ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
28/09/2020 - 10:34

ΟΦΗ - Ατρόμητος: Δεν υπάρχει πάθημα για να υπάρξει μάθημα

Γράφει ο φίλος του ΟΦΗ, ManuBell
Ετικέτες:

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Oficrete
Ααααα… ψυχρολουσία, θα λέγαμε, ενδεχομένως… αααα τον τιμώρησε με κίνηση ματ, αααα τον σκότωσε με μια κίνηση στη ρακέτα, έτσι;

Έτσι με τη φωνή του Διακογιάννη, ξεκίνησε το match analysis αυτό, πριν καν αρχίσουν οι συνεντεύξεις. Σκεφτόμουν τι να γράψω, πώς να γίνω πιο γραφικός κι από ηλιοβασίλεμα στο γειτονικό μας νησί. Χρόνια οπαδός της σωστής ομάδας του Μάντσεστερ, ήμουν πάντα από την αντίθετη μεριά, αυτή που θέλει την ομάδα μου να είναι εκείνη που χαμογελάει στο τέλος, η ομάδα που το έκανε συνήθεια και επάγγελμα. Και έμεινε, και μετά τον σερ Άλεξ, ίσως στο DNA της ομάδας. Και σκεφτόμουν, γιατί να συμβεί αυτό σε μας, τι έφταιξε, τι μπορεί να αλλάξει, τι είναι τελικά αυτό το μάθημα, που έρχεται από το πάθημα.

Τρίχες κατσαρές μαλλινοβάμβακες!!! Τα 2 χρόνια (Ματς Βέρα + Ματς Σίμος) αυτά που έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα, 7 ματς της ομάδας μας κρίθηκαν από το 80' και έπειτα. Με τον Βέρα, το 3-2 επί του Πλατανιά, με Σίμο, εκτός έδρας με Ατρόμητο (2-1), Ξάνθη (2-2), ΟΣΦΠ (2-1 play off), ΠΑΟΚ (3-1 play off) και εντός με ΠΑΟ (1-1) και το χθεσινό. Να φωνάξω για την Ξάνθη, ναι θεμιτό δεκτό, κτλ. Από πού και ως πού θεωρείται «πάθημα» να πιέσει η πιο ισχυρή ομάδα στο τέλος και να μπει γκολ; Μιλάμε τώρα ότι 7 στις 10, αυτό θα συμβεί, το πιο ισχυρό ρόστερ θα το βάλει στο τέλος. Τις άλλες 3, μπορεί να είναι ατυχία, να μην μπει το γκολ ή και να βρεθεί ο αντίπαλος τερματοφύλακας σε τεράστια μέρα.

Έχουμε καταντήσει να αναγάγουμε το παραμικρό σε «καρκίνο» για την ομάδα και γιατί να συμβαίνει αυτό σε μας και γιατί γιατί γιατί. Γιατί αν δεν γίνουν λάθη σε ένα παιχνίδι, θα λήξει 0-0, να γιατί.

Πάμε τώρα στα του ματς, γιατί ο δάσκαλος θα μου ακυρώσει την έκθεση σαν εκτός θέματος.

Είδατε τι ωραίο μπορεί να είναι ένα ματς, όταν δε θέλουν και οι 2 ομάδες να καταστρέψουν το παιχνίδι; Όταν έχουν στόχο τη νίκη και μόνο τη νίκη, κι όχι σε συνεννόηση τους να ρίξουν και να ανεβάσουν (their own words) όποιον θέλουν.

Ξεκίνησε λοιπόν το ματσάκι, ω χαρώ ντο, το καλύτερο ημίχρονο που έχω δει εδώ και καιρό στο πρωτάθλημα. Ασχέτως ενδεκάδας και συστήματος, η ομάδα κατέβηκε να κάνει αυτό που θέλει και προσπαθεί. Είδαμε τα τριγωνάκια μας, τα overlap μας, κυρίως από δεξιά με Ουές, και, επιτέλους , κίνηση από τους μπροστά για να γίνουν κάθετες από Ναμπί και Νέιρα. Επιτέλους, είδα κρυφό φορ να ανεβαίνει. Ήμουν κάθετος σε απόκτηση βαριού φορ (ακούστηκε και ο Σάκαρος), αλλά ένας ψηλός που να μπορεί να αντέχει παραπάνω από τον Φίγκε, θα απέδιδε πάρα πολύ καλά, θέλω να το δω αυτό το σύστημα με Γιάννου.

