Κρατήθηκα μετά το ματς, ώστε να απαντήσω με κρύο αίμα, μιάμιση μέρα μετά, ώστε να ωριμάσουν οι σκέψεις μου.
Δεν αλλάζουν ιδιαίτερα, η αλήθεια είναι. Εκείνο που διέκρινα αρχικά, οδηγεί στις λεπτομέρειες. Ναι, οι τραυματισμοί έχουν επηρεάσει την ομάδα, όταν πρόκειται για βασικότατα στελέχη και όταν έχεις αποφασίσει να πορευθείς με μικρό ρόστερ.
Ο Μεγιάδο με τον Σεμέδο μπορεί να έχουν επιστρέψει, αλλά είναι ολοφάνερο, ιδιαίτερα για τον Πορτογάλο, ότι ακόμη δεν έχουν βρει τα πατήματα τους. Ο Μεγιάδο μοιάζει να πατάει καλύτερα, αλλά ο Σεμέδο ακόμη δεν έχει βρει το γνωστό ρυθμό του.
Δεν είναι αυτή, φυσικά, η απόλυτη απάντηση. Νομίζω ότι το πρόβλημα αφορά συνολικά την ομάδα. Μικρές λεπτομέρειες, οδηγούν σε πολλαπλά συμπεράσματα.
Εκείνο που διακρίνω και εύχομαι να κάνω λάθος, είναι ότι δεν υπάρχει η απόλυτη σύμπνοια, η απαιτούμενη ομαδικότητα, το "ένας για όλους και όλοι για έναν, όλοι μαζί για την ομάδα", για να «φουσκώσω» λίγο τον χαρακτηρισμό.
Μπορεί να φαίνεται πως υπάρχει, πριν και μετά τον αγώνα, αλλά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, δεν επαληθεύεται. Παίζουμε σαν μια ομάδα που ο καθένας έχει τον ρόλο του σε ένα τακτικό σχεδιασμό, προσπαθεί για το καλύτερο, αλλά αν χρειαστεί να κάνεις περισσότερα από το ρόλο σου, να καλύψεις τον συμπαίκτη σου, δε σκοτώνεσαι κιόλας.
Μοιάζει, δηλαδή, το κλίμα να μην είναι και το θερμότερο, χωρίς όμως να είναι κρύο.
Βλέπουν αρκετοί τον ΟΦΗ σαν σκαλοπάτι, σαν μέσο ανάδειξης της καριέρας τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι μόνο μέσα από την επιτυχία της ομάδας, μπορούν να το πετύχουν αυτό.
Έτσι, χαραμίζουμε με το τσουβάλι ευκαιρίες, κάνουμε λάθη, συχνά αδικαιολόγητα, ενώ σε τακτικά χρονικά διαστήματα, είναι εμφανέστατη η απουσία πάθους, ψυχής και θέλησης.
Πάμε κάνουμε την δουλειά μας, οκ, θέλουμε να νικάμε, αλλά δεν έγινε και τίποτα αν χάσουμε, ποδόσφαιρο είναι, θα χάσεις, θα κερδίσεις.
Έτσι αδικούν όχι μόνο την ομάδα συνολικά, αλλά και τους εαυτούς τους. Ίσως μάλιστα να μη συμβαίνει από όλους τους ποδοσφαιριστές, δε θα σταθώ σε ονόματα, συμβαίνει όμως σε κομβικούς.
Αν τα συμπεράσματα μου είναι ορθά - μια άποψη καταθέτω χωρίς να διεκδικώ κανένα αλάθητο (πάντα !) - η λύση δεν είναι και τόσο δύσκολη.
Θα πρέπει ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος, να πράξει τα δέοντα. Εκείνα που συνέβαιναν στον ΟΦΗ στη δική του εποχή, στη 15ετία του Ολλανδού, όπου η κανονικότητα ήταν το "ένας για όλους, όλοι για έναν, όλοι μαζί για τον ΟΦΗ".
Να μιλήσει με τους παίκτες, με όλους μαζί, με τον καθένα ξεχωριστά, να γίνουν 2-3 τραπέζια για έρθει η ομάδα πιο κοντά, να τους μιλήσει για εκείνη την εποχή, για την ιδιοσυγκρασία των Κρητικών, για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Να τους εξηγήσει και να τους εμπνεύσει. Το ποδόσφαιρο, εξάλλου, δεν είναι μόνο τακτική, πλάνο, στατιστικά και συστήματα με την βοήθεια της τεχνολογίας. Ίσως περισσότερο από αυτά, είναι καρδιά και ψυχή, αυταπάρνηση, αλληλεγγύη, ομαδικότητα, αν θες, σε μια φράση που περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα, είναι βαριά ασβάχια.
