Το θεώρησα «εκ των ων ουκ άνευ», αφού η ομάδα μας ήταν σε όλη την διάρκεια της χρονιάς μέσα στην 6αδα, με την εξαίρεση μιας αγωνιστικής, που καθόλου σημασία δεν έχει.
Με χαροποίησε, φυσικά, ιδιαίτερα που σκαρφαλώσαμε μια θέση παραπάνω από την 6η, όμως, αντικειμενικά ή μάλλον, αν είχαμε παρουσιάσει την εικόνα των πρώτων μηνών, σε όλο το πρωτάθλημα, η θέση μας ήταν για παραπάνω.
Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι έσφαλα στη διάρκεια της χρονιάς, όταν πίστευα ότι ο β’ γύρος θα είναι καλύτερος από τον πρώτο. Θες οι τραυματισμοί, θες η διαιτησία, θες η έλλειψη καθαρού μυαλού και η σπατάλη ευκαιριών, μας οδήγησαν να κλειδώσουμε την 6άδα στην τελευταία αγωνιστική. Θεωρούσα, βλέπετε, ότι σαν μια διαδικασία που συνεχώς βελτιώνεται, παιχνίδι το παιχνίδι θα ήμασταν καλύτεροι.
Δεν ήξερα, επίσης, ότι δεν είναι και τόσο απλό να έρθεις σε αυτόν τον ΟΦΗ. Ότι δεν αρκεί να είσαι σε καλή ηλικία, προσιτός οικονομικά και εξελίξιμος ποδοσφαιρικά, για να ανέβεις στο καράβι. Δεν ήξερα ότι κυρίαρχο ζητούμενο είναι να είσαι ευφυής ποδοσφαιριστής, που θα έχεις τις δυνατότητες να αφομοιώσεις και να συμμετάσχεις στο τακτικό πλάνο, θεωρητικά και πρακτικά. Κάτι που, πιστέψτε με, δεν είναι τόσο απλό, έτσι για να εξηγήσουμε την πενιχρή άφιξη ποδοσφαιριστών, στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
Ωραία είναι τα πανηγύρια, καιρό είχε ο κόσμος του ΟΦΗ να χαρεί στα ψηλά της βαθμολογίας, έχοντας περάσει δεκαετίες πέτρινων χρόνων. Ακόμη όμως και να μην μπαίναμε στα πλέι οφ, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε χαρούμενοι.
Έγραφα για τη μεγάλη εικόνα την τελευταία φορά και εκεί θα επιμείνω. Είναι η μεγάλη εικόνα, το χτίσιμο, τα ωραία πρώτα σημάδια που είδαμε φέτος, για τα οποία εκτός από χαρούμενοι, μπορούμε να είμαστε περήφανοι, αλλά και αισιόδοξοι για το μέλλον.
Το νερό μπήκε στο αυλάκι, η ομάδα μπορεί να κοιτάζει μόνο μπροστά, αποτελώντας ταυτόχρονα μια όαση στην άβυσσο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ανεβήκαμε κάμποσα σκαλιά και θα συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε. Ξέρουμε, παρά ταύτα, ότι το δύσκολο δεν είναι να ανέβεις ψηλά, αλλά να παραμείνεις. Επειδή ακριβώς όμως τα βήματα μας, τα βήματα της εποχής Μπούση, είναι σταθερά, θεωρείται δεδομένο ότι θα συνεχίσουμε σταθερά την ανοδική πορεία.
Πλέον μπαίνουμε στα πλέι οφ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα εμφανιστούμε αδιάφοροι. Δεν υπάρχει, εννοείται, ούτε μια περίπτωση ο Γιώργος Σίμος, να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο. Η εξελικτική - βελτιωτική διαδικασία είναι αέναη, εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Και πέρα από αυτό, οφείλουμε για διάφορους λόγους, να σκαρφαλώσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε.
Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό, ότι δεν είναι οριστική η συμμετοχή μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ακόμη και με την 6η θέση. Είναι δεδομένο ότι ο Αλαφούζος θα προσπαθήσει, δια της πλαγίας οδού, να «σβήσει» το υπόλοιπο της ποινής για την ομάδα του. Ευτυχώς, δηλαδή, που η απόφαση δεν θα έρθει από τις ελληνικές αρχές, αλλά από τις ευρωπαϊκές γιατί, όλοι το ξέρουμε αυτό, στο Ελλάντα κάτι τέτοια λειτουργούν κατά το δοκούν.
Πέρα όμως από αυτό, οφείλουμε να προσπαθήσουμε, για την μεγαλύτερη άνοδο στον βαθμολογικό πίνακα. Έτσι, ώστε να είναι και πιο δίκαιη η τελική κατάταξη.
Επιτρέψτε μου να φορέσω τα οπαδικά γυαλιά μου, για να πω ότι συνολικά, ή τουλάχιστον στα 2/3 του πρωταθλήματος, ήμασταν καλύτερη ομάδα και από τον Παναθηναϊκό και από την ΑΕΚ. Αν, μάλιστα, δεν είχαμε τόσο «πετσόκομα» από τη διαιτησία, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χάσαμε από διαιτητικά σφάλματα ή και από «επαγγελματικές διαιτησίες», περίπου 15 βαθμουλάκια.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Υπήρχε, σας θυμίζω, ένα χρονικό διάστημα που όλα έμοιαζαν ότι δε θα μας αφήσουν να μπούμε στην 6αδα. Φοβόντουσαν άπαντες τον ΟΦΗ, που δεν χρωστάει σε κανένα, δεν κάνει χατίρια σε κανένα και παίζει όλα τα ματς χωρίς φόβο, με ικανότητες να πάρει οποιοδήποτε ματς, σε οποιαδήποτε έδρα.
Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Υπήρχε, σας θυμίζω, ένα χρονικό διάστημα που όλα έμοιαζαν ότι δε θα μας αφήσουν να μπούμε στην 6αδα. Φοβόντουσαν άπαντες τον ΟΦΗ, που δεν χρωστάει σε κανένα, δεν κάνει χατίρια σε κανένα και παίζει όλα τα ματς χωρίς φόβο, με ικανότητες να πάρει οποιοδήποτε ματς, σε οποιαδήποτε έδρα.
Φάνηκε για να λέμε την αλήθεια, ότι διαλέξαμε μερικά ματς, χτυπήσαμε εκείνα που ήταν περισσότερο στα μέτρα μας, αφού με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ εκτός, φανήκαμε όχι και τόσο ανταγωνιστικοί. Κάτι όμως απολύτως θεμιτό, στη δεδομένη χρονική συγκυρία. Οφείλει κάθε ομάδα με στόχους, να είναι όταν πρέπει κυνική. Τι να την κάνω, για παράδειγμα, την καλή εμφάνιση στο ΟΑΚΑ που θα φέρει μια ισοπαλία ή μια ήττα 2-1, αν στο ματς με τη Λαμία έχω ελλείψεις και δεν καταφέρω να το πάρω. Το ίδιο ισχύει και με αυτό της Τούμπας, λίγο πριν το ματς με τον Ατρόμητο, που έκρινε, εν πολλοίς, τη συμμετοχή στα πλέι οφ. Καλώς λοιπόν διαχειριστήκαμε τα ματς, όμως τώρα πρόκειται για κάτι διαφορετικό, για ένα διαφορετικό μίνι πρωτάθλημα.
Δράττομαι, λοιπόν, της ευκαιρίας για να καταθέσω τι ζητάω εγώ, ο απλός οπαδός, από αυτό το μίνι πρωτάθλημα.
Φυσικά, τα ζητούμενα της διοίκησης και της τεχνικής ηγεσίας υιοθετούνται πλήρως, είναι τα κυρίαρχα και η γνώμη του καθένα μας περισσεύει. Πέρα όμως από αυτά τα ζητούμενα, πάμε στα δικά μας.
Θέλω λοιπόν:
- Ας αρχίσω με το ουτοπικό. Βήμα έκφρασης δικό μου είναι, αγαπώ τις ουτοπίες, οπαδός είμαι, λέω και μια κουβέντα παραπάνω. Θέλω λοιπόν το 10/10, τιμωρία του ΟΣΦΠ για πολυιδιοκτησία και πρωτάθλημα να φέρουμε απάνω στην Κνωσσό!
- Οκ, πέρα από την πλάκα, εννοείται ότι θέλω να τερματίσουμε πάνω από τον Άρη. Και τον ΠΑΟ, και την ΑΕΚ.
- Θέλω να νικήσουμε τα βουβάλια. Κυρίως τον ΠΑΟΚ, που πανηγύρισε έξαλλα την όχι και τόσο δίκαιη νίκη του στο Ηράκλειο και που κρατούσε πατημένο το γκάζι στη ρεβάνς του κυπέλλου, όταν είχαν κριθεί τα πάντα.
- Θέλω και μια νίκη (σκιάς) με τον ΟΣΦΠ. Και στα 2 ματς, αξίζαμε καλύτερα αποτελέσματα, στην κανονική περίοδο.
- Θέλω να κρατήσουμε την παράδοση και να νικήσουμε τον ΠΑΟ εκτός έδρας. Και να μην κάνουμε ήττα από δαύτους. Αγαπάμε και τιμούμε τις παραδόσεις στην Κρήτη, βλέπετε.
- Θέλω καλύτερη εμφάνιση στο εκτός με την ΑΕΚ. Κάναμε τη χειρότερη εμφάνιση του πρωταθλήματος εκεί μέσα, οφείλουμε μια απάντηση.
- Θέλω να ξεμπουκώσει ο Δημήτρης ο Μάνος.
- Και θέλω να μπουν, ακόμη περισσότερο, στην ομάδα ο Νοικοκυράκης και ο Σουρνάκης.
Αυτά τα ολίγα. Ζητάω πολλά;
Και πράμα να μην έρθει, ΧΑΛΑΛΙ που λέει και το όμορφο σύνθημα. Ξέρουμε πια ότι οδεύουμε από τον καλύτερο δρόμο και όλα καλά θα πάνε.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, κάτι. Δεν έχουν τόση σημασία οι εφήμερες χαρές. Σημασία έχει η μεγάλη εικόνα. Αυτή που έχει αρχίσει να σχηματίζεται.
Και ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Να είστε σίγουροι για αυτό !
Και ακόμη δεν είδαμε τίποτα. Να είστε σίγουροι για αυτό !