Εκεί που όλα βαίνουν καλά, και πήγαμε να το κάνουμε τον άσο από ημίχρονο, έχουμε την εφεύρεση του κύριου Πραξιτέλη Ζαχαριάδη, και για άλλη μια φορά μας κόβονται τα πόδια (ή έτσι νομίζαμε). Η μπούκα μας στο 2ο ημίχρονο ήταν λες και δε βλέπαμε τον ΟΦΗ των πρώτων 2 ματς, αλλά άλλη ομάδα. Πίεση, μπαμ - μπαμ τα 2 γκολ, και μετά έπρεπε να γίνει η διαχείριση. Κι ο Ατρόμητος, που έμοιαζε κουρασμένος σε όλο το ματς, με τα συνεχόμενα λάθη του, από παίχτες που δεν το περιμένεις. Το άγχος και η κούραση, δώσανε τη θέση τους στη φλυαρία και την υπεροψία και φυσιολογικά, αφού δεν έγινε το 3-1, έγινε το 2-2. Πείτε το νόμος του Μέρφι, του ποδοσφαίρου, ό,τι θέλετε. Αυτά τα πράγματα είναι στο DNA του αθλήματος, πάντα γινόντουσαν, πάντα θα γίνονται, και δεν υπάρχει μάθημα που θα σε διδάξει για αυτό το πάθημα.

Το συμπέρασμα, το παρασύνθημα, το ρεζουμέ:

Σαφέστατη άνοδος σε σχέση με τα πρώτα ματς, πράγμα που ελπίζουμε να γίνει ακόμα καλύτερο με την ένταξη και την επιστροφή των τραυματιών. Το μόνο που δεν έχει βελτιωθεί από πέρσι, είναι η κυνικότητα, η δεινότητα στο σκοράρισμα. Ο Σαρδινέρο δείχνει να είναι καλύτερος από Βαζ, Φερέιρα σε αυτό, ας ελπίσουμε κι ο Γιάννου να αποδειχθεί καλύτερος του Φίγκε. Όμως σήμερα είδα κακή νοοτροπία από Ναμπί και Νέιρα, φλυαρία να το πω, υπεροψία να το πω, σπατάλησαν πολύτιμες επιθέσεις για το 3-1.

Πάμε τώρα και στην επιμέρους κριτική των παιχτών

Βάτερμαν: Προφανώς στο πρώτο γκολ δεν μπορούσε να κάνει κάτι, τετ α τετ από το μισό μέτρο, απλά επεκτείνεις το κορμί σου κι ό,τι γίνει. Στο 2ο, του χρεώνω μη έξοδο. Καλός και γρήγορος στις επιθετικές του αποφάσεις.

Ουές: Εξαιρετικός για ένα ακόμη ματς, ο Τομάσεβιτς στο πρώτο υπέφερε. Θέλει λίγο βελτίωση στη σέντρα. Μαχητικότατος, σωστά διωξίματα. Ραμπέγιο άφαντος στο ματς.

Κοροβέσης: Ουδέτερος επιθετικά, δεν κινηθήκαμε ιδιαίτερα από κει, και τον ζόρισε λίγο ο Μανούσος με τον Γιακουμάκη, δεν έπρεπε όμως, ήταν δουλειά του Γιαννούλη.

Βούρος: Ο καλύτερος της άμυνας, θα ήθελα να έχω γράψει στο βίντεο το ματς, για να μετρήσω πόσες φορές έδιωξε την μπάλα ή σταμάτησε αντεπιθέσεις.

Σελίμοβιτς: Πολύ δυνατός για άλλη μια φορά, εξαιρετικές προσποιήσεις και κάθετες, αντί να σπάει δεξιά και αριστερά, και να γράφει στο κοντέρ επιτυχημένες πάσες. Χάνει τη θέση του στο γκολ, αν και για μένα είναι καθαρή ευθύνη του Βάτερμαν.

Γιαννούλης: Τυπικός, ζόρισε όμως τον Κοροβέση, που χρειαζόταν να έχει το μυαλό του πίσω (σε αντίθεση με Oυές, που είχε εγγύηση τον Βούρο).

Μεγιάδο: Κακός σήμερα ο Μπουλντόγκ, πολλές λάθος πάσες και όχι τόσο πολύ δάγκωμα στα επιθετικά χαφ, άφησε πάρα πολλές φορές τον Χαρίση να βγει μπροστά, αν ήταν ο Ούμπιδες ίσως να το πληρώναμε.

Στάικος: Για το ταβάνι του, τίμιος ήταν. Η θέση εκεί, θέλει Σακόρ ή μεταγραφή. Δεν μπορεί ούτε ο Ναμπί, ούτε ο Μίγγος να παίξουν εκεί.

Νέιρα: Για άλλη μια φορά MVP για μένα, με μοναδικό ψεγάδι τη φλυαρία σε κάποιες φάσεις μετά το 2-1 και την τάβλα της ανατροπής. Καλό να μη γίνονται αυτά. Κατά τα άλλα, τρομερός τακτικά, υπακούει στα θέλω της θέσης, καλύτερα κι από σκυλί του Παβλόφ.