Ότι είναι τιμή να παίζεις στην ομάδα της πόλης που ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα (Ιστορία του ΟΦΗ 1925-1987), ότι είναι τιμή να παίζεις για την ομάδα της Κρήτης, ότι είναι τιμή να παίζεις για αυτόν τον κόσμο, που προτίμησε το δύσκολο δρόμο της αρετής και της αξιοπρέπειας, το γεμάτο κακουχίες και πίκρες, παρά τον εύκολο της εφήμερης, εύθραυστης χαράς, που απαιτούσε να είσαι παραμάγαζο, παράρτημα, κολαούζος των "μεγάλων", γνωρίζοντας τη χλεύη στην υπόλοιπη Ελλάδα, παντού και από όλους.
Ότι είναι προνομιούχοι, να αγωνίζονται σήμερα σε μια ομάδα - όαση, στην έρημο του ελληνικού ποδοσφαίρου, με τις ιδανικότερες των συνθηκών, που μόνο ωφελημένοι μπορούν να βγουν. Ότι δηλαδή θα πρέπει να «πεθαίνει» ο ένας για τον άλλο, μέσα στο γήπεδο.
Η ομάδα, το «εμείς» είναι πάνω από όλα. Το «εγώ», μόνο μέσα από το "εμείς" θα ωφεληθεί.
Πάμε τώρα σε μερικές σημειώσεις για το ματς, προσπαθώντας, μέσω της κριτικής, να ρίξουμε λίγο λαδάκι στη μηχανή, να δουλέψει καλύτερα.
- Να πούμε για το χαζό πέναλτι στις καθυστερήσεις; ότι δεν είναι πρώτη φορά. Ότι στις καθυστερήσεις δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο να δεχόμαστε γκολ. Ότι πρέπει να "τρώμε την μπάλα", να την καταπίνουμε, παίζοντας ορθά τακτικά και με διαυγέστατο μυαλό;
- Να πούμε ότι το ματς μοιάζει, εν τέλει, να χάνεται στις 2 κραυγαλέες ευκαιρίες στο 0-0.
- Στην πρώτη, ο Κουτρουμπής δε συνεννοείται με τον Φιγκεϊρέδο, που βρίσκονταν σε πλεονεκτικότερη θέση για να κάνει ένα εύκολο γκολ; Να πούμε ότι στην αντεπίθεση, 2 με 2, εκείνο που θέλουμε είναι να γίνει το ιδανικότερο και όχι το βεβιασμένο τελείωμα;
- Να πούμε στο περσινό πουλέν, τον κ. Σόουζα ότι επειδή έπαιξε 2,5 μήνες μπάλα, δεν έγινε και ο Νειμάρ; Να προσγειωθεί λιγάκι, γιατί το δύσκολο δεν είναι να ανέβεις ψηλά, το δύσκολο είναι να παραμείνεις. Και ότι για να παραμείνεις ψηλά, μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά μπορείς να τα καταφέρεις. Αν νομίζεις ότι έφτασες, πέτυχες τον στόχο, μπορεί πολύ εύκολα να γκρεμιστείς. Τον είχα προειδοποιήσει, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, στο Hersonissos night life, ελπίζω να μην το έχει ξεχάσει. Το καλό της ομάδας θέλω, που χρειάζεται τον καλό Φελίπε.
- Να πούμε ξανά τα ίδια, που λέμε συνεχώς, για τον Δημήτρη τον Μάνο; Ότι πρέπει ο ίδιος πρώτα να βοηθήσει τον εαυτό του. Να κάνει την αυτοκριτική του, να δει τα λάθη του, να σταματήσει να θεωρεί αυτοσκοπό του μόνο το γκολ; Ότι δε χρειάζεται να βάλει το σούπερ-γκολ, με το ανάποδο βολέ εν κινήσει από τα 30 μέτρα, που θα παραμιλάει ο κόσμος. Να κάνει το καλύτερο για να σκοράρει η ομάδα, με καθαρό μυαλό, με σίγουρα κοντρόλ, με ζυγισμένα σουτ ή και πάσες;
- Να πούμε για την, ας μου επιτραπεί, λανθασμένη αλλαγή του Βαζ, σε ένα χρονικό σημείο που έμοιαζε να είναι ο πιο ορεξάτος, ο πιο δραστήριος μεσοεπιθετικά; Ότι είναι ακατανόητη η αλλαγή στο 90', βάζοντας αμυντικογενή, όταν χάνεις με 2 γκολ διαφορά; Ότι δεν χρειάζεται τέτοια αναμονή στις αλλαγές, όταν η ομάδα φωνάζει πως δεν τραβάει; Χάναμε σε όλο το β' ημίχρονο και η πρώτη τελική έγινε στο 80'.
