμετωπίσουν πλήρως, ώστε στο άμεσο μέλλον να θυμόμαστε αυτή την χρονιά σαν μακρινή ανάμνηση, μειδιάζοντας για τις καταστάσεις που ζούμε σήμερα.
Πριν περάσουμε στο σχολιασμό των κληρώσεων, η επικαιρότητα επιβάλλει να σταθούμε στο σαββατιάτικο φιλικό με το συμπολίτη Εργοτέλη.
Το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε τους φίλους της ομάδας, πόσω μάλλον τους προπονητές της κερκίδας. Μα κύριοι, ιδιαίτερα εσείς οι προπονηταράδες, δεν ξέρετε, ότι ένα φιλικό δεν διεξάγεται ΠΟΤΕ για να φέρεις νικηφόρο αποτέλεσμα;
Είναι προτιμότερο να κερδίσεις έναν ποδοσφαιριστή, να βγει άψογα εκτελεσμένο ένα τακτικό σύστημα, να ανεβάσεις ρυθμούς και ένταση, 1002. Είναι προτιμότερο να κάνεις και λάθη. Καλύτερα στα φιλικά, παρά στα επίσημα. Έτσι θα μπορέσεις να τα διορθώσεις, να τα αποφύγεις στο πρωτάθλημα και στις άλλες διοργανώσεις. Εκείνο που μπορώ να διακρίνω από τα συμφραζόμενα, αφού εικόνα και περιγραφή για το ματς ουσιαστικά δεν υπάρχει, είναι ότι το φετινό κέρδος, το λες και εσωτερική μεταγραφή, ακούει στο όνομα Θόδωρος Μίγγος. Ένας ποδοσφαιριστής στον οποίο πιστεύει πολύ η τεχνική ηγεσία, ακόμη ένα παιδί του Γιάννη Σαμαρά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το λιγότερο, θα πρόκειται για άλλο ένα βέλος στην φαρέτρα των χαφ του Γιώργου Σίμου.
Βέβαια, η φαρέτρα των χαφ, μοιάζει λειψή, όταν λείπουν τα «βαριά βέλη», οι δυο Αργεντινοί. Και ενώ για τον Νέιρα, είναι κατανοητό ότι χρειάζεται ειδική διαχείριση, ώστε κάποιοι μικροτραυματισμοί να αντιμετωπισθούν ορθά, η αγωνία του σίριαλ Μεγιάδο, κορυφώνεται μέρα με την μέρα. Το αγαπημένο «μπουλντόγκ» της κερκίδας έχει έναν καταλυτικό ρόλο, κυρίως ανασταλτικά, και όσο δεν κλείνει το θέμα, υπάρχει προβληματισμός. Ουδείς αναντικατάστατος βέβαια, όμως οφείλει η διοίκηση να φανεί περισσότερο εξωστρεφής, γνωρίζοντας στον κόσμο τι συμβαίνει. Εκτός και αν η παραπάνω τακτική, συγκρούεται με τη στρατηγική της, για το κλείσιμο της συμφωνίας. Να ευχηθούμε να κλείσει - χθες - το θέμα και να μην τρέχουμε, καθώς οδεύουμε στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου.
Αφού ασχοληθήκαμε με αυτά, να συνεχίσουμε.
Θεωρώ άμεση ανάγκη την απόκτηση ακόμη ενός φορ. Δε με ενδιαφέρει τι είδους φορ θα είναι. Αν θα είναι φουνταριστός περιοχής, ή σβούρας. Αν θα είναι στυλ Φιγκεϊρέντο ή στυλ Παπάζογλου. Απλά είναι οφθαλμοφανέστατη, κατά την ταπεινή μου κρίση τουλάχιστον, η ανάγκη της ομάδας σε αυτήν την θέση. Αυτό κυρίως γιατί ο Φιγκεϊρέντο αγωνίζεται 2,5 χρόνια σερί - θυμίζω ότι στην Λιθουανία το πρωτάθλημα ξεκινάει Μάρτη - και λογικά κάποια στιγμή η κούραση θα παίξει τον ρόλο της, αφού σε αυτά τα 2 χρόνια το διάλειμμα του Ζοάο ήταν στην καραντίνα, που δε το λες και διάλειμμα, και οι τρεις βδομάδες των φετινών διακοπών. Αν πάλι υπάρχει η πίστη ότι ο Γκαργκαλατζίδης μπορεί να αναλάβει στο έπακρο αυτόν τον ρόλο, τότε πάσο από μένα.
Γίνεται κουβέντα πολύ, για αριστερό μπακ. Νομίζω αυτό εξαρτάται από το αν μπορεί ο Γιαννούλης στα 33 του, να επιστρέψει στην θέση που αναδείχτηκε. Ή αν μπορεί να βρεθεί λύση εκ των έσω. Αν θέλετε την δική μου γνώμη, θα προτιμούσα κάτι καλύτερο από τον Ναμπί, παρά ένα αριστερό μπακ. Ο Άγγλος δείχνει πνευματικά ασταθής με την απόδοσή του να παρουσιάζει αυξομειώσεις, ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Θα πρέπει μόνος του να αντεπεξέλθει, γιατί μετά από 2,5 χρόνια στην ομάδα, μοιάζει η καριέρα του, και πριν τον ΟΦΗ, να ακολουθεί αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του άρθρου, με τις κληρώσεις του ΟΦΗ, σε Ελλάδα και Ευρώπη...