Ναμπί: Ρε κοντέ τι θα γίνει; Εγώ λέω να ξοδεύει το πρώτο 20λεπτο, να κάνει ό,τι μ@λακίες θέλει και μετά να παίζει σαν τον άνθρωπο. Τέτοια ανεβοκατεβάσματα στο ίδιο ματς από παίκτη, δεν έχω ξαναδεί. Δεν μιλάμε για το «είμαι άφαντος, αλλά κάνω 2-3 κινήσεις και σώζω την παρτίδα». Στη μια φάση καταστρέφει την επίθεση και 2 λεπτά μετά βγάζει κάθετη που δεν τη βάνει ο νους.

Σαρδινέρο: Πολύ καλός σε αυτή την θέση, και ωραία ψύχραιμα τελειώματα (και τα 2 μου θύμισαν Σεμέδο). Δυστυχώς δε θα παίζει εκεί για πολλά ματς ακόμα, θα παίζει άκρα με τον Στάρτζεον, μόλις (αν) επιστρέψουμε στο 4-3-3.

Τις αλλαγές δεν τις κρίνω, 10 λεπτά παίξανε.

Πάμε τώρα και στην παράνοιά μου, το ζητάει ο λαός, αλλά πρέπει να συμπληρωθούν οι λέξεις, γιατί είναι και τέλος του μήνα, δε βγαίνει.

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω άρθρο και όχι απάντηση στο match analysis του Σμπώκου, είναι για να έχω χρόνο να διαβάσω αρκετά σχόλια και να τα συμπεριλάβω εδώ, αντί του χαμού.

- Ακούω παράπονα, λέει, για τον Βάτερμαν, παλτό πήραμε πάλι, γιατί ο ΟΦΗ δεν μπορεί να βρει τέρμα σαν τον ένα και τον άλλον, αναπολήσαμε μέχρι και Στρέζο. Ναι, καλά ακούσατε, αυτόν που κατηγορούσαν για δόλο, που έκανε προπόνηση πώς να διώχνει την μπάλα προς τα πόδια του επιθετικού. Ήρθε ο παίχτης αυτός στα 36 του, μετά από καριέρα στον ΑΠΟΕΛ, PSV & Alkmaar, 400 ματς σχεδόν, 73 ευρωπαϊκά, για να τον πει ο φίλος του ΟΦΗ, ΠΑΛΤΟ!! Ρε πάτε καλά; Με 3 συμμετοχές, παλτό; Με μια λάθος έξοδο, παλτό; Εγώ λέω να παίζουμε 2-3-5, να τρώμε 25 κατεβασιές, να κάνει 10 αποκρούσεις, να τρώει 3, και να είναι ήρωας σαν τον Σωτηρίου, τον Κνετ, τον Κρίστινσον, τον Γιαννιώτη, τον Γκαραβέλη. Α, ναι, αυτοί τρώνε περισσότερα γκολ, σόρρυ.

- Ακούω παράπονα, λέει, για τις επιλογές μας στην άμυνα. Δεν έχουμε τη βελτίωση που θα έπρεπε, μπάζει η άμυνα. Ώπα ρε μάγκες, σόρρυ που δε φέραμε Νέστα και Καναβάρο (για μένα εκεί τέλειωσαν τα σέντερ μπακ). Συγγνώμη πρέπει να ζητήσουν γονατιστοί, που η ομάδα δέχτηκε τον ιλιγγιώδη αριθμό των 6 σουτ!! Για να μη θυμηθώ και τον ανεπίτρεπτο αριθμό των 4 σουτ από την Λαμία, αλλά και τα 2 ολάκερα σουτ που μας κατάφερε ο Απόλλωνας Λιμασόλ. Δηλαδή ο Ατρόμητος τι πρέπει να κάνει σε Γούτα και Ρισβάνη, που έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια, από μια ομάδα που έπαιζε χωρίς φορ; Κρέμασμα; Ευνουχισμό; Είναι κι αυτοί άμπαλοι, κοροϊδεύουν τόσα χρόνια;

- Ακούω διθυραμβικά σχόλια για τον κ. Κάναντι (που πολύ τον εκτιμώ). Προπονητάρα, tactician επιπέδου Bobby Fischer και Kasparov, "πήρε την ταυτότητα του δικού μας χάπατου που κοιμάται όρθιος". Όταν έχεις μια ομάδα με 2πλάσιο (και βάλε μπάτζετ), σε δένει κόμπο ο άλλος προπονητής, και με μια τακτική που παίζει να έχει δουλέψει 1 στις 100 (Λαμπριάκος με Σούλη, η τελευταία φορά στην Ελλάδα), σώνεις ένα βαθμό, εμένα ξέρεις τι μου θυμίζεις κύριε Κάναντι; Σαν να λες τη γυναίκα σου χοντρή και μετά να το σώνεις με μια σοκολάτα Υγείας. Ούτε καν γάλακτος, ρε Στραματσόνι του Τιρόλου.

