Αύγουστος, μες στη σκηνή, στον ασκιανό του μουρέλου. Οργανωμένο κάμπινγκ πια, μεγαλώσαμε για ελεύθερο, να γυρεύουμε την καλή καβάτζα στ’ αρμυρίκια και να ξενερώνουμε με τους υπόλοιπους τάχα εναλλακτικούρες, που μαγαρίζουνε το σύμπαν με τα πλαστικά τους ή κόβουνε τα ξεράδια του αιωνόβιου κέδρου για να ψήσουνε τις μπριτζόλες τους.
Δεν είναι όλοι σαν κι εσένα, μάτια μου. Μακάρι να ‘χε κι άλλους σαν κι εσένα.
Ντάλα μεσημέρι, παντού τριγύρω βράζει ο τόπος· τι τις ήθελα τόσες μπύρες, αφού το ήξερα ότι θα με θέσουνε. Πέφτω για σιέστα, από αυτές που βυθίζεσαι στα τρίσβαθα του ασυνείδητου και ξυπνάς με το κεφάλι σου καζάνι, ψάχνοντας έναν κουβά με πάγο για να το βουτήξεις μέσα, να συνεφέρεις.
Βγήκαμε Ευρώπη, μάτια μου. Χάνεται το μυαλό μου στη θερινή μέθη· θαρρώ πως είναι καλοκαίρι του δυο χιλιάδες. Εκεί σταμάτησε το ευρωπαϊκό μας ρολόι, σ’ εκείνο το καλοκαίρι του φευγιού του Ολλανδού. Τίτλοι εφημερίδων στροβιλίζουνε στον ύπνο μου, που γίνεται εφιάλτης: «Για τρία χρόνια δανεικός στον ΟΦΗ από τον ΠΑΟ ο Κώστας Ηπειρώτης». Τι τρία χρόνια δανεικός μωρέ, παγκόσμια πρωτοτυπία, ξυπνήστε με, δε θέλω να δω άλλο.
Μπλέκουνε στον ύπνο μου οι μεταγραφικές περίοδοι κι οι χρονιές, καθώς ο εφιάλτης δυναμώνει· «ο Κυργιάκος στον ΠΑΟ, που ξέμεινε από στόπερ και τον πήρε απ’ τον ΟΦΗ την τελευταία ώρα – ούτε ένα επίσημο ματς δεν πρόλαβε να παίξει στους Κρητικούς», «ο Μηνάς Πίτσος στον ΠΑΟ, επειδή έχει κάρτες ο Φύσσας και δε θα παίξει στο Τσου Λου – τα ανταλλάγματα θα συζητηθούνε αργότερα», «ο Λουκάς Βύντρα στον ΠΑΟ από τον Πανηλειακό, ως αντάλλαγμα οι Πυργιώτες θα πάρουν Χρυσάφη και Νουαφόρ από τον ΟΦΗ», «πρόταση της ΑΕΚ στον ΠΑΟ για να πάρει τον Σοάρες απ’ τον ΟΦΗ», «ο ταμίας του ΟΦΗ έφερε τον Γκαλέτο στον ΠΑΟ», ή μήπως ήταν ο Μπορέλι, κι άλλα, κι άλλα, τα τζιτζίκια επιμένουν να τραγουδάνε ονόματα και να μου τρελαίνουνε το νου, Κωνσταντινίδης, Νιόπλιας, Σαμαράς, Κιάσσος, Ντελγκάδο, πρέπει να ξυπνήσω, δεν αντέχω άλλο, θα σκάσω.
«Ηρέμησε μανάρι μου», μου λες παρηγορητικά, ξαπλωμένη δίπλα μου, καθώς με χαϊδεύεις στο μέτωπο. «Περάσανε όλα, όλα καλά τώρα, όλα καλά θα πάνε, είμαι εγώ εδώ για εσένα».
Φάγαμε τα καλοκαίρια της εφηβείας μας, περιμένοντας να μας στείλουνε τον Μπλένταρ Κόλα.
Τη δεύτερή μας νιότη, όμως, δε θα μας τη στερήσει κανείς.