- Ή μήπως να πούμε ότι για πολλοστή φορά, όχι μόνο δεν παίρνουμε «κουκούτσι» (αμφισβητούμενο, ή και δικό μας, πλάγιο, κόρνερ, φάουλ, κλπ) ή μήπως πως ιδιαίτερα το 2ο πέναλτι ήταν πολύ τραβηγμένο. Ότι σε εμάς δεν έχουν δοθεί ίσα με μισή ντουζίνα παρόμοια και πιο κραυγαλέα. Ακόμη και το πρώτο πέναλτι που φαίνεται καθαρό, αφού πρόκειται για παρατεταμένα χέρια – προέκταση του σώματος, αν δεχτούμε ότι είναι ορθό, του Ρισβάνη το χέρι στο Περιστέρι, δεν είναι προέκταση του σώματος που αλλοιώνει την πορεία της μπάλας;
- Αυτό, και άλλα πολλά ανάλογα σφυρίγματα, τι μας δείχνουν. Πέρα από το ότι θα πρέπει να τρώμε σίδερα, με σύστημα, πλάνο, καρδιά, καθαρό μυαλό και ψυχή, ώστε να κερδίζουμε ακόμη και με κόντρα διαιτησία, αυτό που ψιθυρίζεται εντονότατα, όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε της κανονικής περιόδου. Ότι το σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τα βουβάλια, ξέρετε, δεν μας θέλουν στα play-offs. Θέλουν τους ημετέρους, ένθεν και ένθεν. Κιτρινόμαυρους, κυανόλευκους, ερυθρόλευκους και κυανέρυθρους, των δυο στρατοπέδων. Έχεις και το τσιράκι του χοντρού, που θέλει να σβήσει την ποινή, τον καβούρια των χαμένων πατρίδων, ξέρετε, η γνωστή ωραία ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Κατά την ταπεινή μου άποψη πάντως, είναι αμαρτία, είναι κρίμα απέναντι στον εαυτό μας σαν ΟΦΗ, να μην είμαστε στα play-offs, στο φινάλε της κανονικής περιόδου.
Οκ, μπορεί να μην ήμαστε έτοιμοι για Ευρώπη, ακόμη χτίζουμε, είναι νωρίς. Από την στιγμή όμως που τ' αξίζουμε, που τα οφέλη θα είναι πολυποίκιλα, ακόμη και αν αποκλειστούμε από τον Ιούνη, θα ήταν υπερβολικό, είμαστε τόσο ανέτοιμοι να εμφανιστούμε στην κληρωτίδα ύστερα από 20 χρόνια; Δεν είναι ένα μικρό βήμα που θα μας ωφελήσει, ακόμη και για να χτίσουμε περισσότερο, με καλύτερα και περισσότερα «υλικά»;
Επειδή βέβαια ο Γιάννης ο Σαμαράς είχε σταθεί σε ευρωπαϊκή κλήρωση, σε σχέση με το μέλλον του, να ξεκαθαρίσουμε ότι κανείς δεν το θέλει αυτό. Κλήρωση για τα ημιτελικά ευρωπαϊκού κυπέλλου, μπορεί να είναι το ζενίθ του, που θα του επιτρέψει/ούμε να αποσυρθεί, μια καλοκαιρινή ψωροκλήρωση δεν πιάνεται, το ξέρει και ο ίδιος αυτό.
Τέλος, είναι ολοφάνερο ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση. Περισσότερες λύσεις. Φρεσκάρισμα. Μήπως έχουμε καθυστερήσει, αν αναλογιστούμε ότι ένας ποδοσφαιριστής χρειάζεται τον ανάλογο χρόνο για να μπει στην ομάδα; Εκτός και αν είναι τόσο παιχταράς!
Πρόεδρε, Big Mike, σε πεθυμήσαμε. Με το καλό να επιστρέψεις, εσύ θα γυρίσεις το κλίμα!