- Ακούω ότι κούρασε, λέει, ο Σίμος με την κασέτα και την κασέτα. Προφανώς τα παιδιά, έχουν να δουν συνέντευξη Τύπου μετά από ματς, στον υπόλοιπο κόσμο, πάνω από 2 δεκαετίες. Θέλουν «ντακότες», πύρινα λόγια, φωνές, υπονοούμενα, μπηχτές για διαιτησία και αντίπαλους, να τρέχει η τεστοστερόνη στο γήπεδο και να μουσκεύουν τα βρακιά ίσαμε τη Χερσόνησο. Ρε δείτε λίγο και κανένα άλλο πρωτάθλημα. Τι περιμένετε δηλαδή να πει ο Γκουαρντιόλα που έφαγε 5 από την Λέστερ; Θα τα γ@μήσω τα κωλόπαιδα στα αποδυτήρια, τελειώσανε, με ταβανόπροκα θα τους καρφώσω τα δελτία; Είδατε ποτέ κανένα να μιλάει και να λέει κάτι λιγότερο από ενθαρρυντικά λόγια και φιλοσοφίες; Από τον Κλοπ και τον Γκουαρντιόλα, ως τον Αλέφαντο του Γουεστσερστερσάϊρ, τον Ρόι Χόγκτσον. Προφανώς οι ανθρώποι, έχουν δει ότι δουλεύει, τους βοηθάει στη διαχείριση μιας ήττας, ενός αποκλεισμού, μιας κακιάς εμφάνισης από ένα συγκεκριμένο παίχτη. Αλλά όχι, εμείς ξέρουμε στην Ελλάδα, εμείς έχουμε την σωστή τεχνογνωσία. Το δείχνουν άλλωστε και οι ουρές που γίνονται για να αγοράσουν τα τηλεοπτικά της χώρας μας από αλλού, οι εκατοντάδες σκάουτερ στα γήπεδα μας, καθώς και οι αμέτρητες επιτυχίες μας. Γιατί να αλλάξουμε εμείς;

- Ακούω για τα χάλια της ομάδας για άλλη μια αγωνιστική, πάλι από θεϊκό ύπνο πήραμε το Χ, ευτυχώς που δε χάσαμε, έπρεπε να ήταν 2-4 στο 75'. Προφανώς τα στάνταρ τους για τον ΟΦΗ είναι κάτι ανάμεσα σε Αταλάντα και Ντόρτμουντ, ενώ για τον οποιοδήποτε αντίπαλο του, αν είναι λίγο πιο πάνω από Ραύκο ή ΑΟΤυμπακίου, μας πάτησε. Παίζεις, επιτέλους, έστω και για 70 λεπτά μια μπάλα σαν την περσινή, με πάσες, με φάσεις και γκολ, αλλά πάλι το πρόσημο είναι στο αρνητικό. Κάνει 2 από τις 6 φάσεις του ο Ατρόμητος, με τρόπο γελοιότερο από το αυτογκόλ του Βύντρα, και μιλάμε για το ότι ξέσκισε την άμυνα του ΟΦΗ μονάχος του ο Μανούσος. Αλλά είπαμε, όταν είναι υπέρ μας φταίει ο θεός, αν είναι κατά μας, είναι αίλουρος ο επιθετικός που εκμεταλλεύεται τα βούγια που έχουμε στην άμυνα.

- Καιρό τώρα λέω, ότι είναι αλλιώς να έχεις ακαδημίες παραγωγικές (Ατρόμητος, Αστέρας) και αλλιώς απλά να συμπληρώνεις ομάδα με 25 πιτσιρίκια. Δείτε σήμερα τον Ατρόμητο, χτυπάει το βασικό του μπακ, που παίρνει όσα ο Ουές, ο Μαρινάκης και ο Κορο μαζί, και τσουπ βάζει τον clubgrown Νάτσο. Βγαίνει ο Ρισβάνης, και μπαίνει ο Στρούγγης, και ούτε που το παρατηρείς. Έχουμε καιρό μέχρι να τους φτάσουμε, και είναι ανηφόρα ο δρόμος. Μέχρι τότε, τα ρόστερ τους θα είναι ανώτερα, θα είναι καλύτερες ομάδες, και σε αυτά δε χωράνε οπαδικά. Και αν η φανέλα έπαιζε μπάλα, απλά θα τις απλώναμε στο κέντρο, σε μια πλάστιγγα συνδεδεμένη με μπαλαδόμετρο και θα απομείναμε τη νίκη χωρίς να παίζουμε. Αυτοί που τις φοράνε παίζουν μπάλα.

1925 λέξεις επειδή μπορώ.

ManuBell

Oficrete