Καταρχάς δεν τους βλέπω να μακροημερεύουνε· ακόμα δεν ξεκινήσανε καλά - καλά και διαφωνούνε μεταξύ τους.

Ο Τσακαλάκης, ας πούμε, λέει πως ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει. Ο Ανδρουλάκης, πάλι, έχει άλλη γνώμη και βάλθηκε να τους αλλάξει ρούχα. Μα αφού ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει! Ας τα βρούνε, να ξέρουμε κι εμείς τι διαβάζουμε.

Κατά τα λοιπά, Σμπώκος και Τσατσάκης με χάσανε. «Στο μυαλό του Δημήτρη Μάνου» ο ένας, «τα ρεαλιστικά δεδομένα με τον Δημήτρη Μάνο» ο άλλος, ποιος είναι ο Δημήτρης και ποιος ο Μάνος; Επίθετα δεν έχουνε, να καταλάβουμε ποιους εννοούνε; Αλλά είπαμε, εδώ μέσα γράφουμε ό,τι να ‘ναι.

Ο Μακρατζάκης, αγαναχτισμένος! Όλο ευθύνες κι ερωτήματα. Πρέπει να έχει ξεμείνει στις πλατείες, από τότε. Αυτός κι ο κύριος με το κολονάτο κρασοπότηρο. Κι εγώ είχα βγει με το σέικερ, αλλά ο κολονάτος έγινε φίρμα· ήτανε, και καλά, πιο σικ. Ευρωπαϊστής κι έτσι. Εμάς του λαϊκού και πατροπαράδοτου φραπέ, μας θάψανε κανονικά· φαντάσου πόσο μας φοβάται το σύστημα.

Ο Κανάκης το ‘ριξε στη βιολογία. Εξεταστική περίοδο έχουμε, θα γράφει το παλικάρι κανένα μάθημα και κάνει την τελευταία επανάληψη.

Ο Μακριδάκης, τέλος, καλωσορίζει το δολάριο. Αν αλλάζουμε νόμισμα να μου το πείτε εγκαίρως, γιατί τότε με την αλλαγή των δραχμών σε ευρώ ξεχάστηκα, κι ακόμα έχω ένα τασάκι γεμάτο κατοστάρικα με τον Μεγαλέξανδρο επάνω.

Πάντως κάθε εβδομάδα όλο και κάτι θα σκαρφιστούνε για να με βασανίσουνε· από την υψηλή λογοτεχνία και τα σινεφίλ τις προάλλες, περάσαμε στην υψηλή ραπτική.

Ένας Μαραντόνα ξέρει τι θα διαβάσουμε την επόμενη.